Συμβαίνουν στις Ηνωμένες Πολιτείες...

"Η είδηση έσκασε σαν βόμβα και συντάραξη την πολιτεία Νιου Τζέρσεϊ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στα πλαίσια μια αστυνομικής επιχείρισης συνελήφθησαν 44 άτομα, μεταξύ των οποίων, τρεις δήμαρχοι, δύο τοπικοί βουλευτές, δημοτικοί σύμβουλοι και πέντε ραββίνοι, σε σχέση με μια υπόθεση διαφθοράς και ξεπλύματος βρόμικου χρήματος. Ένας από τους συλληφθέντες δήμαρχους που ανέλαβε τα καθήκοντά του τρεις εβδομάδες νωρίτερα, κατηγορείται πως δωροδοκήθηκε ώστε να διευθετήσει την πώληση ενός ακινήτου. Ένας άλλος ύποπτος κατηγορείται για εμπορία νεφρών, που αγόραζε προς $10.000 στο Ισραήλ και μεταπωλούσε στις ΗΠΑ προς $160.000, ενώ μερικοί από τους ραββίνους κατηγορούνται για τη διοργάνωση φιλανθρωπικών εκδηλώσεων που είχαν ως στόχο να ξεπλύνουν παράνομα κέρδη!"

Η διαφθορά είναι ένα φαινόμενο που συναντούμε σε όλες τις χώρες του κόσμου. ¨"Εκτός φυσικά από την Κύπρο" θέλουν να μας κάνουν να πιστεύουμε αυτοί που ελέγχουν την εξουσία στην Κύπρο, δηλαδή οι πολιτικοί, οι παπάδες, οι τραπεζίτες, οι ντιβέλοπερ, ή οι δημόσιοι υπάλληλοι.

• Εδώ, δεν δίστασε να κατεβεί υποψήφιος πρόεδρος και να κερδίσει από τον πρώτο γύρο, άνθρωπος, του οποίου το όνομα συνδέθηκε με το ξέπλυμα των εκατοντάδων εκατομμυρίων που έκλεψε ο Μιλόσεβιτς από το σερβικό λαό!.
• Εδώ στην Κύπρο, οι άνθρωποι που δημιούργησαν ένα διάτρυτο νομικό πλαίσιο για τη λειτουργία του χρηματιστηρίου και λεηλάτησαν μαζί με τους τραπεζίτες, τις χρηματιστηριακές, τις επενδυτικές και τις εισηγμένες, τις περιουσίες των απλών ανθρώπων, είχαν την ευχέρια εν συνεχεία να ψηφίσουν νόμο που απαλλάσσει από τη φορολογία τη λεία τους, να συνεχίσουνν τις πολιτικές τους καριέρες στην πολιτική, στη βουλή, στην προεδρία, στο υπουργικό, στη δημόσια ζωή ως σαν να μην έχει συμβεί το παραμικρό!
• Εδώ, μια ολόκληρη Πολιτική Αεροπορία έχει την πολυτέλεια να αποτυγχάνει να ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις της με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα -και για τους ακριβείς λόγους που δεν θα μάθουμε ποτέ-, και τα στελέχη της συνεχίζουν τις καριέρες τους και να παίρνουν τον μισθό τους, τις αυξήσεις τους και τις προαγωγές τους, ενώ ο δοκιμασμένος τότε υπουργός τους συντηρείται ως πρόεδρος της ΑΗΚ!
• Εδώ η εκκλησία δεν διαστάζει να κάνει συμφωνίες με υπουργούς Οικονομικών για να απαλλαγεί από τις φορολογικές υποχρεώσεις της, και να τους ανταμείβει με καλοπληρωμένα πόστα σε εταιρείες που ελέγχει!

Αυτά τα είπαμε, τα λέμε και τα ξαναλέμε, αλλά λίγο το ασθενές μνημονικό των Κυπρίων, λίγο η διεφθαρμένη δικαιοσύνη, λίγο ο ωχαδερφισμός, συντηρούν αυτό το σαρθρό σύστημα που τρώει τις σάρκες μας... Μέχρι πότε όμως;

Αν όλοι οι Κύπριοι έπρατταν όπως αυτοί...

...σήμερα δεν θάχαμε Κυπριακό. Αν καλλιεργούσαμε αυτήν τη σκέψη στην εκπαίδευση, δεν θα είχαμε εθνικισμό. Αν σκεφτόμασταν σαν αυτούς, σήμερα θα ήμασταν οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι.

Σε αυτούς αξίζουν συγχαρητήρια όπως και στους ανθρώπους που εμπνεύστηκαν και διοργάνωσαν αυτήν την εκδήλωση, την πρώτη ίσως αυτού του είδους μετά το 1974 στην Κύπρο.

Μέσα μου ξυπνήσατε την επιθυμία του να θέλω να σας μιμηθώ, λεβέντες και λεβέντισσες!

Γι αυτό δείτε τα ακόλουθα βίντεο και θα καταλάβετε.

Άνεργοι επί φιλεργατικής κυβέρνησης...

Αν τύχει και σήμερα δεν είστε κάτοχοι του κατ' εξοχήν συμβόλου κοινωνικού στάτους, δηλαδή μιας θέσης εργασίας, είναι πολύ πιθανόν να αγνοείτε το πεπρωμένο εκείνων που δεν τυγχάνει να είναι εξίσου ευλογημένοι με σας. Και αν το αγνοείτε, κακώς, διότι είναι πιθανόν να μην μπορείτε να προφυλαχθείτε από τους κινδύνους με τους οποίους δεν θα υπολογίζατε, αν είσασταν πεπεισμένοι πως ζείτε σε ένα κράτος κυβερνώμενο από μια φιλεργατική κυβέρνηση... Αλλά αυτό ίσως και να είναι το πρόβλημα. Η κυβέρνηση είναι μεν φιλεργατική όχι όμως κατ' ανάγκη φιλοανεργική. Και για τούτο λάβετε τα μέτρα σας.

Ο διάλογος που θα σας διηγηθώ είναι πραγματικός και μπορούσε να συμβεί στον καθένα από σας. Εξελίχθηκε σε ένα κέντρο απασχόλησης (γραφείο εργασίας).

Άνεργος: Συγνώμη, μπορείτε να μου πείτε πότε θα πάρω το ανεργιακό μου επίδομα;

Λειτουργός: Πείτε μου πότε γραφτήκατε άνεργος να σας πω.

Άνεργος: Αρχές Μαΐου.

Λειτουργός: Θα πρέπει να περμένετε ακόμα ένα μήνα. Τώρα εξετάζουμε τις αιτήσεις από τα τέλη Απριλίου.

Άνεργος: Δηλαδή;

Λειτουργός: Τον Αύγουστο θα πληροφορηθείτε για το αν θα πάρετε επίδομα.

Άνεργος: Δεν καταλαβαίνω. Πως θα πληρώσω ρεύμα, ενοίκιο, τηλέφωνο, φαγητό στο μεσοδιάστημα;

Άνεργος: Καλά, γιατί δεν προσλαμβάνετε μερικούς άνεργους να σας βοηθήσουν;

Λειτουργός: Αυτό δεν πρέπει να ρωτήσετε εμένα αλλά πάρα κάτω.

Λειτουργός: Λυπάμαι κύριε. Αλλά υπάρχουν πολλές αιτήσεις και δεν προλαβαίνουμε να τις αξιολογήσουμε.

Άνεργος: Καταλάβατε πως δηλώθηκα άνεργος και όχι εκατομμυριούχος για να μπορέσω να αντέχω τρεις μήνες;

Λειτουργός: Σαν μη χάνατε τη δουλειά σας κύριε!

Αν καταλάβατε σωστά, έχετε ένα πρόσθετο κίνητρο να μη χάσετε τη δουλειά σας. Διαφορετικά αν δεν σας φάει η ανεργία, θα σας φάει το δημόσιο.

