Αντιπολιτευομαι: Μια επέτειος και μια ιστορία

Η μέρα που χάραξε την ίδια μέρα πριν 70 χρόνια, ήταν πολύ διαφορετική από τις προηγούμενες. Αν και η πόρτα του φρενοκομείου είχε ανοίξει ήδη προ πολλού στην Ευρώπη, όπου η ναζιστική μηχανή είχε ήδη φέρει υπό τον έλεγχό της δύο χώρες, η εισβολή των Ναζί στην Πολωνία, σηματοδότησε την ουσιαστική έναρξη της οργανωμένης προσπάθειας των υπολοίπων λαών της Γηραιάς Ηπείρου να αντισταθούν στη βουλιμία τους, την οποία μέχρι πρότινος θεωρούσαν, τραγικά λανθασμένα όπως αποδείχτηκε, πως θα μπορούσαν να ικανοποιήσουν, και έτσι να ελέγξουν.

Το τι ακολούθησε, ξεπέρασε κάθε όριο της ανθρώπινης φαντασίας: πόλεις ισοπεδώθηκαν, χωριά πυρπολήθηκαν, στρατοί θυσιάστηκαν, γυναίκες βιάστηκαν, παιδιά εκτελέστηκαν, εκατομμύρια άνθρωποι δηλητηριάστηκαν. Τα πιο καταστροφικά όπλα επινοήθηκαν. Όταν έξι χρόνια μετά σίγησαν τα όπλα, η ανθρωπότητα μετρούσε 60 εκατομμύρια νεκρούς, άμαχους και μη. Πολλοί πέθαναν από βομβαρδισμούς, πάμπολλοι από την πείνα, τις στερήσεις, τις κακουχίες, πολλοί έπεσαν θύματα εκτελέσεων και της εξοντωτικής μανίας των Ναζί, το μίσος των οποίων για ο,τιδήποτε δεν συμβάδιζε με τη νοσηρή τους ιδεολογία τους παραμέριζε κάθε πιθανή έκφραση ανθρώπινης συνείδησης κατά την εκτέλεση και του πιο απεχθούς εγκλήματος με τα πιο απίστευτα μέσα. Εβραίοι, Τσιγγάνοι, ομοφυλόφιλοι, αντιφρονούντες, Ρώσοι και Πολωνοί, άτομα με σωματική και πνευματική αναπηρία, σταμπαρίστηκαν επίσημοι εχθροί ενός κράτους, οι πρόθυμοι υπηρέτες του οποίου κινήθηκαν εναντίον τους με πρωτόγνωρη βιαιότητα.

Η Γερμανία του 1939, ήταν ήδη προ πολλού θύμα του ίδιου της του εαυτού. Έξι χρόνια νωρίτερα, ο γερμανικός λαός αποφάσισε να εναποθέσει τη μοίρα του στα χέρια ενός ψυχοπαθή. Ενός ανθρώπου που καλλιεργούσε τον ρατσισμό, το μίσος, την πλήρη περιφρόνηση της ανθρώπινης ύπαρξης, κάθε ατομικού και συλλογικού δικαιώματος του ανθρώπου και οδηγούσε τη χώρα τους με μαθηματική ακρίβεια σε σύγκρουση με όλον τον κόσμο. Ο γερμανικός λαός, παρά την πλούσια πολιτιστική του παράδοση, ανέχτηκε τη θεσμοθέτηση κάθε μορφής χυδαιότητας που εισήγαγε ο Αδόλφος Χίτλερ, εκδίδοντάς σε αυτόν λευκή επιταγή, αφού τον αποδέχτηκε ως κυβερνήτη του. Θεσπίστηκαν «νόμοι» που μεταξύ άλλων ρύθμιζαν ποιος και ποια είχε δικαίωμα να ζήσει και ποιος όχι. Ποιος και ποια είχε δικαίωμα να εργαστεί και ποιος όχι. Ποιος είχε δικαίωμα να παντρευτεί ποια και αντίστροφα. Ποιος ήταν το θύμα και ποιος ο θύτης. Η χώρα αφέθηκε στο έλεος της συμμορίας των SA, ενός άτυπου στρατού από αποβράσματα της κοινωνίας, αποστολή των οποίων ήταν να τρομοκρατούν τους αντιπάλους, να τους φιμώνουν και αν χρειαστεί να τους εξοντώνουν. Αυτοί οι αλήτες, βρήκαν συνεργούς σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας: Γιατρούς, δικηγόρους, δικαστές, οικονομολόγους, κληρικούς, στρατιωτικούς.

Όλοι τους είπαν μετά πως απλώς εκτελούσαν διαταγές. Πως δεν είχαν άλλη επιλογή από το να υπακούν. Πως δήθεν δεν είχαν άλλη επιλογή. Κι όμως, χωρίς αυτούς, χωρίς την εθελοντική και πρόθυμή τους συμβολή, δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει η μηχανή του Τρίτου Ράιχ.

***

Πολλοί λένε πως, μια πιο έγκαιρη και πιο σθεναρή αντίσταση της γερμανικής κοινωνίας, θα μπορούσε είχε αποτρέψει την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, και συνεπώς, την καταστροφή που αυτή έφερε σε όλο τον κόσμο. Ίσως. Η πιο κάτω ιστορία σε βίντεο αναφέρεται στην Αντίσταση μελών της γερμανικής κοινωνίας κατά του ναζισμού. Πρόκειται για την ιστορία της ομάδας “Weisse Rose” (άσπρο τριαντάφυλλο) που διένειμε προκηρύξεις στο Μόναχο. Το έργο είναι στη Γερμανική με αγγλικούς υπότιτλους.

Βίντεο 1