Τίποτα δεν είναι τυχαίο

Είναι μήπως τυχαίο που χάθηκε η Κύπρος; Όταν:

• ο Άνδρος Κυπριανού, ο αρχηγός του κόμματος που κυβερνά κάνει ρουσφέτια και ζητά και τα ρέστα υποβαθμίζοντας την πολιτική ζωή της χώρας σε κοινωνία πιθήκων;
• το μεγαλύτερο αντιπολιτευτικό κόμμα, ο αρχηγός του οποίου ζητούσε από τον Τάσσο πριν λίγα χρόνια ρουσφέτια, αναθέτει σε ένα άτομο της συνομοταξίας του Ανδρέα Θεμιστοκλέους τον βαρύγδουπο τίτλο του «επιτρόπου θεσμών»;
• όταν ακόμα ένας μασκαράς σαν τον Ομήρου που το κόμμα του αλώνιζε στο υπουργείο δικαιοσύνης και άμυνας για χρόνια βγαίνει να μιλήσει για αξιοκρατία και τον παίρνει ο κόσμος στα σοβαρά;
• όταν ο πρόεδρος της βουλής συμπεριφέρεται ως σαν να μην τον αφορά το email του Άνδρου αλλά ο ίδιος φρόντισε το 2003 να διορίσει ένα φυτό ως εκπρόσωπο τύπου του ΚΟΤ παρακάμπτοντας κάθε διαδικασία;
• όταν αυτοί οι καραγκιόζηδες στην οδό Απελλή μας τσαμπουνάνε κάθε μέρα μαλακίες περί ευνομίας και πράσινα άλογα όταν αντί να επέμβουν αυτεπάγγελτα με έρευνα κάνουν τα στραβά μάτια;
• όταν ο ίδιος ο Χριστόφιας μαζί με τα καμάρια του στην εισαγγελία δεν αφήνουν «επιφανείς άνδρες που ασκούν οικονομική δραστηριότητα» όταν καταδικαστούν από τα δικαστήρια για απάτη να περάσουν μια νύχτα έστω σε κελί;

Αυτοί οι καραγκιόζηδές σας είναι οι αρχηγοί σας, Κυπραίοι. Να τους χαίρεστε και να χαίρεστε τους εαυτούς σας.

Ό,τι κι αν πάθετε από αυτούς δεν θάναι τυχαίο, και θα το αξίζετε!

Η κουλτούρα της αντιπαραγωγικότητας

Θέλουν να μετατρέψουν, λένε, την Κύπρο σε περιφερειακό χρηματοοικονομικό κέντρο. Ώστε να προσελκύουν κεφάλαια από το εξωτερικό που θα επενδύονται. λένε, στην Κύπρο. Ένας πρόεδρος κομμουνιστής που έχει υπουργό οικονομικό έναν πρώην τραπεζίτη και έναν υπουργό εμπορίου παρεμβατιστή. Για να τρώμε και να ζούμε εμείς καλά...

• Ο πρώτος, όταν εξελέγη, είπε πως δεν επρόκειτο να εφαρμόσει ένα σοσιαλιστικό οικονομικό σύστημα, στο οποίο όμως πίστευε και εξακολουθεί να πιστεύει. Αντίθετα, θα διαχειριζόταν, είπε, την οικονομία της αγοράς, στην οποία όμως δεν πιστεύει, καλύτερα από κάθε άλλον. Δείγματα γραφής είδαμε πολλά. Τον είδαμε π.χ. να τιμωρεί τους πολίτες με ακριβότερο ηλεκτρικό ρεύμα διότι δεν θέλει να επιτρέψει να θιγούν τα υπερπρονόμια των αηκάδων. Τον είδαμε να χαρίζει 35 εκατομμύρια ευρώ που πλήρωσαν ή θα πληρώσουν οι φορολογούμενοι για να αυξηθεί το κεφάλαιο μιας θνησιγενούς εταιρείας που βρίσκεται ήδη εδώ και χρόνια σε κώμα Και τον βλέπουμε τώρα να μη θέλει να θίξει τις προκλητικά εξωφρενικές αμοιβές των δημοσιόσιτων μισθωτών.
• Ο δεύτερος ανέλαβε να ασκεί οικονομική πολιτική χωρίς όμως να λαμβάνει υπ' όψιν τα στοιχεία της οικονομικής πολιτικής. Δεν παράγει τίποτα, αλλά δημιουργεί ελπίδες. Προβλέπει και διαψεύδεται, ξαναπροβλέπει και διαψεύδεται. Θυμίζει μεθυσμένο σε ελληνική ταινία του 60 που κομπάζει για το πόσο δυνατός είναι προτείνοντας σε άλλους να κρατηθούν πάνω του, αλλά μόλις σταθεί στα πόδια του πέφτει στο έδαφος ξανά και ξανά. Έχοντας χάσει τον έλεγχο της δημοσιονομικής κατάστασης, το μόνο πράγμα που εύχεται είναι να μπει η χώρα του σε επιτήρηση ώστε τα αναγκαία μέτρα που πρέπει αυτός να λάβει να του τα επιβάλουν άλλοι, ώστε να μπορεί να τους κατηγορεί αυτούς για "αντιλαϊκές, νεοφιλελεύθερες πολιτικές".
• Ο τρίτος, αποφάσισε τις προάλλες να ασκήσει την εξουσία του. Έδειξε τη δύναμή του. Σαν Δίας ολόιδιος, αμόλησε έναν κεραυνό, επιβάλλοντας ανώτατες τιμές στα καύσιμα. Αποφάσισε και διέταξε, χωρίς να αναλογιστεί τις άμεσες και έμμεσες επιδράσεις και επιπτώσεις, χωρίς να έχει γνώσει του πως λειτουργεί μια αγορά, καταρρακώνοντας το κύρος της Επιτροπής Ανταγωνισμού, η οποία θα ήταν η πλέον αρμόδια να επέμβει, εάν θεωρήσει πως υπάρχει εκ πρώτης όψεως υπόθεση δημιουργίας καρτέλ. Και τώρα θεωρώντας πως η απόφασή του αυτή για οροφές στις τιμές των καυσίμων του προσφέρει δόξα και μεγαλεία, βλέπει τον εαυτό του πρώτο πλάνο στα δελτία των 8 με ηδονοβλεπτικές διαθέσεις.

Τώρα, ας μου πουν αυτοί, ή έστω ένας από αυτούς, πως θέλουν να πείσουν έναν επενδυτή από το εξωτερικό να έρθει να επενδύσει εδώ όταν η χώρα μας όχι μόνο δεν έχει οικονομική κουλτούρα, αλλά οι κυβερνώντες αυτήν καλλιεργούν μια αντιοικονομική, αντιπαραγωγική κουλτούρα;