Θησαυροφύλακας στο νησί των ερπετών

Βρήκα την πιο πάνω συνέντευξη του Γλαύκου Χατζηπέτρου γ. γραμματέα της ΠΑΣΥΔΥ στην ιστοσελίδα της stockwatch και τη μεταφέρω με κάποια σύντομα σχόλια δικά μου. Υπόσχομαι πως θα επανέλθω επί του θέματος...

Ερ: Κύριε Χατζηπέτρου, η κυβέρνηση επικαλείται παλαιότερες συμφωνίες με την ΠΑΣΥΔΥ για αύξηση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων. Έτσι έχουν τα πράγματα; [Ό,τι θέλουν συμφωνούν μεταξύ τους χωρίς να ρωτήσουν αυτόν που πληρώνει τη νύφη!]

Απ.: Ο σκοπός των συμφωνιών ήταν για να ικανοποιηθούν ανάγκες που έχει ο κύπριος πολίτης και η κυπριακή κοινωνία [Στην προκειμένη περίπτωση ο Κύπριος πολίτης και η Κυπριακή κοινωνία δεν είναι τίποτα άλλο παρά οι ψηφοφόροι του ΑΚΕΛ…]. Όταν δημιουργούνται ανάγκες [για βόλεμα], όπως για παράδειγμα στο νοσοκομείο Παραλιμνίου [φόρτσα Ντίνα!] όπου ζητούσαμε θέσεις για ενίσχυση του νοσοκομείου αλλά και για να γίνουν νέα τμήματα σε άλλα νοσοκομεία, θα έπρεπε να προσληφθεί και το αναγκαίο προσωπικό. Το υπουργείο Γεωργίας εφαρμόζει επίσης συγκεκριμένες οδηγίες της ΕΕ στο θέμα των αφλατοξινών. Για να εφαρμοσθούν όμως θα πρέπει να υπάρχουν και οι κατάλληλα δομημένες υπηρεσίες ώστε να ανταποκριθεί η Κύπρος στις πρόσθετες υποχρεώσεις της ΕΕ [τι σούναι η ΕΕ…. θα φωνάζει κι από πάνω για τα ελλείμματα…].

Ερ: Γιατί χρειάζονται περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι; Η ίδια η κυβέρνηση είχε δηλώσει μέσω του υπουργού Οικονομικών πριν ένα χρόνο ότι η δημόσια υπηρεσία είναι υπεράριθμη;

Απ.: Δεν γνωρίζω αν έχει κάνει τέτοια δήλωση ο υπουργός Οικονομικών [Θα το ψάξω και αλίμονό του να την έχει κάνει]. Η δημόσια υπηρεσία είναι ζωντανός οργανισμός [δηλαδή ζωντανό καρκίνωμα], δεν μπορεί να παραμένει σε στασιμότητα στον τομέα της λειτουργικής και οργανωτικής της διάρθρωσης. Σε όλο τον κόσμο η απαίτηση είναι ποιοτικές δημόσιες υπηρεσίες [ας μην το παραχέζουμε! Εδώ αρκούμαστε με το τι παίρνουμε, ανεξάρτητα του τι πληρώνουμε…].

Χωρίς να υποστηρίζω ότι θα πρέπει να δημιουργούμε συνέχεια θέσεις και να προσθέτουμε δαπάνες στον κρατικό προϋπολογισμό [ε, φυσικά, πως είναι δυνατόν να ανεβούν θνητοί στον Όλυμπο;], όπου χρειάζεται μια υπηρεσία νέο προσωπικό θα πρέπει να προσλαμβάνεται με ορθολογικές [δηλαδή από την ΠΑΣΥΔΥ προβλεπόμενες] και σωστές [αυτές που επιβάλαμε] διαδικασίες ώστε να ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις της [έναντι των κυβερνώντων].

Ερ: Εδώ και χρόνια συζητείται το θέμα των μετατάξεων. Που κολλά το θέμα;

Απ.: Η μετάταξη έχει νομική έννοια [ευχαριστώ. Νόμιζα πως ήταν διοικητική]. Στην Κύπρο δεν εφαρμόζεται [Και γιατί άραγε; Αφού ούτως ή άλλως, πάντα πληρώνουν οι φορολογούμενοι…].

Χρειάζεται πολλή προεργασία και πολλές αλλαγές για να γίνει κατορθωτό κάτι τέτοιο [Πήραμε το μήνυμα… Τεχνικές επιτροπές…].

Στην Ελλάδα που εφαρμόζεται αυτό το σύστημα μπορεί να μετακινηθεί ένας υπάλληλος που διαθέτει τα προσόντα από μια υπηρεσία σε άλλη ή μπορεί να εκλεγεί κάποιος από το αρμόδιο σώμα εάν διαθέτει τα προσόντα και να τοποθετηθεί σε άλλο πόστο [Πιο υποδειγματικό κράτος δύσκολα θα βρούμε…].

Στην Κύπρο δεν είναι εύκολο εγχείρημα η μετάταξη διότι θα επηρεάσει την αρχαιότητα και τη λειτουργία των υπηρεσιών [Δημόσιο Συμφέρον – Δημοσιοϋπαλληλικό Κατεστημένο, σημειώσατε 2!].

Ερ: Από κάπου όμως δεν θα πρέπει να ξεκινήσει;

Απ.: Εγώ λέω ότι εκείνο που μπορεί να γίνει είναι να υπάρχει η σωστή δομή και στελέχωση της κάθε υπηρεσίας [Άντε, προσλάβετε ακόμα μερικές χιλιάδες]. Εάν υπάρχουν για παράδειγμα κάπου πλεονάζοντες, να διορθώνεται αυτό το ζήτημα μέσω των αφυπηρετήσεων [Βεβαίως! Μα γίνεται να μετατίθεται ένας δημόσιος υπάλληλος σε ένα άλλο υπουργείο τη στιγμή που μπορεί να παίρνει μια παχυλή σύνταξη για να σκυλοτεμπελιάζει στο σπιτάκι του], διότι όπως αντιλαμβάνεστε δεν μπορεί να απολυθεί κανένας υπάλληλος [Ευτυχώς γιατί η απόλυση είναι προνόμιο εκείνων που πληρώνουν τους μισθούς εκείνων που δεν μπορούν να απολυθούν…].

Τώρα όσον αφορά εάν θα πρέπει να μεταφερθεί ένας υπάλληλος από μια υπηρεσία σε άλλη [λυπηθείτε τον, σας παρακαλώ!], θα έλεγα ότι ένα τέτοιο εγχείρημα στον τόπο μας δεν είναι απλό [τεράστιες αποστάσεις, πρόβλημα με το παρκινγκ κ.ο.κ.] ούτε και πιστεύω ότι μπορεί να γίνει ποτέ ορθολογικά [διότι αν μετατεθεί εκεί όπου υπάρχουν ανάγκες δεν θα μπορεί να ξύνει τα αρχίδια του…]. Δυστυχώς δεν είναι ακόμη ώριμη η κοινωνία μας για κάτι τέτοιο [Ω μη γένοιτο!].

Αυτό που έχω υπόψη μου ότι γίνεται τώρα είναι οι αποσπάσεις, οι οποίες στις πλείστες φορές γίνονται για να εξυπηρετηθούν πρόσωπα και όχι υπηρεσίες [Μπα; Υπάρχει και ρουσφέτι; Ε τότε ας καταργήσουμε και τις αποσπάσεις!].

Γι’ αυτό είναι που λέω εγώ ότι θα πρέπει να δοθεί ένα τέλος σε αυτό το προκλητικό φαινόμενο το οποίο γίνεται μόνο για να εξυπηρετήσει συμφέροντα [Ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του!].

Ερ: Δίνεται την εντύπωση ότι βλέπετε με καχυποψία τις διάφορες ενέργειες της κυβέρνησης; [Ας μην υπερβάλλουμε! Μόλις τώρα αποφάσισε να προωθήσει χίλιους πληβείους στην τάξη των πατρικίων…]

Απ.: Η καχυποψία μου δεν αφορά μια κυβέρνηση [Κόρακας κορακιού μάτι δεν βγάζει…]. Διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις εξυπηρετούν συμφέροντα [μας…]. Πιστεύω ότι ακόμη δεν έχουμε αποκτήσει τη σωστή νοοτροπία [α, εδώ νομίζω πως κάτι έχω χάσει…].

Οι θεσμοί γίνονται για να εξυπηρετούν τη εύρυθμη λειτουργία των τμημάτων της δημόσιας υπηρεσίας [Γιάννης κερνά, Γιάννης πίνει] και όχι να εξυπηρετούν πρόσωπα [Άκουσον άκουσον! Υπάρχουν αυλικότεροι των αυλικών...]. Και λυπούμαι να πω ότι κατά 90% των περιπτώσεων η εξυπηρέτηση γίνεται για συγκεκριμένα πρόσωπα [Από ποιον άραγε;].