Ρε Σωτηρούλα, δύσκολα θα σε παραδεχόμουν αν δεν άκουγα αυτήν την ιστορία...

Η τραγικότητα της 20ής Ιουλίου...

...δεν οφείλεται στην εισβολή και την παρουσία τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο αλλά στις ενέργειες των Ελληνοκυπρίων που διαιωνίζουν την παραμονή τους…

Άντε, και του χρόνου πάλι πρόσφυγες!

Σε αυτόν τον τόπο παρόλο που έγινε πλέον αγνώριστος, στην ουσία τίποτα δεν αλλάζει. Για αυτό πιθανόν να ευθύνεται το αδύναμο μνημονικό των Ελληνοκυπρίων. Κι αυτό γιατί, κανένας ίσως άλλος λαός του κόσμου δεν θα συνέχιζε να εμπιστεύεται την ίδια πολιτική ηγεσία μετά από μια ανάλογη εθνική συμφορά όπως αυτήν του 1974. Εκείνους τους ανθρώπους που προκάλεσαν την πολιτική ανωμαλία του 1963/64 και την άρσης της ισχύος του μισού συντάγματος της Ζυρίχης, τους ανθρώπους που δημιούργησαν τις παραστρατιωτικές ομάδες της τότε εποχής που δρούσαν με στόχο την Ένωση, εκείνους που με την πολιτική τους οδήγησαν τα πράγματα σε σύγκρουση με την Τουρκία, εκείνους που ευθύνονταν για τη σύσταση της ΕΟΚΑ Β και το πραξικόπημα με τα γνωστά του επακόλουθα, εκείνους τους ανθρώπους θα τους είχε απομονώσει, θα τους είχε απομακρύνει από την πολιτική ζωή και θα τους είχε τιμωρήσει. Ο οποιοσδήποτε λαός, πλην των Ελληνοκυπρίων.

Γιατί μόνο οι Ελληνοκύπριοι θα κατάφερναν να αναγάγουν εκείνους τους ηγέτες που έπαιξαν κορώνα-γράμματα την τύχη τους, χάνοντας στο τέλος τη μισή τους πατρίδα, σε σύμβολα ενός εθνικού αγώνα που δήθεν διεξάγουν. Αποτέλεσμα είναι αυτός ο αγώνας να γίνεται στην πραγματικότητα για το καθετί είναι άσχετο με την προφασιζόμενη δικαίωσή του. Η διεξαγωγή του υπό τους πιο πάνω όρους όμως βολεύει. Όχι όλους φυσικά, αλλά αρκετούς.

• Βολεύει για παράδειγμα εκείνους που δίνουν σε πλατείες, λεωφόρους και γυμναστήρια τα ονόματα εκείνων που τορπίλισαν το σύνταγμα και την ειρήνη στην Κύπρο.
• Βολεύει τους αυτόκλητους εθνοσωτήρες και εθνάρχες που κάτω από τη αδιαφάνεια των ράσων τους επιδίδονται στις πιο ανατριχιαστικές ραδιουργίες εις βάρος της κοινωνίας.
• Βολεύει την ΟΕΛΜΕΚ που ανέλαβε τη μπουμπουνοποίηση της νεολαίας έναντι αδρής αμοιβής.
• Βολεύει την ΠΑΣΥΔΥ, η οποία πάντα θα είναι αντίθετη στη διευθέτηση του Κυπριακού, προφασιζόμενη φόβους για τα βασιλικά της κεκτημένα.
• Βολεύει εκείνους τους αγύρτες που φώλιασαν στη βουλή, στο προεδρικό, το υπουργικό συμβούλια, την αστυνομία και τη δικαιοσύνη για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους.
• Βολεύει όλους εκείνους που χωρίς να εργάζονται καταφέρνουν να ζουν από τους κόπους τρίτων χάρις στην ανοχή της πολιτείας.
• Βολεύει τους πάτρονους που ξέρουν να εξασφαλίζουν την ανοχή της πολιτείας.
• Βολεύει τους εμπόρους όπλων που χωρίς το Κυπριακό δεν θα σταύρωναν παραγγελία στην Κύπρο.
• Βολεύει εκείνους που προτιμούν νάναι καπετάνιοι σε μια βάρκα που βουλιάζει παρά συγκαπετάνιοι σε ένα πλοίο.
• Βολεύει όλους εκείνους που θέλουν να μας κάνουν να πιστεύουμε πως με την πάροδο του χρόνου βελτιώνεται το ισοζύγιο δυνάμεων με την Τουρκία.
• Βολεύει όλους εκείνους που μασκαρεύουν τον αέρα τον κοπανιστό που πουλούν με πατριωτισμό.

Αφού λοιπόν μας βολεύει το ψέμα, ας βολευτούμε στα αντίσκηνα για πάντα.

Θησαυροφύλακας στο νησί των ερπετών

Βρήκα την πιο πάνω συνέντευξη του Γλαύκου Χατζηπέτρου γ. γραμματέα της ΠΑΣΥΔΥ στην ιστοσελίδα της stockwatch και τη μεταφέρω με κάποια σύντομα σχόλια δικά μου. Υπόσχομαι πως θα επανέλθω επί του θέματος...

Ερ: Κύριε Χατζηπέτρου, η κυβέρνηση επικαλείται παλαιότερες συμφωνίες με την ΠΑΣΥΔΥ για αύξηση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων. Έτσι έχουν τα πράγματα; [Ό,τι θέλουν συμφωνούν μεταξύ τους χωρίς να ρωτήσουν αυτόν που πληρώνει τη νύφη!]

Απ.: Ο σκοπός των συμφωνιών ήταν για να ικανοποιηθούν ανάγκες που έχει ο κύπριος πολίτης και η κυπριακή κοινωνία [Στην προκειμένη περίπτωση ο Κύπριος πολίτης και η Κυπριακή κοινωνία δεν είναι τίποτα άλλο παρά οι ψηφοφόροι του ΑΚΕΛ…]. Όταν δημιουργούνται ανάγκες [για βόλεμα], όπως για παράδειγμα στο νοσοκομείο Παραλιμνίου [φόρτσα Ντίνα!] όπου ζητούσαμε θέσεις για ενίσχυση του νοσοκομείου αλλά και για να γίνουν νέα τμήματα σε άλλα νοσοκομεία, θα έπρεπε να προσληφθεί και το αναγκαίο προσωπικό. Το υπουργείο Γεωργίας εφαρμόζει επίσης συγκεκριμένες οδηγίες της ΕΕ στο θέμα των αφλατοξινών. Για να εφαρμοσθούν όμως θα πρέπει να υπάρχουν και οι κατάλληλα δομημένες υπηρεσίες ώστε να ανταποκριθεί η Κύπρος στις πρόσθετες υποχρεώσεις της ΕΕ [τι σούναι η ΕΕ…. θα φωνάζει κι από πάνω για τα ελλείμματα…].

Ερ: Γιατί χρειάζονται περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι; Η ίδια η κυβέρνηση είχε δηλώσει μέσω του υπουργού Οικονομικών πριν ένα χρόνο ότι η δημόσια υπηρεσία είναι υπεράριθμη;

Απ.: Δεν γνωρίζω αν έχει κάνει τέτοια δήλωση ο υπουργός Οικονομικών [Θα το ψάξω και αλίμονό του να την έχει κάνει]. Η δημόσια υπηρεσία είναι ζωντανός οργανισμός [δηλαδή ζωντανό καρκίνωμα], δεν μπορεί να παραμένει σε στασιμότητα στον τομέα της λειτουργικής και οργανωτικής της διάρθρωσης. Σε όλο τον κόσμο η απαίτηση είναι ποιοτικές δημόσιες υπηρεσίες [ας μην το παραχέζουμε! Εδώ αρκούμαστε με το τι παίρνουμε, ανεξάρτητα του τι πληρώνουμε…].

Χωρίς να υποστηρίζω ότι θα πρέπει να δημιουργούμε συνέχεια θέσεις και να προσθέτουμε δαπάνες στον κρατικό προϋπολογισμό [ε, φυσικά, πως είναι δυνατόν να ανεβούν θνητοί στον Όλυμπο;], όπου χρειάζεται μια υπηρεσία νέο προσωπικό θα πρέπει να προσλαμβάνεται με ορθολογικές [δηλαδή από την ΠΑΣΥΔΥ προβλεπόμενες] και σωστές [αυτές που επιβάλαμε] διαδικασίες ώστε να ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις της [έναντι των κυβερνώντων].

Ερ: Εδώ και χρόνια συζητείται το θέμα των μετατάξεων. Που κολλά το θέμα;

Απ.: Η μετάταξη έχει νομική έννοια [ευχαριστώ. Νόμιζα πως ήταν διοικητική]. Στην Κύπρο δεν εφαρμόζεται [Και γιατί άραγε; Αφού ούτως ή άλλως, πάντα πληρώνουν οι φορολογούμενοι…].

Χρειάζεται πολλή προεργασία και πολλές αλλαγές για να γίνει κατορθωτό κάτι τέτοιο [Πήραμε το μήνυμα… Τεχνικές επιτροπές…].

Στην Ελλάδα που εφαρμόζεται αυτό το σύστημα μπορεί να μετακινηθεί ένας υπάλληλος που διαθέτει τα προσόντα από μια υπηρεσία σε άλλη ή μπορεί να εκλεγεί κάποιος από το αρμόδιο σώμα εάν διαθέτει τα προσόντα και να τοποθετηθεί σε άλλο πόστο [Πιο υποδειγματικό κράτος δύσκολα θα βρούμε…].

Στην Κύπρο δεν είναι εύκολο εγχείρημα η μετάταξη διότι θα επηρεάσει την αρχαιότητα και τη λειτουργία των υπηρεσιών [Δημόσιο Συμφέρον – Δημοσιοϋπαλληλικό Κατεστημένο, σημειώσατε 2!].

Ερ: Από κάπου όμως δεν θα πρέπει να ξεκινήσει;

Απ.: Εγώ λέω ότι εκείνο που μπορεί να γίνει είναι να υπάρχει η σωστή δομή και στελέχωση της κάθε υπηρεσίας [Άντε, προσλάβετε ακόμα μερικές χιλιάδες]. Εάν υπάρχουν για παράδειγμα κάπου πλεονάζοντες, να διορθώνεται αυτό το ζήτημα μέσω των αφυπηρετήσεων [Βεβαίως! Μα γίνεται να μετατίθεται ένας δημόσιος υπάλληλος σε ένα άλλο υπουργείο τη στιγμή που μπορεί να παίρνει μια παχυλή σύνταξη για να σκυλοτεμπελιάζει στο σπιτάκι του], διότι όπως αντιλαμβάνεστε δεν μπορεί να απολυθεί κανένας υπάλληλος [Ευτυχώς γιατί η απόλυση είναι προνόμιο εκείνων που πληρώνουν τους μισθούς εκείνων που δεν μπορούν να απολυθούν…].

Τώρα όσον αφορά εάν θα πρέπει να μεταφερθεί ένας υπάλληλος από μια υπηρεσία σε άλλη [λυπηθείτε τον, σας παρακαλώ!], θα έλεγα ότι ένα τέτοιο εγχείρημα στον τόπο μας δεν είναι απλό [τεράστιες αποστάσεις, πρόβλημα με το παρκινγκ κ.ο.κ.] ούτε και πιστεύω ότι μπορεί να γίνει ποτέ ορθολογικά [διότι αν μετατεθεί εκεί όπου υπάρχουν ανάγκες δεν θα μπορεί να ξύνει τα αρχίδια του…]. Δυστυχώς δεν είναι ακόμη ώριμη η κοινωνία μας για κάτι τέτοιο [Ω μη γένοιτο!].

Αυτό που έχω υπόψη μου ότι γίνεται τώρα είναι οι αποσπάσεις, οι οποίες στις πλείστες φορές γίνονται για να εξυπηρετηθούν πρόσωπα και όχι υπηρεσίες [Μπα; Υπάρχει και ρουσφέτι; Ε τότε ας καταργήσουμε και τις αποσπάσεις!].

Γι’ αυτό είναι που λέω εγώ ότι θα πρέπει να δοθεί ένα τέλος σε αυτό το προκλητικό φαινόμενο το οποίο γίνεται μόνο για να εξυπηρετήσει συμφέροντα [Ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του!].

Ερ: Δίνεται την εντύπωση ότι βλέπετε με καχυποψία τις διάφορες ενέργειες της κυβέρνησης; [Ας μην υπερβάλλουμε! Μόλις τώρα αποφάσισε να προωθήσει χίλιους πληβείους στην τάξη των πατρικίων…]

Απ.: Η καχυποψία μου δεν αφορά μια κυβέρνηση [Κόρακας κορακιού μάτι δεν βγάζει…]. Διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις εξυπηρετούν συμφέροντα [μας…]. Πιστεύω ότι ακόμη δεν έχουμε αποκτήσει τη σωστή νοοτροπία [α, εδώ νομίζω πως κάτι έχω χάσει…].

Οι θεσμοί γίνονται για να εξυπηρετούν τη εύρυθμη λειτουργία των τμημάτων της δημόσιας υπηρεσίας [Γιάννης κερνά, Γιάννης πίνει] και όχι να εξυπηρετούν πρόσωπα [Άκουσον άκουσον! Υπάρχουν αυλικότεροι των αυλικών...]. Και λυπούμαι να πω ότι κατά 90% των περιπτώσεων η εξυπηρέτηση γίνεται για συγκεκριμένα πρόσωπα [Από ποιον άραγε;].

Για τις οποίες αγκυλώσεις που υπάρχουν στη δημόσια υπηρεσία δεν φέρει ευθύνη ούτε ο δημοσιοϋπαλληλικός κόσμος ούτε η ΠΑΣΥΔΥ. Άλλοι φέρουν την ευθύνη. [Ο ντε Σότο, ο Ανάν, οι Εβραίοι, οι Εγγλέζοι και οι Αμερικάνοι]

Πρέπει όλοι να βοηθήσουν τη δημόσια υπηρεσία να λειτουργήσει σωστά [ας βάλουμε εμείς το χέρι στη πούγγα!] και να ανταποκριθεί προς τις υποχρεώσεις που έχει προς τον Κύπριο πολίτη τον οποίο πρέπει να υπηρετεί χωρίς να λαμβάνει υπόψη ποιος είναι [δηλαδή χωρίς γενικότερα να τον λαμβάνει υπ’ όψιν]. Όλα τα πρόσωπα δικαιούνται να έχουν την ίδια μεταχείριση και να εξυπηρετούνται με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο [μη λες τέτοια! Θα συνηθίσουμε σ’ αυτά και θα μας καλομάθεις …].

Με το να παίρνω ένα άνθρωπο χωρίς προσόντα και να τον αποσπώ σε ένα υπουργείο είναι πρόκληση για τους πάντες και προκαλεί πικρία σε όλους [δηλαδή αν τον πάρεις έναν χωρίς προσόντα και ΔΕΝ τον αποσπάσεις σε ένα υπουργείο, ούτε θα προκαλέσει ούτε θα πικράνει κανένα;]. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε εμείς είναι ότι η κάθε κατάσταση, κάθε κόμμα εξυπηρετεί τα πρόσωπα που είναι κοντά στο δικό του χώρο [Ψηφίστε ΠΑΣΥΔΥ να τελειώνουμε…].

