Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

Η 28η Οκτωβρίου και η Διεθνής Οικονομική Κρίση

Όπως κανένα άλλο κράτος ίσως του κόσμου, η Κύπρος κάθε χρόνο εορτάζει τέσσερις "εθνικές" επετείους.

Η προσήλωση των Ελληνοκυπρίων στον εθνικισμό του 1950, έχει ως αποτέλεσμα αντί να γιορτάζουν μία εθνική επέτειο, ή έστω δύο, να γιορτάζουν πολλαπλάσιες.

Στην Κύπρο, γιορτάζουμε πέραν των δύο καθαρά κυπριακών επετείων (1η Απριλίου για έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ που οδήγησε στην ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας που γιορτάζεται έξη μήνες μετά, την 1η Οκτωβρίου), την επέτειο της ελληνικής επανάστασης, την 25η Μαρτίου που είχε ως αποτέλεσμα την ίδρυση του ελληνικού κράτους, και την 28η Οκτωβρίου, όταν το ελληνικό κράτος εισήλθε στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το αποτέλεσμα είναι απώλεια χρόνου εργασίας, μάθησης, εξυπηρέτησης και επιπρόσθετα δαπάνες για πανηγυρισμούς που αφορούν ένα άλλο κράτος.

Εάν η Κυπριακή Δημοκρατία καταργήσει τις μη κυπριακές αργίες, θα μπορούσε να επωφεληθεί από μια σημαντική αύξηση της παραγωγικότητας, μια και ο αριθμός των εργάσιμων ημερών θα αυξηθεί κατά 0,8% ετησίως (2 πρόσθετες μέρες επί των συνολικά 250 περίπου εργάσιμων ημερών).

Αυτό θα βοηθούσε την Κύπρο να ξεπεράσει ταχύτερα τις επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και να αυξηθούν τα εισοδήματα και να μειωθούν τα δημοσιονομικά ελλείμματα ενώ υπάρχει και μια πρόσθετη παράμετρος: Θα εξυπηρετηθεί ο σταδιακός απογαλακτισμός των Ελληνοκυπρίων από τις εθνικιστικές αντιλήψεις του παρελθόντος, γεγονός που θα βοηθούσε και στην επίλυση του Κυπριακού (αν και πότε φυσικά)...

Τι νομίζετε;

Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

Η δυστυχία του να είσαι ελληνόφωνος

Σήμερα η μέρα στη δουλειά ήταν δύσκολη. Νωρίς το πρωί επί ποδός. Η επιστροφή στο σπίτι ήταν κάπως αργά. Ήμουν πτώμα και με πλάκωνε το ταβάνι. Ήθελα να φάω κάτι ελαφρό. Και νάθρω πίσω στο σπίτι γρήγορα. Να κοιμηθώ μια και πάλι αύριο με περιμένει πολλή δουλειά.

Τι τόθελα τελικά να βγω έξω ακόμα απορώ.

Πήγα στο πρώτο κεντράκι και κάθισα στο τραπέζι μέχρι που ήρθε μια σερβιτόρα με μαύρα μαλλιά και γαλανά μάτια να με που πει «χελόου» και να με ρωτήσει στα εγγλέζικα τι θέλω.

Την κοίταξα και τη ρώτησα αν μιλά ελληνικά στα ελληνικά και μου απαντά στα εγγλέζικα πως δεν μιλούσε ελληνικά.

Η έκφρασή της μάλιστα ήταν γεμάτη απορία. Σάμπως και ήθελε να μου πει «τι θέλεις εδώ ρε χωριάτη; Εδώ είναι καθώς πρέπει μαγαζί και μιλάμε εγγλέζικα».

Έμεινα και την κοίταζα μέχρι που με ξαναρώτησε επίμονα τι θέλω πάλι στα αγγλικά οπότε της είπα στα ελληνικά να μην το ψάχνει κι έφυγα. Μου φάνηκε μάλιστα πως χάρηκε που ξεμπέρδεψε μαζί μου έτσι εύκολα.

