Το φάντασμα του Μπρέζνιεφ, η ρωσική κρίση χρέους και η χρεοκοπία της πολιτικής του Χριστόφια

Ο κύπριος πρόεδρος έχει εναποθέσει τις ελπίδες του για την πολιτική του επιβίωση και τη διάσωση της υστεροφημίας του στο ρωσικό δάνειο. Με αυτό, θεωρεί πως θα είναι δυνατό να αποφύγει την υπογραφή του μνημονίου με την τρόικα, να εξαντλήσει τη θητεία του καταβάλλοντας μισθούς, συμπεριλαμβανομένων και των δέκατων τρίτων, και κοινωνικές παροχές στο ακέραιο αποφεύγοντας τη στάση πληρωμών, ούτως ώστε να μπορεί στη συνέχεια να ασκεί "αντιμνημονιακή" πολιτική ανέξοδα.

Τα οικονομικά δεδομένα όμως στη Κύπρο, αλλά και Ρωσία είναι τέτοια, που καθιστούν την εξασφάλιση ενός τέτοιου δανείου πολύ απίθανη. Αυτό είναι καλό να το θέσει κάποιος υπ' όψιν του κληρονόμου του Λέονιντ Μπρέζνιεφ, ώστε επιτέλους, αυτός να σοβαρευτεί και να εκτελέσει τους τελευταίους έξη μήνες της θητείας του με γνώμονα τη λογική και το γενικότερο συμφέρον της κοινωνίας.

Brezhnev Bonds Haunt Putin as Investors Hunt $785 Billion

By Scott Rose

     Aug. 28 (Bloomberg) -- Holders of Soviet bonds first sold in Communist leader Leonid Brezhnev’s final year are getting in France what they can’t get from President Vladimir Putin: money.

     The European Court of Human Rights in Strasbourg ordered Russia last month to pay Yuriy Lobanov, a septuagenarian from the Ivanovo region near Moscow, 37,150 euros ($46,497) in compensation for the 1982 notes he held, or about 140 times the average monthly pension. Mariya Andreyeva, a 95-year-old survivor of the Nazi blockade of Leningrad, won a preliminary 4,300 euros on the bonds, which doubled as lottery tickets.

     The securities are part of the 25 trillion rubles ($785 billion), equal to almost half of Russian economic output, the government says it still owes the public from lost Soviet savings. Putin is stalling, most recently signing an order in April to halt payments on the notes until at least 2015. Now, armed with court rulings, veteran speculators are joining pensioners in seeking to cash in.

     “This all should have been settled back in the 1990s,” said Boris Kheyfets, a Soviet debt specialist at the Russian Academy of Sciences’ InΗ stitute of Economics in Moscow. “How do you assume a debt that huge? It would collapse everything immediately.”

                           Chic Sedan

     Soviet authorities began selling the 20-year certificates in 1982 for 25, 50 or 100 rubles, partly to redeem earlier bonds and partly to sop up cash from a command economy with few consumer goods. The State Domestic Lottery Bonds offered a token 3 percent interest and a chance at payouts of as much as 10,000 rubles, Kheyfets said. The top winners were entitled to a “chic” Volga sedan, while second prize was a Zhiguli.

     Unlike other former Soviet republics that settled similar debts in the 1990s at a fraction of what was lost, Russia pledged to cover the whole amount. President Boris Yeltsin signed a law in 1995 ordering the government to restore savings via bank deposits and Soviet bonds based on what those holdings could have purchased in 1990. Payments started in earnest during Putin’s first term, when surging oil prices pushed the budget into surplus. Now Putin is back in the Kremlin for a third term and the budget is barely breaking even.

     “Clearly, implementing this plan to restore the public’s savings would impose exorbitant obligations on the federal budget,” the Finance Ministry said in its most recent debt strategy report, released a year ago. “Were that actually to happen, the state would be deprived of the ability to pay for other expenses for an extended period of time.”

                          ‘Nothing Left’

     In the 1990s, Russia was passing laws without thinking of how they’d be funded, Putin told a meeting of regional human rights officials Aug. 16. Repaying all lost savings immediately would mean “nothing left to pay salaries to soldiers, to doctors, to teachers,” Putin said, according to a transcript on the Kremlin’s website. Russia should continue to pay what it can to the most elderly people who lost savings, he said.

     The Finance Ministry’s plan to compensate the most elderly “victims” is the best approach, and gradual payments should be continued, Putin said. “This is something we’ve inherited from the past, but we need to do something about it.”

     The government has earmarked 50 billion rubles in this year’s budget to repay lost deposits, and the same amount for 2013 and 2014. Savers who die are also eligible for 6,000 rubles, less than $200, in funeral costs.

     “We make the payments every year, but it’s a miserly amount,” Kheyfets said. “I guess that’s just how it’s going to be until the people die.”

                          Tsarist Debt

     Running out the clock may now be a losing tactic. In their Lobanov ruling, the Strasbourg judges cited Russia’s refusal to say how many of the 1982 bonds are outstanding and its repeated suspension of a mechanism for redeeming them, “for reasons that remain unclear to the court.”

     The Justice Ministry, which represents Russia in Strasbourg, said in a faxed statement that it honors all judgments by the European Court of Human rights, adding that the Lobanov ruling only applies to the 1982 notes. The Finance Ministry declined to comment.

     The estimated 25 trillion rubles in liabilities, if fully recognized, would boost Russia’s debt nearly 10-fold, Vladimir Osakovskiy, chief economist at Bank of America Merrill Lynch in Moscow, said today in an e-mailed comment. Earlier settlements suggest Russia will find a way to avoid damage to its credit ratings or sovereign debt, he said.

     “Back in 1997, Russia settled outstanding tsarist bonds in France for $400 million, which was less than 1 percent of foregone purchasing power in nearly 100 years of foregone interest,” he said. “We expect similar settlement in this case as well.”

                         Shadow Economy

     There are no public records for how many Brezhnev bonds were sold, Kheyfets said. As bearer bonds with no ownership records, the 1982 notes served as a second currency supporting the Soviet shadow economy, he said.

     Russia didn’t mention the notes or estimate of Soviet savings debt in the 143-page prospectus for its $7 billion sale of Eurobonds this year.

     Some of the securities were cashed in or swapped for new debt in the early 1990s. After the 1995 law, when Russia agreed to restore lost savings at 1990 levels, the state converted the 1982 bonds into so-called promissory rubles, essentially increasing their face value by 40 percent. Later legislation pegged their value to a basket of consumer goods and ensured they would accrue interest of at least 9 percent. The government last valued the promissory ruble in 2003, at 32.34 current rubles, a figure cited by the court in the Lobanov case. The ruble fell 0.5 percent to 32.02 per dollar by the close in Moscow.

                           Trunk Load

     Lobanov offered a “very sound” valuation, leaving little room for rebuttal, said Vasily Vasilyev, a lawyer at Yukov, Khrenov & Partners in Moscow. Russia dodged similar rulings by changing the law during European court proceedings, he said.

     Speculation on the certificates has made it as far as EBay.com, where 25-ruble 1982 bonds are being offered for $2.85 apiece.

     On Russian websites, some sellers claim to have proof their bonds are listed as subject to payment in a Finance Ministry registry. Others are offering notes sold in former Soviet republics, which Russia isn’t legally obligated to repay.

     Zakir Agabayev said he discovered 600,000 rubles of the notes in a trunk at his wife’s grandmother’s home in Kyrgyzstan. He said he offered to sell the bonds on the Dorus.ru message board, but the best offer was 2.5 percent of face value, so he declined.

                          Soviet Tycoon

     “People called two or three times, but the offers weren’t serious,” Agabayev said by phone.

     The biggest bet so far was made by Artem Tarasov, a commodities and computer trader who shot to fame in 1989 after claiming on national television to be the first legal Soviet millionaire. He became part owner of Moscow-based Vitas Bank, which lost its license this year after trying to put 3 billion rubles of the Brezhnev bonds on its books at face value.

     Putin signed the three-year payment freeze after the central bank first noticed Vitas’s accounting move, Tarasov said in an interview in his Moscow office. After the moratorium, the regulator classified the notes as Category 5, or hopeless, and told the bank to form 100 percent provisions for loan losses.

     “How could we have ever imagined the central bank would come and declare their country in default?” Tarasov said. “But that’s just what they did.”

                          ‘Cinderella Story’

     Central bank First Deputy Chairman Alexei Simanovsky said Vitas’s license was revoked because its capital adequacy ratio fell below the mandatory 2 percent level, not because of the notes. Regulators only saw a fraction of the 3 billion rubles Vitas claimed to have, Simanovsky said by phone.

     “The bank maintained that this was two tons of paper, that they were in some special depositary and that getting in was somehow very hard,” Simanovsky said. “It’s all a bit like the story of Cinderella, where the pumpkin turns into a carriage.”

     Still, Tarasov has access to 50 billion rubles of the certificates that he plans to “tender for all they’re worth,” he said.

     “Suppose they really do start making payments on these bonds in 2015,” Tarasov said. “Their value today in Russian money is 50 to 60 times the nominal value.”

                         ‘Toilet Paper’

     Russia probably will only resume payments if a group with enough political clout starts amassing them, said Saleh Daher, managing director at Turan Corp., which has invested in Soviet commercial debt.

     “People will make money from this,” Daher said by phone from Boston, where Turan is based. “And I doubt very much that much of it will go to the pensioners or the people who actually had the claims in the beginning.”

     One of those people is Boris Andreyev, a 65-year-old retired electrician with no legal training.

     For almost two decades, Andreyev and his mother, Mariya Andreyeva, have sent hand-written petitions to courts and ministries seeking repayment. The 4,300 euros the judges in Strasbourg awarded, based primarily on his mother’s advanced age, is a pittance, he said.

     Their notes, deposited in 1986, were bought up in a state program in 1993 that left them with about 3,000 rubles in a bank account, an amount that shrank to 3 rubles after the currency’s redenomination in 1998. The account, still open and untouched, has grown to 5 rubles, thanks to years of interest payments.

     Andreyev, who lives on a monthly pension of 6,000 rubles, plans to continue his campaign in Russian courts.

     “In Soviet rubles, the bonds were equivalent to the cost of a one-room apartment,” Andreyev said. “The 5 rubles we got are equivalent to a roll of toilet paper.”

Ακόμα ένα ψέμμα made in Proedrikon

Και πάλι ο Στέφανος Στεφάνου είπε ψέμματα. Τα είπε ξανά και ξανά.

Σήμερα είπε πως η εκτίμηση της κυβέρνησης για το δημοσιονομικό έλλειμμα έχει αναθεωρηθεί στο 4,5% του ΑΕΠ, από 3,5% του ΑΕΠ, χωρίς τη λήψη μέτρων.

Κατ' αρχήν είναι ψέμμα όταν αυτή η κυβέρνηση μιλά για λήψη μέτρων δημοσιονομικής εξυγίανσης. Διότι ποτέ δεν πήρε μέτρα, πήρε απλώς σε μερικές περιπτώσεις ημίμετρα που ήταν στη σωστή κατεύθυνση αλλά ήταν αποσπασματικά, ανεπαρκή και χωρίς καμιά συγκεκριμένη φιλοσοφία. Αλλά, ας μην μείνω σε αυτό.

