Η ευκαιρία που θα χάσει το ΑΚΕΛ

Η καταξίωση του γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος SPD μετά το 1945 στη συνείδηση των Γερμανών ψηφοφόρων δεν υπήρξε αυτόματα προϊόν της προηγηθείσας δράσης του κόμματος μεταξύ του Α' και Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν αποτέλεσμα της απόφασής του να αναθεωρήσει μεταπολεμικά την ιδεολογία του και να την προσαρμόσει στις απαιτήσεις μιας σύγχρονης δημοκρατικής κοινωνίας. Το SPD είχε αντισταθεί όσο κανένα άλλο κόμμα όχι μόνο κατά του Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος του Χίτλερ το οποίο εντέλει οδήγησε την υφήλιο στο χάος αλλά και στο Κομμουνιστικό Κόμμα της χώρας, το KPD, το οποίο διευκόλυνε με τη δράση του, που στόχευε στην υπονόμευση του κοινοβουλευτισμού, την άνοδο των ναζί.

Νικητής στις πρώτες βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στη Δυτική Γερμανία το 1949 αναδείχθηκε ο Κόνραντ Άντεναουερ, ο ηγέτης των χριστιανικών κομμάτων CDU/CSU με 31% των ψήφων και το SPD του Κουρτ Σούμαχερ εξήλθε δεύτερο κόμμα με 29%.

Το χάσμα στη διαφορά των ψήφων που πήραν τα δύο μεγαλύτερα κόμματα διευρύνθηκε περαιτέρω στις εκλογές του 1953 και ξεπέρασε το 16% των ψήφων, ενώ στις εκλογές του 1957 παρά τη μικρή αύξηση των ποσοστών της SPD, οι Χριστιανοδημοκράτες του "Γέροντα," όπως αποκαλείτο ο Άντεναουερ, πέτυχαν τη μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία τους εξασφαλίζοντας την απόλυτη πλειοψηφία των ψήφων. Οι Δυτικογερμανοί είχαν πειστεί για την αξία και τα οφέλη του μεταπολεμικού οικονομικού θαύματος που βασιζόταν στην οικονομία της αγοράς, της σταθερότητας του δημοκρατικού πολιτειακού συστήματος και της ασφάλειας από τη συμμετοχή στη Βορειοατλαντική Συμμαχία, άλλως ΝΑΤΟ, και αναγνώριζαν μόνο στους Χριστιανοδημοκράτες την ικανότητα της ορθής διαχείρισης των κοινών. Δεν ήθελαν να παίξουν αυτά τα επιτεύγματά κορώνα-γράμματα εμπιστευόμενοι τα μαρξιστικά ιδεώδη του Έριχ Όλενχάουερ, διαδόχου του εν τω μεταξύ θανόντος Σούμαχερ.

Αυτά τα εκλογικά αποτελέσματα που αντανακλούσαν την ωρίμανση των Γερμανών ψηφοφόρων που άντλησαν διδάγματα από τις προπολεμικές επιλογές τους, ανάγκασαν εν τέλει την SPD να αναθεωρήσει όχι μόνο την τακτική που θα ακολουθούσε μετέπειτα στις εκλογές αλλά και τη στρατηγική της όπως εκφραζόταν από την ιδεολογία της. Στο συνέδριο του Μπαντ Γκόντεσμπεργκ, ένα προάστιο της τότε πρωτεύουσας Βόννης, το SPD αποφάσισε το 1959 να προχωρήσει στον εκσυγχρονισμό της ιδεολογίας της και από εργατικό κόμμα να γίνει λαϊκό κόμμα. στρέφοντάς την πλάτη της στον μαρξισμό. Στόχος της ήταν να γίνει κόμμα εξουσίας.

