Και όμως, ελπίδα υπάρχει

Αφού ο Χριστόφιας κατάφερε να ωθήσει τη χώρα σε μια άνευ προηγουμένου πιστωτική, δημοσιονομική, ενεργειακή κρίση, και πολιτική κρίση, ξαφνικά όλα φαίνονται μαύρα κι άραχνα.

Η χώρα αδυνατεί να δανειστεί για να αντιμετωπίσει την έκτακτη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ώστε να δώσει την αναγκαία ώθηση στην οικονομία της η οποία δέχτηκε ένα μεγάλο πλήγμα με την απώλεια του ηλεκτροπαραγωγού σταθμού στον Βασιλικό, του νεώτερου και πιο οικονομικού, που αντιπροσώπευε 53% της εγκατεστημένης ισχύος παραγωγής ρεύματος στην Κύπρο.

Τα επιτόκια δανεισμού της Κύπρου από το εξωτερικό έχουν αυξηθεί σε ακόμη πιο απαγορευτικό επίπεδο και ο δανεισμός από την εσωτερική αγορά έχει καταστεί ανέφικτος δεδομένων των πιέσεων στις καταθέσεις που άρχισαν να ασκούν οι αποσύρσεις καταθέσεων κυρίως μετά τις πιο πρόσφατες υποβαθμίσεις.

Το έλλειμμα για φέτος, που προβλέφθηκε πως θα είναι κάτω από το 4% προβλέπεται να εκτιναχθεί, χωρίς καν να συνυπολογιστούν οι απώλειες σε έσοδα λόγω της ενεργειακής κρίσης από την έκρηξη στο Μαρί σε 7,5% περίπου. Ήδη, το πρώτο εξάμηνο το έλλειμμα είχε ανέλθει σε 3,7% του ΑΕΠ με βάση αδημοσίευτα στοιχεία του υπουργείου οικονομικών ενώ το πρώτο πεντάμηνο ήταν 2,7% με βάση δημοσιευμένα στοιχεία.

Η επίτευξη με άλλα λόγια του στόχου του 4% του ΑΕΠ για έλλειμμα φέτος προϋποθέτει εξοικονομήσεις της τάξης του 0,5 δις ευρώ. Που λοιπόν θα κόψει δαπάνες η κυβέρνηση μέσα σε 5 μήνες μέχρι το τέλος του χρόνου χωρίς να προκαλέσει κοινωνική αντίδραση; Ή ποιους θα μπορέσει να φορολογήσει στην περίοδο αυτή χωρίς να επιδεινώσει την κατάσταση της οικονομίας;

Με αυτά τα δεδομένα, είναι πιθανόν η οικονομία να χρειαστεί επιπρόσθετα να παραμείνει δέσμια του υψηλού κόστους ηλεκτρισμού που παράγει σήμερα η ΑΗΚ με τους πεπαλαιωμένους της ηλεκτροπαραγωγούς σταθμούς και των κινητών μονάδων τις οποίες θα εγκαταστήσει. Κι αυτό γιατί είναι ακόμη άγνωστο ποιο ποσό θα καταβάλουν, σε αυτήν οι ασφαλιστικές, αν φυσικά το καταβάλουν, και προπαντός πότε, ώστε να μπορεί αυτή να σχεδιάσει έστω και μεσοπρόθεσμα.

Το κράτος αδυνατεί στην κατάσταση που βρίσκονται τα δημοσιονομικά του να ενισχύσει την ΑΗΚ οικονομικά ώστε να χρηματοδοτήσει την ανοικοδόμηση του Βασιλικού. Επίσης, είναι πιθανόν να αναγκαστεί, σε περίπτωση που οι ασφαλιστικές εταιρείες πράγματι καταβάλουν αποζημιώσεις στην ΑΗΚ και κινηθούν εναντίον του δικαστικά, να καταβάλει σε αυτές το πλήρες ποσό που ενδέχεται να ανέλθει σε 800 εκ. ευρώ, ή 4,5% του ΑΕΠ.

Σε αυτήν την ίδια τραγική κατάσταση προστίθεται η απαίτηση της ΠΑΣΥΔΥ όπως "γίνουν σεβαστά τα δικαιώματα των εργαζομένων". Σε απλά ελληνικά, εννοεί τους εξωφρενικά ψηλούς μισθούς στο δημόσιο και τις αυτόματες αυξήσεις που εισπράττουν όσοι απλώς πηγαίνουν στο γραφείο τους χωρίς κατ' ανάγκη να παράγουν έργο.

Το πρόγραμμά του Δημήτρη Χριστόφια αποδείχθηκε ανεφάρμοστο. Οι στρατηγικοί στόχοι του όσο εύηχοι κι αν ακούγονται δεν μπορούν να επιτευχθούν μια και οι τακτικές του οδήγησαν σε παντελή χρεοκοπία.

Την ίδια στιγμή, θέλει να συνεχίσει την προσφορά του προς τον λαό, ο οποίος τον εξέλεξε και στον οποίο λογοδοτεί. Το πως και τι θα προσφέρει παραμένει ακόμη άγνωστο με αυτά τα μυαλά, αυτές τις πολιτικές.

Επιπλέον, ο Χριστόφιας ετοιμάζεται να υπογράψει 'μνημόνιο' με το ΔΗΚΟ ώστε να εξασφαλίσει ένα δεκανίκι παραμονής στην προεδρία για χάριν των εξουσιών που αυτή προσφέρει σε όποιον κατέχει το προεδρικό αξίωμα. Τις οποίες δεν θα μπορεί να ασκεί αποτελεσματικά δεδομένης της χαμηλής του αποδοχής. Ούτε οικονομική πολιτική μπορεί να ασκήσει, ούτε κοινωνική, ούτε ενεργειακή, ούτε εξωτερική. Πόσο μάλλον να διαπραγματευτεί λύση του Κυπριακού.

Τόσο ισχυρός, μα τόσο αδύναμος.

Όποιος πολιτικός βρισκόταν μέσα σε μια τέτοια κατάσταση και αντιμετώπιζε τέτοια αδιέξοδα θα πάθαινε κατάθλιψη.

Ο Χριστόφιας, ο οποίος, κακώς κατά την άποψή μου, θέλει να παραμείνει πρόεδρος, έχει μια μεγάλη ευκαιρία να κάνει μια σωστή κίνηση.

Μπορεί να αναιρέσει τον εαυτό του. Μπορεί να επιλέξει να έρθει σε ρήξη με το παρελθόν του. Να βγάλει τον ζουρλομανδύα που ντύθηκε όταν έγινε μέλος της ΕΔΟΝ.