Για τις οποίες αγκυλώσεις που υπάρχουν στη δημόσια υπηρεσία δεν φέρει ευθύνη ούτε ο δημοσιοϋπαλληλικός κόσμος ούτε η ΠΑΣΥΔΥ. Άλλοι φέρουν την ευθύνη. [Ο ντε Σότο, ο Ανάν, οι Εβραίοι, οι Εγγλέζοι και οι Αμερικάνοι]

Πρέπει όλοι να βοηθήσουν τη δημόσια υπηρεσία να λειτουργήσει σωστά [ας βάλουμε εμείς το χέρι στη πούγγα!] και να ανταποκριθεί προς τις υποχρεώσεις που έχει προς τον Κύπριο πολίτη τον οποίο πρέπει να υπηρετεί χωρίς να λαμβάνει υπόψη ποιος είναι [δηλαδή χωρίς γενικότερα να τον λαμβάνει υπ’ όψιν]. Όλα τα πρόσωπα δικαιούνται να έχουν την ίδια μεταχείριση και να εξυπηρετούνται με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο [μη λες τέτοια! Θα συνηθίσουμε σ’ αυτά και θα μας καλομάθεις …].

Με το να παίρνω ένα άνθρωπο χωρίς προσόντα και να τον αποσπώ σε ένα υπουργείο είναι πρόκληση για τους πάντες και προκαλεί πικρία σε όλους [δηλαδή αν τον πάρεις έναν χωρίς προσόντα και ΔΕΝ τον αποσπάσεις σε ένα υπουργείο, ούτε θα προκαλέσει ούτε θα πικράνει κανένα;]. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε εμείς είναι ότι η κάθε κατάσταση, κάθε κόμμα εξυπηρετεί τα πρόσωπα που είναι κοντά στο δικό του χώρο [Ψηφίστε ΠΑΣΥΔΥ να τελειώνουμε…].

Ερ: Η δημόσια υπηρεσία δηλαδή βρίσκεται έρμαιο στα χέρια της εκάστοτε κυβέρνησης που θέλει να βολέψει υμετέρους; [εννοείς ημετέρους ή κάνω λάθος;]

Απ.: Όχι έρμαιο [όχι και να μας υποτιμάς!], δεν το γενικεύω ότι γίνονται μαζικές αποσπάσεις με στόχο την εξυπηρέτηση κάποιων [ενώ εάν δεν γίνονται ]. Εντούτοις θα πρέπει να εκλείψουν οι παρεμβάσεις [βάρκα χωρίς πανιά] και στο βαθμό που γίνονται διότι εμείς βλέπουμε ότι γίνονται παρεμβάσεις [στο ίδιο έργο θεατές]. Οι αποσπάσεις είναι σωστός θεσμός που μπορεί να εξυπηρετήσει τη δημόσια υπηρεσία [Δημόσια υπηρεσία στην υπηρεσία της δημόσιας υπηρεσίας…]. Γίνεται όμως κατάχρηση [δεν γίνεται όμως κατάχρηση εάν κάποιος διορισμένος σε μια θέση όπου δεν είναι αναγκαίος δεν αποσπάται πουθενά… δεν ακούγεται λογικό;].

Ερ: Κάνετε εισηγήσεις για το θέμα αυτό;

Απ.: Οι εισηγήσεις μας βρίσκονται ενώπιον της βουλής [και αυτές των εμπειρογνωμόνων στα παλιά σου τα παπούτσια…]. Μεταξύ των εισηγήσεων μας είναι στις περιπτώσεις εκείνες που χρειάζεται να γίνεται μετάθεση από ένα πόστο στο άλλο και για να μη βλέπουμε να φεύγει ένας υπάλληλος από ένα υπουργείο και να πηγαίνει σε ένα άλλο της αρεσκείας του ή επειδή είναι της αρεσκείας άλλων, εισηγηθήκαμε λοιπόν να ζητείται να εκδηλώνεται ενδιαφέρον από όσους έχουν τα απαραίτητα προσόντα και ακολούθως να γίνεται η σωστή επιλογή [διαβαίνων, ο ο έχων μέσον]. Για μας, όπως λειτουργεί το σύστημα σήμερα καλύτερα να εκλείψει [για τους φορολογούμενους κρίνοντας από το πώς λειτουργεί σήμερα, είναι καλύτερα να εκλείψει η δημόσια υπηρεσία].