Πήγα πάρακάτω, σε ένα άλλο κέντρο όχι μακριά και μόλις κάθισα στο τραπέζι νάσου πάλι μια γκαρσόνα, καστανά μαλλιά και μάτια. Bαλκανικός τύπος. Mε πλησιάζει χαμογελαστή και με ρωτά πάλι στα εγγλέζικα τι θέλω να πάρω.

Της λέω στα ελληνικά πως μπορεί να με εξυπηρετήσει στα ελληνικά και αυτή επέμεινε στα εγγλέζικα να μου μιλά. Στο τέλος όταν βαρέθηκε να προσπαθεί να βγάλει άκρη με τον ζόρικο πελάτη που της έτυχε, πήγε και φώναξε μια συνάδελφό της. Κι αυτή όμως, ήρθε να μου μιλήσει στα εγγλέζικα. Οπότε ρώτησα στα ελληνικά από ποια χώρα καταγόταν και μου είπε από τη Ρουμανία. Αγγλιστί εννοείται.

Δεν άντεξα. Τη ρώτησα πάλι στα ελληνικά για το κατά πόσον θα μπορούσα να την εξυπηρετήσω εγώ και στο πιο τελευταίο καπηλειό της χώρας της στα αγγλικά αλλά και πάλι το υποτιμητικό της ύφος για το ότι επέμενα να μιλώ τη γλώσσα που μου έμαθε η μάνα μου στη χώρα που γεννήθηκα της φάνηκε κι αυτής κάτι το αλλόκοτο.

Έχουν συνηθίσει τους Κυπραίους. Τους αγγλίζοντες. Τους χαϊσοσιαϊτάδες που με την άριστη γνώση της αγγλικής παραγγέλλουν με ευχέρεια το κάθε τι, από σουβλάκια, σόρυ, κεμπάμπ εννοώ, μέχρι και νουντλς.

Ομολογώ πως δεν με πείραξε η καταγωγή των σερβιτόρων ποσώς. Με ενόχλησε πως χωρίς να κατέχουν τη γλώσσα μου έχουν την απαίτηση πως εγώ πρέπει να τις καταλαβαίνω. Ευτυχώς δηλαδή που μιλούσαν και εγγλέζικα. Διαφορετικά δεν θάχα καταλάβει το παραμικρό στα ρουμάνικα.

Παρατήρησα την ώρα που πήρα την απόφαση να γυρίσω στο σπίτι χωρίς να παραγγείλω τίποτα πως όλα τα διπλανά τραπέζια είχαν απάνω κάθε λογής φαγιά, κρασιά και μπίρες.

Μελαγχόλησα. Ένιωσα ένα πένθος για την ακρίβεια. Σαν αυτό του τελευταίου των Μοϊκανών.

Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

Και νάσου το τσουνάμι της φτώχειας

Δεν είναι τυχαίο που ο Ζήνωνας είχε πατρίδα του την Κύπρο.

Η ανοχή των Κυπρίων απέναντι στην αδικία, έστω κι όταν είναι αποδέκτες της οι ίδιοι, δεν έχει όρια.

Στωικά, αδιαμαρτύρητα αποδέχονται τη μοίρα τους, το πεπρωμένο τους.

"Κρύβοντας να περάσουν", όπως λένε κι οι ίδιοι.

Έτσι, ανέχτηκαν για δεκαετίες την εκμετάλλευσή τους από τα μια διεφθαρμένη πολιτική ελίτ που συνεχίζει να βασίζεται στα καλοταϊσμένα παράσιτα του δημοσίου. Των οποίων τα εισοδήματα αυξάνονται συνεχώς και ταχέως εις βάρος του εθνικού εισοδήματος.

Σύντομα όμως τα ψέμματα θα τελειώσουν για πολλούς. Η φτώχεια δεν θα μπει καν στον κόπο να χτυπήσει στο κατώφλι των Κυπρίων. Θα ορμήσει στο σπίτι τους σαν σίφουνας πριν καν καταλάβουν τι κακό τους βρήκε.

