Φωνάζουν οι κλέφτες (ΠΑΣΥΔΥ και ΕΤΥΚ)!

Την περασμένη εβδομάδα, οι συντεχνίες στην Κύπρο και οι οργανώσεις καταναλωτών σχημάτισαν δήθεν «κοινό μέτωπο κατά της ακρίβιας». Προσωπικά, το τι με ξένισε περισσότερο, ήταν ότι ανάμεσα τους βρίσκονταν η ΕΤΥΚ, η ΠΑΣΥΔΥ, η ΠΟΕΔ και η ΟΕΛΜΕΚ. Κι αυτό γιατί, η πρακτική των συντεχνιών αυτών να εξυπηρετούν με το αζημίωτο τους αφεντάδες τους, είναι αυτή που θα πρέπει να θεωρηθεί πρωτίστως υπεύθυνη για την ραγδαία αύξηση των τιμών.

Ο τρόπος με τον οποίον είναι σε θέση να εκμεταλλεύονται τις αδυναμίες του κυπριακού πολιτειακού και κοινωνικοοικονομικού συστήματος τους επιτρέπει σε μεγάλο βαθμό να παρασιτούν εις βάρος των υπολοίπων εργαζομένων και φορολογουμένων. Μια απλή ματιά στην εξέλιξη των μισθών θα πείσει. Από το 1980 μέχρι το 2007, η μέση αύξηση των αντιμισθιών σε ονομαστικούς όρους (δηλαδή χωρίς να ληφθεί υπ’ όψιν ο πληθωρισμός) στην Κύπρο ήταν 675,3%. Ωστόσο δεν επωφελήθηκαν όλοι οι εργαζόμενοι στον ίδιο βαθμό. Φυσικά το γεγονός ότι κάποιοι εξασφάλισαν ψηλότερες αυξήσεις, από μόνο δεν είναι του μεμπτό. Το ζήτημα είναι ποιοι τις πήραν και πώς.

Ας δούμε πρώτα αυτούς που επωφελήθηκαν περισσότερο. Σε αυτούς συγκαταλέγονται οι εργαζόμενοι στις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, δηλαδή τράπεζες και ασφάλειες, που είδαν τα εισοδήματά τους να υπερδεκαπλασιάζονται (αύξηση άνω του 900%!). Ακολούθησαν οι εργαζόμενοι στην κυβέρνηση, τα εισοδήματα των οποίων αυξήθηκαν κατά 785% (σχεδόν εννεαπλασιάστηκαν) και οι εργαζόμενοι στα δημαρχεία που είδαν τα εισοδήματά τους να αυξάνονται κατά 728%.

Στους μισθολογικά χαμένους ανήκουν οι εργαζόμενοι στη γεωργοκτηνοτροφία, τις κατασκευές και τη μεταποίηση, των οποίων τα εισοδήματα αυξήθηκαν κατά 529%, 576% και 587% αντιστοίχως.

Τι ειρωνεία! Να βλέπουμε δηλαδή τους λήπτες βασιλικών μισθών και ωφελημάτων να διαμαρτύρονται κατά της ακρίβιας! Εκείνους δηλαδή τους προνομιούχους που εξασφαλίζουν τις απολαβές τους εκβιάζοντας τους αρχιτοκογλύφους και αρχιαπατεώνες πολιτικούς της κοινωνίας μας!

Ιδού το αποκορύφωμα της υποκρισίας! Και ιδού η τεκμηρίωσή του:

Οι μεν τραπεζικοί, που εργάζονται σε μια βιομηχανία καταλήστευσης της κυπριακής κοινωνίας, για το τελευταίο πράγμα για το οποίο ενδιαφέρονται είναι η ευημερία των υπολοίπων εργαζομένων. Οι ίδιοι γίνονται καθημερινά όχι μόνο μάρτυρες αλλά και συνεργοί των λησταφεντικών τους. Με ευχαρίστηση μοιράζονται οι τελευταίοι τη λεία με τους υπηρέτες τους. Τους είδαμε στο ΧΑΚ, τους βλέπουμε και τώρα. Μετά τους κλυδωνισμούς που δέχτηκε η παγκόσμια οικονομία και ανάγκασαν τις κεντρικές τράπεζες να μειώσουν τα επιτόκια ώστε να βοηθήσουν τις οικονομίες να ανακάμψουν, η συμπεριφορά των κυπριακών τραπεζών είναι κάθε άλλο παρά κοινωνικά υπεύθυνη. Αύξησαν τα δανειστικά επιτόκια αντί να τα μειώσουν, αδιαφορώντας για τις συνέπειες της επιτοκιακής τους πολιτικής στην ευημερία των πολιτών. Το μόνο τους ενδιαφέρον είναι η κερδοφορία στο τέλος του χρόνου. Εξασφαλίζοντας μισθολογικές αμοιβές που κινούνται πέραν κάθε λογικής, οι τραπεζικοί με ευχαρίστηση προσφέρουν στα αφεντικά τους τη συνέργειά τους όπως και τη σιωπή τους σε σχέση με τις διάφορές τους καταχρήσεις. Το κόστος των καταχρήσεων μετακυλίεται απλώς στους δανειζόμενους.