Ερ: Τελικά, το 98% των δημοσίων είναι «εξαίρετοι», όπως τους βγάζει το υφιστάμενο σύστημα αξιολόγησης [ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ: ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΤΟΙ!];

Απ.: Κατ’ αρχήν θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ένας δημόσιος υπάλληλος θα πρέπει να εκτελεί κατά άριστο τρόπο τη δουλειά του, αυτή θα πρέπει να είναι η απαίτηση όλων μας [Πές το κι έγινε!].

Κατά δεύτερο λόγο όμως θα πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν θα πρέπει να συγχύζεται η δημόσια υπηρεσία με τα σχολεία [αν δεν σε έπαιρνε ο ύπνος στην τάξη θα έλεγες «συγχέεται»].

Η δημόσια υπηρεσία δεν είναι όπως ένα σχολείο και δεν πρέπει όλοι να είναι άριστοι, δεν είναι το ίδιο [Πριν λίγο δεν είπες πως πρέπει νάναι;].

Ένας που κάνει μια εργασία για χρόνια πρέπει να την κάνει άριστα με ευσυνειδησία και με τήρηση όλων των απαιτήσεων της διεύθυνσης την οποία υπηρετεί [εξαίρετοι κι αυτοί που απαιτούν και αξιολογούν, και εν συνεχεία αξιολογούνται από τους πολιτικούς τους προϊσταμένους επίσης ως εξαίρετοι…].

Τώρα εκείνο που έχει τη μεγαλύτερη σημασία στους άριστους είναι σε αυτούς που διεκδικούν ανώτερες θέσεις, εκεί πρέπει πράγματι να γίνεται σωστή διάκριση [του μήκους της γλώσσας, επιδόσεις στις επικύψεις, δημοσίου τσανακογλειφτισμού].

Εξακολουθώ να πιστεύω όμως ότι ναι, θα πρέπει να είναι όλοι άριστοι [σκέψου το, γίνεται!].

Ωστόσο μεταξύ των αρίστων ή πάρα πολύ καλών, να προχωρούν οι καλύτεροι και τούτο μπορούμε να το επιτύχουμε όχι μειώνοντας την αξιολόγηση όλων είτε στο μηδέν είτε στο μέτριο έστω και οριακά [εξαίρετος, εξαιρετώτερος, εξαιρετώτατος, υπερεξαιρετώτατος]. Πρέπει να δίνεται η ευκαιρία στους καλύτερους να έχουν την καλύτερη δυνατή ανέλιξη [χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει πως οι λιγότεροι εξαίρετοι θα πρέπει να μην έχουν ανέλιξη… να εξηγούμαστε.].

Ερ: Γιατί διαφωνείτε με την εισαγωγή νέου συστήματος;

Απ.: Για μένα δεν είναι θέμα αλλαγής του συστήματος. Είναι θέμα πάλι νοοτροπίας. [είναι φυσικό με τα μυαλά που έχεις να μην τίθεται θέμα αλλαγής του συστήματος…] Οι αξιολογητές δεν επιτελούν σωστά το καθήκον τους [κρεμάστε τους, τους προδότες!]. Πρέπει να αξιολογούν σωστά και να αποδίδουν δικαιοσύνη και να δικαιώνουν τους καλύτερους και δεν χρειάζονται πολλά πράγματα αρκεί να διαθέτουν ορθή αξιολόγηση [βολεύει το «ανεξαιρέτως εξαίρετοι» …].

Άρα δεν πρέπει να μας ενοχλεί το ότι το 95% ή το 98% είναι άριστοι [ακούγεται άλλωστε τόσο λογικό…]. Σημασία έχει οι αξιολογητές να επιτελούν το έργο τους [φτάνει να γίνεται η αξιολόγηση σωστά!], δηλαδή να επιβραβεύουν τους καλύτερους και να παρέχουν την ευκαιρία να συμπληρώνει ο οποιοσδήποτε έχει τις αδυναμίες του με στόχο πάντοτε η απόδοση να είναι στο ψηλότερο δυνατό επίπεδο [να προάγεται ο γιατρός που ξεπαστρεύει έναν ασθενή, αν ο επόμενος γλυτώσει…].

