Βαράτε παλαμάκια, ειδεμή....

Ο Δημήτρης Χριστόφιας ανταποκρίθηκε ακόμα μια φορά, με τον αναμενόμενο για αυτόν, αλλά συνάμα απρόβλεπτο για έναν αρχηγό κράτους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τρόπο σε κριτική.

Είπε, λοιπόν χτες ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Κύπρου Κώστας Χριστοφίδης στην ομιλία του τα εξής (σύμφωνα με το δελτίο ειδήσεων του ΡΙΚ στις 8 μμ):

"Φρονώ πως ο λαός μας και οι επόμενες γενιές αξίζουν κάτι καλύτερο. Αξίζουν περισσότερη δημοκρατία και περισσότερη λογοδοσία. Είναι μια μεγάλη ευκαιρία μέσα από τη θλίψη και τα γεγονότα του καλοκαιριού να στήσουμε κάτι εντελώς καινούργιο, πιο υγιές και πιο σύγχρονο. Πρέπει να μετατρέψουμε να μετατρέψουμε αυτή την εποχή σε μια δημοκρατική άνοιξη που να μπορεί να καταλήξει στην ανοικοδόμηση του κράτους. Να μετατρέψουμε την κρίση σε μια ευκαιρία αναμόρφωσης των πνευματικών θεσμών της δημοκρατίας. Πρέπει να αποδείξουμε εκ νέου την ανωτερότητα του δημοκρατικού μας πολιτεύματος και να διαψεύσουμε όσους ισχυρίζονται πως η δημοκρατία είναι καθεστώς των μετρίων. Σήμερα, όσο ποτέ στο παρελθόν, έχουμε την ιστορική υποχρέωση να ξεπεράσουμε την επιπολαιότητα δεκαετιών και να μεταφράσουμε σωστά τις διεθνείς εξελίξεις. Χρειάζονται επιστήμονες με γνώση. Όχι για να κυβερνούν αλλά για να συμβουλεύουν, αλλά κυρίως με μια μακρόχρονη αντίληψη του πως λειτουργεί και πως εξελίσσεται ο σύγχρονος κόσμος".

Τι κι αν αυτή του ασκήθηκε με έμμεσο και κομψό τρόπο; Η αντίδρασή του υπήρξε, ως συνήθως, άκομψη και πικρόχολη, την οποία χαρακτηρίζει ο γνωστός του ξερολισμός, η μικροπρέπεια, το αναθεμάτισμα της αντίθετης άποψης, η έπαρσή του που εκφράζεται ως πάγια πρακτική του να απευθύνεται με υποτιμητικό τρόπο στους συνανθρώπους του και να παρουσιάζει τον εαυτό του ως θύμα, θιγμένο και αδικημένο. Πονάει το Μαρί. Έστω κι ως έμμεση αναφορά. Εξοργίζει η έστω και έμμεση υπόδειξη σε δημοκρατικά ελλείμματα. Προκαλεί η έλλειψη επαίνου για εμφανείς και αυταπόδεικτες παραλήψεις και λανθασμένες αποφάσεις και την αναγκαιότητα αξιοποίησης της γνώσης.

Και απάντησε:

"Επειδή κύριε Πρύτανη, τις προκλήσεις εγώ δεν τις αντέχω, θέλω να σας ευχαριστήσω για την ωραία διάλεξη που μας εκάματε από καθέδρας αλλά να σας καλέσω να συζητήσουμε αυτά τα θέματα γιατί δεν μ' αρέσει να με καλούν να είμαι δήθεν τιμόμενο πρόσωπο και να ακούω τα εξ αμάξης. Σας καλώ λοιπόν και εσάς, κι αν θέλετε τη Σύκλητο και την Πρυτανεία, να συζητήσουμε προκομμένα και πάνω σε έναν επιστημονικό επίπεδο ίσος προς ίσον τα ζητήματα της κρίσης. Της παγκόσμιας κρίσης. Διότι έχει βάθος και εύρος και δεν είναι τυχαία η κρίση και δεν περιορίζεται στην Κύπρο ασφαλώς. Ευχαριστώ πολύ".

Δεν του αρέσει λοιπόν να τον καλούν να είναι δήθεν τιμόμενο πρόσωπο και να ακούει τα εξ αμάξης. Του αρέσει να τον καλούν, να του βαράνε παλαμάκια, να τον επευφημούν και να τον καλούν να συνεχίσει αυτό που μόνο ο ίδιος θεωρεί ορθό, ανεξαρτήτως της όποιας άποψης τυγχάνει να έχει έστω και μια μειοψηφία, ανεξαρτήτως του οφέλους ή του κόστους που έχει η πολιτική του για την κοινωνία, μεμονωμένα μέλη της ή κοινωνικές ομάδες. Το απολαμβάνει να τον καλούν και να τον τιμούν και να του λένε, "φώτισε μας μεγάλε μας ηγέτη με τη σοφία σου". Να τον ανακηρύσσουν σε επίτιμο διδάκτορα για αυτά που λέει πως ξέρει ή πιστεύει. Είναι τυχαίο που η διαφορετική άποψη υποβιβάζεται στο επίπεδο των "εξ αμάξης"; 

Εν όψει του προεκλογικού αγώνα που έχει ουσιαστικά ξεκινήσει για τις προεδρικές, προβλέπω πως θα γίνουμε μάρτυρες ανάλογων σκηνών αλαζονείας μια και ως ήθισται, ο απερχόμενος πρόεδρος συγκεντρώνει τα περισσότερα πυρά των ανθυποψηφίων του. Η συμβουλή μου είναι να συνηθίσει γιατί θα ακούσει και πιο σκληρή κριτική και από άλλους. Πολλές φορές θα είναι δικαιολογημένη, πολλές φορές θα είναι αδικαιολόγητη.  Την ποιότητα της δημοκρατίας όμως την καθορίζει ο βαθμός στον οποίο η πολιτική ηγεσία και η εκτελεστική εξουσία επιδεικνύει ανοχή στην αντίθετη άποψη.

Αν δεν του αρέσει η δημοκρατία, της οποίας αναπόσπαστο μέρος είναι και η κριτική σε έναν πολιτικό, ας το πει επιτέλους ξεκάθαρα. Είναι άλλωστε κοινό μυστικό.

Υ.Γ. Κύριε Πρόεδρε, επί της ουσίας συμφωνώ με τον Πρύτανη. Ο λαός μας και οι επόμενες γενιές αξίζουν κάτι καλύτερο.