Ως αποτέλεσμα της ανοχής που επεδείκνυαν για χρόνια στη διαφθορά, την κακοδιαχείριση, την αδιαφάνεια, την έλλειψη πολιτικής κουλτούρας, τον παρασιτισμό, την κομματοκρατία, και την κομματολαγνία αλλά και της αδιαφορίας τους για τα κοινά, πολλοί Κύπριοι θα εκπλαγούν για το πόσο κάθετα θα βυθιστεί το βιοτικό τους επίπεδο όταν θα βγουν στη σύνταξη.

Όπου νάναι, το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων χρεοκοπεί.

Έτσι, όσοι θα βγουν στη σύνταξη το 2020 και θα έχουν εργαστεί π.χ. για 40 χρόνια καταβάλλοντας την εισφορά τους ανελλιπώς, θα αντιληφθούν πως η διαχείρισή αυτού του αποθέματός τους ήταν στην καλύτερη περίπτωση εγκληματική.

Μέχρι σήμερα, οι αποταμιεύσεις των εργαζομένων για τα γηρατειά τους, διοχετεύεται από το ΤΚΑ προς το κράτος υπό τη μορφή δανεισμού. Κατά 96%.

Με πολύ ευνοϊκούς όρους, θα έλεγε κανείς, για το κράτος. Το επιτόκιο ανέρχεται σε 1,5% ετησίως.

Ευνοϊκό φυσικά για το κράτος, μια και εάν δανειζόταν με επιτόκιο της αγοράς, στην πραγματικότητα, το κόστος δανεισμού του θα ήταν ψηλότερο. Πολλαπλάσιο.

Το χαμηλό κόστος της αυτοεξυπηρέτησης από το ΤΚΑ έδινε την ευχέρεια στο κράτος να δαπανεί περισσότερα λεφτά αλλού.

Τη διαφορά αυτού του κόστους, την επωμίζεται σε τελική ανάλυση αυτός που συνεισφέρει στο ΤΚΑ ελπίζοντας πως στα γηρατειά του θα μπορεί να ζει αξιοπρεπώς.

Ωστόσο, αυτή η προσδοκία θα αποδειχτεί όνειρο απατηλό όταν θα βγει στη σύνταξη.

Η απόδοση των εισφορών του δεν ξεπερνούσε για σειρά ετών ούτε καν τον μέσο πληθωρισμό!

Αντί να φροντίσει το κράτος να αβγατίζονται οι εισφορές των εργαζομένων, υπέκυψε στον πειρασμό να τις αξιοποιήσει για να παρέχει μισθούς πολυτελείας σε ένα υπεράριθμο στρατό παρασίτων στο δημόσιο ή να εκτελεί έργα αχρείαστα και να αγοράζει οπλικά συστήματα για ένα στράτευμα που υπάρχει μόνο στα χαρτιά.

Αν πάρουμε ως παράδειγμα έναν εργαζόμενο που ξεκινά στο έτος 1 να εργάζεται μέχρι το έτος 40, οπότε βγαίνει στη σύνταξη, συνεισφέροντας 1000 κάθε χρόνο. Η ετήσιά του εισφορά υπολογίζεται ως ποσοστό επί των απολαβών του, που αυξάνονται κατά μέσο όρο 5% ετησίως.

Υπολογισμοί (δεν είμαι μεν αναλογιστής αλλά κατέχω ένα δυο πράγματα) που έκανα κατέδειξαν πως όταν βγει στη σύνταξη, με βάση το επιτόκιο στο οποίο το κράτος δανείζεται τα χρήματα του ΤΚΑ, θα έχει συσσωρευτεί για αυτόν το ποσό των 151.553 ευρώ. Με αυτό, θα πρέπει να περάσει ακόμα 15 περίπου χρόνια.

Αυτό το ποσό αντιστοιχεί σε 180 μηνιαίες συντάξεις των 842 ευρώ. (Μιλάμε δηλαδή για κάποιον που ξεκινά σήμερα να εργάζεται και έχει απολαβές χαμηλότερες των 1200 ευρώ τον μήνα!).

