...σήμερα δεν θάχαμε Κυπριακό. Αν καλλιεργούσαμε αυτήν τη σκέψη στην εκπαίδευση, δεν θα είχαμε εθνικισμό. Αν σκεφτόμασταν σαν αυτούς, σήμερα θα ήμασταν οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι.
Σε αυτούς αξίζουν συγχαρητήρια όπως και στους ανθρώπους που εμπνεύστηκαν και διοργάνωσαν αυτήν την εκδήλωση, την πρώτη ίσως αυτού του είδους μετά το 1974 στην Κύπρο.
Μέσα μου ξυπνήσατε την επιθυμία του να θέλω να σας μιμηθώ, λεβέντες και λεβέντισσες!
Γι αυτό δείτε τα ακόλουθα βίντεο και θα καταλάβετε.
5 σχόλια:
Ευχαριστούμε φίλε που έβαλες τα κλιπς, πραγματικά λεβέντες! Και διπλά περήφανη για το Δαλίτη συγχωριανό κ.Ποσείδια!
ο τζιερός εννα εν καλος αμα σταματήσει η ανάγκη να χρειαζόμαστε ήρωες. η αναγνώριση εν καλή, εν λαλω..
Μαυρόφτερε, πόσο δίκιο έχεις... Ανώνυμε, πιστεύω πως αυτές οι ιστορίες πρέπει να γραφτούν σε βιβλίο και να ενσωματωθούν στη διδακτέα ύλη στα σχολεία... Κι ας ωρύονται ΠΟΕΔ και ΟΕΛΜΕΚ...
Δυστυχώς όμως όπου υπάρχει δράση υπάρχει και αντίδραση οι τούρκοι δεν έκαψαν ποτέ να είναι προκλητικοί....
Δεν ξεχνώ ποτέ το "είναι τιμή μου να είμαι τούρκος" πάνω στον Πενταδάκτυλο 10 άτομα δεν αντιπροσωπεύουν το γενικό συναίσθημα
Ανώνυμε, εκείνο το σύνθημα στον Πενταδάκτυλο στο οποίο αναφέρεσαι, είναι οι Ελληνοκύπριοι που τόγραψαν.
Δημοσίευση σχολίου