Ας μου εξηγήσει κάποιος...

Μετά από ολιγόμηνη απουσία επανέρχομαι. Με ακόμη περισσότερα αναπάντητα ερωτήματα. Αφορμή όπως θα έχετε φυσικά υποθέσει είναι η πρόσφατη απόφαση του κακουργιοδικείου Λευκωσίας να αθωώσει τους 10 κατηγορούμενους αστυνομικούς για τον ξυλοδαρμό των δύο φοιτητών τον Δεκέμβριο του 2005. Για την υπόθεση αυτή έχω να πω πολλά. Δεν θα συνθέσω όμως ένα μακρύ κείμενο αλλά χάριν της συντομίας -και για να μη στραπατσάρω την υπομονή σας- θα παραθέσω απλώς μερικές σκέψεις που συνθέτουν τον προβληματισμό μου.



• Πείστηκα με την υπόθεση Κίτα πως η αστυνομία είναι ένα και το αυτό με το οργανωμένο έγκλημα.
• Ήξερα πως η αστυνομία δέρνει και δεν δέρνεται.
• Έμαθα πως η δικαιοσύνη δεν ξέρει να αποδίδει δικαιοσύνη και να τιμωρήσει αστυνομικούς που εγκληματούν.
• Καταλαβαίνω πως οι νομοθέτες δεν ενδιαφέρονται για το αν τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών παραβιάζονται από την αστυνομία.
• Είμαι απόλυτα πεπεισμένος πως οι νομοθέτες, στην πλειοψηφία τους νομικοί, στην απουσία του πόθεν έσχες, για την οποία οι ίδιοι μεριμνούν, έχουν τη δυνατότητα, την ευκαιρία και το κίνητρο να πλουτίζουν.
• Δεν έχω αμφιβολία πως η αδιαφάνεια στην χρηματοδότηση των κομμάτων, στα οποία οι τελευταίοι ανήκουν, συμβάλλει στην εδραίωση της διαφθοράς.
• Είναι ηλίου φαεινότερο πως η κομματοκρατία καθορίζει την ατζέντα της έκαστης κυβέρνησης.
• Είναι τεκμηριωμένο πως οι κομματικοί οργανισμοί των εκάστοτε κυβερνόντων κομμάτων στελεχώνουν την αστυνομία με πλάγιες διαδικασίες με άτομα της δικής τους «εμπιστοσύνης».
• Είναι βέβαιο πως τα άτομα της δικής τους εμπιστοσύνης μπορούν ανά πάσα στιγμή να πλακώσουν εμένα, εσένα και τον καθένα στο ξύλο χωρίς να έχουν να φοβηθούν τίποτα.



Και διερωτώμαι τώρα. Εγώ ως πολίτης, τι ρόλο έχω να διαδραματίσω σε αυτόν τον τόπο; Όταν η δικαιοσύνη ως θεσμός δεν αποδίδει δικαιοσύνη και δεν ελέγχει τα όργανα της τάξης αλλά εξυπηρετεί εκείνους που διόρισαν πολιτικοί χωρίς ίχνος αξιοκρατικών κριτηρίων, που μπορώ να ζητήσω προστασία σε αυτό το κράτος; Όταν η αστυνομία λειτουργεί ως μέσο καταπίεσης των δικαιωμάτων μου, στελεχωμένη με εντεταλμένους διεφθαρμένων κομμάτων και πολιτικών που φτιάχνουν νόμους, που είναι τόσο ελαστικοί ούτως ώστε οι ίδιοι να μην επηρεάζονται, ποια υποχρέωση έχω εγώ να τους τηρώ; Αφού δεν με προστατεύουν από τέτοιους ανθρώπους, γιατί με φορολογούν για να πληρώνονται οι μισθοί τους; Γιατί μου επιβάλλει το κράτος στρατιωτική θητεία, όταν το ίδιο αντί να με προστατέψει μου τσαλαπατά την αξιοπρέπειά μου;

Κουράστηκα πολύ σε αυτόν τον τόπο να ελπίζω. Κουράστηκα να περιμένω πως κάτι θα αλλάξει. Ακόμα και πως μπορώ εγώ ο ίδιος μπορώ να αλλάξω το παραμικρό. Ζητώ συγνώμη αλλά δεν πιστεύω πια σε τίποτα. Η αστυνομία, η δικαιοσύνη, η νομοθετική και εκτελεστική εξουσία είναι χωσμένες πάνω ως κάτω στη βρομιά της διαφθοράς. Απαιτούν από μένα να τους ψηφίζω, και γω δεν έχω τη δυνατότητα να εκλέγω. Και απαιτούν από μένα να τους αποκαλώ «έντιμους»… τους καραγκιόζηδες.