Έρχομαι ξανά στον Στέφανο Στεφάνου. Είναι ο άνθρωπος, τον οποίο εξουσιοδοτεί η κυβέρνηση του πιο αχάπαρου, αστοιχείωτου, απαίδευτου ανθρώπου που κυβέρνησε αυτήν τη χώρα από τον καιρό που έχουμε γραπτά μνημεία και ο οποίος ξέρει πολύ καλά πως πολύ σύντομα θα χρειαστεί να εφεύρει ένα νέο ψέμμα για να δικαιολογήσει το σημερινό. Μέχρι δηλαδή τον επόμενο Οκτώβριο, οπότε θα έχουμε τα στατιστικά στοιχεία για την πορεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού που θα καταδείξει πως μέχρι τον μήνα Αύγουστο, το δημοσιονομικό έλλειμμα θα έχει ήδη φτάσει ή και ξεπεράσει το 4,5%.

Ενώ μέχρι το τέλος του έτους, αν βρει μάλιστα και τρόπο να πληρώσει τις προϋπολογιζόμενες δαπάνες για μισθούς, δέκατους τρίτους κ.ο.κ. το δημοσιονομικό έλλειμμα θα έχει εκτιναχθεί στο 6%, 7% ή και περισσότερο. Ήδη τους πρώτους έξι μήνες ήταν 6%. 

Φυσικά, το ότι η οικονομική δραστηριότητα υποχωρεί λόγω των προβλημάτων ρευστότητας, όπως ισχυρίζεται ο Στεφάνου, αυτό είναι αναντίλεκτο.

Ωστόσο, με την επιμονή της να μην παίρνει τα αναγκαία μέτρα περιορισμού του δημοσιονομικού ελλείμματος, η κυβέρνηση στην οποία μετέχει επιτείνει τη στενότητα ρευστότητας στην αγορά, απορροφώντας και την τελευταία σταγόνα που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για αναπτυξιακούς σκοπούς, απλώς και μόνο για να μπορέσουν οι δημόσιοι υπάλληλοι να αγοράζουν εισαγόμενα προϊόντα.

Έτσι, ακόμα και την δήθεν πρόβλεψη για συρρίκνωση της οικονομίας κατά 1,5% θα χρειαστεί και πάλι μέχρι τον Οκτώβριο ή Νοέμβριο να αναθεωρήσει, κι αυτό γιατί ο ρυθμός συρρίκνωσης της οικονομίας επιταχύνεται και ήταν το πρώτο μισό του έτους 1,5%, το ποσοστό μείωσης της οικονομικής δραστηριότητας θα μεγεθυνθεί λόγω της αυξανόμενης αβεβαιότητας μέχρι την υπογραφή μνημονίου (αν γίνει αυτό τον Σεπτέμβρη) και της απροθυμίας της να πάρει αποτελεσματικά μέτρα για τερματισμό της κατρακύλας.

Κι αν δεν το κάνει, ας δούμε τι θα γίνει όταν θα κηρύξει στάση πληρωμών τον Νιόβρη, εκτός κι αν οι Ρώσοι τον λυπηθούν και του δώσουν νέο δάνειο ώστε να μπορεί να κάνει τον χουβαρντά με τους θιασώτες του Χατζηπέτρου...

Οψόμεθα εις Φιλίππους

Είχε γραφτεί παλαιότερα στον Τύπο πως αφότου ο υπουργός οικονομικών Βάσος Σιαρλή έγινε μάρτυρας του έντονα αποδοκιμαστικού τρόπου με τον οποίο οι συνάδελφοί του στο Euro-group αντιμετώπισαν τον πρώην έλληνα υπουργό οικονομικών Φίλιππο Σαχινίδη, λόγω των καθυστερήσεων στην υλοποίηση του ελληνικού προγράμματος δημοσιονομικής εξυγίανσης που συμφωνήθηκε με τον τρόικα, ο κύπριος υπουργός δήλωνε αποφασισμένος να μην επιτρέψει να βρεθεί ποτέ σε ανάλογη θέση.

Επανειλημμένα υπογράμμισε πως μέχρι τον Μάιο θα ετοίμαζε μια δέσμη μέτρων δημοσιονομικής εξυγίανσης, πως μέχρι το τέλος Ιουνίου θα είχε ολοκληρώσει το διάλογο για την ΑΤΑ όπως και τη δέσμευσή του ενώπιον των βουλευτών πως για φέτος το δημοσιονομικό έλλειμμα δεν θα ξεπέρασε το 2,5% του ΑΕΠ.

Απ' όλα αυτά όχι μόνο δεν έκανε τίποτα, με αποτέλεσμα όχι μόνο να διαφαίνεται πως τα δημοσιονομικά οδηγούνται σε πλήρη εκτροχιασμό αλλά και το κράτος σε στάση πληρωμών.

Χθες ήδη έγινε γνωστό ότι το πρώτο εξάμηνο του 2012, το ταμιακό έλλειμμα της κεντρικής κυβέρνησης ανήλθε στο 3% του ΑΕΠ. Αυτό μεταφράζεται με δημοσιονομικό έλλειμμα 7% για το 2012 αν λάβεις υπόψιν και την καταβολή 13 μισθού και κατά συνέπεια με αυξημένες χρηματοδοτικές ανάγκες τη στιγμή που η οικονομία είναι εκτός αγορών.

Μέχρι τη 14^η Σεπτεμβρίου, οπότε ο Βάσος Σιαρλή θα υποδεχτεί στην Κύπρο τους συναδέλφους του για τις συνεδρίες των Ecofin και Euro-group που θα προεδρεύσει, θα έχουν περάσει πάνω από δυόμισι μήνες αφότου κατέθεσε αίτηση στον μηχανισμό στήριξης που άφησε να περάσουν ανεκμετάλλευτοι.

Στο μεσοδιάστημα, η μια επιχείριση κλείνει μετά την άλλη, η ανεργία συνεχίζει να αυξάνεται φτάνοντας στο 10,5% τον Ιούνιο, η οικονομική δραστηριότητα να υποχωρεί με το ρυθμό ανάπτυξης τον Ιούνιο να φτάνει το -2,3% το δεύτερο τρίμηνο, και η Κύπρος να συνεχίζει να αποτελεί το μοναδικό κράτος του κόσμου που παραμένει αποκλεισμένο από πράξεις νομισματικής πολιτικής της κεντρικής τράπεζας που εκδίδει το νόμισμά του, με αποτέλεσμα οι κυπριακές τράπεζες να εξαρτώνται πλήρως από την παροχή επείγουσας ρευστότητας από την ΕΚΤ...

Λαμβάνοντας όλα αυτά υπόψιν, για τον Βάσο Σιαρλή υπάρχει τρόπος να αποφύγει ανάλογη μεταχείριση που έτυχε ο Σαχινίδης: αυτή θα είναι η έξοδος της Κύπρου από την ευρωζώνη. Οι Γερμανοί βουλευτές ήδη μας έδειξαν την πόρτα.

Η Κύπρος στα μάτια Γερμανών βουλευτών

Ένας φίλος που απέστειλε σήμερα την πιο κάτω ανάλυση της γερμανόφωνης υπηρεσίας του Ρόιτερς που δημοσιεύω μεταφρασμένη μαζί με το κείμενο στη Γερμανική στο τέλος:

ΑΝΑΛΥΣΗ - Περίπτωση Κύπρος - Θα τρίξει για πρώτη φορά η Γερμανία τα δόντια της;

    * Ο εταίρος στο ευρώ βρίσκεται ενώπιον του μηχανισμού

    * Ενισχύονται οι αντιδράσεις πολιτικών της αντιπολίτευσης

    * "Δεν αναμένεται ζημιά για το όλο σύστημα"

    - των Τόρστεν Ζεβεριν και Ματίας Σομπολέβσκι

    Βερολίνο, 14. Αυγούστου (Reuters) - Τελικά, η μεγαλύτερη δοκιμασία για τον συνασπισμό Χριστιανοδημοκρατών και Φιλελευθέρων έλαχε να είναι η μικρή Κύπρος. Το καταχρεωμένο κράτος είναι πολύ ασήμαντο για να αποτελεί κίνδυνο για τη συνέχιση της ευρωζώνης. Και η κυβέρνηση στη Λευκωσία θεωρείται από πολλούς βουλευτές ως μη σοβαρή. Εξ ου και πολιτικοί της συγκυβέρνησης διερωτώνται πως θα μπορούσε να δικαιολογηθεί η υποθήκευση χρήματος των Γερμανών φορολογουμένων. Ως εκ τούτου, δεν αποκλείεται αυτό το μικρό κράτος της Ευρωζώνης να καταστεί ένα παράδειγμα τηρώντας έναντί του μια σκληρή στάση. Η Κύπρος θα έπρεπε τότε να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη.

      "Κρίνοντας με το μέγεθος της κυπριακής οικονομίας, δεν αναμένεται να υπάρξει ζημιά για το όλο σύστημα," είπε η πρόεδρος της επιτροπής οικονομικών στο ομοσπονδιακό κοινοβούλιιο (Μπούντεσταγκ) Μπίργκιτ Ράινεμουντ του φιλελεύθερου κόμματος FDP. Σύμφωνα με τον οικονομικό εμπειρογνώμονα του χριστιανοδημοκρατικού κόμματος CDU Χανς Μιχελμπαχ, το νησί αυτό της Μεσογείου είναι "ένα πληντύριο ρωσικού κεφαλαίου". Η έξοδός του από την Ευρωζώνη δεν θα προκαλέσει σοβαρές παρενέργειες για το ευρώ, είπε.  

      Το ότι η Κύπρος κατέχει την προεδρία της ΕΕ δεν διευκολύνει τη συζήτηση στους κόλπους της συγκυβέρνησης: Σε αυτήν τη χώρα είναι στραμένοι οι προβολείς της υφηλίου και εκπροσωπεί μια ήπειρο, η οποία για περισσότερα από δύο χρόνια αγωνίζεται να βρει το σωστό δρόμο για έξοδο από την κρίση χρέους. Εάν εγκριθεί το αίτημα της Κύπρου για οικονομική βοήθεια, θα γινόταν το πέμπτο κράτος που θα κατέληγε στον ευρωπαϊκό μηχανισμό. Τι ποσά απαιτούνται, είναι αντικείμενο μελέτης της τρόικας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σύμφωνα με εμπειρογνώμοντες, απαιτούνται περίπου 10 δισεκατομμύρια ευρώ.

      "ΣΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΟΥ ΡΕΚΛΙΝΓΚΧΑΟΥΖΕΝ ΚΑΙ ΜΠΟΤΡΟΠ"

      Συγκριτικά, φαίνονται λίγα, αλλά για το νησί αυτό με τους 840.000 κάτοικους, το ποσό αυτό είναι τεράστιο. Αντιστοιχεί στο 55% του ετήσιου ΑΕΠ των 18 δισεκατομμυρίων. Δεν έχει διασαφηνιστεί πως θα μπορέσει ποτέ η Κύπρος να αποπληρώσει αυτά τα χρήματα. Αυτό το ερώτημα είναι σημαντικό κατά την αξιολόγηση του αξιόχρεου της χώρας από τους εμπειρογνώμονες της τρόικας.

      "Είναι αδύνατο πια να πρέπει να διασώζουμε και μισά νησιά που αντιστοιχούν στο μέγεθος της επαρχίας Ρέγκλινγκχάουζεν και της πόλης Μπότροπ και η μεγαλύτερη τράπεζα των οποίων είναι μικρότερη από το Ταμιευτήριο του Αμβούργου," τόνισε ο ευρω-σκεπτικιστής πολιτικός για θέματα οικονομίας του FDP Φρανκ Σέφλερ. Αυτό δεν έχει να κάνει με τη διάσωση του ευρώ, είπε. Δεν διαβλέπει πλειοψηφία για κάτι τέτοιο.

      Προϋπόθεση για την παροχή βοήθειας σε ένα κράτος, είναι να βρίσκεται σε κίνδυνο η γενικότερη σταθερότητα στην Ευρωζώνη, υπογράμμισε επίσης η Ράινεμοντ: "Εγείρεται δικαιολογημένα το ερώτημα για το κατά πόσον ικανοποιούνται οι συνθήκες για την προσφορά βοήθειας στην περίπτωση της Κύπρου". Παρόμοια επιχειρήματα προβάλλει και ο Βόλφγκανγκ Μπόσμπαχ, πολιτικός του CDU: "Αν στην περίπτωση της Κύπρου παρακάμψουμε την αρχή πως χωρίς τη βοήθεια από το EFSF και ESM η Ευρωζώνη ως σύνολο θα αποσταθεροποιηθεί, τότε θα μπορούν στο μέλλον στο μέλλον και άλλα κράτη να επικαλούνται το προηγούμενο της Κύπρου". Μελλοντικά δεν θα εξαρτάται πλέον από το κατά πόσον χωρίς βοήθεια θα κινδυνεύει η ευρωζώνη στο σύνολό της.

     

      ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΡΩΣΙΑ

      Το νησί της Μεσογείου κατέληξε σε αυτήν την άθλια κατάσταση κυρίως λόγω των τραπεζών της, που είναι συνδεδεμένες με χρηματοοικονομικούς οργανισμούς της Ελλάδας και επηρεάστηκαν από τη διαγραφή του ελληνικού χρέους από τους ιδιώτες πιστωτές την περασμένη άνοιξη. Κι αυτό ενώ η Κύπρος εναπόθετε τις ελπίδες της ειδικά στον χρηματοπιστωτικό τομέα και είχε επιχειρήσει να ενισχύσει τη θέση της ως χρηματοοικονομικό κέντρο σαν γέφυρα μεταξύ της Εγγύς και Μέσης Ανατολής και της Ρωσίας. Παράλληλα με το αίτημα για διάσωση προς του ευρωπαίους εταίρους, η Κύπρος αποτάθηκε στους Ρώσους για δάνειο ύψους 5 δισεκατομμυρίων ευρώ' ήδη αφότου η Μόσχα βοήθησε με 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ.

      Όλα αυτά δεν ενισχύουν την εμπιστοσύνη στους κόλπους του συνασπισμού. "Η συνεργασία με τη Μόσχα προκαλεί δυσφορία," σημείωσε ένα κορυφαίο κοινοβουλευτικό στέλεχος του FDP. Επιπλέον, η τάξη των ντόπιων πολιτικών δεν φαίνεται να είναι αποδοτική. Η Κύπρος δεν θα μπορούσε να εξασφαλίσει καλύτερους όρους απ' ό,τι η Ελλάδα. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομαδας των χριστιανοδημοκρατών Μίχαελ Φουξ: "Δεν γίνεται να θέλουμε αυστηρότητα για την Ελλάδα αλλά όχι για την Κύπρο". Στην περίπτωση της Κύπρου υπάρχουν σημαντικές επιφυλάξεις, "μεταξύ άλλων λόγω πιθανού ξεπλύματος βρόμικου χρήματος".

     

      "ΚΙ ΑΛΛΟΙ ΑΜΦΙΣΒΗΤΙΕΣ"

      Ήδη κατά την ψηφοφορία για την παροχή βοήθειας ύψους δισεκατομμυρίων ευρώ για τις τράπεζες της Ισπανίας στις 13 Ιουλίου είχαν ψηφίσει εννέα βουλευτές των φιλελευθέρων αρνητικά. Στο τέλος, ο συνασπισμός χριστιανοδημοκρατών-φιλελευθέρων κατάφερε να σχηματίσει πλειοψηφία αλλά όχι εκείνη τη συμβολική της εκλογής Καγγελαρίου. "Είναι φανερό πως και κατά τη ψηφοφορία για τα άλλα πακέτα βοήθειας αυξήθηκαν οι αμφισβητίες," είπε ο Γενς Ακερμαν, βουλευτής του FDP. Όλο και περισσότεροι θεωρούν πως έχουμε φτάσει στην κόκκινη γραμμή, είπε. Ο ίδιος πάντως, θα ψηφίσει, όπως έπραξε και σε προηγούμενες ψηφοφορίες για πακέτα βοήθειας, κατά ενός πακέτου για την Κύπρο.  

      Κατά πόσον οι πολύ διαδεδομένες επιφυλάξεις θα αναγκάσουν τη Γερμανία να αρνηθεί πλήρως να στηρίξει την Κύπρο με αποτέλεσμα την πρώτη έξοδο από την ευρωζώνη, παραμένει ανοικτό. "Πιστεύω πως η Κύπρος είναι πολύ μικρή για να είναι κατάλληλη ως δοκιμαστικός έλεγχος," είπε ο Φουξ. Εξάλλου, η ψυχολογία διαδραματίζει ένα ρόλο εάν η πρώτη χώρα εγκαταλείψει το κοινό νόμισμα. Σε αυτό προστίθενται και θέματα πολιτικής ασφάλειας. Άλλωστε, το νησί είναι διαιρεμένο από την επέμβαση της Τουρκίας το 1974' ακόμη και σήμερα υπάρχουν στη χώρα ειρηνευτές του ΟΗΕ. Η αποσταθεροποίηση της Κύπρου θα ήταν πρόβλημα.

ANALYSE-Testfall Zypern - Zeigt Deutschland erstmals Härte?

    * Euro-Partner steht kurz vor Gang unter Rettungsschirm

    * Unmut bei Koalitionspolitikern wächst

    * "Mit Schaden für Gesamtsystem nicht zu rechnen"

    - von Thorsten Severin und Matthias Sobolewski

    Berlin, 14. Aug (Reuters) - Ausgerechnet das kleine Zypern könnte zur großen Bewährungsprobe für die schwarz-gelbe Koalition werden. Das hoch verschuldete Land ist zu unbedeutend, um eine Gefahr für den Fortbestand der Euro-Zone darzustellen. Und die Regierung in Nikosia gilt manchen Abgeordneten als wenig seriös. Koalitionspolitiker fragen sich daher, mit welcher Begründung sie dorthin deutsche Steuergelder verpfänden sollen. Nicht ausgeschlossen wird daher, an dem kleinen Euro-Staat ein Exempel zu statuieren und Härte zu zeigen. Zypern würde dann der Austritt aus der Euro-Zone drohen.

    "Vom Umfang der zypriotischen Wirtschaft her ist mit einem Schaden für das Gesamtsystem nicht zu rechnen", sagt die Vorsitzende des Finanzausschusses im Bundestag, Birgit Reinemund (FDP). Für den CSU-Finanzexperten Hans Michelbach ist die Mittelmeerinsel mit ihrem "aufgeblähten Finanzsystem" gar "eine Geldwaschmaschine russischen Kapitals". Bei einem Ausscheiden aus der Euro-Zone rechne er nicht mit starken Auswirkungen auf den Euro.

    Dass Zypern derzeit die EU-Ratspräsidentschaft innehat, macht die Debatte in der Koalition nicht einfacher: Das Land steht im internationalen Rampenlicht und repräsentiert derzeit einen Kontinent, der schon seit mehr als zwei Jahren über den richtigen Weg aus der Schuldenkrise streitet. Sollte Zyperns Antrag auf Finanzhilfen stattgegeben werden, wäre es das fünfte Land unter dem Euro-Rettungsschirm. Wie viel Geld benötigt wird, prüft derzeit die Troika von EZB, IWF und EU. Experten zufolge dürften es ungefähr zehn Milliarden Euro sein.

    "SO GROSS WIE RECKLINGHAUSEN UND BOTTROP"

    Das scheint vergleichsweise wenig, doch für die Insel mit nur 840.000 Einwohnern ist die Summe gewaltig. Sie entspricht 55 Prozent der jährlichen Wirtschaftskraft von 18 Milliarden Euro. Unklar ist, wie Zypern das Geld je zurückzahlen soll. Diese Frage spielt auch eine zentrale Rolle bei der Bewertung der Schuldentragfähigkeit des Landes durch die Troika-Experten.

    "Es kann nicht sein, dass wir jetzt schon halbe Inseln retten, die so groß sind wie der Kreis Recklinghausen und die Stadt Bottrop zusammen und deren größte Bank kleiner ist als die Hamburger Sparkasse", kritisiert der FDP-Finanzpolitiker und Euro-Skeptiker Frank Schäffler. Mit dem Erhalt des Euro habe das nichts zu tun. Er sehe dafür auch keine Mehrheit.

     Voraussetzung für Hilfen an ein Land sei, dass eine Gefahr für die Stabilität der Eurozone insgesamt bestehe, unterstreicht auch Reinemund: "Die Frage ist gerechtfertigt, ob die Bedingungen für Hilfszusagen im Falle Zypern erfüllt sind." Ähnlich argumentiert der CDU-Politiker Wolfgang Bosbach: "Wenn wir im Falle Zypern das Prinzip außer Kraft setzen, dass ohne die Hilfe durch EFSF und ESM die Eurozone insgesamt instabil werden würde, können sich in Zukunft auch andere Länder auf den Präzedenzfall Zypern berufen." Künftig komme es dann nicht mehr darauf an, ob ohne Hilfe die Eurozone insgesamt in Gefahr sei.

    RUSSLAND-CONNECTION SORGT FÜR STIRNRUNZELN

    In die Misere geraten ist die Mittelmeerinsel vor allem wegen ihrer Banken, die eng mit griechischen Geldhäusern verbunden sind und hart vom Schuldenverzicht der privaten Gläubiger Griechenlands im Frühjahr getroffen wurden. Dabei hatte Zypern ausgerechnet in den Finanzsektor seine Hoffnungen gesetzt und versucht, seine Stellung als Finanzzentrum mit Brückenfunktion in den Nahen- und Mittleren Osten und nach Russland zu festigen. Bei den Russen hat Zypern parallel zur Anfrage an die Euro-Partner um einen Kredit von fünf Milliarden Euro nachgesucht; schon im Dezember hatte Moskau mit 2,5 Milliarden Euro ausgeholfen.

    In der Koalition sorgt all das nicht gerade für Vertrauen. "Die Kooperation mit Moskau ist unerfreulich", merkt ein Spitzen-Parlamentarier der Liberalen an. Außerdem erscheine die politische Klasse des Landes nicht sehr leistungsfähig. Zypern könne daher keine besseren Bedingungen gestellt bekommen als Griechenland. In dieselbe Kerbe schlägt auch Unions-Fraktionsvize Michael Fuchs: "Man kann nicht bei Griechenland Härte fordern, bei Zypern aber nicht." In Falle Zyperns bestünden erhebliche Bedenken, "unter anderem auch wegen möglicher Geldwäscherei".

    "IMMER MEHR ZWEIFLER"

    Schon bei der Entscheidung über die Milliarden-Hilfen für spanische Banken hatten im Juli 13 Abgeordnete der Union und neun der Liberalen mit Nein votiert. Am Ende erzielte Schwarz-Gelb zwar eine eigene Mehrheit, verfehlte aber die symbolisch wichtige Kanzlermehrheit. "Es ist ja zu sehen, dass bei den anderen Rettungspaketen die Zweifler immer mehr wurden", sagt der FDP-Parlamentarier Jens Ackermann. Immer mehr sähen die roten Linien erreicht. Er jedenfalls werde - wie schon bei früheren Abstimmung zur Euro-Rettung - gegen ein Zypern-Paket stimmen.

    Ob die weit verbreiteten Bedenken letztlich dazu führen werden, dass Deutschland sich bei Zypern komplett verweigert und damit der erste Austritt aus der Euro-Zone ansteht, ist allerdings offen. "Ich glaube, Zypern ist eher zu klein, um ein Testlauf sein zu können", sagt Fuchs. Zudem spielt der psychologische Effekt eine Rolle, wenn das erste Land den Währungsraum verlassen müsste. Hinzu kommen sicherheitspolitische Erwägungen. Denn schließlich ist die Insel seit der Militärintervention der Türkei im Jahr 1974 geteilt; auch heute noch sind UN-Soldaten im Land. Eine Destabilisierung Zyperns und der Region wäre ein Problem.

Πάμε καλά (για την ώρα)

Ο πρώην υπουργός του βενεζουελάνου προέδρου Ούγκο Τσάβεζ, ο αριστερός οικονομολόγος και εκδότης Τεοδόρο Πετκόφ, διηγήθηκε πριν μερικά χρόνια σε μια συνέντευξη την εξής ιστορία για τον ηγέτη της χώρας του:

"Είναι πολύ αυθόρμητος. Είναι η γλώσσα του που τον κυβερνά. Εκστομίζει πράγματα που αναγκάζεται κατόπιν να ανακαλέσει. Μια μέρα είπε 'Φίλοι, θα βγούμε από το ΔΝΤ!'. Κάποιος, βρήκε το κουράγιο, δεν ξέρω πως, και του είπε 'Πρόεδρε, αν βγούμε από το ΔΝΤ, το δημόσιο χρέος θα είναι 30 δισεκατομμύρια δολάρια και θα πρέπει να το πληρώσουμε την επόμενη μέρα. Και δεν έχουμε τόσα λεφτά'. (Ο Τσάβεζ) δεν ξαναμίλησε για αυτό ποτέ ξανά".

Αδιαμφισβήτητα, ο πρόεδρος της νοτιοαμερικανικής αυτής χώρας είναι μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της διεθνούς πολιτικής. Αυτό δεν οφείλεται αποκλειστικά -ή σε μεγάλο βαθμό τουλάχιστον- στην αντικαπιταλιστική του ρητορική του ή τον απρόβλεπτο του χαρακτήρα του και στις αντιφάσεις της πολιτικής του αλλά και στο ίδιό του το παρελθόν, ενός αποτυχημένου αντιμνημονιακού πραξικοπηματία που καταπατάει τα ανθρώπινα δικαιώματα του λαού του.

Η ιστορία του Τσάβεζ πάει πίσω στη δεκαετία του 80. Το 1989, εξελέγη για δεύτερη φορά στο προεδρικό αξίωμα της χώρας,  ο Κάρλος Ανδρές Πέρεζ, ο οποίος είχε στρέψει κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας τα πυρά του κατά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και των πολιτικών του. Το είχε μάλιστα χαρακτηρίσει ως "βόμβα νετρονίου που σκοτώνει τους ανθρώπους αλλά αφήνει τα κτήρια ανέπαφα". Υποσχέθηκε πως δεν θα εφήρμοζε τις πολιτικές του.

Εν τέλει, τον Φεβρουάριο του 1989 αμέσως αφού ανέλαβε τα καθήκοντά του, συμφώνησε με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην παραχώρηση ενός δανείου ύψους 4,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων στη χώρα του υπό τον όρο ότι η κυβέρνησή του θα αποδεχόταν ένα πακέτο μέτρων βασισμένο στη λεγόμενη "Συναίνεση της Ουάσιγκτον".

Αυτό το πρόγραμμα που προτάθηκε στη Βενεζουέλα, όπως και ανάλογα που προτάθηκαν σε άλλες χώρες, προέβλεπαν μεταρρυθμιστικές πολιτικές που στόχο είχαν την ενδυνάμωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας των κατά κανόνα αναπτυσσόμενων χωρών που προσέφευγαν σε αυτό δια μέσω της φιλελευθεροποίησης των αγορών υπηρεσιών, προϊόντων, εργασίας και χρήματος, δημοσιονομικής εξυγίανσης, φορολογικών μεταρρυθμίσεων, κατάργησης επιχορηγήσεων και της διοχέτευσης κονδυλίων για τη μόρφωση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των φτωχότερων τάξεων της χώρας. 

Ο Πέρεζ προέβη σε δραστικές περικοπές κρατικών δαπανών που προκάλεσαν σφοδρές αντιδράσεις, τις οποίες επιχείρησε να καταπολεμήσει με τη βία. Αποτέλεσμα της βίας που άσκησαν τα κρατικά σώματα ασφαλείας ήταν να χάσουν τη ζωή τους μέχρι και τρεις χιλιάδες άτομα στις ταραχές που ακολούθησαν και έμειναν στην ιστορία ως "Caracazo". 

Το 1992, οι "αντιμνημονιακές δυνάμεις" της χώρας με ηγέτη τον Τσάβεζ, αξιωματικού του στρατού της χώρας και ηγέτη της παραστρατιωτικής οργάνωσης ΜΒΡ-200, επιχείρησαν να ανατρέψουν τον Πέρεζ και να καταργήσουν τη "δικτατορία του ΔΝΤ". Το αιματηρό αυτό κίνημα εντέλει απέτυχε, ο Τσάβεζ φυλακίστηκε αφού πρόλαβε να υποσχεθεί πως η εκπλήρωση της αντιμνημονιακής του υπόσχεσης αναβλήθηκε "por ahora," δηλαδή για την ώρα. Ακολούθησε δεύτερο αποτυχημένο πραξικόπημα, από άλλους αυτή τη φορά, το ίδιο έτος. Στο τέλος, ο πρόεδρος Πέρεζ αποπέμφθηκε από την προεδρία της χώρας το 1993 όταν κατηγορήθηκε για διαφθορά και ένα χρόνο αργότερα, ο Τσάβεζ, ο οποίος δεν είχε κατηγορηθεί για κανένα έγκλημα, αφέθηκε ελεύθερος από τον νέο πρόεδρο της χώρας Ραφαέλ Καλδέρα.

Το 1998, ο Τσάβεζ συμμετείχε στις προεδρικές εκλογές για πρώτη φορά, και χάριν στην επαναστατική του ρητορική που υποσχόταν την ανατροπή του κατεστημένου και την δημιουργία ενός νέου κράτους, εξασφάλισε την υποστήριξη των φτωχών και αμόρφωτων στρωμάτων του πληθυσμού και με 56% των ψήφων εξελέγη για πρώτη φορά πρόεδρος. Αυτό το αξίωμα το κατέχει ακόμη και σήμερα χάριν μεταξύ άλλων στις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις που αναγκάστηκε να επιβάλει με προεδρικό διάταγμα, αφού οι συμπατριώτες του απέρριψαν σχετικές προτάσεις στο δημοψήφισμα του 2007. Ο Τσάβεζ τότε, είχε παραδεχτεί πάλι ήττα, έσπευσε ωστόσο να τονίσει πως ήταν και πάλι "por ahora".

Την ίδια χρονιά, επωφελούμενη από τις ψηλές τιμές του πετρελαίου, η Βενεζουέλα κατάφερε να αποπληρώσει το χρέος της προς το ΔΝΤ. Σε κάποιο βαθμό αυτό ήταν και αποτέλεσμα μιας κάπως πιο πραγματιστικής προσέγγισης του Τσάβεζ σε θέματα οικονομικής πολιτικής στα πρώτα χρόνια κυρίως της προεδρίας του.

Ωστόσο, από τότε που ανέλαβε την εξουσία, ο άλλοτε πραξικοπηματίας Τσάβεζ, ο οποίος με τη σειρά του το 2002 κατάφερε να καταστείλει με τη βοήθεια του μεγαλύτερου πλουτοκράτη της χώρας μια εξέγερση εναντίον του που συνοδεύτηκε και από στρατιωτικό πραξικόπημα, αποφεύγει να λογοδοτήσει για την πολιτική του. Αυτή μάλιστα, συχνά χαράζεται αυτοσχέδια και εξαγγέλλεται ζωντανά από την τηλεόραση, στα πλαίσια της εκπομπής του "Αλό πρεζιδέντε".

Στα πλαίσιά της, καλούνται να λογοδοτήσουν οι υπουργοί του για την πολιτική της κυβέρνησής του και όχι σπάνια, ανασχηματίζει το υπουργικό του συμβούλιο επίσης σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση επιλέγοντας καινούργιους υπουργούς από τους παρευρισκόμενους στο ακροατήριο που στην πλειοψηφία τους είναι υποστηρικτές του και συχνά στερούνται στοιχειωδών γνώσεων.

Το κατά πόσον οι χαμηλές επιδόσεις της χώρας σε ό,τι αφορά τη διαφάνεια έχουν να κάνουν με το ότι ουσιαστικά είναι δυνατό όλος ο λαός της χώρας να λογοδοτεί στον πρόεδρο Τσάβεζ ή αντίστροφα, το ότι οι Βενεζουελάνοι λογοδοτούν στον βολιβάριο ηγέτη έχει να κάνει με το ότι στη χώρα δεν υπάρχουν θεσμοί που εμπεδώνουν τη διαφάνεια, είναι ένα ερώτημα φιλοσοφικό.

Το τι όμως είναι γνωστό, είναι πως η μη κυβερνητική οργάνωση Transparency International κατέταξε τη Βενεζουέλα πέρσι στην 172ή θέση ανάμεσα σε 183 χώρες. Η δίκαιη κοινωνία που υποσχέθηκε ο Τσάβεζ στους συμπατριώτες του είναι βυθισμένη στο έγκλημα και τη διαφθορά. Οι ληστείες, οι απαγωγές και οι φόνοι είναι στην ημερήσια τάξη και κάθε χρόνο δολοφονούνται κατά μέσο όρο 10 χιλιάδες άνθρωποι επί συνόλου 27 εκατομμυρίων κατοίκων. 

Και μια και μιλάμε για δίκαιες κοινωνίες θα ήταν παράληψη να μην αναφέρουμε πως ένας από τους πιο μεγάλους θαυμαστές του βενεζουελάνου βολιβάριου ηγέτη στην Ευρώπη τυγχάνει να είναι ο κύπριος ομόλογός του Δημήτρης Χριστόφιας. Και όχι τυχαία.

Κι ούτε μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο ότι και οι δύο έχουν παρόμοιες απόψεις για το ΔΝΤ, τις πολιτικές που επιβάλλει, την οικονομία της αγοράς, και με τη σειρά του δεν είναι και σύμπτωση πως η αναζήτηση και από τους δύο ηγέτες για εναλλακτικές οδούς προς την οικονομική ανάπτυξη, οι οποίες έχουν ως στόχο να παρακάμψουν τους νόμους της αγοράς, μια και οι δύο είναι λαϊκιστές και δεν αναγνωρίζουν τη γνώση που διαθέτουν οικονομολόγοι, έχει ως παρόμοια αποτελέσματα:

• Η ανεργία στη Βενεζουέλα ήταν το 2010 12%, ενώ στην Κύπρο ξεπέρασε ήδη το 10%.
• Η αξιολόγηση της Βενεζουέλας, του πέμπτου μεγαλύτερου εξαγωγέα υδρογονανθράκων παγκοσμίως, από τους S&P, Moody's και Fitch είναι ΒΒ-, Β2 και Β+, σε σύγκριση με ΒΒ, Βa3 και ΒΒ+ αντιστοίχως για την Κύπρο. Σαβούρα και οι δύο.
• Ή απόδοση του δεκαετούς ομολόγου της Βενεζουέλας με ρήτρα το δολάριο που λήγει το 2019, διαπραγματεύεται στη δευτερογενή αγορά  με πάνω από 11%, ενώ το δεκαετές ομόλογο της Κύπρου με ρήτρα το ευρώ που λήγει το 2020 έχει απόδοση πάνω από 16% στη δευτερογενή αγορά.
• Ο πληθωρισμός στη Βενεζουέλα είναι ένας από τους ψηλότερους στον κόσμο (με μέσο όρο κοντά στο 30% την τελευταία τετραετία), παρά τις επιχορηγήσεις στην παραγωγή τροφίμων ή τη διάθεση επιχορηγημένων καυσίμων στην εγχώρια αγορά, ενώ στην Κύπρο αν και αισθητά χαμηλότερος, είναι ένας από τους ψηλότερους στην Ευρωζώνη.
• Χάριν στον ορυκτό της πλούτο, η Βενεζουέλα του Τσάβεζ κατόρθωσε να απαλλαγεί από την κηδεμονία του ΔΝΤ, ενώ η Κύπρος του Χριστόφια αισιοδοξεί πως θα μπορέσει να πράξει το ίδιο αξιοποιώντας τους υδρογονάνθρακές της, αν δεν καταφέρει να την αποφυγή όλως διόλου με ένα ρωσικό δάνειο.

Υπάρχει όμως και μια διαφορά:

Η αγωνία των Βενεζουελάνων για το μέλλον τους θα παρατείνεται επ' άπειρον ενόσω θα αδυνατούν να απαλλαγούν από την απόλυτη εξουσία του προέδρου τους, παραμένοντας εγκλωβισμένοι στον φαύλο κύκλο της φτώχειας, της διαφθοράς και αμορφωσιάς.

Στην περίπτωση της Κύπρου όμως, φαίνεται πως παρά τις σοβαρές αδυναμίες του εκπαιδευτικού συστήματός της, οι κάτοικοί της φαίνεται να έχουν αναγνωρίσει τις αδυναμίες της πολιτικής του προέδρου τους με αποτέλεσμα ο τελευταίος να έχει αποφασίσει να μην επαναδιεκδικήσει δεύτερη θητεία, ώστε να αποφύγει μια εξευτελιστική εκλογική ήττα.

Εξ ου και ο τελευταίος αποφάσισε να επιταχύνει την ολοκλήρωση του μεγαλοφυούς του έργου εντός των επομένων 6 μηνών που του έχουν εναπομείνει ως προέδρου. Το κατά πόσον θα υπογράψει μνημόνιο με την τρόικα, παραμένει το μεγαλύτερο μυστικό. "Por ahora".

Πιο χαμηλά Πανίκο, πιο χαμηλά!

"Υπάρχουν τρία πράγματα τα οποία δεν μπορούν ποτέ να συνενωθούν: 

Ευφυΐα, Εντιμότητα και Εθνικοσοσιαλισμός. 

Μπορείς να είσαι ευφυής και ναζί. Τότε δεν είσαι έντιμος. 

Μπορείς να είσαι έντιμος και ναζί. Τότε δεν είσαι ευφυής. 

Και μπορείς να είσαι έντιμος και ευφυής. Τότε δεν είσαι ναζί".

Gerhard Bronner

Πανίκο, όταν καλείσαι να υποδυθείς τον εαυτό σου, όπως όμως σου τον έχουν υπαγορεύσει άλλοι, θα είναι δύσκολος ο ρόλος. Ειδικά στην αρχή της παράστασης, αφού θα σαστίζεις ακούγοντας τις εντολές του υποβολέα σου, μέχρι να μπεις στο πετσί του εαυτού σου, όπως σου τον υπαγορεύει.

Ειδικά όταν είσαι επικεφαλής ενός ανεξάρτητου κατά άλλα θεσμού, Πανίκο, δεν μπορείς να μην προκαλέσεις μειδιάματα σε όποιους έχουν τα μάτια τους καρφωμένα σε σένα.

Η Κεντρική Τράπεζα, μας είπες χτες Πανίκο, "είναι μια ανεξάρτητη αρχή και ως τέτοια δεν καθοδηγείται ούτε ζητά καθοδήγηση από το Προεδρικό, το υπουργείο Οικονομικών, την κυβέρνηση ή οποιοδήποτε άλλο οργανισμό".

Μα ασφαλώς! Πως άλλωστε; Ούτε η απομάκρυνση χτές μάλιστα του Μιχάλη Σαρρή από τη Λαϊκή, ούτε του Ανδρέα Ηλιάδη από την Τράπεζα Κύπρου ούτε οι πιέσεις για την απομάκρυνση των Νίκου Καρυδά και Κωνσταντίνου Τσολάκη ήταν επιθυμίες του Προεδρικού. Ούτε της κυβέρνησης. Ούτε του ΑΚΕΛ. Ούτε της κεντρικής επιτροπής, δεν είναι έτσι Πανίκο;

Από χτες Πανίκο δεν θα σε παίρνω πια σοβαρά. Είχα μια ελπίδα πως έστω και τώρα, μια και έχεις τουλάχιστον τις γνώσεις και την αντίληψη της κατάστασης αλλά και της τεράστιας ζημιάς που ήδη προκάλεσαν οι καθ' υπόδειξη του Προεδρικού και της Εζεκία Παπαϊωάννου χειρισμοί σου, πως θα άλλαζες πορεία.

Αυτό δεν φάνηκε πουθενά στη συνέντευξή σου Πανίκο. Και τα περί ανεξαρτησίας σου ήταν ήταν μια από τις αντιφάσεις στις οποίες υπέπιπτες συνεχώς Πανίκο. Όπως ήταν κι εκείνη για τα συνεργατικά πως "είναι λεπτό θέμα" ενώ ξέρεις τι λαμόγια κάνουν τη μπάζα τους εις βάρος των απλών καταθετών.

Δεν ξέρω αν οι απαντήσεις που διάβαζες ήταν γραμμένες κι από σένα ή εκείνους που σε διόρισαν εκεί, Πανίκο.

Το μεγαλύτερό σου ατόπημα χτες όμως ήταν η αξιοθρήνητή σου προσπάθεια να αφήσεις ακόμα και αιχμές κατά της τρόικας, πως έχει αυτή την ευθύνη για τη διαρροή εκείνων των αστρονομικών ποσών για τις κεφαλαιουχικές ανάγκες στο τραπεζικό σύστημα, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά το αποκορύφωμα της αθλιότητας της πολιτικής του Χριστόφια και της συμμορίας του. Κατάλαβες Πανίκο;

Είπες πως "έχουν αναφερθεί διάφορα ποσά στον Τύπο και αυτά τα ποσά που έχουν αναφερθεί ενδεχομένως να είναι εκτιμήσεις της τρόικας," και μετά μας λες Πανίκο πως θέλεις "να φύγει η αβεβαιότητα".

Τόσο χαμηλά δηλαδή ρε Πανίκο;

Χριστόφια, που μας παίρνεις;

Ο ηγέτης είναι ένας μάνατζερ.

Μάνατζερ της κοινωνίας, του κράτους.

Ο μάνατζερ κάνει τα πράγματα σωστά και τα σωστά πράγματα.

Λύνει προβλήματα.

Δεν δημιουργεί προβλήματα.

Ιδίως όταν δημιουργεί νέα προβλήματα.

Χωρίς μάλιστα να λύνει ούτε ένα από τα παλιά.

Ο μάνατζερ αναλαμβάνει ευθύνες.

Το ίδιο κι ο ηγέτης.

Ο μάνατζερ δεν αναζητάει αποδιοπομπαίους τράγους.

Φροντίζει να μην φτάσουν τα πράγματα σε ένα τέτοιο σημείο.

Ένας μάνατζερ αναγνωρίζει τα λάθη του.

Ένας μάνατζερ αποχωρεί.

Ένας μάνατζερ φροντίζει να μην αφήσει ερείπια πίσω του προτού αποχωρήσει.

Ο μάνατζερ δεν παράγει ερείπια.

Ο μάνατζερ είναι ένας ηγέτης. 

Έστω κι αν βρεθεί κάποιος σε μια ηγετική θέση, δεν γίνεται αυτόματα ηγέτης.

Τράβα εμπρός, ηρωϊκώς, Πουτάνα της Μεσογείου!

Είναι άγνωστο για το κατά πόσον τα νέα από τη Μόσχα ήταν ή όχι θετικά για τον Μέγα Σύντροφο που είχε σήμερα τηλεφωνική επικοινωνία με τον ομόλογό του Βλάντιμιρ Πούτιν. Μίλησαν μισή ώρα στο τηλέφωνο και πρόλαβαν να φιλοσοφήσουν για τα πάντα:

Τις στενές σχέσεις Κύπρου-Ρωσίας οι οποίες ως γνωστόν βασίζονται σε αρχές, όπως ακριβώς και οι σχέσεις του κυπριακού λαού με τον ρωσικό λαό. 