Αν λάβουμε όμως υπόψιν τη διάβρωση της αγοραστικής αξίας των μισθών και συντάξεων λόγω του πληθωρισμού που κατά μέσο όρο ανήλθε σε 4% στα 50 χρόνια της κυπριακής δημοκρατίας, αυτός ο εργαζόμενος που έχουμε ως παράδειγμα, αντί να δει τις εισφορές να αβγατίζονται, θα καταβάλλει στην πραγματικότητα «ασφάλιστρα» στο κράτος για τη «φύλαξη» των εισφορών του.

Με άλλα λόγια, κάθε χρόνο, η πραγματική αξία των εισφορών του, ή καλύτερα, η ποσότητα των προϊόντων που θα μπορεί να αγοράσει με αυτές, αντί να αυξάνεται, θα μειώνεται κατά 2,5%.

Συνεπώς, αν το κράτος μεριμνούσε ώστε να υπήρχε θετική απόδοση των εισφορών του εργαζόμενου θα έπρεπε αυτό ή να καταβάλλει για το δάνειο που πήρε ένα πιο ψηλό επιτόκιο ή να επιτρέψει στο ΤΚΑ να επενδύει με τρόπο ώστε να επιτυγχάνει μακροπρόθεσμα μια απόδοση άνω του 4% που είναι όπως είπαμε ο μέσος πληθωρισμός της 50χρονης Κυπριακής Δημοκρατίας.

Έτσι, αν π.χ. η απόδοση του αποθεματικού του ΤΚΑ ανερχόταν σε 8% ετησίως, ο εργαζόμενος τον οποίο είχαμε σαν παράδειγμα νωρίτερα, θα είχε συσσωρεύσει με τις εισφορές του το ποσό των 528.643 ευρώ. Το οποίο αντιστοιχεί σε 180 μηνιαίες συντάξεις των 2.937 ευρώ.

Το ύψος της τελευταίας είναι τρεισήμισι φορές η σύνταξη των 842 ευρώ.

Σαν να μην έφτανε αυτό, η ωρίμαση του ΤΚΑ (θεσμοθετήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980), συνοδεύτηκε από σημαντικές δημογραφικές αλλαγές, όπως είναι η επέκταση του προσδόκιμου ορίου ζωής και η υπογεννητικότητα. Αυτές ανατρέπουν το ισοζύγιο μεταξύ όσων εργάζονται και εισφέρουν στο ΤΚΑ και των συνταξιούχων.

Και άρα, περιορίζεται η δυνατότητα των πρώτων, μια και γίνονται λιγότεροι, να συμβάλλουν με τις εισφορές τους στη συντήρηση των τελευταίων, των οποίων ο αριθμός και οι ανάγκες αυξήθηκαν μια και αφού ζουν περισσότερο, θα πάρουν περισσότερες μηνιαίες συντάξεις μέχρι να πεθάνουν.

Και έτσι, θα απαιτηθούν διορθωτικά μέτρα άμεσα. Τα οποία θα είναι οδυνηρά.

Οι επιλογές δεν είναι πολλές. Μπορεί να βελτιωθεί η επενδυτική πολιτική του ΤΚΑ, να αυξηθεί το ποσοστό των εισφορών σε αυτό, να επεκταθεί το όριο ηλικίας αφυπηρέτησης. Ή να μειωθούν οι συντάξεις.

Η βελτίωση όμως της μελλοντικής αποδοτικότητας του αποθεματικού του ΤΚΑ από μόνη της δεν είναι ικανή να αντιστρέψει τις επιπτώσεις από την κακοδιαχείρισή του ΤΚΑ τα τελευταία 30 χρόνια. Και ούτε μπορεί αυτή να βασιστεί στην επίτευξη εξωπραγματικών αποδόσεων μια και αυτό εμπερικλείει επενδυτικούς κινδύνους.

Από την άλλη η περαιτέρω επέκταση του ορίου συνταξιοδότησης έχει κι αυτή τα όριά της. Και έχοντας δει τις αντιδράσεις των Γάλλων στα σχέδια του Σαρκοζί, είναι εύκολο να προβλέψουμε πόσο εύκολο θα είναι να πεισθούν οι συντεχνίες εδώ να τη δεχτούν.

