Χρυσό στη λάσπη, ρεκόρ στο ψέμα

Άκουσα τις χτεσινές δηλώσεις του Δημήτρη Χριστόφια στο LGR, οι οποίες ήταν ως συνήθως γεμάτες μιζέρια και είχαν στόχο να αποπροσανατολίσουν από τα φλέγοντα προβλήματα της χώρας και να προσφέρουν στον ίδιο συγχωροχάρτι για τα λάθη και τις παραλήψεις του. Ιδιαίτερη εντύπωση που έκανε η επίθεση κατά του τέως διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας Αθανάσιου Ορφανίδη, τον οποίο κατηγόρησε πως δεν τον προειδοποίησε για την έκθεση των τραπεζών στο ελληνικό χρέος και τους σχετικούς κινδύνους.

Προφανώς η κυπριακή συμμετοχή στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου περιλαμβάνει και τον πρωταθλητή μας στη λασπολογία και ψευδολογία.

Παραθέτω αυτούσια επιστολή που του απέστειλε ο Αθανάσιος Ορφανίδης στις 18 Μαΐου του 2010, ένα χρόνο πριν βγει η Κύπρος εκτός αγορών και ένα περίπου εξάμηνο πριν αρχίσει να εισπράττει υποβαθμίσεις:

"ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΗ

18 Μαΐου 2010

Εξοχότατο

Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας

Κ. Δημήτρη Χριστόφια

Εξοχότατε κύριε Πρόεδρε,

Επικοινωνώ και πάλι μαζί σας γραπτώς αφού λόγω του βεβαρημένου προγράμματός σας δεν κατέστη δυνατόν να διευθετηθεί μεταξύ μας συνάντηση από τον Αύγουστο του 2009.

Όπως γνωρίζετε, εδώ και δύο χρόνια έγκαιρα επισημαίνω τις αρνητικές εξελίξεις στην κυπριακή οικονομία τόσο με δημόσιες τοποθετήσεις μου όσο και σε εσάς προσωπικά στις συναντήσεις μας ή σε σχετικές επιστολές που σας απέστειλα. Με επιστολή μου ημερομηνίας 1 Δεκεμβρίου 2009, σας ανέφερα ότι η κατάσταση είναι ήδη κρίσιμη.

Οι πρόσφατες δραματικές εξελίξεις στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση γενικότερα επέτειναν σημαντικά τις προϋπάρχουσες ανησυχίες μου για τις οικονομικές εξελίξεις στην Κύπρο. Υπενθυμίζω, ότι η παρούσα οικονομική κατάρρευση στην Ελλάδα ξεκίνησε ως δημοσιονομική κρίσης, έθεσε σε κίνδυνο τον τραπεζικό τομέα και γενικεύτηκε ως κρίση ολόκληρης της οικονομίας. Η κρίση αυτή έβαλε κάτω από το μικροσκόπιο και άλλες χώρες της ΕΕ με δημοσιονομικά προβλήματα, όπως Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία, γεγονός που επέβαλλε τα πρωτοφανή δραστικά μέτρα που λήφθηκαν από τους αρχηγούς κρατών μελών της ΕΕ και την ΕΚΤ τις τελευταίες λίγες εβδομάδες.

Η Κύπρος δεν έχει ακόμη μπει κάτω από το μικροσκόπιο λόγω του μικρού της μεγέθους στις διεθνείς αγορές. Κατά την άποψή μου είναι θέμα χρόνου και η Κύπρος κινδυνεύει σοβαρά να θεωρηθεί από τους οίκους αξιολόγησης και τις αγορές ως χώρα με ευάλωτη και αδύναμη οικονομία και να υποστεί μείωση της πιστοληπτικής της ικανότητας. Διάφοροι παράγοντες συντείνουν στην εδραίωση της πιο πάνω άποψης. Μεταξύ άλλων αναφέρω:

Α) τα διευρυμένα δημοσιονομικά ελλείμματα και το ψηλό δημόσιο και ιδιωτικό χρέος.

Β) τα εύλογα ερωτηματικά για την αξιοπιστία και διαφάνεια των στατιστικών στοιχείων. Για παράδειγμα, οι επίσημες εκτιμήσεις του Υπουργείου Οικονομικών προς διεθνείς επενδυτές μέσα σε μια εβδομάδα τον Ιανουάριο του 2010 αναθεωρήθηκαν προς τα πάνω χωρίς εξήγηση, καταγράφοντας μάλιστα διπλάσιο δημοσιονομικό έλλειμμα.

Γ) την οικονομική σύνδεση με την Ελλάδα.

Δ) το πολύ μεγάλο μέγεθος του τραπεζικού τομέα, ως ποσοστό του ΑΕΠ στην Κύπρο.

Ήδη, ο τραπεζικός μας τομέας είναι υπό πίεση εξ αιτίας των εξελίξεων στην Ελλάδα και την αχρείαστη αμφισβήτηση του θεσμικού μας πλαισίου. Τυχόν υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας μας θα ακολουθηθεί από υποβάθμιση των τραπεζών, τα πολύ ψηλά επιτόκια και στέρεψη των πηγών ξένου δανεισμού με τις γνωστές επώδυνες συνέπειες.

Η μόνη προσφερόμενη οδός για αποτροπή αυτού του καταστροφικού σεναρίου είναι η λήψη ουσιαστικών δημοσιονομικών μέτρων  και υιοθέτηση διαρθρωτικών αλλαγών που θα φέρουν τα δημοσιονομικά σε διατηρήσιμη θέση, θα ενισχύσουν την αξιοπιστία της χώρας και θα διασκεδάζουν τις ανησυχίες ότι η Κύπρος είναι μια ευάλωτη οικονομία. Μέσα απ' αυτό το πρίσμα θα πρέπει να ιδωθεί και η πολύ πρόσφατη δυναμική αντίδραση της Ισπανίας και Πορτογαλίας με την υιοθέτηση προγραμμάτων δημοσιονομικής εξυγίανσης.

Δυστυχώς στην Κύπρο, οι πολυσυζητημένες προτάσεις για δημοσιονομική εξυγίανση δεν έχουν καταλήξει πουθενά. Ειδικότερα τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν την περασμένη Παρασκευή, κρίνονται επιεικώς ανεπαρκή.

Σας προειδοποιώ τα τελευταία δύο χρόνια για τον κατηφορικό δρόμο που οδεύει η κυπριακή οικονομία. Τονίζω με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι αν δεν γίνει αλλαγή πορείας με τη λήψη ουσιαστικών δημοσιονομικών μέτρων, κυρίως στο σκέλος των δημόσιων δαπανών, οι συνέπειες για την κυπριακή οικονομία θα είναι καταστροφικές.

Όπως πάντα παραμένω στη διάθεσή σας.

Με εκτίμηση

Αθανάσιος Ορφανίδης"

Υ.Γ. Και κάτι άλλο. Η αναφορά του Προέδρου πως είναι έτοιμος να αναλάβει τις ευθύνες που ανήκει στην κυβέρνηση για την κατάσταση στην οικονομία σημαίνει πως θα το πράξει με τον ίδιο τρόπο που το έπραξε και στην περίπτωση της έκρηξης στο Μαρί;

Δεν έχουμε ανάγκη ή μήπως ιδέα;

Το ΡΙΚ μεταδίδει σήμερα την ακόλουθη είδηση:

"Σαφή μηνύματα προς τον Πρωθυπουργό της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογαν έστειλε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας, για τις κινήσεις και τη στρατηγική του στο Κυπριακό, αλλά και τις απειλές που εξαπολύει κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Δεν έχουμε, είπε, την ανάγκη του για να λύσουμε το Κυπριακό και είτε το θέλει είτε όχι, κάποια στιγμή θα τερματίσουμε την κατοχή".

Με άλλα λόγια, ο Αττίλας θα αποσυρθεί κατόπιν απόφασης της Βουλής ή της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ;

Όπως και δεν έχουμε ανάγκη της τρόικας για να τα βγάλουμε πέρα τώρα που μας τελειώνουν τα λεφτά.

Κι ύστερα αν πεις πως ο τύπος είναι για δέσιμο, σε λένε αντιακελικό...

Υ.Γ. Πάντως, αν κάποιου είχαμε την ανάγκη κάποτε για τη λύση του Κυπριακού, ήταν του ιδίου του Χριστόφια το 2004, ακόμα και το 2008, αλλά τότε ο σύντροφος ήταν ακόλουθος του ΔΗΚΟ.

Η 8η Ιουλίου: το αντίδοτο κατά της τρόικας

Την περασμένη Πέμπτη, η Κεντρική Τράπεζα ανακοίνωσε πως οι καταθέσεις του κυπριακού κράτους στις 30 Ιουνίου ήταν 479,2 εκατομμύρια ευρώ, σε σύγκριση με 522,8 εκατομμύρια ευρώ στο τέλος Μαΐου και 719,4 εκατομμύρια ευρώ ένα χρόνο νωρίτερα.

Είναι λοιπόν σαφές πως τα αποθέματα σε ρευστότητα του κράτους εξαντλούνται ενώ το κράτος αδυνατεί να δανειστεί από την αγορά, ενώ ακόμη και οργανισμοί τους οποίους ελέγχει δυσκλεύεται να πείσει να το δανείσουν.

Τα κρατικά έσοδα άρχισαν να παίρνουν την κατιούσα παρά τη λήψη κάποιων μέτρων δημοσιονομικής εξυγίανσης πέρσι. Το πρώτο τρίμηνο του έτους, τα έσοδα από την άμεση φορολογία έδειχναν μια αύξηση 19%, ενώ για το εξάμηνο, η αύξηση αυτή έχει συρρικνωθεί στο 6%. Όσο για τους έμμεσους φόρους, παρά την αύξηση του συντελεστή ΦΠΑ στο 17%, τα συνολικά έσοδα από την έμμεση φορολογία μέχρι το τέλος Μαΐου ήταν 0,5% κάτω. Με δεδομένη τη δυναμική συρρίκνωσης των εσόδων από την άμεση φορολογία και ότι η μείωση των δαπανών μέχρι τον Μάιο ήταν μόλις 1,4%, θα  είναι πολύ πιθανόν να εκτιναχθεί χωρίς την άμεση λήψη πρόσθετων δημοσιονομικών μέτρων το δημοσιονομικό έλλειμμα να εκτιναχθεί και πάλι φέτος στο 6% του ΑΕΠ . 

Κι αυτό παρά το γεγονός ότι εισπράξαμε και την τελευταία υποβάθμιση από τους Fitch που έστειλε τα κυπριακά κρατικά ομόλογα στην κατηγορία σαβούρας (συγνώμη, αλλά το junk δεν σημαίνει σκουπίδι). Τότε μάλιστα ζητήσαμε διάσωση γιατί αυτήν την φορά την πάθαμε για τα καλά. Απευθυνθήκαμε όχι μόνο στους Ρώσους και τους Κινέζους, αλλά και στην ΕΕ και το ΔΝΤ, όλη δηλαδή την υφήλιο.

Φαίνεται όμως πως έστω και τώρα, δεν έχουμε βάλει μυαλό κρίνοντας από το τι είπαν δύο κυβερνητικοί αξιωματούχοι.

Ο Στέφανος Στεφάνου, είπε χτες σε δηλώσεις σε μέσα ενημέρωσης:

"Με την τρόικα έχουμε συμφωνήσει να συνεχίσουμε τις διαβουλεύσεις και τις συζητήσεις τις επόμενες βδομάδες με στόχο την ανάπτυξη κοινών αντιλήψεων και θέσεων, αλλά και την επίτευξη συγκλίσεων στα διάφορα ζητήματα που έχουν συζητηθεί, με στόχο ασφαλώς την υλοποίηση και την παροχή στήριξης από την Ευρώπη προς την Κύπρο, σε σχέση πάντοτε με την οικονομία και τις διάφορες προκλήσεις που έχει μπροστά της

Δεν υπάρχει θέμα στάσης πληρωμών. Γίνεται μια πολύ συγκεκριμένη δουλειά και προς αυτήν την κατεύθυνση της στάσης πληρωμών του κράτους. Την ίδια ώρα εργαζόμαστε μαζί με την τρόικα για να μπορέσουμε το συντομότερο δυνατό να καταλήξουμε σε ένα μνημόνιο το οποίο είναι μπροστά μας.

Όταν λέμε πως η πρσπάθειά μας είναι αυτό το πράγμα να γίνει το συντομότερο το εννούμε. Πείτε πως δεν συμφωνούμε. Ε, τι θα κάνουμε; Θα κάνουμε τη συζήτηση που συνήθως κάνουμε στο Κυπριακό. Ότι είμαστε υπέρ ή ότι είμαστε εναντίον των χρονοδιαγραμμάτων και η θέση μας είναι γνωστή πως δεν είμαστε υπέρ των χρονοδιαγραμμάτων αλλά θέλουμε το συντομότερο να λύσουμε το Κυπριακό. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα".

Ενώ σήμερα, ο υπουργός Οικονομικών Βάσος Σιαρλή, σε αποκάλυψε το υπόλοιπο:

"Σκοπός είναι πάντα να βρεις και να εντοπίσεις τις διαφορές και να τις επιλύσεις αλλά δεν υπάρχει άλλη σκοπιμότητα. Κάποιοι έχουν πει πως μπορεί να υπάρξει στάση πληρωμών. Σας βεβαιώ και το επαναλαμβάνω πως τα δημοσιονομικά του κράτους έχουν διασφαλιστεί με τέτοιον τρόπο ούτως ώστε να μην υπάρχει αυτή η πιθανότητα. Και έτσι υπάρχει μπόλικος χρόνος.

Πρέπει να ληφθούν μέτρα. Εμείς δεν το αμφισβητούμε.

Θέλουμε μάλιστα μέτρα για επίλυση διαρθρωτικών προβλημάτων. Και εξυγίανση της οικονομίας. Δεν μπορούμε όμως να πούμε τώρα ποια απ' όλα αυτά τα μέτρα. Αυτοί τα βάζουν κάτω, τα συζητούμε και λεν' εντάξει. Οι επιλογές είναι δικές μας. Εμείς προβληματιζόμαστε και εμείς τελικά θαρθούμε και θα αποφασίσουμε. Τους έχει τονιστεί στους ίδιους και το αναγνωρίζουν, επειδή αυτά αγγίζουν πολύ κόσμο, πρέπει να γίνει διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους. Το σύστημα της κύπρου που αναγνωρίζουν πως εδώ και δεκαετίες βασίζεται πάνω σε ένα κοινωνικό διάλογο, κυβέρνησης εργοδοτών και εργοδοτουμένων".

Αφού το χάσμα που χωρίζει τρόικα και κυβέρνηση Χριστόφια-ΑΚΕΛ είναι τεράστιο και η τελευταία θέλει να αποφύγει τη συνταγή της δημοσιονομικής εξυγίανσης βρήκε τη χρυσή τομή:

"Δεν αποδεχόμαστε τίποτα, συνεχίζουμε να συζητάμε".

Η συνταγή είναι γνωστή και δοκιμασμένη. Είναι η 8^η Ιουλίου.

Διαβουλεύσεις κυπριακής ιδιοκτησίας με τους κοινωνικούς εταίρους δηλαδή, χωρίς χρονοδιαγράμματα, χωρίς επιδιαιτησίες και έξωθεν παρεμβάσεις. Μέχρι δηλαδή να πειστεί η τρόικα για την ορθότητα των απόψεων της ΠΑΣΥΔΗ, της ΠΕΟ και της ΣΕΚ, του Χατζηπέτρου, του Κυρίτση και του Μωυσέως, της Σωτηρούλας, του Νεοκλή και του Κατατρόφια καθώς και του κάθε άλλου αστοιχείωτου και τυχοδιώκτη στο κόμμα τους.

Έστω κι αν επικρέμμεται πάνω από το κεφάλι μας η δαμόκλειος σπάθη της στάσης πληρωμών. Μέχρι πότε άραγε;

Καταφεύγοντας στην ψυχαναγκαστική ψευδολογία

Φαίνεται πως αντί να επικεντρωθεί η κυπριακή κυβέρνηση στο πως θα αντιμετωπίσει αυτήν την κρίση στην οποία έχει οδηγήσει τη χώρα και την κοινωνία, η βασικότερή της έγνοια είναι να αποδώσει αλλού ευθύνες, είτε στην αντιπολίτευση είτε στις τράπεζες ωσάν ο ρόλος της ίδιας είναι αυτός του κριτή και όχι του διαχειριστή του κράτους.

Φαίνεται επίσης πως δεν έχει γίνει κατανοητό ακόμη πως η άρνηση της πραγματικότητας έχει πάψει να εξυπηρετεί τον οποιοδήποτε σκοπό. Ούτε έχει γίνει κατανοητό πως η προσγείωση στην ωμή πραγματικότητα έχει επιβληθεί εκ των πραγμάτων από την ίδιά της την απροθυμία να πάψει τερματίσει το να βασίζει την πολιτική της σε συνθήματα που τα διαψεύδουν οι ίδιες οι εξελίξεις.

Αντί τούτου, επινοεί νέα ψέμματα, και για να τα δικαιολογήσει όταν αυτά καταρριφθούν, καινούργια.

Όταν συνεχίζει να ισχυρίζεται σήμερα, 26 Ιουλίου 2012, ένα μήνα δηλαδή μετά αφ' ότου ζήτησε να ενταχθεί στον μηχανισμό, πως αν δεν ήταν εκτεθειμένες οι κυπριακές τράπεζες στην Ελλάδα δεν θα χρειαζόταν η προσφυγή όταν ή ίδια φρόντισε με την πολιτική της και να αποκλειστεί εκτός αγορών αλλά και να μην ελαχιστοποιήσει τις επιπτώσεις από το κούρεμα του ελληνικού χρέους, γίνεται ολοφάνερο πως όχι μόνο είναι ανεπίδεκτη μαθήσεως αλλά και πως η συνήθειά τους να ψεύδονται είναι ψυχαναγκαστικής φύσης.

Παραγνωρίζουν  τα λάθη και τις παραλήψεις τους και θέλουν να κάνουν τον κόσμο να πιστέψει πως η διαχείρισή των δημοσιονομικών από το 2008 μέχρι το 2011 από αυτήν ήταν συνετή, παρά το γεγονός ότι μεσούσης της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους αύξησε τις δαπάνες της από 7,2 δισεκατομμύρια σε ευρώ 8,4 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ τα έσοδά της μειώθηκαν από 7,4 δισεκατομμύρια ευρώ σε 7,3 δισεκατομμύρια ευρώ. 

Δεν θέλουν να παραδεχτούν πως απέρριψαν κάθε ιδέα μέτρων δημοσιονομικής εξυγίανσης ή διαρθρωτικές αλλαγές με την οποία η μαρξιστική-λενινιστική-σταλινική τους θεωρία απέρριπτε που είχαν ετοιμάσει σπουδασμένοι οικονομολόγοι στο υπουργείο Οικονομικών, αποδίδοντας σε αυτούς π.χ. χαρακτηρισμούς του στιλ "μανδαρίνους" ή αλλότρια κίνητρα.

Αλλά έστω κι αν αυτή η συμπεριφορά γινόταν για σκοπούς εσωτερικής κατανάλωσης, η συνέχισή της είναι πλέον εκτός χρόνου, τόπου και πραγματικότητας.

Ιδιαίτερα, εάν νομίζει η κυπριακή κυβέρνηση πως με τις ιδέες της μπορεί να αποφύγει τη στάση πληρωμών, τη στιγμή που εξαντλούνται τα αποθέματά της σε ρευστό, διευρύνεται το δημοσιονομικό έλλειμμα, αδυνατεί να δανειστεί και δίνει την εντύπωση πως οι τεχνοκράτες της τρόικας τρώνε κόνναρα.

Απόδειξη είναι η πιο κάτω γραπτή δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου Στέφανου Στεφάνου:

"Η Κύπρος δεν θα είχε ανάγκη να προσφύγει στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, αν δεν υπήρχε το πρόβλημα της έκθεσης κυπριακών τραπεζών στην ελληνική οικονομία. Αυτό το παραδέχονται η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όλοι.

Δυστυχώς, η αντιπολίτευση συνεχίζει να αποκρύβει τις τεράστιες ευθύνες των τραπεζών και επίμονα προσπαθεί να επιρρίψει τις ευθύνες στην κυβέρνηση.

Ανεξαρτήτως των συμφερόντων και των σκοπιμοτήτων που υπάρχουν πίσω από τη στάση κομμάτων και πολιτικών να αποκρύβουν τις ευθύνες των τραπεζών, το γεγονός είναι ένα: η στάση αυτή, πλήττει τη διαπραγματευτική προσπάθεια της κυβέρνησης και ωθεί την τρόικα να εισηγηθεί σκληρά και αντιλαϊκά μέτρα που μετακυλούν το κόστος του προβλήματος με τις τράπεζες στους ώμους των εργαζομένων".

Η συντέλεια του κόσμου

Χτες ακούστηκε το κύκνειο άσμα της ΠΑΣΥΔΥ. Ήταν ο κλαυθμός και ο οδυρμός του ηγέτη της Γλαύκου Χατζηπέτρου, του προστάτη του παρασιτισμού στη δημόσια υπηρεσία.

Η ανοχή στην κωλυσιεργό πρακτική στην οποία είχε συνηθίσει την κοινωνία για δεκαετίες κάθε φορά που έπρεπε να ληφθούν αποφάσεις για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, έχει εξαντληθεί. Το κράτος δεν έχει την οικονομική άνεση να την ανεχτεί.

"Μάθαμε να συζητούμε, να κάμνουμε διάλογο και να καταλήγουμε σε συναινετικές ρυθμίσεις. Εάν αυτό χαλάσει αλίμονο του τόπου, δεν θα τα βρούμε ποτέ," είπε χτες μετά τη συνάντησή του με τους εκπροσώπους της τρόικας.

Κλασικό παράδειγμα του τρόπου που έμαθε να συζητά η ΠΑΣΥΔΥ και να καταλήγει σε συναινετικές ρυθμίσεις, είναι ο διάλογος για την ΑΤΑ που εξελίσσεται εδώ και πάνω από ένα χρόνο και η προθεσμία κατάληξης του εξέπνευσε πριν 1 μήνα.

"Αν θέλουν να υποβαθμίσουν τις υπηρεσίες που προσφέρουν στον κυπριακό λαό, αυτό είναι θέμα της εκάστοτε κυβέρνησης αλλά και των πολιτικών κομμάτων. Εμείς εξυπηρετούμε με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο και ανάλογα με τις δυνάμεις μας"

Το επίπεδο των υπηρεσιών σας είναι γνωστό. Φτάνει κάποιος να αποταθεί για περίθαλψη στα κρατικά νοσοκομεία, να αποταθεί τηλεφωνικώς για εξυπηρέτηση στο δημόσιο, να υποβάλει αίτηση για πολεοδομική άδεια ή άδεια οικοδομής. Κι αυτό δεν εκπλήττει αν λάβεις υπ' όψιν πως για δεκαετίες ο δημόσιος υπάλληλος βρέξει-χιονίσει έπαιρνε το μισθό του, την αύξησή του, την προαγωγή του όχι επειδή απέδιδε στην εργασία του αλλά απλώς επειδή εμφανιζόταν στον χώρο εργασίας του.

"Η ΑΤΑ εφαρμόζεται στην Κύπρο εδώ και 80 χρόνια. Περάσαμε τουρκοανταρσία, περάσαμε την εισβολή, περάσαμε τις κρίσεις του Κόλπου και η ΑΤΑ δεν εμπόδισε να μπει η Κύπρος στην Ευρωζώνη. Δεν μπορεί με μια συγκυρία να ακυρώσεις ένα θεσμό που λειτούργησε επωφελώς για τον τόπο και διατήρησε την εργατική ειρήνη γιατί αυτός ο θεσμός δεν υπάρχει στην Ολλανδία και στη Γερμανία," είπε ο Χατζηπέτρου.

Ναι, περάσαμε την "τουρκοανταρσία" για να μπορεί να βολεύει αυτό το κράτος μακαριακούς και γιωρκατζικούς, περάσαμε εισβολή για να βολευτούν κι άλλοι μακαριακοί και γριβικοί για να μπορούν όλοι αυτοί να παρασιτίζονται εις βάρους της κοινωνίας και όσων δεν προσκύνησαν και κολάκευσαν τους εκάστοτε δυνάστες της χώρας. Εξ ου και δεν υπάρχει ο θεσμός αυτός στην Ολλανδία και τη Γερμανία, μια και εκεί δεν είναι δυνατό το βόλεμα ημετέρων.

"Οι εργοδοτικές οργανώσεις οι οποίες έχουν συμφωνήσει σε όλα σε σχέση με την ΑΤΑ δεν μπορεί αυτή τη στιγμή επειδή αναμένουν κάτι διαφορετικό από τους τροϊκανούς να θέτουν θέμα ΑΤΑ," πρόσθεσε.

Καλά, έστω κι αν οι εργοδότες διαφωνούσαν με την τρόικα και ήθελαν να συνεχίσουν να τη δίνουν και έστω και η τρόικα πειθόταν και συναινούσε για την καταβολή της, μπορεί να πιστεύει κανένας πως με τον τρόπο αυτό μπορεί να λυθεί ένα πρόβλημα όταν ο εταιρικός τζίρος μειώνεται και η πρόσβαση σε ρευστότητα γίνεται όλο και πιο δύσκολη και ακριβή; Μα ποιος νομίζει πως θα του πληρώσει την ΑΤΑ;

"Ο μόνος που τόλμησε -και είναι προς τιμή του -να αναφερθεί σ` αυτό το ζήτημα είναι ο κύριος Βασιλείου. Είπε πριν λίγες μέρες ότι υπάρχει ένα μικρό, πολύ μικρό, προβληματάκι με τις τράπεζες. Είναι ο μόνος που θαρραλέα έκαμε αυτή τη δήλωση, κανένας άλλος," είπε ο Χατζηπέτρου.

Φαίνεται πως ο παρασιτάρχης ακούει επιλεκτικά. Πέρσι δεν ήταν που ο Βασιλείου ετοίμασε μια μελέτη για τον δημόσιο τομέα δίνοντας μια εικόνα για το χάσμα που επικρατούσε στις αμοιβές μεταξύ δημόσιου τομέα και ιδιωτικού;

"Και όλους τους μισθούς μας να τους δώσουμε, να εργαζόμαστε δωρεάν η κατάσταση δεν αλλάζει," κατέληξε.

Κορύφωση της δραματοποίησης. Η απώλεια εξουσίας και προνομίων προβάλλεται ως επιβληθείσα αυτοθυσία, αλλά και πάλι εθελοντική, ως η συντέλεια του κόσμου. Προφανώς του δικού του.

Κι όμως, η κατάργηση των στρεβλώσεων στο δημόσιο, μπορεί να σημαίνει το τέλος του παρασιτισμού και το πρώτο βήμα για εμπέδωση της αξιοκρατίας. Και ίσως να έπρεπε για τούτο να αρχίσουμε ως πολίτες να βλέπουμε το μέλλον μας πια με αισιοδοξία, έστω κι αν ο τοκετός θα είναι επώδυνος.

Η χυλόπιτα της Μόσχας

Cyprus Bailout Request Questioned by Russian Officials, RIA

By Paul Abelsky
     July 24 (Bloomberg) -- Cyprus’s request for a second bailout loan has been called into question by Russian officials representing the country’s financial authorities, RIA Novosti reported, citing people it didn’t identify.
     Russia may need to maintain reserve buffers if the global economic outlook deteriorates, the news service cited one of the people as saying.

Ξέρω σύντροφε Χριστόφια πως κάτι τέτοιο δεν το περίμενες. Έχεις καμιά άλλη όμως ιδέα;

Η ευκαιρία που θα χάσει το ΑΚΕΛ

Η καταξίωση του γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος SPD μετά το 1945 στη συνείδηση των Γερμανών ψηφοφόρων δεν υπήρξε αυτόματα προϊόν της προηγηθείσας δράσης του κόμματος μεταξύ του Α' και Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν αποτέλεσμα της απόφασής του να αναθεωρήσει μεταπολεμικά την ιδεολογία του και να την προσαρμόσει στις απαιτήσεις μιας σύγχρονης δημοκρατικής κοινωνίας. Το SPD είχε αντισταθεί όσο κανένα άλλο κόμμα όχι μόνο κατά του Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος του Χίτλερ το οποίο εντέλει οδήγησε την υφήλιο στο χάος αλλά και στο Κομμουνιστικό Κόμμα της χώρας, το KPD, το οποίο διευκόλυνε με τη δράση του, που στόχευε στην υπονόμευση του κοινοβουλευτισμού, την άνοδο των ναζί.

Νικητής στις πρώτες βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στη Δυτική Γερμανία το 1949 αναδείχθηκε ο Κόνραντ Άντεναουερ, ο ηγέτης των χριστιανικών κομμάτων CDU/CSU με 31% των ψήφων και το SPD του Κουρτ Σούμαχερ εξήλθε δεύτερο κόμμα με 29%.

Το χάσμα στη διαφορά των ψήφων που πήραν τα δύο μεγαλύτερα κόμματα διευρύνθηκε περαιτέρω στις εκλογές του 1953 και ξεπέρασε το 16% των ψήφων, ενώ στις εκλογές του 1957 παρά τη μικρή αύξηση των ποσοστών της SPD, οι Χριστιανοδημοκράτες του "Γέροντα," όπως αποκαλείτο ο Άντεναουερ, πέτυχαν τη μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία τους εξασφαλίζοντας την απόλυτη πλειοψηφία των ψήφων. Οι Δυτικογερμανοί είχαν πειστεί για την αξία και τα οφέλη του μεταπολεμικού οικονομικού θαύματος που βασιζόταν στην οικονομία της αγοράς, της σταθερότητας του δημοκρατικού πολιτειακού συστήματος και της ασφάλειας από τη συμμετοχή στη Βορειοατλαντική Συμμαχία, άλλως ΝΑΤΟ, και αναγνώριζαν μόνο στους Χριστιανοδημοκράτες την ικανότητα της ορθής διαχείρισης των κοινών. Δεν ήθελαν να παίξουν αυτά τα επιτεύγματά κορώνα-γράμματα εμπιστευόμενοι τα μαρξιστικά ιδεώδη του Έριχ Όλενχάουερ, διαδόχου του εν τω μεταξύ θανόντος Σούμαχερ.

Αυτά τα εκλογικά αποτελέσματα που αντανακλούσαν την ωρίμανση των Γερμανών ψηφοφόρων που άντλησαν διδάγματα από τις προπολεμικές επιλογές τους, ανάγκασαν εν τέλει την SPD να αναθεωρήσει όχι μόνο την τακτική που θα ακολουθούσε μετέπειτα στις εκλογές αλλά και τη στρατηγική της όπως εκφραζόταν από την ιδεολογία της. Στο συνέδριο του Μπαντ Γκόντεσμπεργκ, ένα προάστιο της τότε πρωτεύουσας Βόννης, το SPD αποφάσισε το 1959 να προχωρήσει στον εκσυγχρονισμό της ιδεολογίας της και από εργατικό κόμμα να γίνει λαϊκό κόμμα. στρέφοντάς την πλάτη της στον μαρξισμό. Στόχος της ήταν να γίνει κόμμα εξουσίας.

Η απόφαση αυτή ήταν καθοριστικής σημασίας όχι μόνο για τα μετέπειτα εκλογικά της αποτελέσματα και την πολιτική ζωή της Γερμανίας αλλά και για την παγκόσμια ιστορία. Η άνοδός της SPD στην εξουσία ηγουμένης κυβερνητικού συνασπισμού με τους Φιλελεύθερους του FDP το 1969 (προηγήθηκε ο "μεγάλος συνασπισμός" με τους Χριστιανοδημοκράτες μεσούσης της προηγούμενης κοινοβουλετικής περιόδου), της έδωσε την ευκαιρία με καγκελάριο τον Βίλι Μπράντ να προωθήσει αποτελεσματικά μεταρρυθμίσεις όχι μόνο στο κοινωνικό σύστημα της χώρας αλλά και να ενδυναμώσει τη θέση των εργαζομένων στις επιχειρήσεις δίδοντας τους τη δυνατότητα επηρεασμού της λήψης εταιρικών αποφάσεων αλλά και να εισαγάγει μια πολιτική συμφιλίωσης με πρώην αντιπάλους στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως τη Σοβιετική Ένωση και την Πολωνία που επέτρεψε μια σημαντική αποκλιμάκωση της έντασης του Ψυχρού Πολέμου.

Αυτά τα επιτεύγματα έγιναν δυνατά όχι μόνο χάριν της ωρίμανσης των Γερμανών ψηφοφόρων αλλά και της ωρίμανσης της ίδιας της SPD. Αντιλαμβανόμενη τα καλέσματα της εποχής πέτυχε απώτερους στρατηγικούς στόχους ανερχόμενη στην εξουσία όχι ως αποτέλεσμα ενός σχηματισμού περιστασιακής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας αλλά γιατί έπεισε τους Γερμανούς ψηφοφόρους για την αναγκαιότητα επίτευξής των στόχων εκείνων.

Το περασμένο Σάββατο, το κυπριακό κομμουνιστικό κόμμα ΑΚΕΛ, αποφάσισε να δώσει στον υπουργό Υγείας Σταύρο Μαλά το χρίσμα του υποψηφίου για τις εκλογές του 2013. Η απόφαση αυτή του εκτάκτου συνεδρίου του κόμματος δεν συνοδεύτηκε από καμιά προσπάθεια αναθεώρησης της ιδεολογίας του κόμματος, το οποίο είδε τη δημοτικότητα του προέδρου Δημήτρη Χριστόφια να κατακρημνίζεται ως αποτέλεσμα κυρίως ως αποτέλεσμα της οικονομικής του πολιτικής αλλά και των χειρισμών του που οδήγησαν στην έκρηξη στο Μαρί. Αφετηρία για αυτές του τις αποφάσεις, ήταν η αγκυλώσεις του Χριστόφια και του κόμματός του στον Μαρξισμό-Λενινισμό και στις σταλινικές νοοτροπίες.

Συνεπώς, αν για χάρη της συζήτησης ο Σταύρος Μαλάς, ο οποίος υπερασπίζεται και δεν αποκηρύττει το κυβερνητικό έργο, καταφέρει να διαψεύσει τις δημοσκοπήσεις και να εκλεγεί, δεν θα είναι αναγκασμένος να εφαρμόσει μια πολιτική που θα εγκρίνει το ΑΚΕΛ και θα είναι συμβατή με την ιδεολογία του; Και δεν θα οδηγήσει η ίδια πολιτική στα ίδια αποτελέσματα;

Συνεπώς, αν πράγματι το ΑΚΕΛ θέλει να διεκδικεί στο μέλλον με αξιώσεις την εξουσία για να πετύχει όλες εκείνες οι υποσχέσεις που έδωσε Χριστόφιας αλλά δεν τίμησε, δεν θα ήταν σήμερα μια ευκαιρία για αυτό να ξεκινήσει την διαδικασία εκ της νέου ίδρυσής του, ώστε να προσαρμοστεί στις σημερινές ευρωπαϊκές και διεθνείς πραγματικότητες και να μπορεί να παράγει πραγματικό έργο.

Ο θρίαμβος της συνήθειας

Σήμερα γιορτάζουμε ακόμα ένα χρόνο Μακροχρόνιου Αγώνα.

Το 1975 το είπαμε και το κάναμε.

Όταν πεθάνει κι ο τελευταίος πρόσφυγας, θα 'ρθούν οι γιοι του και τα εγγόνια του, για να τον συνεχίσουν.

Χωρίς ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα και επιδιαιτησίες.

Θα τσιμεντώνουμε το Ναι με αμέτρητα Όχι.

