Αφού ο Χριστόφιας κατάφερε να ωθήσει τη χώρα σε μια άνευ προηγουμένου πιστωτική, δημοσιονομική, ενεργειακή κρίση, και πολιτική κρίση, ξαφνικά όλα φαίνονται μαύρα κι άραχνα.
Η χώρα αδυνατεί να δανειστεί για να αντιμετωπίσει την έκτακτη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ώστε να δώσει την αναγκαία ώθηση στην οικονομία της η οποία δέχτηκε ένα μεγάλο πλήγμα με την απώλεια του ηλεκτροπαραγωγού σταθμού στον Βασιλικό, του νεώτερου και πιο οικονομικού, που αντιπροσώπευε 53% της εγκατεστημένης ισχύος παραγωγής ρεύματος στην Κύπρο.
Τα επιτόκια δανεισμού της Κύπρου από το εξωτερικό έχουν αυξηθεί σε ακόμη πιο απαγορευτικό επίπεδο και ο δανεισμός από την εσωτερική αγορά έχει καταστεί ανέφικτος δεδομένων των πιέσεων στις καταθέσεις που άρχισαν να ασκούν οι αποσύρσεις καταθέσεων κυρίως μετά τις πιο πρόσφατες υποβαθμίσεις.
Το έλλειμμα για φέτος, που προβλέφθηκε πως θα είναι κάτω από το 4% προβλέπεται να εκτιναχθεί, χωρίς καν να συνυπολογιστούν οι απώλειες σε έσοδα λόγω της ενεργειακής κρίσης από την έκρηξη στο Μαρί σε 7,5% περίπου. Ήδη, το πρώτο εξάμηνο το έλλειμμα είχε ανέλθει σε 3,7% του ΑΕΠ με βάση αδημοσίευτα στοιχεία του υπουργείου οικονομικών ενώ το πρώτο πεντάμηνο ήταν 2,7% με βάση δημοσιευμένα στοιχεία.
Η επίτευξη με άλλα λόγια του στόχου του 4% του ΑΕΠ για έλλειμμα φέτος προϋποθέτει εξοικονομήσεις της τάξης του 0,5 δις ευρώ. Που λοιπόν θα κόψει δαπάνες η κυβέρνηση μέσα σε 5 μήνες μέχρι το τέλος του χρόνου χωρίς να προκαλέσει κοινωνική αντίδραση; Ή ποιους θα μπορέσει να φορολογήσει στην περίοδο αυτή χωρίς να επιδεινώσει την κατάσταση της οικονομίας;
Με αυτά τα δεδομένα, είναι πιθανόν η οικονομία να χρειαστεί επιπρόσθετα να παραμείνει δέσμια του υψηλού κόστους ηλεκτρισμού που παράγει σήμερα η ΑΗΚ με τους πεπαλαιωμένους της ηλεκτροπαραγωγούς σταθμούς και των κινητών μονάδων τις οποίες θα εγκαταστήσει. Κι αυτό γιατί είναι ακόμη άγνωστο ποιο ποσό θα καταβάλουν, σε αυτήν οι ασφαλιστικές, αν φυσικά το καταβάλουν, και προπαντός πότε, ώστε να μπορεί αυτή να σχεδιάσει έστω και μεσοπρόθεσμα.
Το κράτος αδυνατεί στην κατάσταση που βρίσκονται τα δημοσιονομικά του να ενισχύσει την ΑΗΚ οικονομικά ώστε να χρηματοδοτήσει την ανοικοδόμηση του Βασιλικού. Επίσης, είναι πιθανόν να αναγκαστεί, σε περίπτωση που οι ασφαλιστικές εταιρείες πράγματι καταβάλουν αποζημιώσεις στην ΑΗΚ και κινηθούν εναντίον του δικαστικά, να καταβάλει σε αυτές το πλήρες ποσό που ενδέχεται να ανέλθει σε 800 εκ. ευρώ, ή 4,5% του ΑΕΠ.
Σε αυτήν την ίδια τραγική κατάσταση προστίθεται η απαίτηση της ΠΑΣΥΔΥ όπως "γίνουν σεβαστά τα δικαιώματα των εργαζομένων". Σε απλά ελληνικά, εννοεί τους εξωφρενικά ψηλούς μισθούς στο δημόσιο και τις αυτόματες αυξήσεις που εισπράττουν όσοι απλώς πηγαίνουν στο γραφείο τους χωρίς κατ' ανάγκη να παράγουν έργο.
Το πρόγραμμά του Δημήτρη Χριστόφια αποδείχθηκε ανεφάρμοστο. Οι στρατηγικοί στόχοι του όσο εύηχοι κι αν ακούγονται δεν μπορούν να επιτευχθούν μια και οι τακτικές του οδήγησαν σε παντελή χρεοκοπία.
