Ποιοί, πότε και πως;

Ακούω και αναθαρρεύω αυτούς που λένε πως:

• Η Ευρωπαϊκή Ένωση επιθυμεί μια λύση του Κυπριακού ώστε να απαλλαγεί από ένα πρόβλημα που δεν επεδίωξε ποτέ να κληρονομήσει.
• Οι ΗΠΑ θέλουν να δουν το Κυπριακό λυμένο ώστε να ενισχύσει τη συνοχή του ΝΑΤΟ.
• Η Τουρκία του Ερντοογάν, του Γκιούλ και του Νταβούτογλου, αποφάσισε να λύσει τα προβλήματά της με τις γειτονικές της χώρες ώστε να διευκολύνει την εξωτερική της πολιτική στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
• Η Ελλάδα, με ηγέτη τον Παπανδρέου, επιθυμεί λύση του Κυπριακού ώστε να εξομαλύνει την τεταμένη σχέση της με την Τουρκία.
• Ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ θέλει να λύσει το Κυπριακό τελειώσει η θητεία του τον Απρίλιο ώστε να επιτευθχεί η επανένωση της Κύπρου.
• Ο Χριστόφιας θέλει κι αυτός να λύσει το Κυπριακό ώστε να αποφευχθεί η de jure διχοτόμηση της Κύπρου.

Αλλά διερωτώμαι, κάνοντας πέρα προβληματισμούς που μου δημιουργεί η αστοχία της εξωτερικής πολιτικής του Χριστόφια και η αδυναμία του να πείσει κανένα από τους 26 εταίρους σε σχέση με το Κυπριακό γεγονός που αποδυναμώνει τη διαπραγματευτική θέση της Ελληνοκυπριακής πλευράς, πως αν πράγματι επιτευθχεί λύση χωρίς επιδιαιτησίες και χρονοδιαγράμματα, ποιοι, πότε και πως θα αναλάβουν να πείσουν εκείνους που απέρριψαν το Σχέδιο Ανάν το 2004 να αποδεχτούν το νέο σχέδιο λύσης, αλλά και αυτούς που τότε το αποδέχτηκαν να μην απορρίψουν το νέο σχέδιο.