Ελληνοκυπριακής ιδιοκτησίας αγώνας για το σωστό περιεχόμενο.

Η Άντζελα Δημητρίου κι η Τζένιφερ Λόπεζ ανήκουν σε μας, και μόνο σε μας.

Κουράγιο μικροκόρη μας, που μας εγίνης γιαγιούλα.

Τον Αττίλα ουκ ελάττω παραδώσω.

Ας όψονται οι κλεφταράδες οι αγορές.

Ο ρόλος της 'Ιφιγένειας εν Αυλίδι'

Η απόφαση του ΑΚΕΛ να κατεβεί στις επόμενες προεδρικές εκλογές με υποψήφιο τον Σταύρο Μαλά φαίνεται να εξυπηρετεί περισσότερες σκοπιμότητες, απ' ό,τι φάνηκε αρχικά.

Με δεδομένη την κάθετη πτώση της δημοτικότητας του Χριστόφια ως αποτέλεσμα κυρίως της έκρηξης στο Μαρί και της οικονομικής του πολιτικής (αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι), η μόνη επιλογή που απέμεινε στο κυβερνών κόμμα είναι:

Α) η εκλογική μάχη όχι μόνο για την τιμή των όπλων αλλά και για περιορισμό των απωλειών

Β) η μεγιστοποίηση των πιθανοτήτων εξασφάλισης μεριδίου εξουσίας μετά τον δεύτερο γύρο.

Λαμβάνοντας αυτά υπ' όψιν και δεδομένου ότι το ΑΚΕΛ είναι το κόμμα του απερχόμενου προέδρου, η κάθοδος ΑΚΕλικού υποψηφίου ήταν υποχρεωτική. Συνεπώς, η υποψηφιότητα Μαλά, εν είδει 'Ιφιγένειας εν Αυλίδι' έχει σκοπό να διαφυλάξει τις μελλοντικές ελπίδες του κόμματος που έχουν επενδυθεί στα πρόσωπα των Άνδρου Κυπριανού (and his People) και Στέφανου Στεφάνου.

Εν όψει της διαφαινόμενης ήττας Μαλά, φαίνεται πως στο ΑΚΕΛ άρχισαν ήδη να χτίζουν γέφυρες με τον Γιώργο Λιλλήκα. Οι επιθέσεις κομματικών στελεχών και κομματικών εντύπων κατευθύνονται κυρίως κατά του συναγερμικού υποψηφίου Νίκου Αναστασιάδη, σε κάπως μικρότερο βαθμό κατά των ΔΗΣΥ και ΔΗΚΟ, ενώ ο μέχρι τώρα ανεξάρτητος υποψήφιος παραμένει στο απυρόβλητο, έστω κι αν έχει καταφέρει να διεισδύσει και στους παραδοσιακά ΑΚΕΛικούς ψηφορόφους.

Η πεποίθηση που επικρατεί άλλωστε στην Εζεκία Παπαϊωάννου είναι πως το κομμουνιστικό κόμμα θα μπορέσει να τα βρει με τον Λιλλήκα μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου. Αυτή η πεποίθηση, στην οποία επενδύει άλλωστε ο Λιλλήκκας, είναι άλλωστε δικαιολογημένη. 

Φτάνει να ληφθούν υπ' όψιν η ευελιξία και ευμεταβλητότητα του κόμματος και του πρώην υπουργού του Τάσου Παπαδόπουλου, πρώην βουλευτή του ΑΚΕΛ-Νέων Δυνάμεων και πρώην 'θεωρητικού' του ΑΔΗΣΟΚ στη διαχείριση του Κυπριακού, όπως και του κώδικα ηθικής που χαρακτηρίζει και τους δύο.

Αναγκαστική προσγείωση

Ενώ από τη μια προσπαθεί το υπουργείο οικονομικών να βρει επενδυτές πρόθυμους να αγοράσουν κυπριακά κυβερνητικά αξιόγραφα ώστε να αποφύγει το κράτος τη στάση πληρωμών εντός των επομένων εβδομάδων, το ΑΚΕΛ εξακολουθεί να ζει στον κόσμο του.

Απέδειξε χτες για ακόμη μια φορά πως εμμένει σε πολιτικές ελλειμμάτων και χρεωκοπίας και είναι φύλακας άγγελος εκείνων που τις υλοποιούν.

Η χθεσινή απόφαση της βουλής για επιβολή αυστηρών όρων για την αύξηση κεφαλαίου στις Κυπριακές Αερογραμμές υπήρξε μια από τις ελάχιστες περιπτώσεις στον κυπριακό κοινοβουλευτισμό όπου το σώμα στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων.

Σπάνια στο παρελθόν, πήρε αποφάσεις σε κρίσιμα ζητήματα που δεν ελέγχονταν για την ορθότητά τους και αυτή η περίπτωση, όπως και η συναίνεση που επιτεύχθηκε τον Δεκέμβριο και τον Αύγουστο για να περάσουν μέρα δημοσιονομικής εξυγίανσης, θα είναι καλό να μην μείνουν μεμονωμένα περιστατικά.

Φυσικά, εδώ που φτάσαμε σήμερα, είναι εκ των πραγμάτων αδύνατο να συνεχιστεί η πολιτική της κατασπατάλησης δημοσίων πόρων αναθέτοντας στον φορολογούμενο το λογαριασμό για τις διάφορες επιχορηγήσεις προς την εταιρεία (εξαγορά της Γιουροσύπρια από το κράτος, αποζημιώσεις για την απαγόρευση χρήσης του τουρκικού εναέριου χώρου, σημερινή αύξηση κεφαλαίου κ.ά.).

Και το ΑΚΕΛ για μια ακόμη φορά, κρύφτηκε πίσω από το επιχείρημα της κυβερνώσας βουλής για να κάνει τζάμπα μαγκιές αντί να ζητήσει από το υπουργικό του Χριστόφια να αναλάβει τις ευθύνες του και να κυβερνήσει επιτέλους τη χώρα.

Φυσικά, για να λέμε του στραβού το δίκαιο, η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η εταιρεία, είναι αποτέλεσμα των χειρισμών προηγούμενων κυβερνήσεων από τον καιρό της ανεξαρτησίας, που δημιούργησαν υπερπρονομιούχες θέσεις εργασίας στο δημόσιο και επιχειρήσεις με ιδιοκτήτη το κράτος για να βολέψουν ημέτερους. Και άρα ευθύνονται όλα τα κόμματα ανεξαιρέτως για την κακοδιαχείριση των πόρων της εταιρείας μια και είχαν όλα μερίδιο τουλάχιστον στην εξουσία έστω στο πρόσφατο παρελθόν.

Αυτό από την άλλη, δεν απαλλάσσει καθόλου τον Χριστόφια και τη συμμορία του από τις δικές τους ευθύνες, αφού ακόμη και τώρα, όπου η εταιρεία αναμένεται πως θα καταγράψει μεγαλύτερες ζημιές απ' ό,τι πέρσι (πέρσι έκανε 18,8 εκ. ευρώ πριν τη φορολογία και κατάφερε να επιπλεύσει με τα 20 εκ. ευρώ επιχορήγηση για το τουρκικό εμπάργκο) επέμειναν μέχρι την τελευταία στιγμή σε ένα 'σχέδιο αναδιάρθρωσης' των 17 εκ. ευρώ.

Επέμειναν σε άτολμες περικοπές που θα οδηγούσαν την εταιρεία στην ίδια κατάσταση με τη σημερινή με μαθηματική ακρίβεια εντός ορισμένων και μόνο μηνών.

Αν η χτεσινή απόφαση της βουλής αποτελεί σύνθημα για ένα νέο ξεκίνημα, που θα επιτρέψει τον εξορθολογισμό στη διαχείριση των δημοσίων πόρων, τότε υπάρχει ελπίδα για αισιοδοξία πως αυτή η χώρα θα μπορέσει να δει καλύτερες μέρες.

Τα πάντα εκτός από το πρόβλημα

Χρειάζεται όχι μόνο ξεροκεφαλιά, αλλά και αρκετή μαεστρία και χονδρό πετσί για να κυβερνάς όπως ο Χριστόφιας. Αυτό φαίνεται από τον τρόπο που κατάφερε να χειριστεί απλά ζητήματα. Αποφεύγοντας να δίνει σε αυτά απλές λύσεις που θα τον βοηθούσαν να αποφύγει περαιτέρω επιπλοκές, καταφέρνει πάντοτε να αναζητεί διεξόδους για τις πρόσθετες προκλήσεις που ανακύπτουν από τη μη ριζική αντιμετώπιση τους. Κι όλα αυτά, πάντα με μαεστρία, χωρίς ποτέ να λύνει ποτέ το πρόβλημα.

Ήταν με μαεστρία που ο Χριστόφιας έκανε τα πάντα για να κρατήσει στη ζωή τη Γιουροσύπρια -με κρατικές εγγυήσεις, χορηγίες και αυξήσεις κεφαλαίου- χωρίς ποτέ να επιχειρήσει λύσει το βασικό της πρόβλημα, το ότι δηλαδή η εταιρεία δεν ήταν ανταγωνιστική, μέχρι και που έκλεισε.