Οι δε λακέδες του δημοσίου είναι επίσης σε θέση να εξασφαλίζουν ψηλότερες αυξήσεις απ’ ότι στην πραγματικότητα θα δικαιούνταν πουλώντας δουλικότητα στα αφεντικά τους. Αυτά φυσικά δεν είναι ο κυπριακός λαός που πληρώνει τους μισθούς τους με το υστέρημά τους αλλά τα πολιτικά κόμματα, με τη βοήθεια των οποίων διορίζονται σε υπερ-προνομιακές θέσεις. Γι αυτό, υφίσταται πάντα μεταξύ αυτών και του πολιτικού κατεστημένου μια ειδική σχέση που βασίζεται στην πλεονεξία και την απληστία. Τα κόμματα, εκμεταλλευόμενα το νομοθετικό πλαίσιο που αυτά διαμορφώνουν, εκμεταλλεύονται την κοινωνία για να πλουτίζουν τα ίδια όπως και να πλουτίζουν οι πολιτικοί προσωπικά παρέχοντας χάρες σε έμπορους ναρκωτικών, σωματέμπορους, έμπορους όπλων, αδειούχους τοκογλύφους, οικοπεδοφάγους, καρχαρίες στην κατασκευαστική βιομηχανία, ποδοσφαιρικούς παράγοντες και σε μέλη άλλων εξίσου «ευυπόληπτων» και επιφανών μελών της κοινωνίας μας.

Οι δύο αυτές τάξεις των εργαζομένων, έχουν βρει στήσει ένα μηχανισμό εξασφάλισης οικονομικών πλεονεκτημάτων εις βάρος ολόκληρης της κυπριακής κοινωνίας. Οι μεν τραπεζικοί πρόθυμα βοηθούν τους τοκογλύφους αφέντες τους στην προσπάθειά τους να καταχρεώσουν τους πολίτες είτε πουλώντας του φύκια για μεταξωτές κορδέλες είτε παρασύροντάς τους σε καλοστημένες παγίδες και οι δε κυβερνητικοί συνεργούν στην καταλήστευση των φορολογουμένων και την υποθήκευση του μέλλοντός τους διευκολύνοντας τους πολιτικούς να λεηλατούν την κοινωνία και υποθηκεύοντας το μέλλον των φορολογουμένων με δυσβάσταχτα δημόσια δάνεια.

Ενόσω τα εισοδήματα των υπολοίπων εργαζομένων που εξαρτούνται κυρίως από την παραγωγικότητά τους αδυνατούν να ανταγωνίζονται αυτά των τραπεζικών και των δημοσίων λακέδων, τότε και οι τιμές θα αυξάνονται και το μέλλον της κοινωνία θα καθίσταται όλο και πιο αβέβαιο.

Υ.Γ. Οι συνεχνίες απέδωσαν εν χωρώ τη ραγδαία αύξηση των τιμών στην ελλιπή στελέχωση της Επιτροπής Προστασίας Ανταγωνισμού. Ε λοιπόν, ας βολέψουν εκεί όσους θέλουν. Αναχαίτιση της ακρίβιας όμως δεν θα δουν εκτός μόνο αν επιτέλους παταχθεί το οργανωμένο έγκλημα και η διαφθορά στην εκτελεστική, νομοθετική και δικαστική εξουσία.

Ο επιτάφιος της περιρρέουσας ατμόσφαιρας

Δεν έχω τίποτα άλλο να προσθέσω παρά μόνο ότι οι ηθικοί αυτουργοί δεν λογοδότησαν και ίσως να μη λογοδοτήσουν ποτέ.

Κείμενο 1

Κείμενο 2

Κείμενο 3

Η Αντιγόνη εν Στρασβούργω και η τραγικότητα της Σοσιαλιστικής Ομάδας

Μετά τη γενικότερη αποδυνάμωση της Σοσιαλιστικής Ομάδας στις ευρωεκλογές, είναι αμφίβολο το κατά πόσον η εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα θα μετριάσει την απογοήτευση των ευρωπαίων σοσιαλιστών. Ενδεικτική της απαισιοδοξίας που επικρατούσε ήδη πριν τις ευρωεκλογές ήταν και η απόφαση της Σοσιαλιστικής Ομάδας να δεχτεί το ΔΗΚΟ στους κόλπους της. Βλέποντας τον αριθμό τους να μειώνεται στο Ευρωκοινοβούλιο, οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές αποφάσισαν να δέχονται στους κόλπους στους τον καθένα και την καθεμία, ανεξάρτητα του τι πρέσβευε στην πολιτική του/της καριέρα. Σε αυτή τη συγκυρία όπως και στην απόφαση της ΕΔΕΚ να μη θέσει εμπόδιο στην εισδοχή του κυπριακού ομοϊδεατικού κόμματος, οφείλει η κυρία Αντιγόνη Παπαδοπούλου τη συμμετοχή της στην Ομάδα των Σοσιαλιστών.