Μπορεί με δύο κινήσεις, δύο πολιτικές, δύο τολμηρά βήματα να φέρει τα πάνω κάτω, να ανατρέψει την κατάσταση σε ό,τι αφορά το κόστος δανεισμού, να δώσει μια ώθηση στην οικονομία, να καταστήσει τα δημοσιονομικά βιώσιμα και να αποφύγει το μηχανισμό στήριξης με ό,τι αυτός συνεπάγεται.

Με την πρώτη κίνηση θα πρέπει να παγώσει το κρατικό μισθολόγιο στα ίδια επίπεδα με πέρσι και να παγώσει και τις προσλήψεις. Το πάγωμα μισθών πρέπει να είναι καθολικό. Πρέπει να αφορά όχι μόνο τις αυξήσεις στη βάση συλλογικών διαπραγματεύσεων, αλλά και τις προσαυξήσεις και την αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή, κοινώς ΑΤΑ. Αυτό το πάγωμα πρέπει να ισχύσει έως ότου επιβάλλεται η διαφοροποίησή του. Όταν π.χ. λογιστές στο δημόσιο παραιτούνται για να πάνε να δουλέψουν στον ιδιωτικό τομέα και το κράτος χρειάζεται λογιστές τότε θα πρέπει να δίνει σε αυτούς μια ανάλογη αύξηση. Το ίδιο με τους γιατρούς, με δάσκαλους, με νοσοκόμες, με δακτυλογράφους κ.ο.κ. Ας μην ξεχνάμε, οι απολαβές στο δημόσιο είναι τουλάχιστον κατά 70% ψηλότερες από αυτές στον ιδιωτικό τομέα, άρα, δεν είναι ανάγκη να 'λυπηθούμε΄τους 'φτωχούς' δημόσιους υπάλληλους.

Κατόπιν θα πρέπει να προωθήσει την αποκρατικοποίηση της ΑΗΚ και της ΑΤΗΚ. Η πρώτη θα αποκτούσε τη δυνατότητα μέσω μιας οικονομικής ένεσης ενός στρατηγικού επενδυτή να προχωρήσει σε επενδύσεις. Με την πώληση της δεύτερης, το κράτος θα μπορούσε να εξασφαλίσει ένα οικονομικό μαξιλάρι που θα μπορούσε να το κρατήσει εκτός χρηματαγορών για τουλάχιστον ένα χρόνο μέχρι να εξομαλυνθεί η κατάσταση. Με τα έσοδα της πώλησης θα μπορούσε μάλιστα να αρχίσει να κομπάζει πως έχει και τα μέσα να στηρίξει το τραπεζικό σύστημα αν χρειαστεί.

Έτσι δεν θα χρειαστεί να θέσει σε κίνδυνο τις διαπραγματεύσεις του Κυπριακού παραδιδόμενος στο ΔΗΚΟ ώστε αν χρειαστεί να σώσει ό,τι μπορει να περισωθεί.

Οι επιλογή είναι δική του.

Η φούσκα των ψευδαισθήσεων

Ο πρόεδρος Χριστόφιας έχασε την επαφή με τον υπόλοιπο κόσμο.

Δεν έχει αντιληφθεί πως έχει γίνει βάρος ακόμα και για το κόμμα του οποίου υπήρξε ηγέτης.

Δεν κατάλαβε πως δεν μπορεί να κυβερνήσει το κράτος με κουτοπονηριές.

Δεν έχει αντιληφθεί πως δεν έχει πλέον κύρος.

Δεν κατάλαβε πως έγινε ο περίγελος στην Κύπρο και στο εξωτερικό.

Δεν κατάλαβε πως η εμμονές του δεν τον οδηγούν πουθενά.

Δεν κατάλαβε πως δεν είναι πια ο κυρίαρχος του παιγνιδιού.

Δεν κατάλαβε πως οδήγησε την οικονομία στα πρόθυρα της κατάρρευσης.

Δεν κατάλαβε πως η οικονομία δεν αντέχει την αύξηση του κόστους κρατικού δανεισμού.

Δεν κατάλαβε πως δεν μπορεί πλέον να ελέγξει αυτό που θα την ακολουθήσει.

Δεν κατάλαβε πως πρέπει να βάλει νερό στο κρασί του.

Δεν κατάλαβε πως είναι άνθρωπος περιορισμένων ικανοτήτων.

Δεν κατάλαβε πως απέτυχε.

Δεν κατάλαβε πως δεν τον αντέχει ο τόπος.

Δεν κατάλαβε πως ο τόπος δεν αντέχει ούτε την ΠΑΣΥΔΥ.

Δεν κατάλαβε πως τον καταλάβαμε.

Υ.Γ. Ο βασιλιάς είναι γυμνός...

Ο Χριστόφιας και το τίμημα της ανωριμότητας μιας κοινωνίας

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως οι συνέπειες της έκρηξης της 11ης Ιουλίου που σκότωσε 13 άτομα, τραυμάτισε 61 και έθεσε εκτός λειτουργίας τον ηλεκτροπαραγωγό σταθμό στον Βασιλικό, τον νεώτερο και μεγαλύτερο στην Κύπρο, είναι ανυπολόγιστες, τόσο σε ό,τι αφορά την οικονομία όσο και την κοινωνία.

Ο έκδηλα ανεύθυνος χειρισμός του ζητήματος του φορτίου του Μόντσεγκορσκ σε συνδυασμό με τις διαστάσεις της καταστροφής προκάλεσε μια δικαιολογημένη δημόσια αντίδραση.

Ως εκ θαύματος, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί, μέσα σε αυτήν την πολιτική τρικυμία ο Δημήτρης Χριστόφιας, ο άνθρωπος ο οποίος κατά κύριο λόγο ευθύνεται για την παραμονή των εκρηκτικών στην Κύπρο κατάφερε να επιπλεύσει σαν φελλός.

Εκεί που τα είχε χαμένα, εκεί που όλοι τον είχαν ξοφλημένο. Θαύμα; Αμφιβάλλω.

Υπάρχει μια λογική εξήγηση. Βρήκε έναν από μηχανής θεό.

Ποιος τελικά του προσέφερε σανίδα σωτηρίας; Ποιος φρόντισε για την πολιτική επιβίωση, έστω και προσωρινά, του πλέον ανίκανου στο πάνθεον της κυπριακής πολιτικής;

Την απάντηση θα πρέπει να την αναζητήσουμε όχι μέσα, αλλά έξω από το προεδρικό.

Η έκρηξη του θυμού για την τραγωδία και τις υλικές ζημιές σε συνδυασμό με τον χειρισμό της υπόθεσης Μόντσεγκορσκ και την προεδρική αντίδραση ήταν αυθόρμητη.

Βρήκε έκφραση σε κινητοποιήσεις πολιτών οι διαστάσεις και ένταση των οποίων ήταν πρωτόγνωρες για τη σημερινή κοινωνία. Θύμιζαν περισσότερο τη δεκαετία του 70.