Η αύξηση των εισφορών, έστω κι αν την δεχτούν οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι, θα είναι μεν ανώδυνη για τους συνταξιούχους, θα έχει όμως σημαντική επίπτωση στις απολαβές των εργαζομένων, την ανταγωνιστικότητα και την απασχόληση γενικότερα.

Τέλος απομένει η περικοπή των ωφελημάτων! Όπως δηλαδή και στην Ελλάδα. Κι αυτό τη στιγμή που οι συντάξεις όπως είπαμε θα είναι κουτσουρεμένες λόγω πληθωρισμού, κακοδιαχείρισης κλπ.

Η συμβουλή μου; Βρείτε τώρα που είστε ακόμη νέοι μια γερή μαγκούρα. Όταν γεράσετε μπορεί να συναντήσετε σε κανένα καφενείο κανένα Ευαγόρου, κανένα Προδρόμου, κανένα, Σιζόπουλο ή Κλεάνθους. Πιστέψτε με, θα σας χρησιμεύσει…

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Μην ενοχλείτε παρακαλώ. Ο πρόεδρος έχει κάτι πολύ σημαντικό...

Το πήρα από το ΓΤΠ και το παραθέτω αυτούσιο. Τα σχόλια δικά σας:

Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ βολιδοσκόπησε κατά πόσο υπάρχει δυνατότητα να υπάρξει συνάντηση στη Νέα Υόρκη είπε σήμερα ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος κ. Στέφανος Στεφάνου προσθέτοντας, ωστόσο, ότι λόγω του βαρυφορτωμένου προγράμματος του Προέδρου της Δημοκρατίας δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα αυτό το διάστημα.

Σε δηλώσεις του το απόγευμα στους δημοσιογράφους, στο Προεδρικό Μέγαρο, ο κ. Στεφάνου είπε ότι «ο ΓΓ του ΟΗΕ βολιδοσκόπησε τον Πρόεδρο στην τηλεφωνική τους επικοινωνία, αν μπορεί στις επόμενες 15 μέρες να γίνει η συνάντηση στη Νέα Υόρκη. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απάντησε ότι εκ των πραγμάτων δεν έχει τη δυνατότητα μέσα στις επόμενες μέρες να μεταβεί στη Νέα Υόρκη λόγω του προγράμματος που έχει. Να υπενθυμίσω ότι ο Πρόεδρος μεταβαίνει στις Βρυξέλλες και μετά υπάρχει και η επίσημη επίσκεψη τοδυ Προέδρου της Συρίας στην Κύπρο».

Κληθείς να πει ποια ήταν η αντίδραση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, ο κ. Στεφάνου είπε ότι «ο ΓΓ βολιδοσκόπησε αν υπάρχει δυνατότητα αυτό το διάστημα. Το κατανοεί ότι είναι βαρυφορτωμένο το πρόγραμμα».

Ερωτηθείς αν το θέμα θα ξανατεθεί ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος απάντησε «αυτό αφέθηκε στο αόριστο».

Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010

Το status quo ουκ ελάττω παραδώσω

Πανηγύρια μετά την επιτυχία των έξι (Ελληνο-)Κυπρίων ευρωβουλευτών προχτές. Δεν πέρασε το απευθείας εμπόριο στην επιτροπή νομικών της Ευρωβουλής. Νίκη την είπαν, κι άνοιξαν και σαμπάνιες.

Και εις ανώτερα και στους έξη σας, κύριοι ευρωβουλευτές και κυρία ευρωβουλευτίνα.

Το συνειδητοποιήσατε όμως πως ο "μακροχρόνιος αγώνας" που εγκαινίασε ο Μακάριος μετά την εισβολή εξελίχθηκε σε αγώνα διατήρησης του status quo;

Τέτοιες μάχες θα δώστε πολλές. Το ερώτημα είναι, ποιος βγαίνει τελικά κερδισμένος, έστω κι όταν τις κερδίζουμε...

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

Ο μάγος του σκότους

Herr, die Not ist Groß!

Die ich rief, die Geister

werd ich nun nicht los.

(Μεγάλη ανάγκη, αφεντικό!

Τα πνεύματα που φώναξα,

να διώξω δεν μπορώ!)

Απόσπασμα από το ποίημα Zauberlerling, του Johann Wolfgang von Goethe

* * * * * * * * * * * * * * *

Όποτε ο πρόεδρος Χριστόφιας ή η κυβέρνηση γενικότερα συνειδητοποιούν τα αδιέξοδα στα οποία οδηγήθηκαν με την πολιτική τους, αρχίζουν να επιρρίπτουν στους επικριτές τους ευθύνες για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.

Ο Πρόεδρός μας, ένας άνθρωπος που (καυχιέται μάλιστα) «απέκτησε τα πνευματικά του φώτα στη Μόσχα» εμπνεόμενος από τους απάνθρωπους δικτάτορες που κυβέρνησαν τότε σε αυτή, δεν χάνει ευκαιρία να κατηγορήσει για τις αποτυχίες του στο Κυπριακό, όποιον τύχει διαφωνήσει μαζί του.

Πάντα φταίει το ότι τον υποσκάπτουν άλλοι, το ότι δεν υπάρχει ομογνωμία, ομοψυχία και ομοφωνία. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση αδυνατεί να κυβερνήσει μια και η αντιπολίτευση της κάνει αντίπραξη.

Ανάλογους ισχυρισμούς προέβαλε πρόσφατα και ο υπουργός Οικονομικών. Η ανάκαμψη του κλίματος εμπιστοσύνης ανάμεσα στους επενδυτές, μας είπε ο Σταυράκης, ήταν αποτέλεσμα της μη πραγματοποίησης διαξιφισμών μεταξύ των κομμάτων για την οικονομία τους καλοκαιρινούς μήνες!


  • Βαρύ τους πέφτει να κυβερνούν σε μια δημοκρατία.
  • Αβάστακτη η ύπαρξη άλλης άποψης.
  • Καλό θα ήταν, σκέφτονται εχέμυθα, να μην υπήρχαν διαφωνούντες.
  • Να μην υπάρχει ούτε ένας πιτσιρικάς στο πλήθος να ψιθυρίσει «ο βασιλιάς είναι γυμνός».
  • Θα μπορούσαν τότε να παίζουν με τους κανόνες του παιγνιδιού που έμαθε ο πρόεδρος στη Μόσχα επί Μπρέζνιεφ.
  • Όπου ακόμα και σήμερα όποιος διαδηλώσει εναντίον του Πούτιν ή του Μέντβεντεβ τον κακοποιεί στο δρόμο η αστυνομία προτού τον οδηγήσει στο τμήμα για τα «περαιτέρω».
  • Όπου οι δημοσιογράφοι σήμερα πληρώνουν με τη ζωή τους την εξυπηρέτηση της αλήθειας.
  • Νάχανε κι αυτοί ένα τρόπο πιο αποτελεσματικό να συγκαλύπτουν την αναποτελεσματικότητά τους, ίσως και να συλλογίζονται, πάλι εχέμυθα εννοείται...

Ας αποδεχτούμε, για χάριν της συζήτησης δηλαδή, πως (α) πράγματι οι ισχυρισμοί των διαφωνούντων έχουν ως στόχο την υπόσκαψη του προέδρου και την επιφέρουν.

Και ας θεωρήσουμε πως (β) οι ενστάσεις της αντιπολίτευσης έχουν ως πράγματι στόχο να δημιουργήσουν αβεβαιότητα ανάμεσα στους επενδυτές και το επιτυγχάνουν.

Τότε, αν ισχύουν οι δύο αυτές παραδοχές, όπως και ο ισχυρισμός των κυβερνόντων πως οι διαφωνίες παραλύουν την πολιτική τους, αυτό αποτελεί την πιο αξιοθρήνητη μορφή ομολογίας της πολιτικής αποτυχίας. Δεν δικαιολογούν όμως τη συνεχή αγωνία του Χριστόφια μην κατηγορηθεί πως φταίει σε κάτι.



