Το φάντασμα του Μοντσεγκορσκ και του παρελθόντος

Ο πρόεδρος Χριστόφιας δεν έκρυψε ποτέ τον αντιαμερικανισμό του και τις αντιδυτικές του διαθέσεις γενικότερα. Από τη μέρα που ανέλαβε πρόεδρος, χάραξε την εξωτερική του πολιτική του με κύριο γνώμονα τις προκαταλήψεις του και την αποδοχή των εκάστοτε επιθυμιών της Μόσχας ως ιερό καθήκον, λαμβάνοντας υπ' όψιν ελάχιστα, αν όχι καθόλου, όπως αποδείχθηκε, τα συμφέροντα της ίδιάς του της χώρας. Για αυτό άλλωστε κατέστησε τον εαυτό του θιασώτη κάθε τραμπούκου της διεθνούς πολιτικής.

Ειδικά σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του φορτίου του πλοίου Μόντσεγκορσκ, η κυβέρνησή του τήρησε μια στάση που είχε ως στόχο να ευχαριστήσει πάση θυσία τη Ρωσία, τη Συρία που είναι παραδοσιακός σύμμαχός της όπως και το Ιράν.

Το συμφέρον της ίδιάς του της χώρας, όπως προκύπτει εκ των πραγμάτων, ο πρόεδρός αδιαφόρησε με τα γνωστά συνεπακόλουθα.

Η κατάσταση που έχει προκύψει μετά την έκρηξη, τείνει να τεινάξει την οικονομία συθέμελα.

Ενδεικτικά, τα 1450 μεγαβάτ του συστήματος παραγωγής της ΑΗΚ που συντηρούσαν 375 χιλιάδες θέσεις εργασίας, έχουν πλέον περιοριστεί στα 680 δηλαδή κάτω από το μισό.

Με άλλα λόγια, απειλούνται αναλογικά 200 χιλιάδες θέσεις εργασίας. Μεγαλύτερο κίνδυνο, διατρέχουν μάλιστα οι ποιοτικότερες, αυτές στον χρηματοοικονομικό τομέα.

Η αποστολή βοήθειας από το εξωτερικό υπό τη μορφή ηλεκτρογεννητριών μπορεί να συμβάλει σε κάποιο βαθμό στην αντιμετώπιση της κατάστασης και τον περιορισμό των απωλειών στην οικονομία.

Το ίδιο και η εξασφάλιση ηλεκτρικού ρεύματος από τους Τουρκοκύπριους. Μπορεί κι αυτή να συμβάλει προς την κατεύθυνση αυτή.

Οι αντιδράσεις που προκάλεσε είναι αδικαιολόγητες και ανεύθυνες.

Στη φύση τους, εξίσου ανεύθυνες όπως ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκε ο Χριστόφιας το φορτίο του Μοντσεγκόρσκ. Μια και βασίζονται σε αντιτουρκικά αισθήματα και προκαταλήψεις και δεν επιτρέπουν καν ένα νηφάλιο διάλογο.

Η απύθμενη βλακεία του Χριστόφια όπως και του εθνικιστικού μετώπου με ηγέτη τον αρχιεπίσκοπο πλαισιομένο από τα διάφορα άλλα τσογλάνια της πολιτικής, Πορδίκη, Γαρογιάν, Κακομήρου και Συλλούρη, έχει οδηγήσει τον τόπο από τη μια καταστοφή στην άλλη.

Ο κόσμος δεν ωρίμασε. Και τον περιμένουν τώρα και χειρότερα.

* * * * * * * * * * * * * * * * *

Υ.Γ. Είναι κάπως άσχετο και συνεπώς ξεκάρφωτο. Θέλω όμως να ξέρω τι ρόλο έπαιξε το φορτίο του Μοντσεγκορσκ στις επαφές του Χριστόφια με ξένους ηγέτες.

Το ερώτημα εγείρεται μια και από την κατάσχεση του φορτίου, μέχρι την έκρηξη στη βάση Ευάγγελος Φλωράκης, ο Δημήτρης Χριστόφιας συναντήθηκε με τον Σύρο πρόεδρο δύο φορές. Η πρώτη ήταν στις 31 Αυγούστου 2009 στη Δαμασκό. Η δεύτερη φορά, οπότε οι δυο τους αλληλοπαρασημοφορήθηκαν με τις ανώτατες διακρίσεις των χωρών τους, ήταν στις 4 Νοεμβρίου 2010.

Μια εβδομάδα νωρίτερα, στις 27 Οκτωβρίου 2010 είχε συναντήσει τον Μαχμούτ Αχμαντινετζάντ στη Νέα Υόρκη, στα πλαίσια της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ.

Τον Ρώσο πρόεδρο, τον υποδέχτηκε στην Κύπρο στις 8 Οκτωβρίου.

Θέλει ο Πρόεδρός μας να πιστέψουμε πως δεν συζήτησε με κανένα από αυτούς το φορτίο του Μοντσεγκορσκ; Δεν ζήτησε κανείς να μάθει τι ήθελε η Κύπρος να κάνει το φορτίο; Δεν ζήτησε καθόλου ενημέρωση ο Χριστόφιας από τους συνεργάτες του για την όλη κατάστασή πριν τις συναντήσεις;