Οι κινητοποιήσεις αυτές ενώ στρέφονταν αρχικά κατά του Χριστόφια και της πολιτικής έτυχαν εκμετάλλευσης τόσο από άτομα όσο και ομάδες για να μετατραπούν σε όχημα έκφρασης εθνικισμού.

Σε αυτές εκφράζονταν και εκφράζονται από ορισμένους συνθήματα που διχάζουν ακόμη την κοινωνία.

Προσωπικά έγινα μάρτυρας συνθημάτων υπέρ του Τάσου Παπαδόπουλου, υπέρ του Γιώργου Περδίκη, ακόμη και του Γιώργου Κολοκασίδη. Άλλα παρέπεμπαν στην Ένωση και στην ελληνικότητα της Κύπρου, άλλα στο όχι του 2004. Επί πλέον, ορισμένα στρέφονταν κατά του Μάνθου Μαυρομάτη επειδή εργάστηκε για τη συμφωνία που εξασφαλίζει στους ελληνοκύπριους 80 μεγαβάτ ρεύμα κάθε μέρα ώστε να μην χαλούν τα φαγητά στο ψυγείο τους τώρα το καλοκαίρι με τα 40άρια.

Δημιούργησαν μια εθνικιστική έξαρση που υποδαύλιζε η συνεχής επανάληψη του εθνικού ύμνου της Ελλάδας (η υιοθέτησή του οποίου σημειωτέον από την Κυπριακή Δημοκρατία που ελέγχεται από τους Ελληνοκύπριους τουλάχιστον διαιωνίζει το Κυπριακό, αλλά ας το αφήσουμε αυτό για μια άλλη ανάρτηση) τον οποίο τραγουδούσαν ορισμένα άτομα με υψωμένο το δεξί χέρι, όπως δηλαδή οι ναζί και οι λοιποί φασίστες.

Η εικόνα είναι αποκρουστική. Αυτή ήταν που έκανε ένα μεγάλο αριθμό ενεργών πολιτών και άλλων συμπολιτών να αποσυρθεί από τις κινητοποιήσεις και να μείνει σπίτι του. Και επέτρεψε στον Χριστόφια να συσπειρώσει το κοπάδι των ΑΚΕΛικών.

Έστω κι αν τα καθάρματα του ΕΛΑΜ δεν ξαναεμφανίστηκαν οργανωμένα σαν την ΕΣΑ (τους τραμπούκους του Χίτλερ) όπως έπραξαν στις 12 Ιουλίου, κατάφεραν να διοχετεύσουν ένα δηλητήριο που παρέλυσε τις κινητοποιήσεις.

Με αποτέλεσμα να εξακολουθεί ο Χριστόφιας να κυβερνά έναν τόπο τον οποίο έριξε στην άβυσσο.

Η κυπριακή κοινωνία αποδείχθηκε κατώτερη των περιστάσεων. Δεν επεδίωξε να απομονώσει τους τραμπούκους του ΕΛΑΜ και κάθε εθνικιστικό στοιχείο από τις κινητοποιήσεις κατά του Χριστόφια. Επέδειξε ανωριμότητα.

Ήταν η ίδια ανωριμότητα που επέτρεψε στον Χριστόφια να ανεβεί στην εξουσία όπως και να κρατιέται εκεί που βρίσκεται τώρα. Ήταν η ίδια ανωριμότητα που επέτρεψε σε ανεύθυνους εθνικιστές να κυβερνήσουν και να διαλύσουν αυτό το κράτος και να το συντηρούν σε κατάσταση αποσύνθεσης. Ήταν η ίδια ανωριμότητα με την οποία τέθηκαν οι σχέσεις της Κύπρου με τη Συρία και το Ιράν υπεράνω της ζωής πολιτών της και της ευημερίας της κοινωνίας. Είναι η ίδια ανωριμότητα με την οποία ο Χριστόφιας χειρίστηκε την οικονομία, καθοδηγούμενος από τις μαρξιστικές του φαντασιώσεις που οδηγούν τη χώρα από το κακό στο χειρότερο.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως ο Δημήτρης Χριστόφιας δεν είναι απλώς ένας γελοίος, ανεύθυνα επικίνδυνος πολιτικός και πως η παραίτησή του θα εξυπηρετούσε την κοινωνία.

Η ωρίμανση όμως της κοινωνίας είναι προϋπόθεση για αυτό. Είναι αυτή που θα της επιτρέψει να αναζητήσει νέους ηγέτες μέσα από τους κόλπους της, τους οποίους θα διακρίνει η σωφροσύνη. Και θα προσφέρουν στον κόσμο ένα ρεαλιστικό όραμα.

Για να το πετύχει όμως αυτό, θα πρέπει να αναπτύξει αντισώματα κατά της ακροδεξιάς.

Αυτό είναι προς το συμφέρον της ίδιας, εκτός φυσικά κι αν σε τελική ανάλυση δεν την πειράζει να βλέπει το κάθε κωθώνι να κάνει κουμάντο εντός κι εκτός του προεδρικού.

Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν

Χτες το απόγευμα, ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ κάλεσε δημοσιογράφους στο γραφείο έχοντας προαναγγείλει την πραγματοποίησή της από προχτές για να τους πει κάτι σημαντικό.

Όταν έφτασε η μεγάλη αυτή στιγμή, ο Μάριος ανέγνωσε ένα πολυσέλιδο κείμενο, στο οποίο ζήτησε το σχηματισμό "κυβέρνησης ευρείας αποδοχής".

Το αίτημά του αυτό δεν το έθεσε υπό τη μορφή όρου για τη συνέχιση της συνεργασίας.

Ούτε το συνόδευσε με μια προθεσμία για την υλοποίησή του.

Το κατέθεσε, μαζί με διάφορους άλλους βερμπαλισμούς, προφανώς προς γενικότερο προβληματισμό.

Ερώτημα 1: Καλά Μάριε, αφού εσείς στο ΔΗΚΟ με τον Χριστόφια δεν τα βρίσκετε τόσα χρόνια, πως θα τα βρούνε όλοι μαζί με αυτόν;

Ερώτημα 2: Γιατί αναλώνεις τον χρόνο μας με ανούσιες προτάσεις προς την κυβέρνηση, αφού η μη υλοποίησή τους δεν θα έχει καμιά συνέπεια για τη συμμετοχή σας στην κυβέρνηση του Χριστόφια;

Υ.Γ. Συγνώμη που ασχολούμαι μαζί σου. Κατά λάθος σε πήρα προς στιγμή σοβαρά.