Επίσης με μαεστρία, έκανε τα πάντα χωρίς ποτέ να προσπαθήσει να αντιμετωπίσει ένα ανάλογο πρόβλημα στις Κυπριακές Αερογραμμές με την ίδια συνταγή και με σχέδια αναδιάρθρωσης που δεν λύουν το πρόβλημα της εταιρείας αλλά το μεταθέτουν με αυτήν να είναι σήμερα στα πρόθυρα του να βάλει λουκέτο.

Ο κύπριος πρόεδρος έκανε τα πάντα με διπλωματική μαεστρία ώστε να διαχειριστεί την υπόθεση Μόντσεγκορσκ, εφευρίσκοντας δικαιλογίες και υπεκφυγές να μην καταστρέψει το φορτίο του, και να μη δυσαρεστήσει τους φίλους του, Άσαντ και Αχμαντινετζάντ, μέχρι που το φορτίο καταστράφηκε από μόνο του, σκοτώνοντας 13 ανθρώπους και τραυματίζοντας 61, και διαλύοντας τον ηλεκτροπαραγωγό σταθμό στον Βασιλικό.

Με εξαιρετική πάλι μαεστρία, ο Χριστόφιας χειρίστηκε τις αλλεπάλληλες υποβαθμίσεις της κυπριακής οικονομίας κυρίως λόγω της έκθεσής των τραπεζών της σε ελληνικά ομόλογα, φροντίζοντας η έκθεσή τους να περιοριστεί στο ελάχιστο με το να συναινέσει στην απομείωση της αξίας τους στις συνόδους κορυφής τον περσινό Ιούλιο και Οκτώβριο, χωρίς καν να ζητήσει μια εξαίρεση ή ειδική μεταχείριση ώστε να περιοριστεί το πρόβλημα και οι επιπτώσεις του.

Πάλι με μαεστρία, χειρίστηκε τη διαχείριση του δημοσίου χρέους, της χρηματοδότης του προϋπολογισμού και της αναχρηματοδότησης του δημοσίου χρέους, ώστε να αποφύγει τα εκείνα τα δημοσιονομικά και διαρθρωτικά μέτρα που θα αντιμετώπιζαν τη ρίζα του προβλήματος, δηλαδή την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, αποφεύγοντας την προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης με αποτέλεσμα σήμερα το κράτος να είναι στα πρόθυρα της στάσης πληρωμών.

Ο Χριστόφιας έχει στο ενεργητικό του ένα μεγάλο κατάλογο επιτευγμάτων ο οποίος δεν εξαντλείται στα πιο πάνω παραδείγματα. Η κοινωνία αυτή πρέπει να αντέξει ακόμα τη μαεστρική διαχείριση των συσσορευμένων προβλημάτων που προκάλεσαν οι ιδεολογικές του εμμονές.

Εμμένει άλλωστε πως πρέπει να εξαντλήσει τη θητεία του. Εν τω μεταξύ, αφού του έμειναν μονάχα 232 μέρες να διαχειρίζεται τις τύχες μας, έχουμε ακόμη πολλές ευκαιρίες να γευθούμε τους καρπούς της επιδέξιάς του πολιτικής που πάντα στοχεύει να τα φτιάξει όλα, εκτός από το πρόβλημα. 

Πορεία εξόδου με άγνωστο προορισμό

Όσοι πήγαν χτες στην παρουσίαση του Νίκου Αναστασιάδη των θέσεών του "Οικονομία και Ανάπτυξη" είδαν πολλές από τις προσδοκίες τους να διαψεύδονται.

Μετά την προβολή ενός βίντεο στο οποίο γινόταν ένας απολογισμός της μέχρι τώρα θητείας του Χριστόφια στην οικονομία που υπενθύμισε σε όσους είχαν συναθροιστεί στο Χίλτον την ανάγκη αλλαγής τιμονιέρη στο πηδάλιο του κράτους, ο άνδρας που ανέβηκε μετέπειτα στο βήμα να μιλήσει δεν κατάφερε να κλέψει την παράσταση.

Αυτή περιορίστηκε κατά την ομιλία του σε 'μια απ' τα ίδια,' μια παρουσίαση γενικόλογων προτάσεων και προθέσεων, αρκετές από τις οποίες, σε μερικούς μήνες θα ακούγονται ξεπερασμένες. Κακή εντύπωση προκάλεσαν και τα συνεχή γλωσσικά ολισθήματα του Νίκαρου, τα οποία φάνηκε σε ορισμένες περιπτώσεις απρόθυμος να διορθώσει, και ενδεχομένως ανίκανος να τα προσέξει.

Τη "δημοσιογραφική εξυγίανση" (sic), την οποία ο Νίκος Αναστασιάδης θεωρεί ως "βασικό πυλώνα της νέας οικονομικής πολιτικής," θέλει να την επιτύχει με τήρηση ισοσκελισμένων προϋπολογισμών όπως προβλέπει το Δημοσιονομικό Σύμφωνο, την κατάρτιση Μεσοπρόθεσμου Δημοσιονομικού Πλαισίου και την εισαγωγή του Δημοσιονομικού Κανόνα που θα προνοεί τρίμηνη παρακολούθηση της υλοποίησης του κρατικού προϋπολογισμού και αυτόματες διορθώσεις σε περίπτωση αποκλίσεων. Ως εδώ καλά.

Έστω κι αν υποθέσουμε όμως πως οι πιο πάνω κανόνες θα είναι δεσμευτικοί, κάτι που δεν διευκρίνισε ο ομιλητής, η εφαρμογή τους θα είναι τουλάχιστον προβληματική αφού θα βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε μέτρα που έστω κι αν κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, δεν παύουν να χαρακτηρίζονται από αοριστία. Είναι επίσης πιθανόν η εφαρμογή τους να υπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του εκάστοτε υπουργού οικονομικών ή του ίδιου του Αναστασιάδη, εάν εκλεγεί.

Ένα παράδειγμα είναι, σε ό,τι αφορά τη δημόσια υπηρεσία, οι γενικόλογες προτάσεις για θεσμοθέτηση σχέσης αφυπηρετήσεων και προσλήψεων στο δημόσιο, ο περιορισμός στις προσλήψεις ωρομισθίων και εκτάκτων, η εισαγωγή οργανογράμματος στη δημόσια υπηρεσία, η εισαγωγή ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, η ρύθμιση των υπερωριών στο δημόσιο, η οριστική αντιμετώπιση του συνταξιοδοτικού ή και η δημιουργία Επιτροπής Ελέγχου σε κάθε υπουργείο που θα επιβλέπει τις δαπάνες. Πρότεινε επίσης "βελτίωση του θεσμού της ΑΤΑ ώστε η καταβολή της να καταστεί κοινωνικά δικαιότερη".

Ανάλογα γενικόλογες είναι και οι προτάσεις για την υγεία, ή τις κοινωνικές παροχές, ενώ οι προτάσεις για την ανάπτυξη περιλαμβάνουν απ' όλα τα γνωστά: καζίνο και γκολφ, μονοθυριδικές προσβάσεις, πολεοδομικά κίνητρα και συμπράξεις δημοσίου-ιδιωτικού τομέα, κίνητρα και πετρέλαια.

Φυσικά, για να πούμε του στραβού το δίκιο, ο Αναστασιάδης δεν υποσχέθηκε αυξήσεις μισθών, αυξήσεις κοινωνικών παροχών και επιδομάτων, δίκαιους κόσμους και κοινωνίες και άλλα φαιδρά στα οποία μας έχει συνηθίσει ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Πρότεινε μια κατεύθυνση στην οποία θα κινηθεί η κοινωνία, χωρίς όμως να αποκαλύψει ποιος ακριβώς είναι προορισμός στον οποίο θέλει να την οδηγήσει, ώστε να μπορεί να κριθεί ανάλογα με το πόσο κοντά θα την πάρει. Θα μπορούσε, τουλάχιστον, να την οδηγήσει έξω από τα τρικυμισμένα νερά στα οποία την οδήγησε ο Χριστόφιας. 

Από την άλλη όμως, κρίνοντας από το βαθμό στον οποίο ο Αναστασιάδης ήταν συγκεντρωμένος κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, έχω κάποιες αμφιβολίες για το κατά πόσον θα είναι τελικά σε θέση αδιάκοπτα να πλοηγεί το σκάφος προς την κατεύθυνση που έχει κατά νου και θα διαθέτει τα απαιτούμενα αντανακλαστικά που χρειάζεται ένας κυβερνήτης για να αποφεύγει σκοπέλους και παγόβουνα. Και προπαντός, κατά πόσο θα μπορεί το μάτι του να διαβάζει την πυξίδα. 

Εδώ την πάτησες σύντροφε...