Ζήτησε να πάρει την εξουσίας στα χέρια του και τώρα που την έχει, ομολογεί πως τα πάντα είναι εκτός ελέγχου, αισθανόμενος, έστω κι αν αρνείται να το παραδεχτεί πως είναι όντως μαθητευόμενος μάγος


Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

Διεθνής αναγνώριση vs εσωτερική απαξίωση

Η πιο κάτω δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια ακολούθησε την ανακοίνωση της Επιτροπής Απονομής του Βραβείου Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών που απένειμε στον κύπριο οικονομολόγο Χριστόφορο Πισσαρίδη το φετινό βραβείο μαζί με τους Peter A. Diamond και Dale Mortensen.

"Αποτελεί μέγιστη τιμή για την Κύπρο και το λαό μας, η απονομή του βραβείου Νόμπελ Οικονομίας στο συμπατριώτη μας Καθηγητή Χριστόφορο Πισσαρίδη, ο οποίος μοιράστηκε το φετινό Νόμπελ με τους Καθηγητές Πίτερ Ντάιμοντ και Ντέιλ Μόρτενσεν.

Η απονομή του βραβείου Νόμπελ Οικονομίας στον Χριστόφορο Πισσαρίδη αποτελεί παγκόσμια αναγνώριση τόσο για το εξαίρετο επιστημονικό του έργο όσο και για τη συνολική του προσφορά στον απαιτητικό χώρο της Οικονομίας.

Από καρδιάς συγχαίρω τον Καθηγητή Χριστόφορο Πισσαρίδη. Μας έκανε πραγματικά όλους πολύ υπερήφανους".

Χριστόφια μου, εμάς δεν μας σώζει η παγκόσμια αναγνώριση του έργου του. Γι αυτό, για πες μας, τί πρόκειται να αναγνωρίσεις εσύ γιατί μόνο αυτό μπορεί να μας σώσει...

Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010

Τι το θέλει το τηλέφωνο;

Σε όσους δοκιμάσουν να επικοινωνήσουν με τη διευθύντρια του Τμήματος Μετανάστευσης Άννη Σακαλλή, του κρατικού one stop shop εξυπηρέτησης προαγωγών στο τηλέφωνο 22804401 ή 22804405 θα ήθελα να ευχηθώ καλή επιτυχία και αν το πετύχουν να μας γράψουν.
Και αυτό ισχύει και για όλους τους τηλεφωνικούς αριθμούς στο τμήμα της. Οι λειτουργοί του ιμιγκρέσιον δεν απαντούν τηλέφωνα απλώς και μόνο επειδή προφανώς έχουν κάτι άλλο πολύ σημαντικό να κάνουν.

Ακόμα κι όταν κάποιος διαμαρτυρηθεί στο γραφείο του πολιτικού προϊσταμένου της, ή και του γενικού διευθυντή του υπουργείου Εσωτερικών, και δεν λάβει απάντηση στην ερώτηση για το τι πράττουν οι δύο τελευταίοι όταν θέλουν να επικοινωνήσουν μαζί της, μια και ακόμα και κλήσεις των ιδιαιτέρων γραμματέων τους δεν απαντώνται, αντιλαμβάνεται πως στο ιμιγκρέισιον έχουν πολύ πιο σημαντικά πράγματα να κάνουν από το να απαντούν τηλέφωνα.

Συνεπώς το ερώτημα προς τον υπουργό αφορά περισσότερο γιατί να φορολογείται ένας πολίτης για να έχουν οι υπάλληλοι του ιμιγκρέισιον τηλεφωνικές συσκευές όταν δεν τις χρησιμοποιούν

Έχουν συχνά ακουστεί στο παρελθόν παράπονα από αλλοδαπούς για τη μεταχείρισή τους από το τμήμα αυτό για παράτυπες απελάσεις, αυθαιρεσίες κ.ά. Σε αυτά προστίθεται και το δικό μου για την αδιαφορία των λειτουργών του να μην απαντούν τηλέφωνα. Για να είμαι όμως μαζί τους δίκαιος, θέλω να επισημάνω πως ποτέ δεν άκουσα έναν προαγωγό να διαμαρτύρεται για τον τρόπο λειτουργίας του.




Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

Geschäftiger Geist...

...wie nah fühl’ ich mich dir!.

Du gleichst dem Geist den Du begreifst, nicht mir.