Η ιστορία του Γιάννη του Τσαντίλα

Μου στάλθηκε από το www.24grammata.com και το παραθέτω αυτούσιο:

Οίκος Moody’s: η ιστορική αξιoλόγηση των αξιολογητών

γράφει ο Γιώργος Δαμιανός

Ποιος ήταν ο John Moody; Τι σημαίνει το όνομά του; H ιστορία του οίκου Moody’s.

Η λέξη Moody’s έχει μπει, πλέον στην καθημερινότητα μας. Στο ελληνικό λεξιλόγιο πριν ή μετά τη λ. Moody’s υπάρχει η λέξη υποβάθμιση. Το όνομα είναι βαρύγδουπο και προβάλλεται ως “έγκυρο” από τα ελληνικά και ξένα Μ.Μ.Ε. Οι εκθέσεις το οίκου Moody’s ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις και υποθηκεύουν το σήμερα και το αύριο του πλανήτη, αφού καθορίζουν το αν θα δανειστεί, και με ποιους όρους, μια χώρα. Υποθηκεύει το μέλλον του πλανήτη, γιατί ως γνωστόν, τα δανεικά αυτά θα τα πληρώσουν και οι μελλοντικές γενιές.

Τα πρώτα βήματα του John Moody/ Τζον Μούντι

Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι η επωνυμία Moody’s προέρχεται από το επώνυμο ενός, μάλλον, αποτυχημένου δημοσιογράφου / οικονομικού αναλυτή, που έδρασε στις ΗΠΑ στις αρχές του 20ου αιώνα. Το πλήρες όνομα του ήταν Τζον Μούντι (John Moody, 1868 – 1958) και στα Ελληνικά θα μπορούσαμε να το αποδώσουμε ως Γιάννης Τσαντίλας.

Ο Γιαννάκης, λοιπόν, ξεκίνησε ως δημοσιογράφος, δίχως πανεπιστημιακές γνώσεις (στα γεράματα θα του δώσουν onoris causa, πτυχίο στη Νομική) και κάπου στο μεσοστράτι της ζωής του (το 1909) αποφάσισε να ασχοληθεί με ένα μεσιτικό/ χρηματοοικονομικό γραφείο στη Νέα Υόρκη. Ήταν έξυπνο παιδί, παιδί της πιάτσας και καθώς το μάτι του έκοβε, όπως κόβει σε όλα τα λαμόγια (τα μυωπικά τους ματάκια βλέπουν τα κοντινά αλλά χάνουν τα μακρινά) αποφάσισε να εισάγει για πρώτη φορά έναν πίνακα αξιολόγησης στις επενδύσεις των σιδηροδρόμων. Ο Τζον Μούντι (ή Γιάννης Τσαντίλας) υπεραπλουστεύοντας κάθε έννοια οικονομίας φτιάχνει έναν κατάλογο (ανάλογο με την αξιολόγηση των κινηματογραφικών ταινιών σε ένα σημερινό έντυπο) και με γράμματα (ΑΑΑ, ΑΑ, Α…) αντί για αστερίσκους βαθμολογεί τις επενδύσεις στους σιδηροδρόμους των Η.Π.Α. Η απλότητα του θέματος άρεσε στους επενδυτές και το όνομα του Γιαννάκη ξεχωρίζει. Πολύ γρήγορα o “Γιαννάκης Τσαντίλας” αυτοαναβαθμίζει το γραφειάκι του και από μεσίτης αυτοανακηρύσσεται πραγματογνώμονας επιχειρήσεων. Βγάζει χρήματα, δηλαδή, πουλώντας πληροφορίες για τη βιωσιμότητα των εταιρειών και αξιολογεί, με τον τρόπο που αξιολογούν τα λαμόγια τη βιωσιμότητα άλλων επιχειρήσεων αλλά και την εμπορευσιμότητα των μετοχών. Η αμοιβή του είναι υψηλή (σήμερα, για κάτι αντίστοιχο παίρνει, περίπου, 150.000 ευρώ καθώς και ποσοστά από τις αγοροπωλησίες των μετοχών) αλλά ας όψεται η ανασφάλεια του κοσμάκη, καθώς ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος βρίσκεται σε εξέλιξη και κανένας δεν ξέρει (ούτε και ο ίδιος ο Μούντι, ο Τσαντίλας, πως θα καταλήξει). Η ανασφάλεια του κοσμάκη αυξάνεται όλο και περισσότερο, γιατί μετά τον πόλεμο και τις κοινωνικά άστοχες συμβουλές του Γιαννάκη (που συμπυκνώνονται στο “βαθυστόχαστο” δόγμα “αρπάξτε, ξεσκίστε, τελειώσατε”) η Αμερική θα οδηγηθεί το 1929 στο χρηματιστηριακό κραχ με παγκόσμιες επιπτώσεις. Κατά ορισμένους ο Γιαννάκης, ο Μούντι, δεν είχε πάρει είδηση για το επερχόμενο κραχ και γι αυτό δεν ενημέρωσε τους πελάτες του (είπαμε ότι τα λαμόγια πάσχουν από μυωπία, αλλά ο Γιαννάκης, μάλλον, είχε και πρεσβυωπία). Μάλιστα, οι κακές γλώσσες λένε ότι οι συμβουλές/αρπαχτές του Γιαννάκη είχαν σημαντικό μερίδιο στο να οδηγηθούν οι Η.Π.Α. στο κραχ.

Αυτοανακηρύσσεται αξιολογητής των κρατικών ομολόγων

Μετά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο λόγω της παγκόσμιας πρωτοκαθεδρίας τους, οι Η.Π.Α. δανείζουν ανεξέλεγκτα τις χώρες που ελέγχουν και το ίδιο κάνουν και τα χρηματοπιστωτικά της ιδρύματα. Η ευθυνοφοβία ή η ανικανότητα, όμως, των κρατικών υπαλλήλων δημιουργεί την ανάγκη για τη γνωμοδότηση ενός εμπειρογνώμονα, ο οποίος θα γνωματεύει, αν η τάδε χώρα είναι και φερέγγυος για να τη δανείσουν. Ο Αμερικανός υπάλληλος που διαχειρίζεται το αποθεματικό “του δείνα” σωματείου φορτηγατζήδων θέλει να επενδύσει τα χρήματα των ασφαλισμένων αλλά, δυστυχώς, δεν έχει ξανακούσει τις μισές χώρες του πλανήτη. Πως θα δανείσει μια χώρα που δεν ξέρει την ύπαρξη της;

Τη λύση αναλαμβάνει να τη δώσει ο Γιαννάκης, ο Τσαντίλας. Από μεσίτης και εμπειρογνώμονας επιχειρήσεων αυτοανακηρύσσεται “αξιολογητής” των κρατικών ομολόγων και βαθμολογεί την πιστοληπτική ικανότητα όλων των κρατών του πλανήτη. Προσλαμβάνει μια φουρνιά 25χρονων αριστούχων των καλύτερων πανεπιστημίων της υφηλίου (τσοχλανοπαρέα αριστούχων) και χωρίς πρότυπα, δίχως οικονομετρικά κριτήρια αλλά με προσωπικές εκτιμήσεις κάποιων υπαλληλίσκων, που οι ίδιοι αυτοχαρακτηρίζονται “σαΐνια με ένστικτο” αποφασίζουν ότι η τάδε χώρα πρέπει να πληρώσει ένα συγκεκριμένο επιτόκιο, αν ζητήσει δανεικά, η άλλη χώρα ένα υψηλότερο, ενώ η τρίτη δεν πρέπει να δανειστεί καθόλου, γιατί είναι αναξιόπιστη. Αυτοί οι έγκυροι οικονομικοί αναλυτές, όπως αυτάρεσκα αυτοαποκαλούνται, εξανεμίζουν τον ιδρώτα των εργαζομένων και υποθηκεύουν το μέλλον γενεών και γενεών.

Τη δόξα της τσοχλανοπαρέας του Γιαννάκη ζήλεψαν και άλλοι παρόμοιοι “οίκοι”, όπως οι: Standard and Poors, Fitch, που αν και φαίνονται ως ανταγωνιστές έχουν ένα κοινό στοιχείο: την αδιαφάνεια. Κανένας δε δημοσιοποιεί τα στοιχεία αξιολόγησης και θεωρούν απόρρητο τις πηγές στις οποίες στηρίζονται οι “πληροφορίες τους”, για το αν μια χώρα μετά από 30 χρόνια θα είναι ικανή να αποπληρώσει τα δανεικά που πήρε (τι να σου κάνει το Χάρβαρντ, αυτό δεν το γνωρίζει ούτε η Κατίνα, η Σμυρνιά, που έχει και κληρονομικό χάρισμα!!!).

Ο Γιαννάκης ο Τσαντίλας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι το μαγαζάκι του που στηριζόταν, το 1909, στην προσωπική λαμογιά, ενός αγράμματου και είχε σκοπό να κάνει καμιά αρπαχτή, θα διοικείται, σήμερα, από ανέραστα μαθητούδια και θα ελέγχει τον πλανήτη. Βλέπετε, δεν μπορούσε να προβλέψει ότι θα εξαφανιστούν οι πολιτικοί από τον πλανήτη. Και δε μιλάμε για την Ελλάδα ή την Πορτογαλία (ποιος νοιάζεται, άλλωστε;) αλλά μιλάμε για τον τρόμο στα μάτια του Ομπάμα και της Μέρκελ, όταν αναμένουν την έκθεση του οίκου Moody’s.

Και ενώ η κήνσωρ Μέρκελ δεν κουράζεται να προσβάλλει και να “νουθετεί” τους Έλληνες, δε λέει κουβέντα για όλους αυτούς τους ανεξέλεγκτους “οίκους”, που καταλύουν κάθε έννοια πολιτικής. Μόνο τις προάλλες σαν να ξύπνησε από τρομερό εφιάλτη η κυρία Μέρκελ ψέλλισε: “Δε θα επιτρέψουμε στους οίκους να μας στερήσουν την ελευθερία μας να αποφασίσουμε”. Το είπε, ήπιε λίγο νερό και ξανακοιμήθηκε ονειρευόμενη ότι κάποτε θα γίνει πολιτικός.

Το φάντασμα του Μοντσεγκορσκ και του παρελθόντος

Ο πρόεδρος Χριστόφιας δεν έκρυψε ποτέ τον αντιαμερικανισμό του και τις αντιδυτικές του διαθέσεις γενικότερα. Από τη μέρα που ανέλαβε πρόεδρος, χάραξε την εξωτερική του πολιτική του με κύριο γνώμονα τις προκαταλήψεις του και την αποδοχή των εκάστοτε επιθυμιών της Μόσχας ως ιερό καθήκον, λαμβάνοντας υπ' όψιν ελάχιστα, αν όχι καθόλου, όπως αποδείχθηκε, τα συμφέροντα της ίδιάς του της χώρας. Για αυτό άλλωστε κατέστησε τον εαυτό του θιασώτη κάθε τραμπούκου της διεθνούς πολιτικής.

Ειδικά σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του φορτίου του πλοίου Μόντσεγκορσκ, η κυβέρνησή του τήρησε μια στάση που είχε ως στόχο να ευχαριστήσει πάση θυσία τη Ρωσία, τη Συρία που είναι παραδοσιακός σύμμαχός της όπως και το Ιράν.

Το συμφέρον της ίδιάς του της χώρας, όπως προκύπτει εκ των πραγμάτων, ο πρόεδρός αδιαφόρησε με τα γνωστά συνεπακόλουθα.

Η κατάσταση που έχει προκύψει μετά την έκρηξη, τείνει να τεινάξει την οικονομία συθέμελα.

Ενδεικτικά, τα 1450 μεγαβάτ του συστήματος παραγωγής της ΑΗΚ που συντηρούσαν 375 χιλιάδες θέσεις εργασίας, έχουν πλέον περιοριστεί στα 680 δηλαδή κάτω από το μισό.

Με άλλα λόγια, απειλούνται αναλογικά 200 χιλιάδες θέσεις εργασίας. Μεγαλύτερο κίνδυνο, διατρέχουν μάλιστα οι ποιοτικότερες, αυτές στον χρηματοοικονομικό τομέα.

Η αποστολή βοήθειας από το εξωτερικό υπό τη μορφή ηλεκτρογεννητριών μπορεί να συμβάλει σε κάποιο βαθμό στην αντιμετώπιση της κατάστασης και τον περιορισμό των απωλειών στην οικονομία.

Το ίδιο και η εξασφάλιση ηλεκτρικού ρεύματος από τους Τουρκοκύπριους. Μπορεί κι αυτή να συμβάλει προς την κατεύθυνση αυτή.

Οι αντιδράσεις που προκάλεσε είναι αδικαιολόγητες και ανεύθυνες.

Στη φύση τους, εξίσου ανεύθυνες όπως ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκε ο Χριστόφιας το φορτίο του Μοντσεγκόρσκ. Μια και βασίζονται σε αντιτουρκικά αισθήματα και προκαταλήψεις και δεν επιτρέπουν καν ένα νηφάλιο διάλογο.

Η απύθμενη βλακεία του Χριστόφια όπως και του εθνικιστικού μετώπου με ηγέτη τον αρχιεπίσκοπο πλαισιομένο από τα διάφορα άλλα τσογλάνια της πολιτικής, Πορδίκη, Γαρογιάν, Κακομήρου και Συλλούρη, έχει οδηγήσει τον τόπο από τη μια καταστοφή στην άλλη.