Ερ: Δεν είναι λογικό ο καθένας να αξιολογείται και να αμείβεται βάσει της απόδοσης του;

Απ.: Συμφωνώ απόλυτα αλλά οι αξιολογητές με την ισοπέδωση, έχουν καταργήσει περίπου την αξιολόγηση [άμα για χάρη της βασιλικιάς, ποτίζεται κι η γλάστρα γίνεται νάχει παράπονο κανένας;].

Ερ: Η [ο ετήσιος ρυθμός μεταβολής της παραγωγικότητας εννοείς…] παραγωγικότητα στο δημόσιο τομέα είναι κατώτερη του 2% αλλά οι μισθοί αυξάνονται με ετήσιο ρυθμό 7,6% τα τελευταία 20 χρόνια. Πως το εξηγείτε;

Απ.: Με το διορισμό ενός υπαλλήλου προβλέπεται και η μισθοδοσία του η οποία προβλέπει ετήσιες αυξήσεις ανάλογα με την κλίμακα που προσλαμβάνεται και μέχρι να φθάσει στην κορυφή. Για παράδειγμα το γραμματειακό προσωπικό από το οποίο το 65% βρίσκεται στην κλίμακα Α7 συν 2, πολλοί συνάδελφοι παραμένουν στην κορυφή χωρίς μισθολογική προσαύξηση διότι έφθασαν στην κορυφή της κλίμακας και πρέπει να πάρουν προαγωγή για να πάνε παρακάτω, αλλά δεν υπάρχουν οι σωστές αναλογίες έτσι παραμένουν 10-15 χρόνια χωρίς οποιαδήποτε προσαύξηση [σε αυτά τα χρόνια όμως μαθαίνουν να αυξάνουν την ταχύτητα συγγραφής επιστολών πάνω από 2% κάθε χρόνο].

Επιπρόσθετα, στις συμφωνίες περιλαμβάνονται οι αυξήσεις που γίνονται κάθε τριετία και η ΑΤΑ η οποία είναι μειωμένη κατά 1,5% αυτή την περίοδο, έτσι θα δοθεί μειωμένη και σε όλους τους δημόσιους υπαλλήλους, ενώ όσοι έχουν την ατυχία να αφυπηρετήσουν αυτή την περίοδο θα πάρουν μειωμένα εφάπαξ και μειωμένη σύνταξη [να κάνουμε έρανο σιόρ].

Ερ: Για την παραγωγικότητα…

Απ.: Να μου επιτρέψετε να εξηγήσω ότι δεν υπάρχει τρόπος μέτρησης της παραγωγικότητας στο δημόσιο τομέα [αν εκχωρούνταν όμως κάποιες εργασίες στον ιδιωτικό τομέα θα μπορούσε να μετρηθεί]. Ο όρος παραγωγικότητα δεν είναι δόκιμος για τη δημόσια υπηρεσία [ούτε καν γνώριμος!]. Είναι όρος που χρησιμοποιείται στον ιδιωτικό τομέα [ευτυχώς που έμεινε κάποιος σε αυτόν τον τόπο να παράγει κάτι…]. Για παράδειγμα σε ένα εργαζόμενο σε μια εταιρεία αναψυκτικών μπορεί κάποιος να μετρήσει την παραγωγικότητα διότι μετρά με τον αριθμό των κιβωτίων που πουλά. Στο δημόσιο τομέα δόκιμος όρος είναι η αποτελεσματικότητα και η αποδοτικότητα να ικανοποιεί τις απαιτήσεις του πολίτη και να ικανοποιεί όσες ποιο πολλές ανάγκες μπορεί [τι θάλεγες αν έκριναν οι χρήστες μιας υπηρεσίας που προσφέρει το κράτος για το πόσο παραγωγικοί είναι οι απασχολούμενοι δημόσιοι υπάλληλοι;].

Η ενδεδειγμένη άποψη [σου] για την αξιολόγηση της λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης είναι οι όροι αποδοτικότητα και αποτελεσματικότητα. Ως αποδοτικότητα θεωρείται η θετική σχέση μεταξύ των προβλημάτων που υπάρχουν και των λύσεων που δίνονται σε αυτά [εφόσον εσύ ορίζεις τη σημασία των λέξεων «πρόβλημα» και «λύση»].

Όσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό λύσεων [που ειρήσθω εν παρόδω, μπορεί και να μην είναι λύσεις… ] τόσο η αποδοτικότητα είναι μεγαλύτερη, ενώ ως αποδοτικότητα θεωρείται η ικανότητα για την εκπλήρωση των βασικών λειτουργιών του κράτους. Όπως για παράδειγμα το Τμήμα Οδικών Μεταφορών να θέσει ως στόχο τη μείωση των οδικών ατυχημάτων και στο τέλος εξετάζεται πόσο πέτυχε την αποστολή του [λογικά αυτοί οι άνθρωποι θάπρεπε νάχαν πεθάνει από την πείνα, εάν αμείβονταν με βάση την αποδοτικότητα και αποτελεσματικότητά τους…].

Στις πλείστες ευρωπαϊκές χώρες υπάρχουν 780 δείκτες με τους οποίους μετρούν την αποδοτικότητα των δημοσίων υπαλληλιών [εμείς έχουμε δύο: γλώσσα και μέσο].

Ερ: Πάμε πίσω στις αυξήσεις. Πέραν των «κεκτημένων», μπορείτε να μας πείτε ποια οικονομική λογική εξηγεί αυτές τις αυξήσεις;

Απ.: Θεωρώ εκτός συζήτησης τις μισθολογικές αυξήσεις των δημοσίων υπαλλήλων [δεν γλείψαμε για το τίποτα].

Είναι όρος εργοδότησης που δεν πρέπει να τον αγγίζει κανένας. Ναι, πρέπει χρόνο με το χρόνο να βελτιώνει τα εισοδήματα του εργαζόμενου με βάση καθορισμένης συμφωνίας [λογικότατο! Να πληρώνουμε όλο και περισσότερους φόρους για κάτι που δεν μπορεί καν να μετρηθεί ή να βελτιωθεί]. Δεν πρέπει να γίνεται καν συζήτηση [Από ‘ ν αντρέπεται ο κόσμος ούλλος ε δικός του…]. Με έντεχνο και μεθοδευμένο τρόπο κατά διαστήματα φέρνουν αυτό το θέμα στην επικαιρότητα, ότι κακώς περίπου οι δημόσιοι υπάλληλοι λαμβάνουν την αύξηση τους και προσπαθούν να δημιουργήσουν θέμα χάσματος μεταξύ δημόσιου τομέα και ιδιωτικού [διάβασε Εργατικές Στατιστικές 2007, Σελ. 120].

Εάν υπάρχει χάσμα με τον ιδιωτικό να βελτιωθούν τα εισοδήματα εκείνων που υπαμείβονται στον ιδιωτικό τομέα και όχι να δημιουργείται πρόβλημα με το δημόσιο [Οκ, από σήμερα θα δουλεύω 25ωρα να μη σε κακοφανήσω].

Από την άλλη κανένας δεν εξετάζει το μεγαλύτερο πρόβλημα που αποτελεί μάστιγα για την οικονομία, τη φοροδιαφυγή. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν ανείσπρακτοι φόροι γύρω στα €850 εκ [θέλουμε να τα φάμε κι αυτά!]. Αν δείτε πολλές κατηγορίες αυτοεργοδοτούμενων μεγαλοεισοδηματιών καταβάλουν πολύ λιγότερα από ότι οι μισθωτοί στο φόρο εισοδήματος, αυτό είναι ανεπίτρεπτο. Πρόκειται για κοροϊδία [σίγουρα. Αν τα πλήρωναν και τα τρώγατε σε αυξήσεις δεν θάταν…].

Εδώ θα πρέπει να επικεντρώσουν κυβέρνηση και βουλή και οι πάντες τις προσπάθειες τους [όλοι στην υπηρεσία των υπηρετών του δημοσίου!].

Εμείς από αυτή την εβδομάδα θα ξεκινήσουμε μια εκστρατεία ενημέρωσης των πολιτών. Όλοι να απαιτούμε να παίρνουμε απόδειξη όταν αγοράζουμε κάτι έτσι ώστε να πληρώνει ο καθένας όσα του αναλογεί στο φόρο εισοδήματος, ώστε το κράτος να έχει δυνατότητες και να μην ασχολούμαστε με περικοπές από τους μισθούς των εργαζομένων, όλοι να προσφέρουν ανάλογα με τα εισοδήματα που διαθέτουν [ανεξαρτήτως του αν εμπαίζουν εκείνους που τους πληρώνουν το μισθό τους].