Φονιάδες, ορμάτε! Η πολιτεία είναι στο πλευρό σας!

Ακούγοντας σήμερα το πρωί στο ραδιόφωνο την είδηση για τη δολοφονία μιας γυναίκας από τη Ρουμαία στην Ποταμιά, ανακάλεσα αυτόματα ένα διάλογο του οποίου -χωρίς να το επιδιώξω- έγινα μάρτυρας. Ήταν, αν δεν κάνω λάθος Οκτώβρης ή Νοέμβρης του 2006. Μόλις είχε συνεδριάσει η κοινοβουλευτική επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η οποία είχε ασχοληθεί με το θέμα της βίας κατά των γυναικών. Σε εκείνη τη συνεδρία μου είχε κάνει εντύπωση η πεισματική άρνηση του προέδρου της επιτροπής, Σοφοκλή Φυττή να δώσει το λόγο σε μια γυναίκα, θύμα βίας που είχε προσέλθει στη συνεδρία της επιτροπής ως μέλος της αντιπροσωπείας μιας μη κυβερνητικής οργάνωσης για να σκιαγραφήσει το πρόβλημα που αντιμετώπιζε όχι μόνο η ίδια όπως και πολλές χιλιάδες άλλες γυναίκες στην Κύπρο. Έτσι, πίστευε αυτή η γυναίκα που δεχόταν συστηματικά επιθέσεις από τον πρώην σύζυγό της, θα μπορούσε να κατανοήσει η πολιτεία τις διαστάσεις αυτού του κοινωνικού προβλήματος. Στην περίπτωσή της, πρέπει να σημειωθεί, η αστυνομία της πόλης που διαμένει ήταν απρόθυμη να παρέμβει, παρά το γεγονός -ή καλύτερα ακριβώς επειδή- ο πρώην σύζυγός της είναι σεσημασμένο άτομο του υποκόσμου.

Ο διάλογος αυτός, διαμείφθηκε μεταξύ της βουλευτού του ΔΗΣΥ Στέλλας Κυριακίδου και του αρμόδιου για την οικογενειακή βία στην αστυνομία, αστυνόμου Κώστα Βέη, σε ένα πηγαδάκι στο διάδρομο έξω από την αίθουσα που πραγματοποιήθηκε η συνεδρία.

-Πρέπει να ομολογήσω πως θαύμασα τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε ο πρόεδρος (Σοφοκλής Φυττής), την προσπάθεια εκείνης της γυναίκας να μιλήσει στην επιτροπή. Το χειρίστηκε άψογα!, είπε η Στέλλα Κυριακίδου.

-Εγώ ήμουν έτοιμος να πατήσω το κουμπί και να παρέμβω για την εμποδίσω να πει ψέματα, αποκρίθηκε ο Κώστας Βέης.

Μάλιστα! Ιδού η Κύπρος να την καμαρώνουμε! Περισσότερη αδιαφορία, αν όχι περιφρόνηση για τους πιο αδύνατους της κοινωνίας, το κράτος μας δεν θα μπορούσε να επιδείξει. Η κύρια έγνοια της Στέλλας Κυριακίδου και του Σοφοκλή Φυττή, η κύρια έγνοια όλων του βουλευτών μελών της επιτροπής που δεν διαμαρτυρήθηκαν για το ότι φιμώθηκε ένα θύμα βίας, η κύρια έγνοια του αστυνόμου Κώστα Βέη (που πληρώνεται από τους φορολογούμενους ειδικά για να προστατεύει θύματα βίας) και της αστυνομίας, δεν ήταν και δεν είναι τίποτα άλλο παρά το να μη ακουστούν ποτέ τα θύματα!

Έχοντας βιώσει τον πιο πάνω διάλογο, η σημερινή είδηση για τη δολοφονία αυτής της γυναίκας από τη Ρουμανία δεν με εξέπληξε. Παρά το τραγικό της τέλος, είχε πάμπολλες ομοιότητες με την περίπτωση της γυναίκας που φίμωσε ο Σοφοκλής Φυττής με τις ευλογίες της Στέλλας Κυριακίδου και του Κώστα Βέη!