Ο κόσμος δεν ωρίμασε. Και τον περιμένουν τώρα και χειρότερα.

* * * * * * * * * * * * * * * * *

Υ.Γ. Είναι κάπως άσχετο και συνεπώς ξεκάρφωτο. Θέλω όμως να ξέρω τι ρόλο έπαιξε το φορτίο του Μοντσεγκορσκ στις επαφές του Χριστόφια με ξένους ηγέτες.

Το ερώτημα εγείρεται μια και από την κατάσχεση του φορτίου, μέχρι την έκρηξη στη βάση Ευάγγελος Φλωράκης, ο Δημήτρης Χριστόφιας συναντήθηκε με τον Σύρο πρόεδρο δύο φορές. Η πρώτη ήταν στις 31 Αυγούστου 2009 στη Δαμασκό. Η δεύτερη φορά, οπότε οι δυο τους αλληλοπαρασημοφορήθηκαν με τις ανώτατες διακρίσεις των χωρών τους, ήταν στις 4 Νοεμβρίου 2010.

Μια εβδομάδα νωρίτερα, στις 27 Οκτωβρίου 2010 είχε συναντήσει τον Μαχμούτ Αχμαντινετζάντ στη Νέα Υόρκη, στα πλαίσια της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ.

Τον Ρώσο πρόεδρο, τον υποδέχτηκε στην Κύπρο στις 8 Οκτωβρίου.

Θέλει ο Πρόεδρός μας να πιστέψουμε πως δεν συζήτησε με κανένα από αυτούς το φορτίο του Μοντσεγκορσκ; Δεν ζήτησε κανείς να μάθει τι ήθελε η Κύπρος να κάνει το φορτίο; Δεν ζήτησε καθόλου ενημέρωση ο Χριστόφιας από τους συνεργάτες του για την όλη κατάστασή πριν τις συναντήσεις;

Η πολιτική του "πωλείται κώλος" κι η αποθέωσή της

Δεύτερη ανάρτηση εντός μερικών ωρών. Κι αυτό γιατί ο άνθρωπος το αξίζει. Κι η πολιτική του.

Δεν είναι λίγο πράγμα να θυσιάζεις τον εαυτό σου, το κόμμα σου, τη χώρα σου για αυτά που πιστεύεις. Για τις αρχές σου. Και τα ιδανικά σου.

Εσύ μεγάλε, πούλησες (τον δικό σου) κώλο στον Εζεκία για να γίνεις ηγέτης της ΕΔΟΝ.

Εν συνεχεία πούλησες (τον δικό σου) κώλο στο κομμουνιστικό κόμμα της ΕΣΣΔ για να γίνεις ηγέτης του ΑΚΕΛ.

Μετά πούλησες και πάλι κώλο (του κόμματός σου αυτή τη φορά) για να βγάλεις πρόεδρο τον Δευκαλίωνα.

Ύστερα, ξαναπούλησες κώλο (αυτόν της Κύπρου) για να μη χάσεις τα υπουργεία που σούδωσε ως αντάλλαγμα ο Δευκαλίνωνας ψηφίζοντας αυτό που σου υπέδειξε το 2004.

Ακολούθως, ανέλαβες πρόεδρος, κι άρχισες πάλι να πουλάς κώλο (και πάλιν αυτόν της κοινωνίας) στον Αχμαντινετζάντ, τον Άσσαντ, τον Τσάβες, τον Κάστρο και τον Μεντβέντεβ για να πουλήσεις μούρη στους Αμερικανούς

Σε συγχαίρω για την ανέλιξη σύντροφε. Από πωλητής κώλου κατάφερες να γίνεις ηγέτης του κώλου...

Για τους Αχμαντινετζάντ και Άσσαντ, όλα χαλάλι τους

Είμαι βέβαιος πως ο Δημήτρης Χριστόφιας πενθεί σήμερα βαθύτατα. Ο θάνατος των πυροσβεστών, των αξιωματικών και ναυτών της βάσης στο Μαρία και ο μεγάλος αριθμός τραυματιών θα τον συγκλόνισαν όσο θα συγκλόνισαν κάθε πολίτη του κράτους.

Εμένα πάντως με συγκλόνισε περισσότερο το γεγονός πως ο ίδιος δεν παραιτήθηκε ο ίδιος. Δεν φάνηκε να έχει αντιληφθεί πως σήμερα 12 άνθρωποι πλήρωσαν με τη ζωή τους το τίμημα των επιλογών του στην εξωτερική πολιτική. Αν του περνούσε από το μυαλό θα έπαιρνε κι αυτός το καπελάκι του, μαζί με τον υπουργό του άμυνας, τον Κώστα Παπακώστα και θα έφευγε.

• Κύριε Χριστόφια, γιατί δεν καταστρέψατε το φορτίο που κατείσχαν οι αρχές του κράτους το 2009;
• Γιατί δεν επιτρέψατε σε τρίτους να το πάρουν και να το καταστρέψουν;
• Γιατί το κρατήσατε και το αποθηκεύσατε σε βάση της Εθνικής Φρουράς;
• Τι χάρη χρωστάτε στον Αχμαντινετζιάντ και στον Άσσαντ και το κρατήσατε;
• Τι σας έκανε να πιστεύετε πως οφείλετε σε Ασσαντ και Αχμαντινετζιάντ εκδουλεύσεις;
• Πιστεύατε ειλικρινά πως τα εκρηκτικά αυτά θα μπορούσαν να μείνουν εκεί για πάντα ή να επιστραφούν στους Ιρανούς ή τους Σύρους;
• Έχετε αντιληφθεί το διπλωματικό και πολιτικό κόστος της συναναστροφής σας με περιθωριακούς ηγέτες της διεθνούς πολιτικής της συνομοταξίας των Αχμαντινετζιάντ, Άσσαντ, Κάστρο, Τσάβες και Μεντβέντεβ;
• Έχετε αντιληφθεί πόσο ανυπολόγιστες είναι οι συνέπειες της επιλογής σας να κρατήσετε τα εκρηκτικά στη βάση στο Μαρί τα εκρηκτικά;
• Έχετε αντιληφθεί πως η πολιτική σας κόστισε ανθρώπινες ζωές και οδήγησε την κοινωνία δεκαετίες πίσω;

Αν κάποτε καταλάβετε πως είστε ο αντι-Μίδας, ένας άνθρωπος που ό,τι αγγίζει το καταστρέφει, αν θέλετε να προσφέρετε μια υπηρεσία σε αυτόν τον τόπο, πάρτε το ιδιωτικό σας αεροπλάνο, γεμίστε τις βαλίτσες σας με ό,τι θέλετε και άντε, τραβήξτε για την Κούβα, την Τεχεράνη ή το Καράκας να χορτάσετε αντιαμερικανισμό.