Αν και η ένταξη της Κύπρου στον μηχανισμό στήριξης άρχισε να διαφαίνεται τους τελευταίους 14 μήνες, η κυπριακή κυβέρνηση και το ΑΚΕΛ άρχισαν να συνειδητοποιούν πως το ενδεχόμενο αυτό ήταν τελικά ορατό, όταν η προσφυγή σε αυτόν ήταν πλέον αναπόφευκτη. Έκτοτε, άρχισε μια διαρκής προσπάθεια να μετατοπιστούν οι ευθύνες για την εξέλιξη αυτή στις τράπεζες έστω κι αν η ίδια, διά του προέδρου Δημήτρη Χριστόφια συναίνεσε στην απομείωση των ελληνικών κρατικών ομολόγων που είχαν στα χέρια τους και κυπριακές τράπεζες. 

Αυτήν τη συγκατάθεσή του στην απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 27ης Οκτωβρίου, ο Χριστόφιας την έδωσε χωρίς να υποβάλει ενστάσεις. Ούτε απείλησε με βέτο, ούτε ζήτησε ανταλλάγματα. Δεν ζήτησε την εξαίρεση των κυπριακών τραπεζών, προβάλλοντας π.χ. το επιχείρημα πως με το κούρεμα, δεδομένου ότι οι κυπριακές τράπεζες κατείχαν ομόλογα, η αξία των οποίων ανερχόταν σε 5 δις ευρώ ή 28% του κυπριακού εθνικού εισοδήματος, η διάσωση της μιας χώρας θα είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή μιας άλλης που ήταν ήδη εκτός αγορών.

Δεν γνωρίζω αν ο Χριστόφιας γνώριζε ή όχι πως οι απώλειες των τραπεζών λόγω κουρέματος θα τις ωθούσαν βεβαιότατα στην αναζήτηση νέων επενδυτικών κεφαλαίων, αλλά τη δικαιολογία για το τι θα επακολουθούσε την είχε έτοιμη. Το πως "φταίνε οι τράπεζες" ή και τα "διευθυντήρια" το επαναλαμβάνουν τα παπαγαλάκια της κυβερνητικής πολιτικής άλλωστε από τότε που η Standard & Poor's άνοιξε τον χορό των υποβαθμίσεων τον Νοέμβριου του 2010. 

Αναμφίβολα, ανεξαρτήτως κατά πόσον ο Χριστόφιας φέρει την πλήρη ή μερική ευθύνη για τις απώλειες των κυπριακών τραπεζών ή όχι -που ευθύνεται σε κάποιον τουλάχιστον βαθμό για το ότι δεν διαφώνησε με την πολιτική απόφαση για το κούρεμα-, η ζημιές που προκάλεσε σε αυτές η απομείωση των ελληνικών κυβερνητικών ομολόγων είναι πράγματι η αφορμή για την προσφυγή της Κύπρου στον μηχανισμό μια και η συνεπαγόμενη απώλεια πλούτου, προξένησε ένα σοβαρό "τραύμα" στην οικονομία της.

Και επίσης χωρίς καμιά αμφιβολία, τα δημοσιονομικά μεγέθη της Κύπρου από μόνα τους, παρά τις διαρθρωτικές ανισορροπίες, δεν θα δικαιολογούσαν θεραπεία από την τρόικα.

Από την άλλη, αυτό το "τραύμα" που προξένισε στην κυπριακή οικονομία το κούρεμα, θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με άλλου είδους θεραπεία, χωρίς τη συμβολή της Τρόικας.

Ο "οργανισμός" της ωστόσο, είχε εξασθενήσει εδώ και πολύ καιρό από διάφορες καταχρήσεις, με τη μορφή σπατάλης δημοσίου χρήματος όπως την αστόχευτη διοχέτευση κατακόρυφα αυξημένων κοινωνικών δαπανών, την παραχώρηση ακόμα και σε εποχές που επιβαλλόταν λιτότητα μισθολογικών αυξήσεων κ.ά. και με την ταυτόχρονη απροθυμία του Χριστόφια να αποδεχτεί την ανάγκη διεξαγωγής διαρθρωτικών αλλαγών. 

Όπως ακριβώς στην περίπτωση ενός ανθρώπου που προσβάλλεται από μια σοβαρή μεταδοτική ασθένεια, εξαρτάται η πιθανότητά του να επιβιώσει από το κατά πόσον προηγουμένως απείχε από καταχρήσεις όπως κατανάλωση οινοπνεύματος, τσιγάρου ή ναρκωτικών που αποδυναμώνουν τον οργανισμό και γυμνάζεται.

Εδώ λοιπόν την πάτησε ο Χριστόφιας, και ακριβώς εδώ ελέγχεται μια και όχι μόνο επέτρεψε αλλά και ενθάρρυνε αυτές τις καταχρήσεις. Και συνεπώς, η συνεχιζόμενη αντίθεσή του σε μέτρα δημοσιονομικής εξυγίανσης και διαρθρωτικές αλλαγές, συνθλίβει τη δικαιολογία του πως "φταίνε οι τράπεζες" για τον μηχανισμό.

Μάχη με τον χρόνο

Μου έχει μεταφερθεί από αξιόπιστο αυτήκοο μάρτυρα και το μεταφέρω:

Προσφωνώντας τον διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας Πανίκου Δημητριάδη στο ΤΕΠΑΚ στη Λεμεσό σε πρόσφατη ομιλία του, ο πρόεδρος του Εμπορικού Βιομηχανικού Επιμελητηρίου της πόλης, Φιλόκυπρος Ανδρέου, του είπε:

"Σε υποστηρίζαμε πριν τον διορισμό σου αγαπητέ κύριε διοικητά, γιατί σε ξέρουμε πως είσαι ένας αγωνιστής και τώρα που διορίστηκες εμείς θέλουμε να αγωνιστούμε μαζί σου, για τούτο ας αγωνιστούμε και θα πετύχουμε".

Όταν ο ανεξάρτητος αξιωματούχος Πανίκος Δημητριάδης ανέγνωσε την ομιλία του, ο Φιλόκυπρος Ανδρέου του υπέβαλε την εξής ερώτηση:

"Στο παρελθόν κάποια από τα μέλη μας που ήθελαν να βοηθήσουν την οικονομία του τόπου μας, υπέβαλαν αιτήσεις στην Κεντρκή Τράπεζα για παραχώρηση άδειας τραπεζικών εργασιών που απορρίφθηκαν από τον προηγούμενο διοικητή. Ποιαν πολιτική θα ακουλήσετε στις αδειοδοτήσεις τραπεζών;"

Ο Πανίκος του απάντησε αρκετά διπλωματικά, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο εάν υποβληθούν ξανά τέτοιες αιτήσεις να τις επανεξετάσει.

Είναι πλέον ορατές οι προσδοκίες. Και η κουτσή Μαρία, ο κάθε γλείφτης του Χριστόφια και ο τελευταίος μαφιόζος θα μπορεί πλέον να ελπίζει να γίνει και τραπεζίτης, κάτι που δεν μπορούσε να γίνει επί θητείας Αθανάσιου Ορφανίδη.

Η εποπτεία και αδειοδότηση τραπεζών υπήρξε άλλωστε ο βασικότερος λόγος που ο Χριστόφιας και η συμμορία του συγκρούστηκαν με τον τέως διοικητή, όταν ο τελευταίος αρνήθηκε να ενδώσει στις σχετικές πιέσεις τους που οδήγησαν και σε πραξικοπηματική αμφισβήτηση των εξουσιών του.

Ισχύει άλλωστε το "ή τώρα ή ποτέ" μια και πότε θα μπορέσουν να γεμίσουν οι κασέλες του ΑΚΕΛ; 

Υ.Γ. Μια άλλη ομάδα επιχειρηματιών, αποτελούμενη από ένα πρώην υπουργό του Χριστόφια, τον πρόεδρο μιας επιχειρηματικής οργάνωσης με έδρα εκτός Λεμεσού, έναν πρώην μεγαλολογιστή και μια ομάδα ελλαδιτών επιχειρηματιών επίσης σκοπεύουν να ιδρύσουν τη δική τους τράπεζα με έδρα την Κύπρο. Δίνει μάλιστα μάχη να μην την προλάβει η "τραπεζική ένωση". Βλέπεις έργο που κάνει η CIPA;

Μονάκριβέ μας Πρόεδρε

Δημοσιεύτηκε σήμερα και το παρουσιάζω χωρίς πρόσθετο σχόλιο:

Cyprus Bailout Highlights Expensive President: Chart of the Day

By Jennifer M. Freedman

     July 3 (Bloomberg) -- Cyprus, which took over the rotating European Union presidency this week after seeking a bailout, has the costliest head of government in the 17-nation euro area after Luxembourg on a per capita basis.

     The CHART OF THE DAY shows Cyprus’s 804,435 residents will each pay almost 20 euro cents (25 U.S. cents) this year toward the 158,551-euro ($200,393) annual salary of President Demetris Christofias, who on June 25 became the fifth euro leader to request a financial lifeline. Jean-Claude Juncker’s 210,111-euro pay costs each inhabitant of Luxembourg, with the highest per-capita income in the 27-nation EU, about 41 euro cents.

     “Luxembourg isn’t odd because everybody is highly paid, but there’s no reason why the Cypriot president should be that well paid,” said Eoin O’Malley, a professor of political science at Dublin City University. “I assume in the next 12 months the president’s salary will fall significantly.”

