Πορεία εξόδου με άγνωστο προορισμό

Όσοι πήγαν χτες στην παρουσίαση του Νίκου Αναστασιάδη των θέσεών του "Οικονομία και Ανάπτυξη" είδαν πολλές από τις προσδοκίες τους να διαψεύδονται.

Μετά την προβολή ενός βίντεο στο οποίο γινόταν ένας απολογισμός της μέχρι τώρα θητείας του Χριστόφια στην οικονομία που υπενθύμισε σε όσους είχαν συναθροιστεί στο Χίλτον την ανάγκη αλλαγής τιμονιέρη στο πηδάλιο του κράτους, ο άνδρας που ανέβηκε μετέπειτα στο βήμα να μιλήσει δεν κατάφερε να κλέψει την παράσταση.

Αυτή περιορίστηκε κατά την ομιλία του σε 'μια απ' τα ίδια,' μια παρουσίαση γενικόλογων προτάσεων και προθέσεων, αρκετές από τις οποίες, σε μερικούς μήνες θα ακούγονται ξεπερασμένες. Κακή εντύπωση προκάλεσαν και τα συνεχή γλωσσικά ολισθήματα του Νίκαρου, τα οποία φάνηκε σε ορισμένες περιπτώσεις απρόθυμος να διορθώσει, και ενδεχομένως ανίκανος να τα προσέξει.

Τη "δημοσιογραφική εξυγίανση" (sic), την οποία ο Νίκος Αναστασιάδης θεωρεί ως "βασικό πυλώνα της νέας οικονομικής πολιτικής," θέλει να την επιτύχει με τήρηση ισοσκελισμένων προϋπολογισμών όπως προβλέπει το Δημοσιονομικό Σύμφωνο, την κατάρτιση Μεσοπρόθεσμου Δημοσιονομικού Πλαισίου και την εισαγωγή του Δημοσιονομικού Κανόνα που θα προνοεί τρίμηνη παρακολούθηση της υλοποίησης του κρατικού προϋπολογισμού και αυτόματες διορθώσεις σε περίπτωση αποκλίσεων. Ως εδώ καλά.

Έστω κι αν υποθέσουμε όμως πως οι πιο πάνω κανόνες θα είναι δεσμευτικοί, κάτι που δεν διευκρίνισε ο ομιλητής, η εφαρμογή τους θα είναι τουλάχιστον προβληματική αφού θα βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε μέτρα που έστω κι αν κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, δεν παύουν να χαρακτηρίζονται από αοριστία. Είναι επίσης πιθανόν η εφαρμογή τους να υπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του εκάστοτε υπουργού οικονομικών ή του ίδιου του Αναστασιάδη, εάν εκλεγεί.

Ένα παράδειγμα είναι, σε ό,τι αφορά τη δημόσια υπηρεσία, οι γενικόλογες προτάσεις για θεσμοθέτηση σχέσης αφυπηρετήσεων και προσλήψεων στο δημόσιο, ο περιορισμός στις προσλήψεις ωρομισθίων και εκτάκτων, η εισαγωγή οργανογράμματος στη δημόσια υπηρεσία, η εισαγωγή ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, η ρύθμιση των υπερωριών στο δημόσιο, η οριστική αντιμετώπιση του συνταξιοδοτικού ή και η δημιουργία Επιτροπής Ελέγχου σε κάθε υπουργείο που θα επιβλέπει τις δαπάνες. Πρότεινε επίσης "βελτίωση του θεσμού της ΑΤΑ ώστε η καταβολή της να καταστεί κοινωνικά δικαιότερη".

Ανάλογα γενικόλογες είναι και οι προτάσεις για την υγεία, ή τις κοινωνικές παροχές, ενώ οι προτάσεις για την ανάπτυξη περιλαμβάνουν απ' όλα τα γνωστά: καζίνο και γκολφ, μονοθυριδικές προσβάσεις, πολεοδομικά κίνητρα και συμπράξεις δημοσίου-ιδιωτικού τομέα, κίνητρα και πετρέλαια.

Φυσικά, για να πούμε του στραβού το δίκιο, ο Αναστασιάδης δεν υποσχέθηκε αυξήσεις μισθών, αυξήσεις κοινωνικών παροχών και επιδομάτων, δίκαιους κόσμους και κοινωνίες και άλλα φαιδρά στα οποία μας έχει συνηθίσει ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Πρότεινε μια κατεύθυνση στην οποία θα κινηθεί η κοινωνία, χωρίς όμως να αποκαλύψει ποιος ακριβώς είναι προορισμός στον οποίο θέλει να την οδηγήσει, ώστε να μπορεί να κριθεί ανάλογα με το πόσο κοντά θα την πάρει. Θα μπορούσε, τουλάχιστον, να την οδηγήσει έξω από τα τρικυμισμένα νερά στα οποία την οδήγησε ο Χριστόφιας. 

Από την άλλη όμως, κρίνοντας από το βαθμό στον οποίο ο Αναστασιάδης ήταν συγκεντρωμένος κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, έχω κάποιες αμφιβολίες για το κατά πόσον θα είναι τελικά σε θέση αδιάκοπτα να πλοηγεί το σκάφος προς την κατεύθυνση που έχει κατά νου και θα διαθέτει τα απαιτούμενα αντανακλαστικά που χρειάζεται ένας κυβερνήτης για να αποφεύγει σκοπέλους και παγόβουνα. Και προπαντός, κατά πόσο θα μπορεί το μάτι του να διαβάζει την πυξίδα.