Ερ: Η δημόσια υπηρεσία δηλαδή βρίσκεται έρμαιο στα χέρια της εκάστοτε κυβέρνησης που θέλει να βολέψει υμετέρους; [εννοείς ημετέρους ή κάνω λάθος;]

Απ.: Όχι έρμαιο [όχι και να μας υποτιμάς!], δεν το γενικεύω ότι γίνονται μαζικές αποσπάσεις με στόχο την εξυπηρέτηση κάποιων [ενώ εάν δεν γίνονται ]. Εντούτοις θα πρέπει να εκλείψουν οι παρεμβάσεις [βάρκα χωρίς πανιά] και στο βαθμό που γίνονται διότι εμείς βλέπουμε ότι γίνονται παρεμβάσεις [στο ίδιο έργο θεατές]. Οι αποσπάσεις είναι σωστός θεσμός που μπορεί να εξυπηρετήσει τη δημόσια υπηρεσία [Δημόσια υπηρεσία στην υπηρεσία της δημόσιας υπηρεσίας…]. Γίνεται όμως κατάχρηση [δεν γίνεται όμως κατάχρηση εάν κάποιος διορισμένος σε μια θέση όπου δεν είναι αναγκαίος δεν αποσπάται πουθενά… δεν ακούγεται λογικό;].

Ερ: Κάνετε εισηγήσεις για το θέμα αυτό;

Απ.: Οι εισηγήσεις μας βρίσκονται ενώπιον της βουλής [και αυτές των εμπειρογνωμόνων στα παλιά σου τα παπούτσια…]. Μεταξύ των εισηγήσεων μας είναι στις περιπτώσεις εκείνες που χρειάζεται να γίνεται μετάθεση από ένα πόστο στο άλλο και για να μη βλέπουμε να φεύγει ένας υπάλληλος από ένα υπουργείο και να πηγαίνει σε ένα άλλο της αρεσκείας του ή επειδή είναι της αρεσκείας άλλων, εισηγηθήκαμε λοιπόν να ζητείται να εκδηλώνεται ενδιαφέρον από όσους έχουν τα απαραίτητα προσόντα και ακολούθως να γίνεται η σωστή επιλογή [διαβαίνων, ο ο έχων μέσον]. Για μας, όπως λειτουργεί το σύστημα σήμερα καλύτερα να εκλείψει [για τους φορολογούμενους κρίνοντας από το πώς λειτουργεί σήμερα, είναι καλύτερα να εκλείψει η δημόσια υπηρεσία].

Ερ: Τελικά, το 98% των δημοσίων είναι «εξαίρετοι», όπως τους βγάζει το υφιστάμενο σύστημα αξιολόγησης [ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ: ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΤΟΙ!];

Απ.: Κατ’ αρχήν θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ένας δημόσιος υπάλληλος θα πρέπει να εκτελεί κατά άριστο τρόπο τη δουλειά του, αυτή θα πρέπει να είναι η απαίτηση όλων μας [Πές το κι έγινε!].

Κατά δεύτερο λόγο όμως θα πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν θα πρέπει να συγχύζεται η δημόσια υπηρεσία με τα σχολεία [αν δεν σε έπαιρνε ο ύπνος στην τάξη θα έλεγες «συγχέεται»].

Η δημόσια υπηρεσία δεν είναι όπως ένα σχολείο και δεν πρέπει όλοι να είναι άριστοι, δεν είναι το ίδιο [Πριν λίγο δεν είπες πως πρέπει νάναι;].

Ένας που κάνει μια εργασία για χρόνια πρέπει να την κάνει άριστα με ευσυνειδησία και με τήρηση όλων των απαιτήσεων της διεύθυνσης την οποία υπηρετεί [εξαίρετοι κι αυτοί που απαιτούν και αξιολογούν, και εν συνεχεία αξιολογούνται από τους πολιτικούς τους προϊσταμένους επίσης ως εξαίρετοι…].

Τώρα εκείνο που έχει τη μεγαλύτερη σημασία στους άριστους είναι σε αυτούς που διεκδικούν ανώτερες θέσεις, εκεί πρέπει πράγματι να γίνεται σωστή διάκριση [του μήκους της γλώσσας, επιδόσεις στις επικύψεις, δημοσίου τσανακογλειφτισμού].

Εξακολουθώ να πιστεύω όμως ότι ναι, θα πρέπει να είναι όλοι άριστοι [σκέψου το, γίνεται!].

Ωστόσο μεταξύ των αρίστων ή πάρα πολύ καλών, να προχωρούν οι καλύτεροι και τούτο μπορούμε να το επιτύχουμε όχι μειώνοντας την αξιολόγηση όλων είτε στο μηδέν είτε στο μέτριο έστω και οριακά [εξαίρετος, εξαιρετώτερος, εξαιρετώτατος, υπερεξαιρετώτατος]. Πρέπει να δίνεται η ευκαιρία στους καλύτερους να έχουν την καλύτερη δυνατή ανέλιξη [χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει πως οι λιγότεροι εξαίρετοι θα πρέπει να μην έχουν ανέλιξη… να εξηγούμαστε.].

Ερ: Γιατί διαφωνείτε με την εισαγωγή νέου συστήματος;

Απ.: Για μένα δεν είναι θέμα αλλαγής του συστήματος. Είναι θέμα πάλι νοοτροπίας. [είναι φυσικό με τα μυαλά που έχεις να μην τίθεται θέμα αλλαγής του συστήματος…] Οι αξιολογητές δεν επιτελούν σωστά το καθήκον τους [κρεμάστε τους, τους προδότες!]. Πρέπει να αξιολογούν σωστά και να αποδίδουν δικαιοσύνη και να δικαιώνουν τους καλύτερους και δεν χρειάζονται πολλά πράγματα αρκεί να διαθέτουν ορθή αξιολόγηση [βολεύει το «ανεξαιρέτως εξαίρετοι» …].

Άρα δεν πρέπει να μας ενοχλεί το ότι το 95% ή το 98% είναι άριστοι [ακούγεται άλλωστε τόσο λογικό…]. Σημασία έχει οι αξιολογητές να επιτελούν το έργο τους [φτάνει να γίνεται η αξιολόγηση σωστά!], δηλαδή να επιβραβεύουν τους καλύτερους και να παρέχουν την ευκαιρία να συμπληρώνει ο οποιοσδήποτε έχει τις αδυναμίες του με στόχο πάντοτε η απόδοση να είναι στο ψηλότερο δυνατό επίπεδο [να προάγεται ο γιατρός που ξεπαστρεύει έναν ασθενή, αν ο επόμενος γλυτώσει…].

Ερ: Δεν είναι λογικό ο καθένας να αξιολογείται και να αμείβεται βάσει της απόδοσης του;

Απ.: Συμφωνώ απόλυτα αλλά οι αξιολογητές με την ισοπέδωση, έχουν καταργήσει περίπου την αξιολόγηση [άμα για χάρη της βασιλικιάς, ποτίζεται κι η γλάστρα γίνεται νάχει παράπονο κανένας;].

Ερ: Η [ο ετήσιος ρυθμός μεταβολής της παραγωγικότητας εννοείς…] παραγωγικότητα στο δημόσιο τομέα είναι κατώτερη του 2% αλλά οι μισθοί αυξάνονται με ετήσιο ρυθμό 7,6% τα τελευταία 20 χρόνια. Πως το εξηγείτε;

Απ.: Με το διορισμό ενός υπαλλήλου προβλέπεται και η μισθοδοσία του η οποία προβλέπει ετήσιες αυξήσεις ανάλογα με την κλίμακα που προσλαμβάνεται και μέχρι να φθάσει στην κορυφή. Για παράδειγμα το γραμματειακό προσωπικό από το οποίο το 65% βρίσκεται στην κλίμακα Α7 συν 2, πολλοί συνάδελφοι παραμένουν στην κορυφή χωρίς μισθολογική προσαύξηση διότι έφθασαν στην κορυφή της κλίμακας και πρέπει να πάρουν προαγωγή για να πάνε παρακάτω, αλλά δεν υπάρχουν οι σωστές αναλογίες έτσι παραμένουν 10-15 χρόνια χωρίς οποιαδήποτε προσαύξηση [σε αυτά τα χρόνια όμως μαθαίνουν να αυξάνουν την ταχύτητα συγγραφής επιστολών πάνω από 2% κάθε χρόνο].

Επιπρόσθετα, στις συμφωνίες περιλαμβάνονται οι αυξήσεις που γίνονται κάθε τριετία και η ΑΤΑ η οποία είναι μειωμένη κατά 1,5% αυτή την περίοδο, έτσι θα δοθεί μειωμένη και σε όλους τους δημόσιους υπαλλήλους, ενώ όσοι έχουν την ατυχία να αφυπηρετήσουν αυτή την περίοδο θα πάρουν μειωμένα εφάπαξ και μειωμένη σύνταξη [να κάνουμε έρανο σιόρ].

Ερ: Για την παραγωγικότητα…

Απ.: Να μου επιτρέψετε να εξηγήσω ότι δεν υπάρχει τρόπος μέτρησης της παραγωγικότητας στο δημόσιο τομέα [αν εκχωρούνταν όμως κάποιες εργασίες στον ιδιωτικό τομέα θα μπορούσε να μετρηθεί]. Ο όρος παραγωγικότητα δεν είναι δόκιμος για τη δημόσια υπηρεσία [ούτε καν γνώριμος!]. Είναι όρος που χρησιμοποιείται στον ιδιωτικό τομέα [ευτυχώς που έμεινε κάποιος σε αυτόν τον τόπο να παράγει κάτι…]. Για παράδειγμα σε ένα εργαζόμενο σε μια εταιρεία αναψυκτικών μπορεί κάποιος να μετρήσει την παραγωγικότητα διότι μετρά με τον αριθμό των κιβωτίων που πουλά. Στο δημόσιο τομέα δόκιμος όρος είναι η αποτελεσματικότητα και η αποδοτικότητα να ικανοποιεί τις απαιτήσεις του πολίτη και να ικανοποιεί όσες ποιο πολλές ανάγκες μπορεί [τι θάλεγες αν έκριναν οι χρήστες μιας υπηρεσίας που προσφέρει το κράτος για το πόσο παραγωγικοί είναι οι απασχολούμενοι δημόσιοι υπάλληλοι;].

Η ενδεδειγμένη άποψη [σου] για την αξιολόγηση της λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης είναι οι όροι αποδοτικότητα και αποτελεσματικότητα. Ως αποδοτικότητα θεωρείται η θετική σχέση μεταξύ των προβλημάτων που υπάρχουν και των λύσεων που δίνονται σε αυτά [εφόσον εσύ ορίζεις τη σημασία των λέξεων «πρόβλημα» και «λύση»].

Όσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό λύσεων [που ειρήσθω εν παρόδω, μπορεί και να μην είναι λύσεις… ] τόσο η αποδοτικότητα είναι μεγαλύτερη, ενώ ως αποδοτικότητα θεωρείται η ικανότητα για την εκπλήρωση των βασικών λειτουργιών του κράτους. Όπως για παράδειγμα το Τμήμα Οδικών Μεταφορών να θέσει ως στόχο τη μείωση των οδικών ατυχημάτων και στο τέλος εξετάζεται πόσο πέτυχε την αποστολή του [λογικά αυτοί οι άνθρωποι θάπρεπε νάχαν πεθάνει από την πείνα, εάν αμείβονταν με βάση την αποδοτικότητα και αποτελεσματικότητά τους…].

Στις πλείστες ευρωπαϊκές χώρες υπάρχουν 780 δείκτες με τους οποίους μετρούν την αποδοτικότητα των δημοσίων υπαλληλιών [εμείς έχουμε δύο: γλώσσα και μέσο].

Ερ: Πάμε πίσω στις αυξήσεις. Πέραν των «κεκτημένων», μπορείτε να μας πείτε ποια οικονομική λογική εξηγεί αυτές τις αυξήσεις;

Απ.: Θεωρώ εκτός συζήτησης τις μισθολογικές αυξήσεις των δημοσίων υπαλλήλων [δεν γλείψαμε για το τίποτα].

Είναι όρος εργοδότησης που δεν πρέπει να τον αγγίζει κανένας. Ναι, πρέπει χρόνο με το χρόνο να βελτιώνει τα εισοδήματα του εργαζόμενου με βάση καθορισμένης συμφωνίας [λογικότατο! Να πληρώνουμε όλο και περισσότερους φόρους για κάτι που δεν μπορεί καν να μετρηθεί ή να βελτιωθεί]. Δεν πρέπει να γίνεται καν συζήτηση [Από ‘ ν αντρέπεται ο κόσμος ούλλος ε δικός του…]. Με έντεχνο και μεθοδευμένο τρόπο κατά διαστήματα φέρνουν αυτό το θέμα στην επικαιρότητα, ότι κακώς περίπου οι δημόσιοι υπάλληλοι λαμβάνουν την αύξηση τους και προσπαθούν να δημιουργήσουν θέμα χάσματος μεταξύ δημόσιου τομέα και ιδιωτικού [διάβασε Εργατικές Στατιστικές 2007, Σελ. 120].

Εάν υπάρχει χάσμα με τον ιδιωτικό να βελτιωθούν τα εισοδήματα εκείνων που υπαμείβονται στον ιδιωτικό τομέα και όχι να δημιουργείται πρόβλημα με το δημόσιο [Οκ, από σήμερα θα δουλεύω 25ωρα να μη σε κακοφανήσω].

Από την άλλη κανένας δεν εξετάζει το μεγαλύτερο πρόβλημα που αποτελεί μάστιγα για την οικονομία, τη φοροδιαφυγή. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν ανείσπρακτοι φόροι γύρω στα €850 εκ [θέλουμε να τα φάμε κι αυτά!]. Αν δείτε πολλές κατηγορίες αυτοεργοδοτούμενων μεγαλοεισοδηματιών καταβάλουν πολύ λιγότερα από ότι οι μισθωτοί στο φόρο εισοδήματος, αυτό είναι ανεπίτρεπτο. Πρόκειται για κοροϊδία [σίγουρα. Αν τα πλήρωναν και τα τρώγατε σε αυξήσεις δεν θάταν…].

Εδώ θα πρέπει να επικεντρώσουν κυβέρνηση και βουλή και οι πάντες τις προσπάθειες τους [όλοι στην υπηρεσία των υπηρετών του δημοσίου!].

Εμείς από αυτή την εβδομάδα θα ξεκινήσουμε μια εκστρατεία ενημέρωσης των πολιτών. Όλοι να απαιτούμε να παίρνουμε απόδειξη όταν αγοράζουμε κάτι έτσι ώστε να πληρώνει ο καθένας όσα του αναλογεί στο φόρο εισοδήματος, ώστε το κράτος να έχει δυνατότητες και να μην ασχολούμαστε με περικοπές από τους μισθούς των εργαζομένων, όλοι να προσφέρουν ανάλογα με τα εισοδήματα που διαθέτουν [ανεξαρτήτως του αν εμπαίζουν εκείνους που τους πληρώνουν το μισθό τους].

Αρχιεπίσκοπος: Γενηθήτω τραπεζικό καρτέλ!