Η ώρα της ρεαλπολιτίκ

Η αύξηση του κόστους χρηματοδότησης για την κυπριακή κυβέρνηση τους τελευταίους μήνες δεν αντιμετωπίστηκε μέχρι τώρα με την απαραίτητη σοβαρότητα. Είναι πιθανόν να είχε αρχικά επικρατήσει στο υπουργείο οικονομικών η πεποίθηση πως η εξέλιξη αυτή ήταν απλώς σύμπτωμα μιας παροδικής συγκυρίας που θα υποχωρούσε με την έγκριση της πέμπτης δόσης για την Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, γεγονός που θα απέτρεπε, για την ώρα τουλάχιστον, την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Ως εκ τούτου, οι προσπάθειες του υπουργείου Οικονομικών επικεντρώθηκαν μεσούσης μιας καταιγίδας υποβαθμίσεων της πιστοληπτικής ικανότητας της Κύπρου το τελευταίο εννιάμηνο στη βραχυπρόθεσμη εξεύρεση δανεικών χωρίς τη λήψη αποφάσεων για εφαρμογή διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.

Οι οίκοι αξιολόγησης, τους οποίους καλώς ή κακώς, εμπιστεύονται οι διεθνείς χρηματαγορές, είναι πολύ πιθανόν να προχωρήσουν και σε περαιτέρω υποβάθμιση της Κύπρου, γεγονός που θα ενισχύση την αυξητική τάση στο κόστος δανεισμού. Συνεπώς, η αύξηση του κόστους δανεισμού δεν φαίνεται να είναι παροδική. Τα συμπτώματά αυτά παραγνωρίστηκαν. Η θεραπεία καθυστεί. Κι αυτό παρόλο που οι συνέπειες τους θα είναι ανυπολογιστες, ακόμη κι αν η Κύπρος καταφέρει να μην υποχρεωθεί να προσφύγει στο μηχανισμό στήριξης.

Στις 31 Δεκεμβρίου 2010, το δημόσιο χρέος ανερχόταν σε 10,6 δις* ευρώ. Για την εξυπηρέτησή του καταβλήθηκαν σχεδόν 390 εκατομμύρια ευρώ. Το χρέος αναμένεται να αυξηθεί φέτος κατά 700 εκατομμύρια. Έστω κι αν η Κύπρος καταφέρει να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της, η μερίδα του λέοντος του οποίου λήγει εντός των επόμενων 3 χρόνων, έστω και σε διπλάσιο επιτόκιο (τα επιτόκια σε πρόσφατες δημοπρασίες κρατικών τίτλων είναι υπερδιπλάσια), αυτό θα σημαίνει πως η το βάρος για τον προϋπολογισμό αναμένεται να αυξηθεί κατά κάτι περισσότερο από 400 εκατομμύρια ευρώ ή σχεδόν 2,2% του ΑΕΠ.

Από μόνη της, μια τέτοια εξέλιξη ανατρέπει πλήρως τους δημοσιονομικούς σχεδιασμούς.

Συνεπώς, κάποιοι θα πρέπει να βάλουν νερό στο κρασί τους και κυρίως στην ιδεολογία τους.

*) Διόρθωση από 10,6 εκ. ευρώ σε 10,6 δις ευρώ. Ευχαριστώ τον Νέο για την παρατηρητικότητά του.

Το ζαχαρωμένο καρώτο

Είναι μεγάλο προνόμιο για έναν Κύπριο (όπως και μια Κύπρια φυσικά) να παρακολουθεί την επικαιρότητα των τελευταίων ημερών. Η κυβέρνηση γίνεται μάρτυρας της κατάρρευσης του μετώπου της οικονομίας (ενδεχομένως και αυτό του Κυπριακού, κάτι που θα φανεί σήμερα το απόγευμα) και έχει πανικοβληθεί.

Ο Χαρίλαος, ο άνθρωπος δηλαδή που διόρισε και πληρώνει για να διαχειρίζεται τα έσοδα του κράτους, έχει βαλθεί σε μια άνευ προηγουμένου αναζήτηση φορολογικών εσόδων, επενδυτών και δανειστών ώστε να ικανοποιήσει τις ταμιακές ανάγκες του κράτους για τα επόμενα δύο χρόνια (για πάρα κει προς το παρόν δεν τον ενδιαφέρει και τόσο) ούτως ώστε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις που προκαλεί αφενός η αύξηση του κόστους δανεισμού και αφετέρου η εκτόξευση των κρατικών δαπανών σε συνδυασμό με τις συνεχείς υποβαθμίσεις της πιστοληπτικής ικανότητας της Κύπρου, την αύξηση της ανεργίας και την αναιμική ανάπτυξη.

Βασικότερο μέλημα της κυβέρνησης είναι να πάρει τέτοιας φύσης μέτρα τα οποία ενώ θα βελτιώσουν προσωρινά τη δημοσιονομική κατάσταση, δεν θα αγγίζουν τις βαθύτερες αιτίες που προκαλούν μακροπρόθεσμα την επιδείνωσή της. Με άλλα λόγια, θα φτιάξει το καθετί εκτός από το ίδιο το πρόβλημα, κι αυτό μάλιστα με διετή χρονικό ορίζοντα. Κι αυτό πάση θυσία.

Η προώθηση μέτρων με διετή ορίζοντα όπως π.χ. η επιβολή φόρου στις καταθέσεις, η έκτακτη φορολογία 1000 ευρώ σε κάθε επιχείρηση, η σκέψη για παραχώρηση λιγότερων αυξήσεων για δύο χρόνια στο δημόσιο και η έκδοση ενός διετούς ομολόγου για κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών που προκύπτουν από τη λήξη γραμματίων μέχρι το τέλος του μήνα, αυτό δείχνει δυστυχώς. Προφανώς, η κυβέρνηση θεωρεί πως η δυσπιστία των επενδυτών ως προς το κατά πόσον η Κύπρος θα είναι σε θέση να αποπληρώσει τα δάνειά της θα έχει αυτόματα ξεπεραστεί το 2013, ή την ενδιαφέρει να πάρει ό,τι μέτρο χρειάζεται ώστε να 'περάσει' μέχρι τη λήξη της θητείας της (κι ας πάει η διάδοχος να κόψει το λαιμό της), ή πράττει βλέποντας και κάνοντας, χωρίς δηλαδή στρατηγικό σχεδιασμό.

Όποια και να είναι η κινητήριος δύναμη των πρακτικών της, φαίνεται πως υποτιμά κατά πολύ τις εξελίξεις. Ή ακόμη χειρότερα, αδιαφορεί για αυτές.

