Καταφεύγοντας στην ψυχαναγκαστική ψευδολογία

Φαίνεται πως αντί να επικεντρωθεί η κυπριακή κυβέρνηση στο πως θα αντιμετωπίσει αυτήν την κρίση στην οποία έχει οδηγήσει τη χώρα και την κοινωνία, η βασικότερή της έγνοια είναι να αποδώσει αλλού ευθύνες, είτε στην αντιπολίτευση είτε στις τράπεζες ωσάν ο ρόλος της ίδιας είναι αυτός του κριτή και όχι του διαχειριστή του κράτους.

Φαίνεται επίσης πως δεν έχει γίνει κατανοητό ακόμη πως η άρνηση της πραγματικότητας έχει πάψει να εξυπηρετεί τον οποιοδήποτε σκοπό. Ούτε έχει γίνει κατανοητό πως η προσγείωση στην ωμή πραγματικότητα έχει επιβληθεί εκ των πραγμάτων από την ίδιά της την απροθυμία να πάψει τερματίσει το να βασίζει την πολιτική της σε συνθήματα που τα διαψεύδουν οι ίδιες οι εξελίξεις.

Αντί τούτου, επινοεί νέα ψέμματα, και για να τα δικαιολογήσει όταν αυτά καταρριφθούν, καινούργια.

Όταν συνεχίζει να ισχυρίζεται σήμερα, 26 Ιουλίου 2012, ένα μήνα δηλαδή μετά αφ' ότου ζήτησε να ενταχθεί στον μηχανισμό, πως αν δεν ήταν εκτεθειμένες οι κυπριακές τράπεζες στην Ελλάδα δεν θα χρειαζόταν η προσφυγή όταν ή ίδια φρόντισε με την πολιτική της και να αποκλειστεί εκτός αγορών αλλά και να μην ελαχιστοποιήσει τις επιπτώσεις από το κούρεμα του ελληνικού χρέους, γίνεται ολοφάνερο πως όχι μόνο είναι ανεπίδεκτη μαθήσεως αλλά και πως η συνήθειά τους να ψεύδονται είναι ψυχαναγκαστικής φύσης.

Παραγνωρίζουν  τα λάθη και τις παραλήψεις τους και θέλουν να κάνουν τον κόσμο να πιστέψει πως η διαχείρισή των δημοσιονομικών από το 2008 μέχρι το 2011 από αυτήν ήταν συνετή, παρά το γεγονός ότι μεσούσης της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους αύξησε τις δαπάνες της από 7,2 δισεκατομμύρια σε ευρώ 8,4 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ τα έσοδά της μειώθηκαν από 7,4 δισεκατομμύρια ευρώ σε 7,3 δισεκατομμύρια ευρώ. 

Δεν θέλουν να παραδεχτούν πως απέρριψαν κάθε ιδέα μέτρων δημοσιονομικής εξυγίανσης ή διαρθρωτικές αλλαγές με την οποία η μαρξιστική-λενινιστική-σταλινική τους θεωρία απέρριπτε που είχαν ετοιμάσει σπουδασμένοι οικονομολόγοι στο υπουργείο Οικονομικών, αποδίδοντας σε αυτούς π.χ. χαρακτηρισμούς του στιλ "μανδαρίνους" ή αλλότρια κίνητρα.

Αλλά έστω κι αν αυτή η συμπεριφορά γινόταν για σκοπούς εσωτερικής κατανάλωσης, η συνέχισή της είναι πλέον εκτός χρόνου, τόπου και πραγματικότητας.

Ιδιαίτερα, εάν νομίζει η κυπριακή κυβέρνηση πως με τις ιδέες της μπορεί να αποφύγει τη στάση πληρωμών, τη στιγμή που εξαντλούνται τα αποθέματά της σε ρευστό, διευρύνεται το δημοσιονομικό έλλειμμα, αδυνατεί να δανειστεί και δίνει την εντύπωση πως οι τεχνοκράτες της τρόικας τρώνε κόνναρα.

Απόδειξη είναι η πιο κάτω γραπτή δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου Στέφανου Στεφάνου:

"Η Κύπρος δεν θα είχε ανάγκη να προσφύγει στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, αν δεν υπήρχε το πρόβλημα της έκθεσης κυπριακών τραπεζών στην ελληνική οικονομία. Αυτό το παραδέχονται η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όλοι.

Δυστυχώς, η αντιπολίτευση συνεχίζει να αποκρύβει τις τεράστιες ευθύνες των τραπεζών και επίμονα προσπαθεί να επιρρίψει τις ευθύνες στην κυβέρνηση.

Ανεξαρτήτως των συμφερόντων και των σκοπιμοτήτων που υπάρχουν πίσω από τη στάση κομμάτων και πολιτικών να αποκρύβουν τις ευθύνες των τραπεζών, το γεγονός είναι ένα: η στάση αυτή, πλήττει τη διαπραγματευτική προσπάθεια της κυβέρνησης και ωθεί την τρόικα να εισηγηθεί σκληρά και αντιλαϊκά μέτρα που μετακυλούν το κόστος του προβλήματος με τις τράπεζες στους ώμους των εργαζομένων".