Η βαριά κληρονομιά της Δίκαιης Κοινωνίας

Αν υπάρχει κάτι που διακρίνει τον Δημήτρη Χριστόφια, ασφαλώς αυτό δεν είναι το να παίρνει  δύσκολες αποφάσεις. Κάθε άλλο, σε κάθε κρίσιμη στιγμή όπου ο Χριστόφιας έπρεπε να επιλέξει με βάση τα δεδομένα μια από τις προσφερόμενες λύσεις, αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων.

Μια τέτοια περίπτωση ήταν το δημοψήφισμα του 2004, οπότε έπρεπε να τοποθετηθεί υπέρ του Ναι ή του Όχι. Αντ' αυτού, επέλεξε το "Όχι για να τσιμεντώσει το Ναι" μια επιλογή αντιφατική που αποδείχθηκε ολέθρια μια και έθεσε ταφόπλακα στην επανένωση της Κύπρου.

Ανάλογη τακτική, επέλεξε στη διαχείριση του φορτίου του Μόντσεγκροσκ. Ή καλύτερα, στη μη διαχείρισή του με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα.

Αυτή η ιδιότητα του Χριστόφια δεν εκπλήττει. Η ικανότητα του ανθρώπου να κρίνει, να αξιολογεί και να συμπεραίνει είναι περιορισμένη. Εάν είναι κουτσουρεμένη από την ιδεολογική πλύση εγκεφάλουν που υπέστη ως ΕΔΟΝόπουλο ή λόγω της ανατροφής του και του οικογενειακού του περιβάλλοντος, δεν ξέρω (ίσως να είναι συνδυασμός και των δύο). Εν πάση περιπτώσει, την πολιτική του δεν την χαρακτηρίζει το θάρρος, η διορατικότητα, η εξυπνάδα.

Αποφάσεις καλείται ο Χριστόφιας να πάρει και σήμερα, οι συνέπειες των οποίων θα επηρεάσουν το μέλλον της Κύπρου, τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα. Και μέχρι στιγμής αρνείται, προσπαθώντας να αποφύγει το αναπόφευκτο.

Ενώ η Κύπρος παραμένει αποκλεισμένη από τις αγορές για περισσότερο από ένα χρόνο, και ενώ έχουν προκύψει σημαντικές χρηματοδοτικές ανάγκες που πρέπει να καλυφθούν εντός του τρέχοντα μήνα (σήμερα έχουμε 25 Ιουνίου), ο κύπριος πρόεδρος επιχειρεί να αποφύγει το "πικρό χάπι" της προσφυγής στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης.

Όπως ο Δον Κιχώτης έβλεπε γίγαντες τους ανεμόμυλους, έτσι κι ο Χριστόφιας βλέπει "βλέπει" τριγύρω του αποικιοκράτες.

Και ενώ μπορεί να προσφύγει στον μηχανισμό στήριξης και να εξασφαλίσει ένα χαμηλότοκο δάνειο και να εφαρμόσει ένα πακέτο διαρθρωτικών αλλαγών που θα κάνουν την οικονομία ανταγωνιστική, φαίνεται πως και πάλι δεν διστάζει να υποθηκεύσει το μέλλον επομένων γεναιών στις παραγγελιές των δυναστών της Μόσχας και του Πεκίνου, εξασφαλίζοντας από αυτούς ελεημοσύνη. 

Αυτοί θα διασφαλίσουν άλλωστε πως θα διαφυλάξουμε τη Δίκαιη Κοινωνία του και στο μέλλον.