Δευτέρα 13 Ιουλίου 2009

Censura ergo salvatio…

Ο Πρόεδρος Χριστόφιας ποτέ δεν χάνει ευκαιρία να περάσει ανεκμετάλλευτη για να εκφράσει το σεβασμό του για την ελευθερία του Τύπου. Στις περιπτώσεις που μέσα ενημέρωσης δημοσιεύουν απόψεις ή ειδήσεις που ο ίδιος δεν θα ενέκρινε, η αντίδρασή του θυμίζει περισσότερο τον Ρόμπερτ Μουγκάμπε παρά αρχηγό κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο συμπαθής μας Δικωμίτης, δεν δειλιάζει να τα βάλει με κανέναν αναιδή δημοσιογράφο ή σχολιαστή που δεν αναγνωρίζει σε αυτόν έναν διεθνούς κύρους και εμβέλειας ηγέτη και πολιτικό. Φυσικά, η τακτική του σε τέτοιες περιπτώσεις στερείται λογικής. Η έγνοια του είναι απλώς να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Κι αυτό το κάνει ανεξαρτήτως της δημόσιας εικόνας που προσφέρει όταν επιτίθεται σε αυτούς που νιώθει πως τον αδίκησαν. Θυμίζει κάποιον περαστικό έξω από ένα καφενείο στον οποίο κάποιος μέσα από μια παρέα θαμώνων του λέει «Γάιδαρε!», και ο διαβάτης χαλώντας τον κόσμο με τις φωνές απαντά «Δεν είμαι Γάιδαρος!»

Αυτή την τακτική που περισσότερο να καταδεικνύει ελλείμματα στην προσωπικότητα ενός ανθρώπου, την είδαμε πρόσφατα όταν ο Πρόεδρός μας ξεσπάθωσε κατά του Πρακτορείου Ρόιτερς, επειδή αυτό δημοσίευσε σε ένα μπλογκ ένα σχόλιο που ο Πρόεδρός μας αισθάνθηκε πως τον αδικούσε. Εν πάση περιπτώσει, έστω και καθυστερημένα πρέπει να τον ευχαριστήσουμε για την ανάδειξη εκείνου του κειμένου που, αν δεν αντιδρούσε με τον δικό του ιδιόρρυθμο τρόπο, το πιο πιθανόν είναι να περνούσε απαρατήρητο, η συμπεριφορά του θα έπρεπε να ανησυχήσει την κοινή γνώμη προ πολλού.

Όμως, θα πρέπει να του αναγνωρίσουμε πως πίσω από τον τρόπο αντιμετώπισης των μέσων ενημέρωσης δεν κρύβεται μόνο η ευθυνοφοβία του –πρόκειται πιθανότατα για κλασσική περίπτωση ανθρώπου που χάνει τον ύπνο του φοβούμενος πως κάποιος θα τον κατηγορήσει πως φταίει σε κάτι- αλλά και η γενικότερή του μόρφωση και εξοικείωση με τις αρχές της δημοκρατίας και της ελευθερίας της άποψης. Τόσα χρόνια σπουδές στη Μόσχα, ε κάτι θα κόλλησε…

Άλλωστε, τι άλλο μπορεί κανείς να υποθέσει για έναν πολιτικό που αποκλείει για παράδειγμα τα ξένα μέσα ενημέρωσης από τις διασκέψεις Τύπου που δίνει; Ή που, όπως καλή ώρα σήμερα, δημόσια ισχυρίζεται πως «η ανακύκλωση αυτού του ζητήματος, ως πρώτου θέματος, μόνο ζημιά και πανικό προκαλεί στον κόσμο και στην Κύπρο. Σε άλλες χώρες αποκρύβονται πολλά πράγματα, στην Κύπρο δεν αποκρύβεται τίποτα απολύτως»;

Ε λοιπόν σύντροφε, γιατί δεν μας λες τουλάχιστον ποιες είναι αυτές οι άλλες χώρες που «αποκρύβονται» αυτά τα πράγματα που μας παρουσιάζεις σαν παράδειγμα; Απλώς για να ξέρουμε που να βρούμε κρυφτούμε από αυτά τα ανεύθυνα μέσα ενημέρωσης…

Λογοκρισία τώρα, ή εμπρός για τη Βόρειο Κορέα, μπας και γλυτώσουμε απ’ τη γρίπη!