Η απόφαση αυτή ήταν καθοριστικής σημασίας όχι μόνο για τα μετέπειτα εκλογικά της αποτελέσματα και την πολιτική ζωή της Γερμανίας αλλά και για την παγκόσμια ιστορία. Η άνοδός της SPD στην εξουσία ηγουμένης κυβερνητικού συνασπισμού με τους Φιλελεύθερους του FDP το 1969 (προηγήθηκε ο "μεγάλος συνασπισμός" με τους Χριστιανοδημοκράτες μεσούσης της προηγούμενης κοινοβουλετικής περιόδου), της έδωσε την ευκαιρία με καγκελάριο τον Βίλι Μπράντ να προωθήσει αποτελεσματικά μεταρρυθμίσεις όχι μόνο στο κοινωνικό σύστημα της χώρας αλλά και να ενδυναμώσει τη θέση των εργαζομένων στις επιχειρήσεις δίδοντας τους τη δυνατότητα επηρεασμού της λήψης εταιρικών αποφάσεων αλλά και να εισαγάγει μια πολιτική συμφιλίωσης με πρώην αντιπάλους στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως τη Σοβιετική Ένωση και την Πολωνία που επέτρεψε μια σημαντική αποκλιμάκωση της έντασης του Ψυχρού Πολέμου.

Αυτά τα επιτεύγματα έγιναν δυνατά όχι μόνο χάριν της ωρίμανσης των Γερμανών ψηφοφόρων αλλά και της ωρίμανσης της ίδιας της SPD. Αντιλαμβανόμενη τα καλέσματα της εποχής πέτυχε απώτερους στρατηγικούς στόχους ανερχόμενη στην εξουσία όχι ως αποτέλεσμα ενός σχηματισμού περιστασιακής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας αλλά γιατί έπεισε τους Γερμανούς ψηφοφόρους για την αναγκαιότητα επίτευξής των στόχων εκείνων.

Το περασμένο Σάββατο, το κυπριακό κομμουνιστικό κόμμα ΑΚΕΛ, αποφάσισε να δώσει στον υπουργό Υγείας Σταύρο Μαλά το χρίσμα του υποψηφίου για τις εκλογές του 2013. Η απόφαση αυτή του εκτάκτου συνεδρίου του κόμματος δεν συνοδεύτηκε από καμιά προσπάθεια αναθεώρησης της ιδεολογίας του κόμματος, το οποίο είδε τη δημοτικότητα του προέδρου Δημήτρη Χριστόφια να κατακρημνίζεται ως αποτέλεσμα κυρίως ως αποτέλεσμα της οικονομικής του πολιτικής αλλά και των χειρισμών του που οδήγησαν στην έκρηξη στο Μαρί. Αφετηρία για αυτές του τις αποφάσεις, ήταν η αγκυλώσεις του Χριστόφια και του κόμματός του στον Μαρξισμό-Λενινισμό και στις σταλινικές νοοτροπίες.

Συνεπώς, αν για χάρη της συζήτησης ο Σταύρος Μαλάς, ο οποίος υπερασπίζεται και δεν αποκηρύττει το κυβερνητικό έργο, καταφέρει να διαψεύσει τις δημοσκοπήσεις και να εκλεγεί, δεν θα είναι αναγκασμένος να εφαρμόσει μια πολιτική που θα εγκρίνει το ΑΚΕΛ και θα είναι συμβατή με την ιδεολογία του; Και δεν θα οδηγήσει η ίδια πολιτική στα ίδια αποτελέσματα;

Συνεπώς, αν πράγματι το ΑΚΕΛ θέλει να διεκδικεί στο μέλλον με αξιώσεις την εξουσία για να πετύχει όλες εκείνες οι υποσχέσεις που έδωσε Χριστόφιας αλλά δεν τίμησε, δεν θα ήταν σήμερα μια ευκαιρία για αυτό να ξεκινήσει την διαδικασία εκ της νέου ίδρυσής του, ώστε να προσαρμοστεί στις σημερινές ευρωπαϊκές και διεθνείς πραγματικότητες και να μπορεί να παράγει πραγματικό έργο.