Οι δύο ηγέτες επαναβεβαίωσαν την ετοιμότητά τους να συνεχίσουν τη συνεργασία, με αποτέλεσμα, αμέσως μετά την ανακοίνωση της συνομιλίας από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, να ξεκινήσει ένα ξέφρενο ανοδικό ράλι στο χρηματιστήριο της Δαμασκού, με τις εταιρείες του Ραμί Μαχλούφ -ο οποίος μέχρι πέρσι τέτοιες μέρες  κατείχε και την κυπριακή υπηκοότητα βάσει απόφασης του υπουργικού Συμβουλίου της 28^ης Δεκεμβρίου 2010- Ramak Investment Group, Syriatel και Cham Holding Company να καταγράψουν εκπληκτική άνοδο που ξεπέρασε κάθε λίμιτ απ, μια και σύροι επενδυτές αναμένουν πως η απρόσκοπτη ροή ρωσικών πυρομαχικών προς το καθεστώς Άσαντ, με την οικογένεια του οποίου ο Μαχλούφ συγγενεύει, θα ενισχύσει τις προοπτικές κερδοφορίας τους.

Μεταδόθηκε μάλιστα πως "διαπιστώθηκε ότι στα βασικά ζητήματα που απασχολούν τις δύο χώρες υπάρχει συναντίληψη".

Αυτή η αναφορά σκόρπισε ανακούφιση στον κυπριακό λαό, μια και τα βασικά ζητήματα που τον απασχολούν σήμερα έχουν σχέση με τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα και τις κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης, η οποία ηρωϊκώς αντέταξεν εις την παγκόσμιαν οικονομικήν κρίσην την αταλάντευτήν της αποφασιστικότηταν ίνα την αντιμετωπίσει δια της ομοιοπαθητικής μεθόδου, ως ο αυτοκράτωρ του Μεξικού Μαξιμιλιανός προς τους εκτελεστές του, αυξάνοντας δηλαδή τα δημοσιονομικά ελλείμματά της σε μια προσπάθεια να διευκολύνει την πρόσβασή της στις χρηματαγορές, μιμούμενη δηλαδή τους Κύπριους δασοκομάντος οι οποίοι επιτυχώς κατάφεραν στις πυρκαϊές της Πελοποννήσου το 2007 να κατασβήσουν την πυρά διά της πυράς, ή όπως και ο ελεύθερα σκεπτόμενος συγγραφεύς Χαμπής Κιαττίπης ο οποίος το 2004 επέφερεν ένα σοβαρό πλήγμα εις το σωματεμπόριο στην Κύπρο, δια της δημοσίευσης της πραγματείας του "Εμπόριο Κοριτσιών," το οποίον διάνθισεν "με πολλές έγχρωμες φωτογραφίες καλλιτεχνών από τον κόσμο του θεάματος," όπως μπαλέτων, μίμων, μάγων, κλόουν, ζογκλέρ, κωμικών, ακροβατών, σχοινοβατών, χορευτών ευρωπαϊκών και λατινικών χωρών, χορευτριών του χορού της κοιλιάς και νεαρών αρτίστων και στριπτιζέζ από όλον τον κόσμο. Αλλά ας επιστρέψουμε στο διπλωματικό επίπεδο των κυπρο-ρωσικών σχέσεων.

Ο Μέγας Σύντροφος, όπως μας πληροφόρησε το Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών, εξέφρασε "προς τον Ρώσο Πρόεδρο ευχαριστίες για τη διαχρονική στήριξη της Ρωσίας για την επίτευξη συνολικής, βιώσιμης και δίκαιης λύσης του Κυπριακού και ιδιαίτερα για τη στάση της εντός του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ," η οποία στήριξη, όπως εύκολα μπορεί να υποθέσει κάποιος, βασίζεται και αυτή πάνω σε αρχές, όπως δηλαδή αποδεικνύει η συνεπής υποστήριξη του Κρεμλίνου στα αποσχηστικά κινήματα στην Αμπχαζία και Νότια Οσετία, στα πλαίσια της οποίας διενεργήθηκε το 2008 ακόμη και εισβολή του ρωσικού στρατού στη Γεωργία, ώστε να περιορίσει την ανεξαρτησία, κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα του εν λόγω κράτους μέλους του ΟΗΕ, καθώς και να παρεμποδίσει την επιστροφή των προσφύγων από τις περιοχές αυτές στις εστίες τους, την οποία η Κυπριακή Δημοκρατία, της οποίας η πολιτική βασίζεται επίσης σε αρχές, ως μόνη χώρα μέλος της ΕΕ δεν αρνήθηκε ηρωικά να υπερψηφίσει σε ψηφοφορία στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ τον Σεπτέμβριο του 2009.

"Ο Ρώσος Πρόεδρος ανέφερε ότι η στάση της Ρωσίας αποτελεί θέση αρχής," μας είπαν σάμπως και υπέθεσαν πως ο κυπριακός λαός δεν το γνώριζε, και πρόσθεσαν πως "ο ρώσος πρόεδρος εξέφρασε παράλληλα την ελπίδα να υπάρξει σύντομα συμφωνημένη λύση προς το συμφέρον των δύο κοινοτήτων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, εντός των πλαισίων που καθορίζει ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών," έστω κι αν είναι ανάλογη με αυτήν στην οποία θέλει η Ρωσία να εξαναγκάσει τη Γεωργία, εξ ου δε και παραχωρεί οικονομική βοήθεια σε χώρες του τρίτου κόσμου, όπως στο νησιωτικό κράτος Ναούρου στον Ειρηνικό Ωκεανό, ώστε να διευκολύνει την αναγνώριση από αυτό των δύο περιοχών της ημικατεχόμης χώρας του Καυκάσου, η κυβέρνηση της οποίας, εξακολουθεί να θεωρεί ως ψευδοκράτη.

Οι αρχηγοί ωστόσο των δύο πραγματικά αληθινών κρατών, μια και όπως είναι σε όλους γνωστόν, η φιλοσοφία τους βασίζεται σε αρχές, και δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνάμε, συζήτησαν "επίσης θέματα που αφορούν στην παγκόσμια οικονομική κρίση και ειδικότερα στην κρίση στην Ευρωζώνη. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απηύθυνε ευχαριστίες για το δάνειο ύψους 2,5 δις. το οποίο έχει ήδη δοθεί από την Ρωσική Ομοσπονδία στην Κύπρο. Οι δύο Πρόεδροι συζήτησαν τους όρους της περαιτέρω οικονομικής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών".

Ωραία. Μόλις μάθουμε πως πήραμε το δάνειο, ίσως τότε μάθουμε και τι θα είναι το αντάλλαγμα που υποσχέθηκε ο Μέγας Σύντροφος.

Το Ναούρου για $50 εκ. δολάρια αναγνώρισε την Αμπχασία και Νότια Οσετία. Είμαι περίεργος να δω ποια θα είναι τελικά η δική μας ταρίφα.

Θα αφήσουμε δηλαδή την πουτάνα του Ειρηνικού να μας χαλάσει την πιάτσα;

Η μεγάλη πρόκληση για τον Πανίκο Δημητριάδη

Η πρόσφατη διαρροή του αρχείου Excel στα μέσα ενημέρωσης επιβεβαίωσε ένα κοινό μυστικό. Πως τα κριτήρια για διορισμούς σε ημικρατικούς οργανισμούς ή άλλα δημόσια αξιώματα από την κυβέρνηση Χριστόφια-ΑΚΕΛ είναι αποκλειστικά κομματικά και όχι αξιοκρατικά.

Οι λόγοι είναι πολύ πιθανόν να σχετίζονται όχι μόνο με την επιθυμία της ηγεσίας του κόμματος και του προεδρικού να εφαρμόζεται η πολιτική της κυβέρνησης αλλά και με άλλες προσδοκίες, συμπεριλαμβανομένων και οικονομικών συμφερόντων.

Μια καθαρά κομματική επιλογή υπήρξε και αυτή του διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου Πανίκου Δημητριάδη.

Ο Δημητριάδης είχε εκδηλώσει αρκετά νωρίς το ενδιαφέρον του για τη θέση και προωθήθηκε σε αυτήν από τον κομματικό μηχανισμό του κόμματος αφού έδωσε διά της αρθρογραφίας και δημοσίων παρεμβάσεών του τα απαιτούμενα δείγματα γραφής, δηλαδή πόσο τέλεια θεωρεί την οικονομική και δημοσιονομική πολιτική και εν γένη τη διακυβέρνηση της χώρας από τον Δημήτρη Χριστόφια και τη συμμορία του. Σε μια τέτοια περίπτωση, στις 22 Μαΐου του 2011, την Κυριακή δηλαδή των βουλευτικών εκλογών, δεν παρέλειψε να συμπεριλάβει στο βιογραφικό του στα πλαίσια συνέντευξης που δημοσίευσε η Χαραυγή πως είναι "πρώτος εγγονός του Χριστόδουλου Πέτρου (Μπολσεβίκου)".

Όχι δηλαδή απλώς ΑΚΕΛικός, ή μέλος ΚΟΒ (κομματικής ομάδας βάσης), αλλά γέννημα και θρέμμα του κόμματος.

Η εμπειρία άλλωστε του ΑΚΕΛ με τον Αθανάσιο Ορφανίδη ήταν απογοητευτική. Ο άνθρωπος, επίσης γόνος μιας αριστερής ή έστω αριστερίζουσας οικογένειας, είχε ένα μεγάλο ελάττωμα. Πίστευε πως ως ανεξάρτητος αξιωματούχος θα έπρεπε να ασκεί τα καθήκοντά του στα πλαίσια του νόμου με γνώμονα το συμφέρον της οικονομίας και όχι με γνώμονα το συμφέρον του ΑΚΕΛ.

Οι πρώτες διαφορές στην προσέγγιση Ορφανίδη-Χριστόφια άρχισαν να γίνονται εμφανείς με την απαίτηση της κυβέρνησης το 2008 να ξεπουληθεί το χρυσάφι της Κεντρικής ώστε να χρηματοδοτηθεί η φιλολαϊκή κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης. Επίσης, οι δημόσιες παρεμβάσεις του Αθανάσιου Ορφανίδη με τις οποίες καλούσε την κυβέρνηση να πάρει μέτρα δημοσιονομικής εξυγίανσης έγκαιρα ή "έστω και τώρα". Εξ ου άλλωστε το ΑΚΕΛικό μένος εναντίον του...

Τη μεγαλύτερη όμως ζημιά στη σχέση της ΑΚΕΛικής κυβέρνησης και του τέως διοικητή προκάλεσαν η άρνηση του τελευταίου μετά από παρασκηνιακές παρεμβάσεις (συμπεριλαμβανομένου και  τηλεφωνήματος από τον αρχισακελάριο του ΑΚΕΛ) για αδειοδότηση συγκεκριμένης τράπεζας από το Μαυροβούνιο, της Atlas Mont, όπως και η αμφισβήτηση των εξουσιών του από μέλη του Δ.Σ. που διόρισε η κυβέρνηση, τα οποία αποδείχθηκαν και αυτά, παρά το γεγονός ότι δεν διέρρευσε ανάλογη λίστα, λίζιοι άνθρωποι του ΑΚΕΛ.

Ο διορισμός του Πανίκου Δημητριάδη έχει άρει συνεπώς το βασικότερο εμπόδιο για την έκδοση τέτοιων αδειών, οι οποίες αναμένεται να αποφέρουν σημαντικά οφέλη για τα ταμεία του κόμματος, τα οποία εκτιμούνται σε δεκάδες εκατομμύρια ευρώ-αν όχι εκατοντάδες.