Με στόχο να διευκολύνουμε τη γνωριμία της κυρίας Παπαδοπούλου με την σοσιαλιστική παράδοση και ειδικά με την ιδεολογική κληρονομιά της θρυλικής σοσιαλίστριας Ρόζα Λούξεμπουργκ όπως και τη γνωριμία της Σοσιαλιστικής Ομάδας με την ιδεολογία της Αντιγόνης Παπαδοπούλου, ακολουθεί παράθεση αποφθεγμάτων των δύο γυναικών.

«Η ελευθερία δεν είναι για τους οπαδούς της κυβέρνησης, μόνο για τα μέλη ενός κόμματος· όσο πολυάριθμοι κι αν είναι, αυτό δεν είναι ελευθερία. Ελευθερία είναι η ελευθερία του διαφορετικά σκεπτόμενου». Ρόζα Λούξεμπουργκ

«Το να στέλλουμε αντιφατικά μηνύματα προς τα έξω , να παίρνουμε τον Πρόεδρο στο κατόπιν ή να προσπαθούμε να περάσουμε το μήνυμα ότι υπάρχουν στην Κύπρο πολιτικές δυνάμεις με διαφορετικές απόψεις από την πλειοψηφία, με λιγότερες απαιτήσεις από αυτές του κυρίαρχου λαού στο δημοψήφισμα, συνιστά πολιτική εκτροπή που υποσκάπτει τον αγώνα μας». Αντιγόνη Παπαδοπούλου

«Η ιστορία είναι ο μόνος πραγματικός δάσκαλος, η επανάσταση το καλύτερο σχολείο για το προλεταριάτο». Ρόζα Λούξεμπουργκ

«Η Ιστορία αποτελεί βασική συντεταγμένη στο καθορισμό της εθνικής μας ταυτότητας. Θεωρούμε αχρείαστη κάθε προσπάθεια αυτομαστιγώματος και διαρκούς επίρριψης στην Ε/κ πλευρά ρατσιστικών, εθνικιστικών ή άλλων υπονοούμενων ότι στα δικά μας βιβλία ιστορίας, υπάρχουν αναφορές που προωθούν τη μισαλλοδοξία ή την καλλιέργεια κλίματος εχθρότητας απέναντι στο τουρκικό σύνοικο στοιχείο, όταν μάλιστα γνωρίζουμε πως η Τουρκική πλευρά ουδέν έπραξε όλα αυτά τα χρόνια για να προάξει (sic) την ελληνοτουρκική φιλία στα σχολεία των κατεχομένων ή έστω να μετριάσει την διαχρονική αδιαλλαξία που επιδεικνύει». Αντιγόνη Παπαδοπούλου

«Τα πλήθη είναι στην πραγματικότητα αρχηγός των εαυτών τους, δημιουργώντας με τη διαλεκτική τη δική τους εξελικτική διαδικασία». Ρόζα Λούξεμπουργκ

«Οποιαδήποτε ανάληψη πρωτοβουλίας, που έχει και πολιτική διάσταση, δεν πρέπει να παραγνωρίζει την εκλελεγμένη Κυβέρνηση που έχει την αποκλειστική ευθύνη για χειρισμό του εθνικού θέματος και γνωρίζει σε βάθος την πολυπλοκότητα και τους λεπτούς χειρισμούς που επιβάλλονται». Αντιγόνη Παπαδοπούλου

«Αν ήταν ζήτημα των γυναικών της αστικής τάξης, τότε από αυτές το καπιταλιστικό κράτος θα είχε να αναμένει μόνο στήριξη στην εκδήλωση της αντίδρασης του. Οι πλείστες γυναίκες της αστικής τάξης που παλεύουν σαν λέαινες ενάντια στα «προνόμια των ανδρών», σε περίπτωση που αποκτούσαν το δικαίωμα ψήφου, μετά την αντίδραση των συντηρητικών και του ιερατείου, θα ακολουθούσαν πειθήνιες σαν αρνιά». Ρόζα Λούξεμπουργκ

«Το δημόσιο συμφέρον πρέπει να πρυτανεύει πάντοτε στις δημόσιες τοποθετήσεις όλων μας και ο κοινός αγώνας ενάντια στην τουρκική κατοχή, να μας βρίσκει όλους μαζί, στο ίδιο μετερίζι. Σεβόμαστε την Εκκλησία και τον εκάστοτε Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δεν υιοθετούμε συμπεριφορές και πρακτικές που μειώνουν την πολιτική αξιοπιστία ή πλήττουν την ενότητα στο εσωτερικό μέτωπο». Αντιγόνη Παπαδοπούλου