Κυριακή 12 Ιουλίου 2009

Μισή αλήθεια για τη μισή πατρίδα

Εθνοφρουρέ, φέτος ήταν η δική σου σειρά να καταταγείς. Και έτσι να οδηγηθείς μαζί με τους υπόλοιπους σειρές σου στο εθνικό μας θυσιαστήριο.

Ίσως να είναι νωρίς ακόμα και να μην κατάλαβες τι ήταν αυτό που σε ανάγκασε αποχωριστείς την προσωπική σου αξιοπρέπεια. Γιατί σε παρέλαβε εκείνο το τμήμα του συστήματος που ξέρει να λειτουργεί μόνο με το να μετατρέπει τον άνθρωπο, εσένα δηλαδή, σε τυφλό εκτελεστή των ετσιθελικών του αποφάσεων και διαταγών. Σε σας, τους νεοσύλλεκτους, το σύστημα θα επιδιώξει να περάσει με παχιά πατριωτικά λόγια το μήνυμα πως αναλάβατε δήθεν την εκπλήρωση ενός ιερού καθήκοντος προς την πατρίδα, πως η κοινωνία αναμένει κάτι από σας. Αυτά όμως τα λόγια δεν είναι τίποτα άλλο παρά η μισή αλήθεια. Γιατί μόνο αυτό το μισό τους βολεύει.

Εθνοφρουρέ, δεν θα σου πουν ποτέ όλη την αλήθεια για την Ένωση και την ΕΟΚΑ. Για τους Άγγλους. Γ ια τους Τούρκους και τους Τουρκοκύπριους. Για την ΤΜΤ. Για τον Μακάριο και το Γρίβα, τον Ντενκτάς και τον Κουτσούκ. Για τον Γιωρκάτζη και τον Παπαδόπουλο. Για τα Οκτωβριανά, το 1955-59, το 1963/64 και το 1974. Για την Ελλάδα, τη χούντα, το πραξικόπημα, την εισβολή, την κατοχή και τον εποικισμό. Για το δημοψήφισμα.

Η μισή αλήθεια είναι αναγκαία. Χωρίς αυτήν, δεν θα υπήρχαν αυταπάτες. Δεν θα υπήρχε Κυπριακό. Χωρίς τη μισή αλήθεια δεν θα υπήρχε μισή πατρίδα. Και τότε, αυτό το σύστημα που σε εκμεταλλεύεται και βασίζεται στην ψευτιά, την απάτη, την αναξιοκρατία, τις διασυνδέσεις, το ρουσφέτι και τη διαφθορά, όχι μόνο δεν θα μπορούσε να δικαιολογήσει την ύπαρξή του αλλά θα κατέρρεε εν ριπή οφθαλμού.

Πως δηλαδή θα ήταν δυνατό αυτοί που πουλώντας πατριωτισμό παίρνουν μίζες από τις αγορές όπλων με το Κυπριακό λυμένο;

Πως θα μπορούσαν οι υπουργοί άμυνας και οι επιτελάρχες τους να μεταθέτουν και να δίνουν προαγωγές για να ευνοήσουν κάποιους συγκεκριμένους αν δεν υπήρχε Εθνική Φρουρά;

Πως μπορούσαν οι διάφοροι ταγματάρχες να τα παίρνουν αν δεν μπορούσαν να βολέψουν τον γιόκα κάποιου επωνύμου ως οδηγό τους ώστε να λουφάρει σκοπιές και γερμανικά;

Πως θα μπορούσαν οι τραμπουκοσυνδικαλιστές που κάνουν κουμάντο στην ΟΕΛΜΕΚ να επιβάλλει στην κοινωνία τον ετσιθελισμό της εάν δεν υπήρχε η Βιομηχανία Κυπριακού Λτδ?