Είναι χάσιμο χρόνο να παίρνεις ανθρώπους σαν κι αυτόν στα σοβαρά. Όμως η δύναμη και η εξουσία που διαθέτουν θάπρεπε επιβάλλει να φυλαγόμαστε από αυτούς. Και για τούτο θα αφιερώσω λίγες γραμμές, απευθύνοντας έκκληση προς την Επιτροπή Προστασίας Ανταγωνισμού όπως πάρει τάχιστα τα προβλεπόμενα από τη νομοθεσία μέτρα μετά τις σημερινές δηλώσεις του αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου, ο οποίος είπε τα ακόλουθα:

«Τώρα μερικοί έχουν τις απόψεις τους. Ο υπουργός Οικονομικών Χαρίλαος Σταυράκης πολλές φορές διαφωνεί με το διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας Αθανάσιο Ορφανίδη, οι εκτελεστικοί των διαφόρων τραπεζών έχουν τις δικές τους απόψεις. Εμείς περισσότερο είμεθα θεατές αλλά εκείνο το οποίο περισσότερες φορές μου κάνει εντύπωση είναι που λένε να μειωθούν τα επιτόκια… Εάν οι τράπεζες δέχονται καταθέσεις με Α επιτόκιο, προχωρούν να δανείζουν με λιγότερο επιτόκιο, τότε θα φαλιρίσουν. Άρα πρέπει να υπάρξει μια συμφωνία εκ των προτέρων όλων των τραπεζών ότι θα δεχόμεθα καταθέσεις μέχρι αυτού του ύψους και θα δίνουμε δάνεια με αυτό το ύψος επιτοκίου ώστε να μπορούν επιβιώσουν και οι τράπεζες και οι άλλοι να μπορέσουν να κάνουν τις δουλειές τους».

Κατάλαβες κύριε Χριστοφόρου; Το άτομο που ουσιαστικά ελέγχει το μεγαλύτερο μετοχικό πακέτο της τρίτης μεγαλύτερης τράπεζας στην Κύπρο, καλεί τις υπόλοιπες τράπεζες να συμπράξουν στη δημιουργία καρτέλ, ελέγχοντας τα επιτόκια καταθέσεων και δανεισμού!

Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι λέει το άρθρο 4 του περί Ανταγωνισμού Νόμου.

Το αποκορύφωμα της υποκρισίας

Άντε, αφού είναι της μόδας να μιλάμε σήμερα για την 15^η Ιουλίου δεν θέλω να αποτελέσω εξαίρεση και να πω κι εγώ κάτι. Μονάχα πως το θεωρώ το αποκορύφωμα της υποκρισίας να καταδικάζουν σήμερα το πραξικόπημα που λένε πως είχε ως αποτέλεσμα την εισβολή και κατοχή του βορείου τμήματος της Κύπρου, εκείνοι που κάλεσαν τον κόσμο να μην τερματίσει τα επακόλουθά του όταν είχαμε την ευκαιρία. Και ο νοών νοήτω…

Φονιάδες, ορμάτε! Η πολιτεία είναι στο πλευρό σας!

Ακούγοντας σήμερα το πρωί στο ραδιόφωνο την είδηση για τη δολοφονία μιας γυναίκας από τη Ρουμαία στην Ποταμιά, ανακάλεσα αυτόματα ένα διάλογο του οποίου -χωρίς να το επιδιώξω- έγινα μάρτυρας. Ήταν, αν δεν κάνω λάθος Οκτώβρης ή Νοέμβρης του 2006. Μόλις είχε συνεδριάσει η κοινοβουλευτική επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η οποία είχε ασχοληθεί με το θέμα της βίας κατά των γυναικών. Σε εκείνη τη συνεδρία μου είχε κάνει εντύπωση η πεισματική άρνηση του προέδρου της επιτροπής, Σοφοκλή Φυττή να δώσει το λόγο σε μια γυναίκα, θύμα βίας που είχε προσέλθει στη συνεδρία της επιτροπής ως μέλος της αντιπροσωπείας μιας μη κυβερνητικής οργάνωσης για να σκιαγραφήσει το πρόβλημα που αντιμετώπιζε όχι μόνο η ίδια όπως και πολλές χιλιάδες άλλες γυναίκες στην Κύπρο. Έτσι, πίστευε αυτή η γυναίκα που δεχόταν συστηματικά επιθέσεις από τον πρώην σύζυγό της, θα μπορούσε να κατανοήσει η πολιτεία τις διαστάσεις αυτού του κοινωνικού προβλήματος. Στην περίπτωσή της, πρέπει να σημειωθεί, η αστυνομία της πόλης που διαμένει ήταν απρόθυμη να παρέμβει, παρά το γεγονός -ή καλύτερα ακριβώς επειδή- ο πρώην σύζυγός της είναι σεσημασμένο άτομο του υποκόσμου.

Ο διάλογος αυτός, διαμείφθηκε μεταξύ της βουλευτού του ΔΗΣΥ Στέλλας Κυριακίδου και του αρμόδιου για την οικογενειακή βία στην αστυνομία, αστυνόμου Κώστα Βέη, σε ένα πηγαδάκι στο διάδρομο έξω από την αίθουσα που πραγματοποιήθηκε η συνεδρία.

-Πρέπει να ομολογήσω πως θαύμασα τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε ο πρόεδρος (Σοφοκλής Φυττής), την προσπάθεια εκείνης της γυναίκας να μιλήσει στην επιτροπή. Το χειρίστηκε άψογα!, είπε η Στέλλα Κυριακίδου.

-Εγώ ήμουν έτοιμος να πατήσω το κουμπί και να παρέμβω για την εμποδίσω να πει ψέματα, αποκρίθηκε ο Κώστας Βέης.

Μάλιστα! Ιδού η Κύπρος να την καμαρώνουμε! Περισσότερη αδιαφορία, αν όχι περιφρόνηση για τους πιο αδύνατους της κοινωνίας, το κράτος μας δεν θα μπορούσε να επιδείξει. Η κύρια έγνοια της Στέλλας Κυριακίδου και του Σοφοκλή Φυττή, η κύρια έγνοια όλων του βουλευτών μελών της επιτροπής που δεν διαμαρτυρήθηκαν για το ότι φιμώθηκε ένα θύμα βίας, η κύρια έγνοια του αστυνόμου Κώστα Βέη (που πληρώνεται από τους φορολογούμενους ειδικά για να προστατεύει θύματα βίας) και της αστυνομίας, δεν ήταν και δεν είναι τίποτα άλλο παρά το να μη ακουστούν ποτέ τα θύματα!

Έχοντας βιώσει τον πιο πάνω διάλογο, η σημερινή είδηση για τη δολοφονία αυτής της γυναίκας από τη Ρουμανία δεν με εξέπληξε. Παρά το τραγικό της τέλος, είχε πάμπολλες ομοιότητες με την περίπτωση της γυναίκας που φίμωσε ο Σοφοκλής Φυττής με τις ευλογίες της Στέλλας Κυριακίδου και του Κώστα Βέη!

Κι αυτό γιατί τα «ψέματα» που ήθελε να πει εκείνη η γυναίκα στη Βουλή, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ο τρόμος που βίωνε καθημερινά. Τόσο αυτή όσο και τα παιδιά της. Όλοι δέχονταν καθημερινά βίαιες επιθέσεις από τον πρώην σύζυγό της. Κάθε φορά που αποτεινόταν στην αστυνομία της πόλης της, οι αστυνομικοί εκεί, όπως και οι αξιωματικοί υπηρεσίας σφύριζαν αδιάφορα. Αρνούνταν να της πάρουν κατάθεση, απέφευγαν να καταγράψουν στο βιβλίο συμβάντων τις καταγγελίες της, της στερούσαν την προστασία που δικαιούταν, ακόμα κι όταν ο πρώην σύζυγός της περιέλουσε το σπίτι της με βενζίνη με σκοπό να την κάψει ζωντανή! Το ότι όμως η γυναίκα αυτή γλύτωσε, αυτό δεν οφείλεται στην αυτόβουλη επέμβαση της αστυνομίας, αλλά στο ενδιαφέρον ορισμένων μέσων ενημέρωσης για την περίπτωσή της, που ανάγκασε στο τέλος τις αρχές -έστω και απρόθυμα- να παρέμβουν.

Η γυναίκα από τη Ρουμανία, είναι πολύ πιθανό σήμερα να ζούσε αν δεν κώφευε τότε η πολιτεία. Αυτοί όμως που φιμώνουν τα θύματα βίας, οπλίζουν τα χέρια των δραστών. Και αυτό θα πρέπει να το έχουν υπόψιν τους και η Στέλλα Κυριακίδου, και ο Σοφοκλής Φυττής, και ο Κώστας Βέης. Αυτοί ήταν οι συνεργοί στους οποίους βασίστηκε ο δράστης της δολοφονίας της γυναίκας από τη Ρουμανία. Όμως, ας κοιμούνται ήσυχοι. Από αυτούς δεν θα ζητήσει το λόγο κανείς.

Όμως εκτός από αυτούς που οπλίζουν τα χέρια των δραστών, στην κοινωνία μας υπάρχουν κι άλλοι δράστες, που είναι εξίσου υπεύθυνοι για τη μοίρα στην οποία βρίσκονται τα θύματα βίας. Είναι αυτοί που αφαιρούν τις ασπίδες από τα θύματα. Είναι αυτοί οι πολιτειακοί και κρατικοί αξιωματούχοι που θα έπρεπε να φρόντιζαν να υπάρχουν δομές για την προστασία των θυμάτων βίας, όπως π.χ. καταφύγια γυναικών-θυμάτων και οργανώσεις στήριξης και βοήθειας. Είναι αυτοί οι αξιωματούχοι που οφείλουν βάσει διεθνών συμβάσεων στις οποίες η Κύπρος έχει συνυπογράψει ή προσχωρήσει, να προστατεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανθρώπινη οικογένεια των θυμάτων βίας. Είναι αυτοί που ενώ θα έπρεπε να φροντίζουν για την ευημερία των θυμάτων βίας, τα αντιμετωπίζουν ούτε λίγο ούτε πολύ, κυριολεκτικά ως βραχνά από τον οποίο θέλουν μονάχα να απαλλαγούν.

Αυτή άλλωστε την τακτική εφαρμόζει συστηματικά το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, της Σωτηρούλας Χαραλάμπους.

Η εν λόγω υπουργός φαίνεται μάλιστα να πάσχει από ανάλογη φονική αδιαφορία για τα θύματα βίας, όπως και ο Σοφοκλής Φυττής, η Στέλλα Κυριακίδου και ο Κώστας Βέης.

Αυτό τουλάχιστον καταδεικνύει η περίπτωση της Σ.Π., θυγατέρας της Λουντμίλα Ίσκοβα, η οποία δέχτηκε μια βάναυση επίθεση από τον σύζυγό της, ως αποτέλεσμα της οποίας θα μείνει για όλη της τη ζωή ανάπηρη και ανίκανη να φροντίζει τον εαυτό της. Η Σ.Π., ως να μην έφτανε η κακοποίηση που δέχτηκε από τον σύζυγό της, υπέστη ακόμη πιο ταπεινωτική κακοποίηση από τη Σωτηρούλα Χαραλάμους, μια και οι Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας που υπάγονται σε αυτήν, όχι μόνο δεν της κατέβαλαν το παραμικρό επίδομα στο θύμα, αλλά επιχείρησαν ακόμη να της στερήσουν ακόμη και το παιδί της. Το μήνυμα που έστειλε με άλλα λόγια το υπουργείο Εργασίας ήταν: «Δράστη, κάνε ό,τι μπορείς. Το θύμα θα το αποτελειώσουμε εμείς!»

Φαίνεται λοιπόν πως στην Κύπρο, αντί να προστατεύονται οι γυναίκες που κακοποιούνται, στηρίζονται οι δράστες που κακοποιούν. Αντί αυτή να τιμωρεί τους θύτες, η πολιτεία επιλέγει να κακοποιεί και αυτή τα θύματα...

Για αυτό λοιπόν, ας δώσει επιτέλους το σύνθημα χωρίς περιστροφές: «Εμπρός φονιάδες, ορμάτε! Η πολιτεία είναι στο πλευρό σας! Σύσσωμη!»

Censura ergo salvatio…

Ο Πρόεδρος Χριστόφιας ποτέ δεν χάνει ευκαιρία να περάσει ανεκμετάλλευτη για να εκφράσει το σεβασμό του για την ελευθερία του Τύπου. Στις περιπτώσεις που μέσα ενημέρωσης δημοσιεύουν απόψεις ή ειδήσεις που ο ίδιος δεν θα ενέκρινε, η αντίδρασή του θυμίζει περισσότερο τον Ρόμπερτ Μουγκάμπε παρά αρχηγό κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο συμπαθής μας Δικωμίτης, δεν δειλιάζει να τα βάλει με κανέναν αναιδή δημοσιογράφο ή σχολιαστή που δεν αναγνωρίζει σε αυτόν έναν διεθνούς κύρους και εμβέλειας ηγέτη και πολιτικό. Φυσικά, η τακτική του σε τέτοιες περιπτώσεις στερείται λογικής. Η έγνοια του είναι απλώς να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Κι αυτό το κάνει ανεξαρτήτως της δημόσιας εικόνας που προσφέρει όταν επιτίθεται σε αυτούς που νιώθει πως τον αδίκησαν. Θυμίζει κάποιον περαστικό έξω από ένα καφενείο στον οποίο κάποιος μέσα από μια παρέα θαμώνων του λέει «Γάιδαρε!», και ο διαβάτης χαλώντας τον κόσμο με τις φωνές απαντά «Δεν είμαι Γάιδαρος!»

Αυτή την τακτική που περισσότερο να καταδεικνύει ελλείμματα στην προσωπικότητα ενός ανθρώπου, την είδαμε πρόσφατα όταν ο Πρόεδρός μας ξεσπάθωσε κατά του Πρακτορείου Ρόιτερς, επειδή αυτό δημοσίευσε σε ένα μπλογκ ένα σχόλιο που ο Πρόεδρός μας αισθάνθηκε πως τον αδικούσε. Εν πάση περιπτώσει, έστω και καθυστερημένα πρέπει να τον ευχαριστήσουμε για την ανάδειξη εκείνου του κειμένου που, αν δεν αντιδρούσε με τον δικό του ιδιόρρυθμο τρόπο, το πιο πιθανόν είναι να περνούσε απαρατήρητο, η συμπεριφορά του θα έπρεπε να ανησυχήσει την κοινή γνώμη προ πολλού.

Όμως, θα πρέπει να του αναγνωρίσουμε πως πίσω από τον τρόπο αντιμετώπισης των μέσων ενημέρωσης δεν κρύβεται μόνο η ευθυνοφοβία του –πρόκειται πιθανότατα για κλασσική περίπτωση ανθρώπου που χάνει τον ύπνο του φοβούμενος πως κάποιος θα τον κατηγορήσει πως φταίει σε κάτι- αλλά και η γενικότερή του μόρφωση και εξοικείωση με τις αρχές της δημοκρατίας και της ελευθερίας της άποψης. Τόσα χρόνια σπουδές στη Μόσχα, ε κάτι θα κόλλησε…

Άλλωστε, τι άλλο μπορεί κανείς να υποθέσει για έναν πολιτικό που αποκλείει για παράδειγμα τα ξένα μέσα ενημέρωσης από τις διασκέψεις Τύπου που δίνει; Ή που, όπως καλή ώρα σήμερα, δημόσια ισχυρίζεται πως «η ανακύκλωση αυτού του ζητήματος, ως πρώτου θέματος, μόνο ζημιά και πανικό προκαλεί στον κόσμο και στην Κύπρο. Σε άλλες χώρες αποκρύβονται πολλά πράγματα, στην Κύπρο δεν αποκρύβεται τίποτα απολύτως»;

Ε λοιπόν σύντροφε, γιατί δεν μας λες τουλάχιστον ποιες είναι αυτές οι άλλες χώρες που «αποκρύβονται» αυτά τα πράγματα που μας παρουσιάζεις σαν παράδειγμα; Απλώς για να ξέρουμε που να βρούμε κρυφτούμε από αυτά τα ανεύθυνα μέσα ενημέρωσης…

Λογοκρισία τώρα, ή εμπρός για τη Βόρειο Κορέα, μπας και γλυτώσουμε απ’ τη γρίπη!