Κι αυτό γιατί τα «ψέματα» που ήθελε να πει εκείνη η γυναίκα στη Βουλή, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ο τρόμος που βίωνε καθημερινά. Τόσο αυτή όσο και τα παιδιά της. Όλοι δέχονταν καθημερινά βίαιες επιθέσεις από τον πρώην σύζυγό της. Κάθε φορά που αποτεινόταν στην αστυνομία της πόλης της, οι αστυνομικοί εκεί, όπως και οι αξιωματικοί υπηρεσίας σφύριζαν αδιάφορα. Αρνούνταν να της πάρουν κατάθεση, απέφευγαν να καταγράψουν στο βιβλίο συμβάντων τις καταγγελίες της, της στερούσαν την προστασία που δικαιούταν, ακόμα κι όταν ο πρώην σύζυγός της περιέλουσε το σπίτι της με βενζίνη με σκοπό να την κάψει ζωντανή! Το ότι όμως η γυναίκα αυτή γλύτωσε, αυτό δεν οφείλεται στην αυτόβουλη επέμβαση της αστυνομίας, αλλά στο ενδιαφέρον ορισμένων μέσων ενημέρωσης για την περίπτωσή της, που ανάγκασε στο τέλος τις αρχές -έστω και απρόθυμα- να παρέμβουν.

Η γυναίκα από τη Ρουμανία, είναι πολύ πιθανό σήμερα να ζούσε αν δεν κώφευε τότε η πολιτεία. Αυτοί όμως που φιμώνουν τα θύματα βίας, οπλίζουν τα χέρια των δραστών. Και αυτό θα πρέπει να το έχουν υπόψιν τους και η Στέλλα Κυριακίδου, και ο Σοφοκλής Φυττής, και ο Κώστας Βέης. Αυτοί ήταν οι συνεργοί στους οποίους βασίστηκε ο δράστης της δολοφονίας της γυναίκας από τη Ρουμανία. Όμως, ας κοιμούνται ήσυχοι. Από αυτούς δεν θα ζητήσει το λόγο κανείς.

Όμως εκτός από αυτούς που οπλίζουν τα χέρια των δραστών, στην κοινωνία μας υπάρχουν κι άλλοι δράστες, που είναι εξίσου υπεύθυνοι για τη μοίρα στην οποία βρίσκονται τα θύματα βίας. Είναι αυτοί που αφαιρούν τις ασπίδες από τα θύματα. Είναι αυτοί οι πολιτειακοί και κρατικοί αξιωματούχοι που θα έπρεπε να φρόντιζαν να υπάρχουν δομές για την προστασία των θυμάτων βίας, όπως π.χ. καταφύγια γυναικών-θυμάτων και οργανώσεις στήριξης και βοήθειας. Είναι αυτοί οι αξιωματούχοι που οφείλουν βάσει διεθνών συμβάσεων στις οποίες η Κύπρος έχει συνυπογράψει ή προσχωρήσει, να προστατεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανθρώπινη οικογένεια των θυμάτων βίας. Είναι αυτοί που ενώ θα έπρεπε να φροντίζουν για την ευημερία των θυμάτων βίας, τα αντιμετωπίζουν ούτε λίγο ούτε πολύ, κυριολεκτικά ως βραχνά από τον οποίο θέλουν μονάχα να απαλλαγούν.

Αυτή άλλωστε την τακτική εφαρμόζει συστηματικά το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, της Σωτηρούλας Χαραλάμπους.

Η εν λόγω υπουργός φαίνεται μάλιστα να πάσχει από ανάλογη φονική αδιαφορία για τα θύματα βίας, όπως και ο Σοφοκλής Φυττής, η Στέλλα Κυριακίδου και ο Κώστας Βέης.

Αυτό τουλάχιστον καταδεικνύει η περίπτωση της Σ.Π., θυγατέρας της Λουντμίλα Ίσκοβα, η οποία δέχτηκε μια βάναυση επίθεση από τον σύζυγό της, ως αποτέλεσμα της οποίας θα μείνει για όλη της τη ζωή ανάπηρη και ανίκανη να φροντίζει τον εαυτό της. Η Σ.Π., ως να μην έφτανε η κακοποίηση που δέχτηκε από τον σύζυγό της, υπέστη ακόμη πιο ταπεινωτική κακοποίηση από τη Σωτηρούλα Χαραλάμους, μια και οι Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας που υπάγονται σε αυτήν, όχι μόνο δεν της κατέβαλαν το παραμικρό επίδομα στο θύμα, αλλά επιχείρησαν ακόμη να της στερήσουν ακόμη και το παιδί της. Το μήνυμα που έστειλε με άλλα λόγια το υπουργείο Εργασίας ήταν: «Δράστη, κάνε ό,τι μπορείς. Το θύμα θα το αποτελειώσουμε εμείς!»

Φαίνεται λοιπόν πως στην Κύπρο, αντί να προστατεύονται οι γυναίκες που κακοποιούνται, στηρίζονται οι δράστες που κακοποιούν. Αντί αυτή να τιμωρεί τους θύτες, η πολιτεία επιλέγει να κακοποιεί και αυτή τα θύματα...

Για αυτό λοιπόν, ας δώσει επιτέλους το σύνθημα χωρίς περιστροφές: «Εμπρός φονιάδες, ορμάτε! Η πολιτεία είναι στο πλευρό σας! Σύσσωμη!»