     Euro-area finance ministers approved Cyprus’s bailout request on June 27 without specifying an amount for the rescue, which will encompass the public sector as well as banks. Cyprus is also seeking assistance from the International Monetary Fund.

     Demands for austerity have forced the politicians and heads of state of the other four countries forced to ask for bailouts -- Greece, Spain, Portugal and Ireland -- to take pay cuts.

     “Politicians have to show some leadership, and one of the most symbolic ways is to cut pay, so I expect pay cuts will be on the cards if they have any sense,” O’Malley said of Cyprus.

Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλο λόγο μην πεις

Λοιπόν σήμερα ξύπνησα κεφάτος. Μη με ρωτάτε όμως γιατί. Δεν έχει σχέση ούτε με την Ευρωπαϊκή Προεδρία, ούτε με την κάθοδο της Τρόικας, ούτε με τη νίκη των Ισπανών χτες. Όλα αυτά σε μεγάλο βαθμό με αφήνουν αδιάφορο. Ίσως να οφείλεται το κέφι μου στο ότι συνειδητοποίησα πως μένουν λιγότερο από οκτώ μήνες μέχρι ο Πρόεδρός μας να πάρει τα μπογαλάκια του και να φύγει.

Και για να μην το παρακάνω (με το κέφι μου), σκέφτηκα πως θα ήταν σοφό να ρίξω μια ακόμη ματιά στο πρόγραμμα διακυβέρνησής του, ώστε να συνειτοποιήσω πως έχουμε ακόμα πολύ καιρό μπροστά μας και πολλά ακόμα μπορούν να συμβούν. Ας μην προτρέχουμε λοιπόν.

Ο Δημήτρης Χριστόφιας είχε προλάβει να υποσχεθεί πολλά, όταν ανελάμβανε πρόεδρος. Και να τι έγινε:

"Διατήρηση και εκσυγχρονισμός του μεικτού συστήματος κοινωνικο-οικονομικής ανάπτυξης". Παρέλαβε ανάπτυξη και παραδίδει ύφεση.

"Προώθηση πολύπλευρης και πολυεπίπεδης κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης με συνεχή προσαρμογή στα νέα τεχνολογικά δεδομένα, βελτιωμένη παραγωγικότητα και εισαγωγή καινοτομιών". Εν τω μεταξύ έχει επιχειρήσεις που δεν έχουν λεφτά να πληρώσουν το λογαριασμό του τηλεφώνου τους όχι να εισαγάγουν τεχνολογίες.

"Υπεράσπιση του κοινωνικού χαρακτήρα των οργανισμών δημοσίας ωφελείας αλλά και εκσυγχρονισμός τους κατά τρόπο που να καταστούν πιο ευέλικτοι και πιο ανταγωνιστικοί στο νέο ευρωπαϊκό περιβάλλον". Ο κοινωνικός χαρακτήρας των ημικρατικών είναι αδιαμφισβήτητος, ειδικά αυτός της ΑΗΚ.

"Διατήρηση της μακροοικονομικής σταθερότητας με πειθαρχημένες δημοσιονομικές πολιτικές". Σταθερότητα είχαμε μόνο στη δημοσιονομική απειθαρχία.

"Αναβάθμιση της πολιτικής του κράτους για προσέλκυση ξένων παραγωγικών επενδύσεων οι οποίες θα διοχετεύονται σε μεγάλα αναπτυξιακά έργα στην έρευνα και καινοτομία". Καταραμένο Κατάρ...

"Συνεχής αναβάθμιση της παραγωγικότητας της οικονομίας με την τεχνολογική αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό, τη βελτίωση της διοίκησης και διαχείρισης των κυπριακών επιχειρήσεων και τη συνεχή επαγγελματική κατάρτιση των εργαζομένων". Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η συνεχής επαγγελματική κατάρτιση των εργαζομένων ανεπαρκής, ενώ η βελτίωση της διοίκησης και διαχείρισης κυπριακών επιχειρήσεων φάνηκε με την Ocean Tankers και τη Miltis Constructions Unlimited...

"Απεξάρτηση ανάπτυξης από τον ευάλωτο τομέα του τουρισμού χωρίς αυτό να σημαίνει εγκατάλειψη του τόσο σημαντικού τομέα για την οικονομία μας τουριστικού τομέα". Φτάσαμε να παρακαλάμε να σφάζονται στην Αίγυπτο για να δούμε άσπρη μέρα.

"Εκσυγχρονισμός και ριζική μεταρρύθμιση του τουριστικού μας προϊόντος". Εκτός από ήλιο και θάλασσα, τι άλλο προσφέρει η Κύπρος;

"Επεξεργασία και εισαγωγή σύγχρονης και ευφάνταστης πολιτικής για μετατροπή της Κύπρου σε κέντρο παροχής διεθνών υπηρεσιών". Τίποτα δεν ήταν πιο ευφάνταστο από το θόρυβο για την αύξηση του εταιρικού φόρου πριν δύο χρόνια και το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων.

"Τοποθέτηση στο επίκεντρο της οικονομικής δραστηριότητας της μικρομεσαίας επιχείρησης στην Κύπρο". Επειδή είναι στο επίκεντρο, της έβαλαν και ένα χαράτσι 350 ευρώ πέρσι.

"Αναβάθμιση του βιομηχανικού τομέα". Από το 2007 μέχρι πέρσι, χάθηκαν 3 χιλιάδες θέσεις εργασίας στη βιομηχανία.

"Μεγαλύτερη δυνατή στήριξη του συνεργατικού κινήματος με στόχο την παραπέρα ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό του". Γιατί δεν βάζουν άραγε και τη Black Rock εκεί;

"Δημιουργία συνθηκών εξωστρέφειας και εξαγωγικού προσανατολισμού και στήριξή τους". Αναμφίβολα, η δημιουργία συνθηκών έλευσης της τρόικας θα δώσει εξαγωγικό προσανατολισμό στην οικονομία...

Υ.Γ. Πράγματι, η ανάληψη της εξουσίας από τον Χριστόφια συνέπεσε με ένα μεγάλο κραχ στην παγκόσμια και ευρωπαϊκή οικονομία. Ανεξαρτήτως του κατά πόσον αυτή η εξέλιξη ήταν αναμενόμενο να επηρεάσει την Κύπρο ή όχι, ο Χριστόφιας ελέγχεται για τον τρόπο που αντέδρασε, ή καλύτερα, δεν αντέδρασε στην εξέλιξη αυτή, και το πως κινήθηκε κατόπιν για να διαφυλάξει θέσεις εργασίας, τη μακροοικονομική και χρηματοοικονομική σταθερότητα. Κρίνοντας εκ του μέχρι τώρα αποτελέσματος, η επιτυχία του ήταν αξιοθρήνητη. Θα μπορούσε από το 2010 να είχε λάβει εκείνα τα μέτρα  που πρότεινε ο τότε υπουργός του Χαρίλαος Σταυράκης, τα οποία θα είχαν βοηθήσει την Κύπρο να αποφύγει πολλές από τις σημερινές περιπέτειες στις οποίες έχει μπλεχτεί.

Προς τί το ξεπούλημα;

Σήμερα, ημέρα κατά την οποία η Κύπρος αναλαμβάνει την Ευρωπαϊκή Προεδρία, καταφτάνει στην Κύπρο η αποστολή της Τρόικας. Και ενώ αύριο θα ξεκινήσει τις επαφές της η αποστολή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, η κυπριακή κυβέρνηση παραμένει στο ακουστικό περιμένοντας απάντηση από Κρεμλίνο ή Πεκίνο στο αίτημά της για παραχώρηση διμερούς δανείου, έχοντας υποσχεθεί λαγούς με πετραχήλια σε Ρωσία και Κίνα.

Ας μην ξεχνάμε, η κάθοδος της τρόικας γίνεται κατόπιν της προσφυγής στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης που υπέβαλε η Κύπρος τη Δευτέρα, μετά την υποβάθμιση της πιστοληπτική της ικανότητας από τους Fitch. Ως αποτέλεσμα της υποβάθμισης αυτής, τα κυπριακά κρατικά ομόλογα που έχουν στην κατοχή τους κυπριακές τράπεζες δεν μπορούν πλέον να γίνουν αποδεκτά από την ΕΚΤ ως εξασφάλιση για παραχώρηση ρευστότητας.

Το πρόγραμμα στο οποίο θα ενταχθεί η Κύπρος, θα έχει ως στόχο την αντιμετώπιση των χρηματοοικονομικών, δημοσιονομικών και δομικών προκλήσεων που αντιμετωπίζει η οικονομία. Με άλλα λόγια, θα έχει στόχο να θεραπεύσει προβλήματα που προκάλεσε και αρνήθηκε να λύσει ο Χριστόφιας.

Και αφού λοιπόν η προσφυγή στον μηχανισμό δεν είναι αποφευκτή μετά την τελευταία υποβάθμιση σε σαβούρα από τους Fitch, θέλω να ρωτήσω:

Αφού για μνημόνιο λοιπόν πάμε που πάμε, την Κύπρο γιατί την ξεπουλάμε;