Η αδυναμία της να εξεύρει δανεικά σε προσιτό επιτόκιο από τη διεθνή και εγχώρια χρηματαγορά αντί να την οδηγήσει σε αλλαγή πορείας (ας μην γελιόμαστε, αν η δημοσιονομική της πολιτική ήταν συνετή δεν θα φτάναμε σε αυτό το σημείο), την ωθεί σε σπασμωδικές κινήσεις αναζήτησης εναλλακτικών πηγών 'φθηνού' δανεισμού.

Έτσι, ο Χαρίλαος άρχισε να προσεγγίζει εν δυνάμει επενδυτές, οι οποίοι από μόνοι τους δεν θα αγόραζαν κυπριακούς τίτλους ούτε στην πρωτογενή αγορά αλλά ούτε και στη δευτερογενή όπου θα εξασφάλιζαν ακόμη ψηλότερες αποδόσεις, προσφέροντάς τους την ευκαιρία να αγοράσουν κυπριακά αξιόγραφα του δημοσίου.

Σημειώνω πως η πτώση της αξίας των κυπριακών αξιογράφων στη διεθνή αγορά καταδεικνύει πως οι επενδυτές δεν συνωστίζονται για να αγοράσουν κυπριακούς τίτλους, αλλά αντίθετα για να τους ξεφορτωθούν.

Συνεπώς, για να πείσει έναν επενδυτή, όπως προφανώς έγινε στη χτεσινή δημοπρασία γραμματίων 13 εβδομάδων, θα πρέπει ο Σταυράκης να χρησιμοποιεί μαστίγιο και καρώτο.

Στην περίπτωση των ημικρατικών οργανισμών το μαστίγιο μπορεί να λειτουργήσει.

Στην περίπτωση του Ρώσου επιχειρηματία που αγόρασε χτες τα 2/3 της έκδοσης των 90 εκ. ευρώ των γραμματίων 13 εβδομάδων, το καρώτο της ετήσιας απόδοσης 3,5% ήταν ανεπαρκής.

Συνεπώς, Χαρίλαε, με τι ζαχάρωσες το καρώτο;

Γιατί εμπλέκεσαι εσύ προσωπικά στην προσπάθεια αναζήτησης αγοραστών γραμματίων;

Γιατί δεν διοργανώνεις ένα road show ώστε να υπάρχει διαφάνεια;

Ποιο είναι το όφελος που θα πάρει αυτός ο Ρώσος επενδυτής;

Ποιο είναι το κρυφό κόστος για την κοινωνία και την οικονομία που θα έχει η εξασφάλιση αυτού του 'φθηνού δανεισμού';

Ποιο θα είναι το συνολικό κόστος που θα συσσωρευτεί μέχρι τη λήξη της θητείας της κυβέρνησης από την εξασφάλιση τέτοιου είδους δανεισμού;

Η περιρρέουσα χρεοκοπία

Αν τελικά η Κύπρος χρεοκοπήσει, το φταίξιμο δεν θάναι της κυβέρνησης. Θα φταίνε, σύμφωνα τουλάχιστον με "αποκαλυπτικό" κείμενο στη "Γνώμη", το εβδομαδιαίο εκφραστικό όργανο του προέδρου Χριστόφια, ένας "νυν αξιωματούχος" καθώς και ένας "πρώην αξιωματούχος". Οι δύο αυτοί, σε συνεργασία με "δύο στελέχη διαφορετικών κομμάτων" απαρτίζουν "διευθυντήριο" που θέλει την Κύπρο να χρεοκοπήσει.

Αυτό το διευθυντήριο, σύμφωνα με την εφημερίδα, ευθύνεται για τη μη τυχαία εμφάνιση δεκάδων δημοσιευμάτων "με υπερβολές και κινδυνολογικές προβλέψεις".

Ορισμένοι που διοχετεύουν 'πληροφορίες,' προσπαθούν να δημιουργήσουν κλίμα ώστε να προκαλέσουν ανησυχίες και αμφιβολίες, κυρίως στους ξένους θεσμικούς επενδυτές (τράπεζες και ταμεία) ώστε να μην ανανεώσουν τα ξυπριακά χρεόγραφα που λήγουν ή να τα απουλήσουτν με έκπτωση στη δευτερογενή αγορά," μας πληροφορεί η Γνώμη.

Με άλλα λόγια, οι ξένοι θεσμικοί επενδυτές, οι οποίοι προφανώς αντιλαμβάνονται πόσο επιτυχημένη είναι η γενικότερη οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, πέφτουν στην παγίδα της παραπληροφόρησης που τους έστησε το "διευθυντήριο" με τη βοήθεια του πρακτορείου Reuters που δημοσίευσε πρόσφατα ένα "υποβολιμαίο κείμενο με καθαρά δυσφημιστικό περιεχόμενο".

Δεν αντιλέγω. Είναι βλακώδες να ασχοληθεί κανείς με την ουσία των ισχυρισμών αυτών. Στο κάτω κάτω, τα επενδυτικά ταμεία στα χρηματοοικονομικά κέντρα του εξωτερικού εργοδοτούν ειδικούς οικονομολόγους ακριβώς ώστε να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους και να περιορίσουν τους επενδυτικούς τους κινδύνους. Πόσο αξιόχρεη είναι η Κυπρος και πόσο συμβάλλει σε αυτό η γενικότερη οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Χριστόφια, μπορούν εύκολα να καταλάβουν εξετάζοντας την ίδια την πολιτική του, όχι μόνο τους καρπούς της.

Το κείμενο όμως αυτό αποκαλύπτει που σκοπεύει ο Χριστόφιας να ρίξει το φταίξιμο της αποτυχίας του. Μας έχει συνηθίσει, να αποδίδει την ευθύνη για ό,τι πάει στραβά είτε στις συνομιλίες για το Κυπριακό ή την οικονομία, σε κάποιους άλλους. Θα φταίξουν και πάλι αυτοί που του ασκούν κριτική, θα είναι υπαίτιοι όσοι διαφωνούν μαζί του, όσοι δεν πείθονται από την πολιτική του και δεν ασπάζονται την ιδεολογία του.

Την ευθύνη θα τη φέρουν ολόκληρη και όσοι δεν βάρεσαν παλαμάκια στην αποτυχία του, στην κακοδιαχείριση του δημοσίου χρήματος, στις άστοχες αποφάσεις του που οδήγησαν στην απώλεια δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας, στην αύξηση του χρέους κατά 3 δισεκατομμύρια ευρώ μέσα σε τρία χρόνια και στις αλλεπάλληλες υποβαθμίσεις που εισέπραξε η πιστοληπτική ικανότητα της Κύπρου. Θα φταίνε και πάλι η αντιπολίτευση, τα μέσα ενημέρωσης, οι πάντες πλην φυσικά εκείνου.

Και τώρα που τους εντόπισε, έδωσε και το σύνθημα: "Τσεκούρι και φωτιά στο διευθυντήριο"...