Θλιμμένες αρχόντισσες

Έχει λίγες μέρες που προσπαθώ να βρω λίγο χρόνο να γράψω για ένα ζήτημα που έχω στο μυαλό μου εδώ και καιρό αλλά δυστυχώς πάντα προκύπτει κάτι άλλο που με έκανε να αναβάλω το γράψιμο. Σήμερα όμως, με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα κατά της Βίας κατά των Γυναικών θα ήταν αδύνατο να βρω άλλοθι και έκατσα να γράψω λίγες γραμμές για το θέμα αυτό.

Αφορμή στάθηκε η εμπλοκή μου τα τελευταία χρόνια ως εθελοντής σε μια μη κυβερνητική οργάνωση, το Απανέμι, για να με ξαναπάρει η μνήμη μου σε ένα ταξίδι με μαρτυρίες που άκουσα και τραύματα που είδα σε σώμα και ψυχή των κακοποιημένων γυναικών και παιδιών που γνώρισα.

Νοερά είμαι μαζί τους, μια και η σκέψη στα μαρτύρια που περνούν δεκάδες χιλιάδες γυναίκες στην Κύπρο και εκατοντάδες εκατομμύρια στον υπόλοιπο κόσμο που κακοποιούνται από το σύζυγο, τον πατέρα, τον εραστή, τον εργοδότη, τον σωματέμπορο ή τον αστυνομικό δεν είναι κάτι που μπορεί ένας άνθρωπος να κάνει πέρα.

Ειδικά στη χώρα μας, η οποία αρέσκεται να αποκρύβει με εντυπωσιακές προσόψεις τα θεσμοθετημένα της αίσχη, η σημερινή μέρα δεν είναι παρά μια μέρα που θα πρέπει να μας κάνει να στρέφουμε το βλέμμα στον εαυτό μας με διάθεση για αυτοκριτική.

Κι αυτό γιατί τα τελευταία χρόνια γίναμε μάρτυρες σειράς γεγονότων που κατέδειξαν ή καλύτερα απέδειξαν το πόσο διαβρωμένο και διεφθαρμένο είναι το Σύστημά μας. Η Δικαιοσύνη, η Αστυνομία, η Γενική Εισαγγελία, η Εκτελεστική και η Νομοθετική Εξουσία.

• Είδαμε για παράδειγμα, έναν δολοφόνο και βιαστή δύο γυναικών να κυκλοφορεί ελεύθερος μέρα νύκτα εν γνώσει της διοίκησης των φυλακών, της αστυνομίας και της κυβέρνησης.
• Είδαμε πρέσβη να καταδικάζεται για σεξουαλική παρενόχληση και να του απονέμεται εν συνεχεία προεδρική χάρη.
• Είδαμε γυναίκα να βιάζεται και να παρουσιάζεται στα μέσα ενημέρωσης ως εκμεταλλεύτρια και καμπαρετζού.
• Είδαμε γυναίκες θύματα σωματεμπορίας να τρομοκρατούνται από την αστυνομία για να μην αφήνουν τους αφέντες τους.
• Είδαμε ανήλικα παιδιά να βιάζονται και να αθωώνονται με «εισαγγελική χάρη» τα άτομα που κατονόμασαν ως δράστες.
• Είδαμε γυναίκες να κακοποιούνται βίαια από τους συζύγους τους και εν συνεχεία από το κράτος να τις πετά στη χωματερή της κοινωνίας.
• Είδαμε την Αστυνομία να κάνει τα στραβά μάτια για την πορνεία στα καμπαρέ αλλά να επιδεικνύει ανεξήγητο ζήλο όταν πρόκειται για ιερόδουλες που εργάζονται χωρίς νταβατζή.
• Βλέπουμε την Αστυνομία και την Εισαγγελία να διώκουν οργανισμούς και άτομα που διαμαρτυρήθηκαν ανοίγοντας το στόμα τους.

Ας μην γελιόμαστε. Αν δεν έρθει εκείνη η μέρα που η πλειοψηφία που σήμερα γίνεται μάρτυρας της κακοποίησης της μειοψηφίας σπάσει τη σιωπή της, δεν θα δούμε τους δολοφόνους, τους βιαστές, τους παιδεραστές και τους σωματέμπορους να τιμωρούνται.