Κυριακή 10 Απριλίου 2011

Το οικονομικό-κυπριακό πρόβλημα

Το πιο κάτω κείμενο δημοσιεύτηκε στους Financial Times την περασμένη εβδομάδα και παραθέτω αυτούσιο.

Τη μετάφραση που ετοίμασα στα γρήγορα θα τη βρείτε πιο κάτω.

The Cypriot question


April 7, 2011, by Emma Saunders - Cyprus is showing signs of stress. Credit ratings, yields, the banking sector and sentiment are all signalling distress. This tiny island economy,
roughly a tenth the size of Portugal, might defy the PIIGS acronym by needing help sooner than its eurozone peers Spain or Italy.

Redrawing the sovereign ratings map clearly showed what the ratings agencies thought. See the blue circle on the map, right. This heatmap
colours countries that have been heavily downgraded since the start of the year more red, and those that have been more heavily upgraded, green. Spain and Ireland are reddish. But Cyprus is clearly in the Portugal-and-Greece camp of dark red (high downgrades).

Next, yields. Bond yields are the cost of debt to the government, so rising yields are bad news. And they are certainly rising in Cyprus. Compare two auctions of six-month debt, one in January and the other in March. Yields rose from 2.02 per cent to 2.74 per cent in those two months. This level is higher than yields on the last two-year debt offering in January of 2010.

Cypriot banks would need €2.7bn to recapitalise if assumptions in the stress test materialise, Moody’s said last week. This might seem a small figure, given equivalent conversations about Ireland, but when you compare it to the size of the economy or the €500m fund announced by central bank governor Athanasios Orphanides, it is a worry. And economic sentiment is the second lowest in the eurozone, better only than Greece.

Add to this two other factors. The first is the state of stocks, which have not recovered since the financial crisis. The chart, right, shows the main Cyprus Stock Exchange index, hovering around 1,000. All of the boom-year gains have been wiped out and have yet to be recovered. The second factorif another were neededis the ongoing political tension. For evidence of the critical importance of politics, we need only glance at Ireland or Portugal.

There’s a lot of talk about the state of the Spanish economy and whether Spain might be nextunderstandably, given its size. Spain’s economy is five times the size of Portugal’s – itself ten times the size of that of Cyprus. It is the probability, rather than the significance, of problems that merits a look at Cyprus.

* * * * * * * * * * *

Το πρόβλημα της Κύπρου


7 Απριλίου, της Emma Saunders - H Κύπρος άρχισε να δείχνει σημάδια κόπωσης. Οι αξιολογήσεις της πιστοληπτικής ικανότητας, οι αποδόσεις, ο τραπεζικός τομέας και η οικονομική συγκυρία προσφέρουν μια καταθλιπτική εικόνα. Αυτό το μικρό νησί, περίπου το ένα δέκατο του μεγέθους της Πορτογαλίας, που δεν εκφράζε το ακρωνύμιο PIIGS ενδέχεται να χρειαστεί βοήθεια πριν από τους εταίρους του, την Ισπανία και την Ιταλία.

Ο σχεδιασμός του χάρτη πιστοληπτικής ικανότητας των κρατών δείχνει ξεκάθαρα αυτό που σκέφτηκαν οι οίκοι αξιολόγησης. Βλέπε τον γαλάζιο κύκλο στον χάρτη δεξιά. Ο 'χάρτης θερμοκρασιών' παρουσιάζει τις χώρες που έχουν υποβαθμιστεί σοβαρά από την αρχή του χρόνου με κόκκινο, αυτές των οποίων η πιστοληπτική ικανότητα αναβαθμίστηκε, πράσινες (Στμ: Δυστυχώς δεν έχω τον χάρτη αυτό). Η Ισπανία και η Ιρλανδία είναι κοκκινωπές. Η Κύπρος όμως είναι καθαρά, στο ίδιο στρατόπεδο με τη Πορτογαλία και την Ελλάδα των σκούρων κόκκινων (μεγάλες υποβαθμίσεις).

Ακολουθούν οι αποδόσεις. Οι αποδόσεις των ομολόγων που είναι το κόστος δανεισμούς της κυβέρνησης, και αυξανόμενες αποδόσεις είναι άσχημα νέα. Και αυξάνονται για την Κύπρο. Συγκρίνοντας δύο δημοπρασίες εξαμηνιαίων τίτλων, μιας τον Ιανουάριο και μιας τον Μάρτιο. Οι αποδόσεις αυξήθηκαν από 2,02% στο 2,74% μέσα σε δύο μήνες. Αυτό το επίπεδο ξεπερνά τις αποδόσεις των διετών ομολόγων που προσφέρθηκαν τον Ιανουάριο του 2010.

Οι κυπριακές τράπεζες θα χρειάζονταν 2,7 δις ευρώ για αναπλήρωση κεφαλαίων αν επιβεβαιωθούν οι υποθέσεις των τεστ αντοχής, είπε η Moody's την περασμένη εβδομάδα. Αυτό μπορεί να φαίνεται μικρό μέγεθος, δεδομένου ανάλογων συζητήσεων στην Ιρλανδία, αλλά γιατο μέγεθος της οικονομίας ή το ταμείο (Στμ. χρηματοοικονομικής σταθερότητας) των 500 εκ. ευρώ που ανακοίνωσε ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας Αθανάσιος Ορφανίδης, αποτελεί όμως πονοκέφαλο. Και ο δείκτης οικονομικής συγκυρίας είναι ο δεύτερος πιο χαμηλός στην ευρωζώνη, ξεπερνά μόνον αυτόν της Ελλάδας.

Προσθέσατε στα πιο πάνω ακόμη δύο παράγοντες: Ο πρώτος είναι πως η κατάσταση των μετοχών που δεν ανέκαμψαν από την χρηματοοικονομική κρίση. Το διάγραμμα δεξιά (Στμ. Δυστυχώς δεν είναι διαθέσιμο) παρουσιάζει τον δείκτη του ΧΑΚ να κυμαίνεται γύρω στο 1000. Όλο το χαμένο έδαφος από τις καλές χρονιές έχει εκμηδενιστεί και ακόμη δεν έχει ανακτηθεί. Ο δεύτερος παράγοντας, σαν και χρειαζόταν κι αυτός, είναι οι συνεχιζόμενες πολιτικες εντάσεις. Ως παράδειγμα για την κρίσιμη σημασία της πολιτικής, παραπέμουμε στην Ιρλανδία ή την Πορτογαλία.

Γίνεται πολύς λόγος για την κατάσταση της ισπανικής οικονομίας και για το κατά πόσον θα ήταν η σειρά της Ισπανίας - κι είναι λογικό δεδομένου του μεγέθους της. Η ισπανική οικονομία είναι πέντε φορές πιο μεγάλη απ' ό,τι η πορτογαλική, που είναι με τη σειρά της δέκα φορές αυτή της Κύπρου. Είναι η πιθανότητα, όχι η σημασία, των προβλημάτων που γιατί χρειάζεται να ρίξουμε μια ματιά στην Κύπρο.

2 σχόλια:

Λεμέσια είπε...

Γεια σου Αντιπολιτευόμενε.

Είδα το σχόλιό σου στου Στροβολιώτη για το ΔΝΤ κι επειδή αναζητώ στοιχεία για τη διατυμπανιζόμενη είδηση των ημερών για πιθανή έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, ήθελα να σε ρωτήσω, αν πρώτον, κάτι τέτοιο είναι δυνατόν και δεύτερον, αν μπορεί να αποτελέσει μελλοντικό σενάριο και για την Κύπρο.

Αντιπολιτευόμενος είπε...

Αγαπητή μου συμπολίτισσα,

από τη συνθήκη του Μάαστριχτ δεν προβλέπεται έξοδος μιας χώρας από την ευρωζώνη, δεν ξέρω όμως κατά πόσον υπάρχει παραθυράκι στην Ευρωπαϊκή Συνθήκη. Εν πάση περιπτώσει, αν έχει συζητηθεί κάτι τέτοιο, αυτό μπορεί να εξηγηθεί από: α. μπλόφα της ελληνικής κυβέρνησης
β. ερασιτεχνικό χειρισμό της κυβέρνησης Μέρκελ.
Στην πρώτη περίπτωση την εξήγηση θα μπορούσε να προσφέρει η κόπωση του Παπανδρέου που κάθε μέρα είναι αντιμέτωπος με απεργίες, διαδηλώσεις, πιστωτές και μια αντιπολίτευση τόσο υπεύθυνη όσο ήταν κι ο ίδιος πριν δύο χρόνια. Διαφορετικά θα πρέπει να δεχτούμε πως η κυβέρνηση της Μέρκελ θέλει να διαλύσει την Ευρωζώνη και να την υποβαθμίσει σε ένα δοκιμαστήριο ρουχισμό στο οποίο μπαίνει όποιος θέλει δοκιμάζει το ευρώ κι αν του αρέσει το παίρνει, αν δεν του αρέσει το βγάζει και φορά το παλιό του ρούχο. Σε μια τέτοια περίπτωση δεν είναι ανάγκη να χάνουν οι ευρωπαίοι την ώρα τους με την Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού δεν θα ενωθούν ποτέ...