Μισή αλήθεια για τη μισή πατρίδα

Εθνοφρουρέ, φέτος ήταν η δική σου σειρά να καταταγείς. Και έτσι να οδηγηθείς μαζί με τους υπόλοιπους σειρές σου στο εθνικό μας θυσιαστήριο.

Ίσως να είναι νωρίς ακόμα και να μην κατάλαβες τι ήταν αυτό που σε ανάγκασε αποχωριστείς την προσωπική σου αξιοπρέπεια. Γιατί σε παρέλαβε εκείνο το τμήμα του συστήματος που ξέρει να λειτουργεί μόνο με το να μετατρέπει τον άνθρωπο, εσένα δηλαδή, σε τυφλό εκτελεστή των ετσιθελικών του αποφάσεων και διαταγών. Σε σας, τους νεοσύλλεκτους, το σύστημα θα επιδιώξει να περάσει με παχιά πατριωτικά λόγια το μήνυμα πως αναλάβατε δήθεν την εκπλήρωση ενός ιερού καθήκοντος προς την πατρίδα, πως η κοινωνία αναμένει κάτι από σας. Αυτά όμως τα λόγια δεν είναι τίποτα άλλο παρά η μισή αλήθεια. Γιατί μόνο αυτό το μισό τους βολεύει.

Εθνοφρουρέ, δεν θα σου πουν ποτέ όλη την αλήθεια για την Ένωση και την ΕΟΚΑ. Για τους Άγγλους. Γ ια τους Τούρκους και τους Τουρκοκύπριους. Για την ΤΜΤ. Για τον Μακάριο και το Γρίβα, τον Ντενκτάς και τον Κουτσούκ. Για τον Γιωρκάτζη και τον Παπαδόπουλο. Για τα Οκτωβριανά, το 1955-59, το 1963/64 και το 1974. Για την Ελλάδα, τη χούντα, το πραξικόπημα, την εισβολή, την κατοχή και τον εποικισμό. Για το δημοψήφισμα.

Η μισή αλήθεια είναι αναγκαία. Χωρίς αυτήν, δεν θα υπήρχαν αυταπάτες. Δεν θα υπήρχε Κυπριακό. Χωρίς τη μισή αλήθεια δεν θα υπήρχε μισή πατρίδα. Και τότε, αυτό το σύστημα που σε εκμεταλλεύεται και βασίζεται στην ψευτιά, την απάτη, την αναξιοκρατία, τις διασυνδέσεις, το ρουσφέτι και τη διαφθορά, όχι μόνο δεν θα μπορούσε να δικαιολογήσει την ύπαρξή του αλλά θα κατέρρεε εν ριπή οφθαλμού.

Πως δηλαδή θα ήταν δυνατό αυτοί που πουλώντας πατριωτισμό παίρνουν μίζες από τις αγορές όπλων με το Κυπριακό λυμένο;

Πως θα μπορούσαν οι υπουργοί άμυνας και οι επιτελάρχες τους να μεταθέτουν και να δίνουν προαγωγές για να ευνοήσουν κάποιους συγκεκριμένους αν δεν υπήρχε Εθνική Φρουρά;

Πως μπορούσαν οι διάφοροι ταγματάρχες να τα παίρνουν αν δεν μπορούσαν να βολέψουν τον γιόκα κάποιου επωνύμου ως οδηγό τους ώστε να λουφάρει σκοπιές και γερμανικά;

Πως θα μπορούσαν οι τραμπουκοσυνδικαλιστές που κάνουν κουμάντο στην ΟΕΛΜΕΚ να επιβάλλει στην κοινωνία τον ετσιθελισμό της εάν δεν υπήρχε η Βιομηχανία Κυπριακού Λτδ?

Πως θα μπορούσε η κυπριακή εκκλησία να παρεμβαίνει υπόγεια στην πολιτική ζωή αν δεν ήταν κύριος μέτοχος της Βιομηχανίας Κυπριακού Λτδ;

Εσένα, Εθνοφρουρέ, σου στέρησαν ένα βασικό ανθρώπινο δικαίωμα. Με εκβιασμούς σε εξανάγκασαν σε εργασία. Κι από πάνω προσπαθούν να να σε κάνουν να πιστέψεις πως εκτός απ’ τη νιότη σου θα πρέπει -αν χρειαστεί- να θυσιάσεις και τη ζωή σου για την πατρίδα. Ποτέ όμως δεν θα σου πουν για ποια πατρίδα θα θυσιαστείς.

• Κι αυτό γιατί, αν χρειαστεί θα πρέπει να θυσιαστείς για το μολ του Σιακόλα.
• Να θυσιαστείς για τα ακίνητα του Χριστόδουλου Έλληνα.
• Για τα εκατομμύρια που έκλεψε στο ΧΑΚ η Τράπεζα Κύπρου.
• Για σπίτια του κόσμου που έφαγε η Λαϊκή.
• Για το γκολφ της μητρόπολης Πάφου.
• Για τα λατομεία του Γαλαταριώτη.
• Για το Άνασσα.
• Για την Αρίστο και τη Λεπτός Ντιβέλοπερς.
• Για τις επιδοτήσεις που παίρνουν οι φίλοι κάποιων υπουργών.
• Για τις προσφορές που κερδίζουν φίλοι του προέδρου.
• Για τα υπερκέρδη των κατασκευαστικών.
• Για τα καμπαρέ των σωματέμπορων.
• Για τη λέσχη του Φανιέρου.
• Για την καλοπέραση του Κίτα.
• Για τα φιλαράκια του Ιάκωβου Παπακώστα.
• Για τον ΔΗΣΥ, το ΑΚΕΛ, το ΔΗΚΟ, την ΕΔΕΚ και το ΕΥΡΩΚΟ.
• Για τον Κουλία, τον Πιττοκοπίτη, τον Λιλλήκα, τον Χριστόφια, τον Κατσουρίδη, τον Ομήρου, τον Βαρνάβα, το Παπαδοπουλόπουλο, τον Περδίκη, τον Αναστασιάδη, την Κυριακίδου, τον Γκαρογιάν, τον Φωτίου, τον Κουτσού, τον Κυπριανού, την Αντιγόνη, τον Μάρκο, τον Αβέρωφ, τον Λευτέρη, τον Χριστόφια, τη Σωτηρούλα και τον κάθε άχρηστο της πολιτικής.
• Για τον Λαζαρίδη, τον Λυκούργο, τον Παττίχη, τον Λουκή, τον Δία, τον Χρυσόστομο, τον Αθανάσιο, τον Νικηφόρο, τον Κεραυνό και τον καθένα που σε περνά για βλάκα.
• Για το μισθό της Αιμιλίας Κενεβέζου και για τον Καρεκλά.
• Για τον Παρούτη, τον Διονυσίου και κάθε καλοπληρωμένο διπλοθεσίτη.
• Για την ΠΟΕΔ, την ΟΕΛΜΕΚ, την ΠΑΣΥΔΥ, την ΕΤΥΚ, την ΕΠΟΠΑΗ.

Αυτή λοιπόν είναι η πατρίδα σου. Και συνάμα ο θύτης σου.