Ενδιαφέρον για αδειοδότηση, έχει μάλιστα ήδη εκδηλώσει μία τράπεζα λιβανικών συμφερόντων με έδρα την Τανζανία, η οποία δραστηριοποιείται στην Κύπρο εδώ και τρεις δεκαετίες. Η τράπεζα αυτή, η οποία μετέφερε στην αφρικανική αυτή χώρα την έδρα της πριν μια δεκαετία από τις Νήσους Καϋμάν που έχουν καταστήσει τη νομοθεσία τους για την καταπολέμηση του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος πολύ αυστηρή, φαίνεται να έχει ήδη εξασφαλίσει την πολυπόθητη αυτή άδεια.

Το πεδίο δραστηριοποίησής της στην Κύπρο (και Ρωσία) είναι, ως θυγατρική τράπεζα ενός μη Ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού ιδρύματος, περιορισμένο. Σε περίπτωση που καταστεί κυπριακή τράπεζα, θα είναι και ευρωπαϊκή και εκτός από πρόσβαση σε χρηματοδότηση από Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα έχει και δικαίωμα διεξαγωγής τραπεζικών εργασιών σε κάθε μία από τις 27 χώρες της ΕΕ, χωρίς να απαιτείται πλέον έγκριση από άλλη κεντρική τράπεζα άλλης ευρωπαϊκές χώρας της.

Όπως μάλιστα αναφέρθηκε σε πρόσφατη συνεδρία της κοινοβουλευτικής Επιτροπής Οικονομικών, η προς το παρόν αφρικανική τράπεζα, η οποία ξεκίνησε εδώ και μερικούς μήνες την ανέγερση των νέων της κεντρικών γραφείων στη Λευκωσία, είναι μία από τις λίγες τράπεζες που επιδεικνύουν ενδιαφέρον για αγορά ή ανανέωση κυπριακών κυβερνητικών αξιογράφων.

Όπως είπε ο υπουργός Οικονομικών Βάσος Σιαρλή στους βουλευτές, "...η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, την οποία φιλοξενούμε εδώ στην Κύπρο για δεκάδες χρόνια έδειξε την προθυμία της να μας ανανεώσει ένα γραμμάτιο το οποίο έληγε στις 17 του μηνός και πράγματι το έχει πράξει ήδη για 53 εκατομμύρια ευρώ.  Μια άλλη τράπεζα, η Federal Bank of the Middle East, έχει εκφράσει την επιθυμία δύο γραμμάτια τα οποία λήγουν σύντομα -πιστεύω το ένα είναι την πρώτη εβδομάδα του Αυγούστου και το άλλο στις αρχές της δεύτερης εβδομάδας του Αυγούστου- συνολικό ποσό 244 εκατομμύρια ευρώ να τα ανανεώσει.  Είναι λεφτά τα οποία αντιλαμβάνομαι ήταν βραχυπρόθεσμα και τα έχουμε εδώ και ένα χρόνο. Επομένως δεν είναι κάτι το νέο, αλλά οι άνθρωποι είχαν κάθε δικαίωμα, αν θέλετε, να τα αποσύρουν λόγω του γεγονότος ότι δεν μπορούσαν να εξασφαλίσουν ρευστότητα.  Τώρα όμως έχουν πρόθεση να τα ανανεώσουν".

Γιατί άραγε; 

Ποιος αγοράζει ομόλογα του μοναδικού κράτους του κόσμου τα οποία δεν αποδέχεται η ίδια η κεντρική τράπεζα που του εκδίδει το νόμισμά του ως εξασφάλιση; 

Ποιος αγοράζει ομόλογα ενός κράτους που έχει υποβαθμιστεί σε σαβούρα, τα δημοσιονομικά του είναι εκτός ελέγχου, το ίδιο είναι στα όρια της στάσης πληρωμών, κωλυσιεργεί στις διαπραγματεύσεις του με την τρόικα από την οποία ζήτησε διάσωση και απλώς παρακαλά μπας και γίνει ένα θαύμα για να βγάλει ο πρόεδρός του τη θητεία του;

Την απάντηση στο ερώτημα αυτό ίσως να το έχει δώσει η σύζυγος ενός στελέχους της υποψήφιας αυτής τράπεζας, το οποίο κατά σύμπτωση κατάγεται από τις Νήσους Καϋμάν. Η εν λόγω κυρία, η οποία τυγχάνει να είναι όχι μόνο μέλος του προσωπικού της Κεντρικής Τράπεζας αλλά και ένα από τους πιο έμπιστους συνεργάτες του διοικητή Πανίκου Δημητριάδη (ποιος βάζει ως ιδιαιτέρα γραμματέα του άτομο που δεν μπορεί να εμπιστευτεί;), φαίνεται πως, σύμφωνα με τον βουλευτή του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου ήδη "πολλοχουμίζεται" πως η τράπεζα του ανδρός της θα αδειοδοτηθεί.

"Κοιτάξετε, εγώ πρώτη φορά ακούω αυτό που λέτε τώρα," ήταν η πρώτη αντίδραση του αφεντικού της, ο οποίος πρόσθεσε πως "θα αξιολογηθεί η αίτηση, αν υπάρχει αίτηση, με τα σωστά αντικειμενικά κριτήρια και σας διαβεβαιώνω ότι δεν κάνουμε εκπτώσεις ανεξάρτητα και αν μία συγκεκριμένη τράπεζα θέλει να βοηθήσει ή όχι την κυβέρνηση.  Εμείς το βλέπουμε καθαρά σαν εποπτικό μέλος".

Έτσι ε; Καλά ρε Πανίκο, δηλαδή δεν ξέρεις το κοστούμι που φοράς, ποιος "ράφτης" σου το έραψε;

Είναι δυνατόν να μην γνωρίζεις ποιοι ήταν οι θιασώτες σου όταν εδώ και δύο χρόνια περίπου "πολλοχούμιζες" τη δημοσιονομική πολιτική του ΑΚΕΛ στα "ακαδημαϊκού ύφους" και "ελαφρά τη καρδία" άρθρα σου στη Stockwatch; Από που εισέπραττες στα ελληνικά σου κείμενα χειροκρότημα στα αγγλικά και γιατί;

Τι είναι αυτό που σε έπιασε εσένα, το γέννημα και θρέμμα του ΑΚΕΛ, τον εγγονό του Μπολσεβίκου, να θέλεις να μας πείσεις πως θα εξετάσεις ένα αίτημα μιας τράπεζας που "δεν είναι σημερινή και χθεσινή" αλλά έχει "παρουσία στην Κύπρο για τριάντα χρόνια" με "αντικειμενικά κριτήρια"; Ιμίσι μου...

Τα έργα σου ως ανεξάρτητου αξιωματούχου τα είδαμε άλλωστε νωρίς. Είδαμε ποιον έβαλες αρμόδιο για τις αδειοδοτήσεις και την εποπτεία πριν καν κάτσεις στην νέα σου καρέκλα: Έναν άνθρωπο δηλαδή, φωτογραφία του οποίου να χειροκροτεί σε προεκλογική συγκέντρωση του ΑΚΕΛ δημοσίευσε πέρσι η Χαραυγή. Εκείνο δηλαδή το κόμμα που λύσσαξε να βάλει χέρι στις αδειοδοτήσεις...

Φτάνει πια το ξύρισμα. Εάν πράγματι έχεις λίγη τσίπα πάνω σου, να εννοείς πως είσαι ανεξάρτητος, τότε απομάκρυνε εκείνους που σου υπέδειξε το ΑΚΕΛ να βάλεις σε θέσεις-κλειδιά και βάλε σε αυτές άξιους ανθρώπους.

Είδες άλλωστε τι ζημιά έκαναν οι χειρισμοί που σου υπαγόρευσε το ΑΚΕΛ στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα.

Έστω και σήμερα, άλλαξε εσύ τουλάχιστον πορεία. Αν δεν θέλεις κι εσύ νάσαι συνένοχος στο έγκλημα που συντελείται εις βάρος της κοινωνίας.

Ο λίζιος άνθρωπος και τα κατορθώματά του

Μερικές φορές, λένε, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Εξ ου και συχνά γινόμαστε μάρτυρες στη χρήση αθέμιτων μέσων για την επίτευξη ενός "ανώτερου" και "ιερού" σκοπού. Όταν όμως τα μέσα που αξιοποιούνται για την επίτευξη ενός σκοπού είναι ακατάλληλα και όχι μόνο αθέμιτα, έστω κι αν αυτός επιτυγχάνεται, προκαλούνται άλλες ανεπιθύμητες παρενέργειες.

Τις επόμενες μέρες ή εβδομάδες είναι πολύ πιθανόν τα μέλη της κυπριακής κοινωνίας να αρχίσουν να βιώνουν τις παρενέργειες της απόφασης της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ, του Χριστόφια και της συμμορίας του, η οποία εκτελέστηκε από τον εντολοδόχο τους στην Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου, Πανίκο Δημητριάδη.

Είχαμε αναφερθεί πρόσφατα στο ψευδές δημοσίευμα του Παττιχόφυλλου (άλλως Φιλελευθέρου) το οποίο στις 4 Ιουλίου, επικαλούμενο την τρόικα, είπε πως οι τεχνοκράτες της που είχαν συναντήσει την προηγούμενη μέρα τον Πανίκο, είχαν προβεί σε μια πρώτη εκτίμηση για τις ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης των κυπριακών τραπεζών, ανεβάζοντας το απαιτούμενο ποσό σε 10 δις ευρώ.

Εκείνο το δημοσίευμα ήταν ψευδές για τους εξής λόγους:

Α) Στην πρώτη επίσκεψή της στην Κύπρο, η τρόικα δεν προέβη σε καμιά εκτίμηση σχετικά με το ύψος του πακέτου που θα χρειαζόταν η Κύπρος αλλά επικεντρώθηκε αποκλειστικά στη συλλογή στοιχείων

Β) Οι τεχνοκράτες της τρόικας δεν προέβησαν ουδέποτε σε δημόσιες δηλώσεις ή διαρροές προς τα μέσα ενημέρωσης

Άρα, εκείνος ο αριθμός ούτε υπολογίστηκε από την τρόικα και ούτε δόθηκε από αυτήν στη φυλλάδα του συγκροτήματος Παττίχη. Πηγή εκείνου του δημοσιεύματος ήταν ένας λίζιος άνθρωπος του ΑΚΕΛ που εργάζεται στην Κεντρική. Αν όχι ο ίδιος ο διοικητής σίγουρα ένα από τα δεξιά (ή καλύτερα αριστερά) του χέρια, δηλαδή ο Σπυρούλης ή ο Ζιζούλης, που ενεργούν στο όνομά του.

Η διοχέτευσή του εξυπηρετούσε ένα "ανώτερο και ιερό" σκοπό, το να ενισχυθεί δηλαδή η εντύπωση πως για την προσφυγή στον μηχανισμό δεν ευθύνεται καθόλου η κυβέρνηση, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η οικονομική και δημοσιονομική του πολιτική ή έστω το ΑΚΕΛ, αλλά αντί αυτών οι τράπεζες και η έκθεσή τους στην Ελλάδα.

Είναι σημαντικό να υπογραμμιστεί πως ο ίδιος ο Πανίκος Δημητριάδης όχι μόνο δεν επιχείρησε ποτέ να διαψεύσει εκτιμήσεις που ανεβάζουν το ύψος των κεφαλαιουχικών αναγκών των τραπεζών σε μέχρι και 10 δις (ή και περισσότερο) όπως έγινε π.χ. σε μια συνέντευξή του στη Stockwatch στις 27 Ιουνίου, αλλά προέβη ο ίδιος σε ανάλογη εκτίμηση σε πρόσφατη συνεδρία της Επιτροπής Οικονομικών της Βουλής. Το σχετικό απόσπασμα είναι:

ΑΓΓΕΛΟΣ ΒΟΤΣΗΣ:

Ο αριθμός του €6 δις μέχρι €15 δις αναφέρεται καθαρά για τις τράπεζες, συν τι θα χρειαστεί το κράτος;

ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ:

Είναι ένα range.

Α. ΒΟΤΣΗΣ:

Θα αναφέρεται γενικά και στο τι θα χρειαστούμε για τις τράπεζες και τι θα χρειαστούμε για το κράτος;

ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ:

Όχι.  Κύριε Βότση, αυτό το rate που ανέφερα εγώ είναι για τις τράπεζες.  Από €6 δις μέχρι €12 δις είναι για το τραπεζικό σύστημα εξ ολοκλήρου.

Είπαμε, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Το πρόβλημα όμως είναι πως μια τέτοια εκτίμηση (πως δηλαδή οι κεφαλαιουχικές ανάγκες των τραπεζών ανέρχονται σε 10 δις ευρώ ή ακόμα και 12 δις ευρώ), μια και είναι πλήρως αυθαίρετη και παρατραβηγμένη, έχει και κάποιες δυσάρεστες συνέπειες. 

Μια πρώτη συνέπεια είναι πως αυτό το νούμερο δόθηκε και στην τρόικα από την Κεντρική Τράπεζα.

Ως αποτέλεσμα αυτής της εξέλιξης, η τρόικα έχει αυξήσει ανάλογα όχι μόνο το ποσό που θα πρέπει να διατεθεί στην Κύπρο στα πλαίσια της διάσωσης, αλλά επιπρόσθετα τις εκτιμήσεις της για το ύψος των απαιτούμενων εξοικονομήσεων στον προϋπολογισμό του κράτους ώστε να δημιουργηθούν τα αναγκαία πρωτογενή πλεονάσματα για την αποπληρωμή του (Αυτό θα άξιζε τον κόπο να το εξηγήσει κάποιος στους Χατζηπέτρου, Κυρίτση και Μωϋσέως...).

Επιπλέον, η διοχέτευση αυτών των εκτιμήσεων στην τρόικα, στην οποία ως γνωστόν εκτός από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, συμμετέχει και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, έχει δημιουργήσει την εντύπωση στην τελευταία πως τα κεφάλαια του κυπριακού τραπεζικού συστήματος έχουν εξανεμιστεί πλήρως!

Αυτό σημαίνει πως είναι πολύ πιθανόν, οι κυπριακές τράπεζες οι οποίες είναι οι μοναδικές τράπεζες στην ευρωζώνη που είναι αποκλεισμένες από τις Νομισματικές Εργασίες (monetary operations) της EKT μετά την υποβάθμιση των κυπριακών ομολόγων σε σαβούρα, να πάψουν να θεωρούνται στο σύνολό τους και από αυτήν ως βιώσιμες τράπεζες με αποτέλεσμα και να αποκλειστούν επίσης και από την παραχώρηση Επείγουσας Βοήθειας σε Ρευστότητα (Emergency Liquidity Assistance).

Για αυτό, φτάνει μόνο η ΕΚΤ να δώσει πίστη στα λόγια της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου.

Αν τυχόν γίνει αυτό, καλά κρασιά.

Καταληκτικά θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη από εκείνους που ανέμεναν πως θα αναφερόμουν σήμερα στο πλυντήριο του "Ράφτη". Αυτό θα το επιχειρήσω το συντομότερο. Προς το παρόν έχουν προτεραιότητα οι κυπριακές τράπεζες. Ζητώ την κατανόησή σας για το ότι τράπεζες της Τανζανίας έχουν λιγότερη προτεραιότητα, έστω κι αν θέλουν να γίνουν κυπριακές.

Πανίκος ο Πανικοβόλος

Μια από τις αδιαμφισβήτητες αρετές του νέου διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου Πανίκου Δημητριάδη είναι η ευγνωμοσύνη του. Αφότου διορίστηκε από τον Δημήτρη Χριστόφια επικεφαλής ενός κατά τα άλλα ανεξάρτητου θεσμού, ο νέος διοικητής δεν έχασε ευκαιρία να την εκφράσει έναντι των πολιτικών του ευεργετών Δημήτρη Χριστόφια και ΑΚΕΛ.

Νωρίς επιστρατεύτηκε ο Πανίκος Δημητριάδης για να ενισχύσει όχι μόνο την ΑΚΕΛική προπαγάνδα αλλά και τη συνολική προσπάθεια να αφήσει το κόμμα της αριστεράς την ανεξίτηλη σφραγίδα του στην οικονομία της χώρας.

Μετά τις εκκαθαρίσεις-αστραπή μη φιλοκαθεστωτικών στην Κεντρική Τράπεζα βάσει υποδείξεων του ΑΚΕΛ (ο Δημητριάδης δεν περίμενε καν να παρέλθει μια εβδομάδα από τον διορισμό του ώστε να μπορέσει να κάνει χειραψία με όλο το προσωπικό), ο νέος διοικητής άρχισε να αναπτύσσει τη φιλοσοφία του σε δημόσιες ομιλίες, η οποία συμπυκνώνεται στην ακόλουθη φράση, το κόπιράιτ της οποίας ίσως να ανήκει στη Σωτηρούλα:

"Πάνω απ' όλα χρειάζεται ανάπτυξη, μια και χωρίς αυτήν είναι δύσκολη η δημοσιονομική εξυγίανση, η οποία, εφόσον φυσικά έχουμε ανάπτυξη, δεν είναι αναγκαία".

Άρα λοιπόν κυβερνήσεις της ευρωζώνης, ξοδέψτε, κάντε ελλείμματα, αυξήστε το χρέος και προσευχηθείτε όλα να πάνε καλά, ιδίως σήμερα που δεν έχουμε ανάπτυξη και δεν μπορούμε καν να δανειστούμε...

Η προσευχή είναι επίσης η μόνη ελπίδα όταν π.χ. ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου δηλώνει δημόσια, όπως έπραξε στις 27 Ιουνίου σε συνέντευξη στη Stockwatch, πως "δεν γνωρίζουμε την πραγματική εικόνα" για τις κεφαλαιουχικές ανάγκες των τραπεζών, τις οποίες κατά τα άλλα εποπτεύει (λέμε τώρα).

Αυτόματα πάντως εγείρεται το ερώτημα γιατί δεν ζητά από τους τεχνοκράτες της Κεντρικής πληροφορίες για την όλη κατάσταση προτού αρχίζει να εκφράζει δημόσια υποψίες για την ύπαρξη σκελετών στις ντουλάπες των τραπεζών ή να διενεργήσει έστω την έρευνα από την εταιρεία "τύπου Blackrock" που ζητά εδώ και μήνες αυτός, ο Βγενόπουλος, ο Rybolovlev κι ο συνήγορος του κάθε αποτυχημένου Κύπριου επενδυτή Μιχάλης Ολύμπιος και ύστερα να προβεί σε δημόσιες δηλώσεις για τα αποτελέσματα ή τα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν τότε;

Κατά τα άλλα, η εποπτεία των συνεργατικών που δεν εποπτεύει "είναι αποτελεσματική και διασφαλίζει την ευρωστία, τη σωστή λειτουργία και ανάπτυξή" τους, είπε την αμέσως επόμενη μέρα.

Ο Πανίκος Δημητριάδης φαίνεται να αντιλαμβάνεται την ανεξαρτησία της Κεντρικής Τράπεζας ως ένα είδος "ποιητικής άδειας," η οποία του παραχωρεί το δικαίωμα να λέγει ό,τι θέλει ανεξαρτήτως των επιπτώσεων στην οικονομία. Φτάνει να εξυπηρετεί τους σκοπούς του ΑΚΕΛ, το οποίο πανικόβλητο σήμερα προσπαθεί να δικαιολογήσει τις αδικαιολόγητες παραλήψεις του Δημήτρη Χριστόφια που έχουν οδηγήσει την οικονομία στο χείλος του γκρεμού και να εφεύρει καινούργια ψέμματα, όσο παλαβά κι αν ακούγονται, για να αποδώσει ευθύνες αλλού και να αποπροσανατολίσει.

Αυτήν την "ποιητική άδεια" την θεωρεί ανάλογη με το προνόμιο που απολάμβανε νωρίτερα ως ακαδημαϊκός να υποβάλλει εισηγήσεις "ελαφρά τη καρδία" που τον εξέθεσαν ανεπανόρθωτα, όπως εκείνη πέρσι για έξοδο της Γερμανίας από την Ευρωζώνη, η οποία έκανε το γύρο του κόσμου μόλις διορίστηκε διοικητής.

Φυσικά, ενώ τέτοιου είδους δημόσιες δηλώσεις ίσως και να ενθουσίαζαν τους νεαρούς φοιτητές του στο Λέστερ στο παρελθόν, σήμερα τον εκθέτουν όχι μόνο στα μάτια των συμπολιτών του αλλά κυρίως των συναδέλφων του στη Φρανκφούρτη. Ξεχνά πως από τους οποίους, αν θέλει να συμβάλει σε κάτι για την έξοδο της Κύπρου από τη σημερινή κρίση, θα πρέπει να ζητήσει να κάνουν κάτι κι αυτοί και για το νησί του.

Αλλά, με ποιο κύρος και τι μούτρα θα πάει να τους ζητήσει την οποιαδήποτε χάρη όταν πίσω από την πλάτη τους ισχυρίζεται πως όταν υποβλήθηκε η αίτηση για ένταξη στον μηχανισμό τον Ιούνιο "καταφύγαμε μάλιστα ίσως και με την πεποίθηση την οποία πρέπει να πω ότι ήταν μία πεποίθηση η οποία βασιζόταν σε απόψεις που είχαν εκφραστεί στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ότι θα μπορούσαμε να πάρουμε τα χρήματα μέσα σε τρεις μέρες" και πως "οι τρεις μέρες τώρα έγιναν τρεις μήνες δυστυχώς";

Έστω κι αν κάποιος ανίδεος στην ΕΚΤ είπε σε αυτόν κάτι τέτοιο, γνωρίζει ο ίδιος κάποια άλλη περίπτωση χώρας που πήρε λεφτά από τον μηχανισμό σε τρεις ημέρες;

Αυτά λοιπόν για σήμερα. Η επόμενη σχετική ανάρτηση θα είναι αφιερωμένη στο πλυντήριο του "Ράφτη".