Ένα από τα ζητήματα που η στυγερή δολοφονία του Άντη Χατζηκωστή, ανέδειξε και μέχρι τώρα επιμελώς δεν συζητήθηκε στην κοινή γνώμη είναι ο έλεγχος των μέσων ενημέρωσης και το σχετικό κενό που υπάρχει στους θεσμούς. Αυτό το κενό είναι ορατό εδώ και χρόνια και οι παρενέργειές του είναι ακόμη αισθητές. Η χειραγώγηση που έτυχε η κοινή γνώμη για παράδειγμα την περίοδο που προηγήθηκε του δημοψηφίσματος και το ακολούθησε θα έπρεπε λογικά να είχε αποτελέσει αφορμή για μια δημόσια συζήτηση γύρω από την ανεξαρτησία των μέσων ενημέρωσης και τον βαθμό ελέγχου που μπορεί να ασκείται σε αυτά από ιδιώτες ή το κράτος. Μια πρόσθετη αφορμή προσέφερε άλλωστε και η καταδίκη του Γιάννου Ανδρονίκου, μετόχου του Συγκροτήματος Δίας στην υπόθεση που σχετιζόταν με την κατάχρηση στο ταμείο συντάξεων της ΑΗΚ πριν δύο χρόνια. Έστω κι αν αποδειχθεί στη συγκεκριμένη περίπτωση της δολοφονίας του Άντη Χατζηκωστή πως δεν υπήρξε τελικά εμπλοκή μετόχου του συγκροτήματος Δίας, όπως εικάζεται, θα πρέπει επιτέλους η πολιτεία να προβληματιστεί και να βάλει τάξη στον χώρο αυτό.
Μια πιθανή λύση είναι η δημιουργία μιας πραγματικά ανεξάρτητης ρυθμιστικής και εποπτικής αρχής, ανάλογης με αυτή της Κεντρικής Τράπεζας, η οποία θα έχει εξουσία να περιορίζει π.χ. το ποσοστό συμμετοχής φυσικών ή νομικών προσώπων στο μετοχικό κεφάλαιο των ιδιωτικών μέσων ενημέρωσης και ιδιαίτερα των τηλεοπτικών καναλιών, όπως και τη δυνατότητα συμμετοχής τους σε θέσεις κλειδιά σε αυτά. Παράλληλα, μπορεί και πρέπει να εισαχθεί νομοθεσία που θα διέπει την ποιότητα των ατόμων που δύνανται να ελέγχουν ποσοστά του μετοχικού κεφαλαίου μέσων ενημέρωσης. Με τον τρόπο αυτό θα μπορεί π.χ. να αποφευχθεί η δυνατότητα ελέγχου μέσων ενημέρωσης από άτομα που καταδικάστηκαν από κυπριακά ή ξένα δικαστήρια για ποινικά αδικήματα, όπως έγινε δηλαδή στην περίπτωση του Χριστόδουλου Έλληνα πριν μερικά χρόνια, όπου η Κεντρική Τράπεζα απαγόρευσε τη συμμετοχή του στο διοικητικό συμβούλιο συγκεκριμένης τράπεζας επικαλούμενη δικαστική του καταδίκη.
Επίσης, με αυτή την ευκαιρία θα μπορεί επίσης να εισαχθούν κανονισμοί που να θέτουν τέρμα στον έλεγχο μέσων ενημέρωσης από άτομα των οποίων η πολιτική δράση ήταν αντίθετη στις αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος (περίπτωση Λουκή Παπαφιλίππου, ο οποίος ως γνωστόν συμμετείχε στην πραξικοπηματική κυβέρνηση Σαμψών) ενώ δεν θα έπρεπε να ξεφύγει της προσοχής και η κατάσταση που επικρατεί στα δημόσια μέσα ενημέρωσης, δηλαδή την τηλεόραση και ραδιόφωνο του ΡΙΚ, οι δημοσιογράφοι του οποίου άγονται από τα κόμματα, επί δικαία ωστόσο αμοιβή.
Φυσικά, τίποτα από αυτά δεν πρόκειται να γίνει, ενόσω οι ίδιοι οι πολίτες ωχαδερφικά σηκώσουν τους ώμους, μια και ο υφιστάμενος βαθμός (αλληλ)εξάρτησης μέσων και πολιτικών θα αποθαρρύνει τους τελευταίους από το να τα βάλουν με καναλλάρχες. Ωστόσο, μια και ακόμα δεν έχει τεθεί εκτός νόμου ο προβληματισμός, καταθέτω τον δικό μου μια και ελάχιστες άλλες επιλογές απομένουν αν δεν θέλουμε να χαιρετίσουμε σε λίγα χρόνια τον πρώτο κύπριο Μπερλουσκόνι πρόεδρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου