Η επιλεκτική καταδίκη φασιστικών ενεργειών

Πραγματικά δεν είχα σκοπό να καταπιαστώ με τη συμπεριφορά του χρυσαυγίτη Κασιδιάρη με θύμα τη Λιάνα Κανέλλη και τη Ρένα Δούρου. Δεν έχω ουσιαστικά κάτι να προσθέσω στη συλλογική καταδίκη της πράξης ενός ακραίου και αντιδημοκρατικού στελέχους ενός νεοναζιστικού κόμματος, δηλαδή μιας εγκληματικής οργάνωσης.

Το μόνο πράγμα που θα μπορούσα να προσθέσω είναι πως δεν με εξέπληξε ούτε κι η χτεσινή ανακοίνωση του αναπληρωτή κυβερνητικού εκπροσώπου Χρήστου Χριστοφίδη που καταδίκασε την επίθεση Κασιδιάρη με το ακόλουθο λεκτικό.

"Καταδικάζουμε με αποτροπιασμό και βδελυγμία την απαράδεκτη επίθεση και τον ξυλοδαρμό στελέχους του ΚΚΕ και στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ από στέλεχος της «Χρυσής Αυγής». Δυστυχώς τέτοιου είδους φασιστικές συμπεριφορές πλήττουν τον πολιτικό πολιτισμό και αποτελούν πραγματικό κίνδυνο για τη δημοκρατία.

Όταν τέτοιες συμπεριφορές προέρχονται από χώρους με ακροδεξιές φασιστικές τοποθετήσεις οι κίνδυνοι και η ανησυχία αυξάνονται. Είμαστε σίγουροι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών θα καταδικάσει και θα απομονώσει τέτοιου είδους απαράδεκτες, φασιστικές ενέργειες," είπε ο Χριστοφίδης.

Σε γενικές γραμμές, με την πιο πάνω δήλωση δεν διαφωνώ.

Υπάρχει όμως και το "αλλά".

Η κυπριακή κυβέρνηση καταδικάζει επιλεκτικά.

Όχι απλώς επειδή καταδικάζει μόνο συμπεριφορές που "προέρχονται από χώρους με ακροδεξιές φασιστικές τοποθετήσεις" και δεν καταδικάζει συμπεριφορές που θα μπορούσαν να προέλθουν "από χώρους με ακροαριστερές φασιστικές τοποθετήσεις" και έτσι έκανε γαργάρα τους τραμπουκισμούς του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ εις βάρος πολιτικών άλλων κομμάτων την τελευταία διετία, απλώς για να αναφέρουμε ένα παράδειγμα.

Η επιλεκτικότητα στην καταδίκη της βίας από την κυβέρνηση Χριστόφια εκτείνεται και σε "χώρους με ακροδεξιές φασιστικές τοποθετήσεις," όταν αυτές είναι συμβατές με την ψυχροπολεμική κοσμοθεωρία του Χριστόφια.

Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η συμπάθεια Χριστόφια προς το καθεστώς του Άσαντ, του ηγέτη του κόμματος Μπααθ, που βασίζει την παναραβική του ιδεολογία σε μεγάλο βαθμό στον ναζισμό, έχοντας ενσωματώσει ολόκληρα κεφάλαια που μεταφράστηκαν στα αραβικά από το βιβλίο του Χίτλερ Mein Kampf.

Η ωμή βία που ασκεί ο Άσαντ καταστέλλοντας με τον πιο βάρβαρο τρόπο την εξέγερση κατά του καθεστώτος του τους τελευταίους 16 μήνες και φιμώνοντας κάθε αντιπολιτευτική φωνή στη χώρα του, δεν ενοχλούν το ΑΚΕΛ ή την κυβέρνηση. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι βομβαρδίζει αμάχους από ξηράς, θάλασσας και αέρος.

Ο Άσαντ άλλωστε, είναι "φίλος των φίλων μας", Ρώσων και Κινέζων, και "εχθρός των εχθρών μας", των Αμερικάνων, σύμφωνα με τον σοβιετικό κώδικα του προέδρου μας.

Για τούτο άλλωστε και τον παρασημοφόρησε και δεν δίστασε να παίξει κορώνα γράμματα τη ζωή συμπολιτών μας απλώς και μόνο να μην παραδώσει τα εκρηκτικά του σε άλλη χώρα να τα καταστρέψει, όταν ο Άσαντ κι ο Αχμαντινετζάντ παράβαιναν το εμπάργκο κατά του Ιράν που επεβαλε ο ΟΗΕ.