Πως θα μπορούσε η κυπριακή εκκλησία να παρεμβαίνει υπόγεια στην πολιτική ζωή αν δεν ήταν κύριος μέτοχος της Βιομηχανίας Κυπριακού Λτδ;

Εσένα, Εθνοφρουρέ, σου στέρησαν ένα βασικό ανθρώπινο δικαίωμα. Με εκβιασμούς σε εξανάγκασαν σε εργασία. Κι από πάνω προσπαθούν να να σε κάνουν να πιστέψεις πως εκτός απ’ τη νιότη σου θα πρέπει -αν χρειαστεί- να θυσιάσεις και τη ζωή σου για την πατρίδα. Ποτέ όμως δεν θα σου πουν για ποια πατρίδα θα θυσιαστείς.

  • Κι αυτό γιατί, αν χρειαστεί θα πρέπει να θυσιαστείς για το μολ του Σιακόλα.
  • Να θυσιαστείς για τα ακίνητα του Χριστόδουλου Έλληνα.
  • Για τα εκατομμύρια που έκλεψε στο ΧΑΚ η Τράπεζα Κύπρου.
  • Για σπίτια του κόσμου που έφαγε η Λαϊκή.
  • Για το γκολφ της μητρόπολης Πάφου.
  • Για τα λατομεία του Γαλαταριώτη.
  • Για το Άνασσα.
  • Για την Αρίστο και τη Λεπτός Ντιβέλοπερς.
  • Για τις επιδοτήσεις που παίρνουν οι φίλοι κάποιων υπουργών.
  • Για τις προσφορές που κερδίζουν φίλοι του προέδρου.
  • Για τα υπερκέρδη των κατασκευαστικών.
  • Για τα καμπαρέ των σωματέμπορων.
  • Για τη λέσχη του Φανιέρου.
  • Για την καλοπέραση του Κίτα.
  • Για τα φιλαράκια του Ιάκωβου Παπακώστα.
  • Για τον ΔΗΣΥ, το ΑΚΕΛ, το ΔΗΚΟ, την ΕΔΕΚ και το ΕΥΡΩΚΟ.
  • Για τον Κουλία, τον Πιττοκοπίτη, τον Λιλλήκα, τον Χριστόφια, τον Κατσουρίδη, τον Ομήρου, τον Βαρνάβα, το Παπαδοπουλόπουλο, τον Περδίκη, τον Αναστασιάδη, την Κυριακίδου, τον Γκαρογιάν, τον Φωτίου, τον Κουτσού, τον Κυπριανού, την Αντιγόνη, τον Μάρκο, τον Αβέρωφ, τον Λευτέρη, τον Χριστόφια, τη Σωτηρούλα και τον κάθε άχρηστο της πολιτικής.
  • Για τον Λαζαρίδη, τον Λυκούργο, τον Παττίχη, τον Λουκή, τον Δία, τον Χρυσόστομο, τον Αθανάσιο, τον Νικηφόρο, τον Κεραυνό και τον καθένα που σε περνά για βλάκα.
  • Για το μισθό της Αιμιλίας Κενεβέζου και για τον Καρεκλά.
  • Για τον Παρούτη, τον Διονυσίου και κάθε καλοπληρωμένο διπλοθεσίτη.
  • Για την ΠΟΕΔ, την ΟΕΛΜΕΚ, την ΠΑΣΥΔΥ, την ΕΤΥΚ, την ΕΠΟΠΑΗ.


Αυτή λοιπόν είναι η πατρίδα σου. Και συνάμα ο θύτης σου.