Την ίδια στιγμή, θέλει να συνεχίσει την προσφορά του προς τον λαό, ο οποίος τον εξέλεξε και στον οποίο λογοδοτεί. Το πως και τι θα προσφέρει παραμένει ακόμη άγνωστο με αυτά τα μυαλά, αυτές τις πολιτικές.
Επιπλέον, ο Χριστόφιας ετοιμάζεται να υπογράψει 'μνημόνιο' με το ΔΗΚΟ ώστε να εξασφαλίσει ένα δεκανίκι παραμονής στην προεδρία για χάριν των εξουσιών που αυτή προσφέρει σε όποιον κατέχει το προεδρικό αξίωμα. Τις οποίες δεν θα μπορεί να ασκεί αποτελεσματικά δεδομένης της χαμηλής του αποδοχής. Ούτε οικονομική πολιτική μπορεί να ασκήσει, ούτε κοινωνική, ούτε ενεργειακή, ούτε εξωτερική. Πόσο μάλλον να διαπραγματευτεί λύση του Κυπριακού.
Τόσο ισχυρός, μα τόσο αδύναμος.
Όποιος πολιτικός βρισκόταν μέσα σε μια τέτοια κατάσταση και αντιμετώπιζε τέτοια αδιέξοδα θα πάθαινε κατάθλιψη.
Ο Χριστόφιας, ο οποίος, κακώς κατά την άποψή μου, θέλει να παραμείνει πρόεδρος, έχει μια μεγάλη ευκαιρία να κάνει μια σωστή κίνηση.
Μπορεί να αναιρέσει τον εαυτό του. Μπορεί να επιλέξει να έρθει σε ρήξη με το παρελθόν του. Να βγάλει τον ζουρλομανδύα που ντύθηκε όταν έγινε μέλος της ΕΔΟΝ.
Μπορεί με δύο κινήσεις, δύο πολιτικές, δύο τολμηρά βήματα να φέρει τα πάνω κάτω, να ανατρέψει την κατάσταση σε ό,τι αφορά το κόστος δανεισμού, να δώσει μια ώθηση στην οικονομία, να καταστήσει τα δημοσιονομικά βιώσιμα και να αποφύγει το μηχανισμό στήριξης με ό,τι αυτός συνεπάγεται.
Με την πρώτη κίνηση θα πρέπει να παγώσει το κρατικό μισθολόγιο στα ίδια επίπεδα με πέρσι και να παγώσει και τις προσλήψεις. Το πάγωμα μισθών πρέπει να είναι καθολικό. Πρέπει να αφορά όχι μόνο τις αυξήσεις στη βάση συλλογικών διαπραγματεύσεων, αλλά και τις προσαυξήσεις και την αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή, κοινώς ΑΤΑ. Αυτό το πάγωμα πρέπει να ισχύσει έως ότου επιβάλλεται η διαφοροποίησή του. Όταν π.χ. λογιστές στο δημόσιο παραιτούνται για να πάνε να δουλέψουν στον ιδιωτικό τομέα και το κράτος χρειάζεται λογιστές τότε θα πρέπει να δίνει σε αυτούς μια ανάλογη αύξηση. Το ίδιο με τους γιατρούς, με δάσκαλους, με νοσοκόμες, με δακτυλογράφους κ.ο.κ. Ας μην ξεχνάμε, οι απολαβές στο δημόσιο είναι τουλάχιστον κατά 70% ψηλότερες από αυτές στον ιδιωτικό τομέα, άρα, δεν είναι ανάγκη να 'λυπηθούμε΄τους 'φτωχούς' δημόσιους υπάλληλους.
Κατόπιν θα πρέπει να προωθήσει την αποκρατικοποίηση της ΑΗΚ και της ΑΤΗΚ. Η πρώτη θα αποκτούσε τη δυνατότητα μέσω μιας οικονομικής ένεσης ενός στρατηγικού επενδυτή να προχωρήσει σε επενδύσεις. Με την πώληση της δεύτερης, το κράτος θα μπορούσε να εξασφαλίσει ένα οικονομικό μαξιλάρι που θα μπορούσε να το κρατήσει εκτός χρηματαγορών για τουλάχιστον ένα χρόνο μέχρι να εξομαλυνθεί η κατάσταση. Με τα έσοδα της πώλησης θα μπορούσε μάλιστα να αρχίσει να κομπάζει πως έχει και τα μέσα να στηρίξει το τραπεζικό σύστημα αν χρειαστεί.
Έτσι δεν θα χρειαστεί να θέσει σε κίνδυνο τις διαπραγματεύσεις του Κυπριακού παραδιδόμενος στο ΔΗΚΟ ώστε αν χρειαστεί να σώσει ό,τι μπορει να περισωθεί.
Οι επιλογή είναι δική του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου