Οι επιβάτες του «Prosperity Express»

Στις θυρίδες των εισιτηρίων επικρατεί πάντα πανζουρλισμός. Λίγες είναι οι θέσεις και πολλοί όσοι θέλουν να κλείσουν εισιτήριο. Κάποιοι καρτερούν σε τεράστιες ουρές υπομονετικά. Πολλοί σπρώχνουν άλλους για να τους φάνε τη σειρά. Σπρωξιές, αγκωνιές, καβγάδες, κλωτσιές. Πισώπλατες μαχαιριές.

Οι πιο έξυπνοι, καταφεύγουν σε άλλα μέσα. Σε γνωστούς και φίλους, σε συγγενείς τους και συγγενείς συγγενών, φίλους φίλων. Αυτοί που ήδη μπήκαν μέσα, ήδη ταξίδεψαν, αυτοί και όσοι ξέρουν τον σταθμάρχη μπορούν να δώσουν στους άλλους μια θέση στο «Prosperity Express», το εξπρές της ευημερίας.

Όσοι ταξίδεψαν με αυτό δεν το αλλάζουν με τίποτα. Έχει όλες τις ανέσεις. Εξασφάλισες τη θέση σου και ξεχνάς τη σημασία της λέξης σκοτούρα. Αυτήν τη θέση, δεν μπορεί να σου την πάρει άλλος. Μέχρι να φτάσεις στον προορισμό σου, το σέρβις βελτιώνεται συνεχώς και κανείς δεν μπορεί να καθίσει σε αυτή. Κανείς δεν μπορεί να σε διώξει από αυτή. Έλεγχος εισιτηρίων γίνεται μόνο κατά την επιβίβαση. Μετά ξεμπερδεύεις. Δεν έχει σταθμούς σε σαράντα χρόνια ταξίδι. Μονάχα τέρμα. Και μόλις φτάσεις εκεί, σε περιμένει πεντάστερο ξενοδοχείο να ξεκουραστείς από τα στραπάτσα της πρώτης θέσης. Όλα πληρωμένα, ταξίδι πρώτη και διαμονή. Για το υπόλοιπο της ζωής σου.

Τι γίνεται στα άλλα τρένα τα υπεραστικά μη ρωτάς. Πιο εύκολα μπορείς να πάρεις το εισιτήριό σου σε αυτά. Φτάνει να το πληρώσεις. Άλλη επιλογή δεν έχει μπιλιέτο στο «Prosperity Express» για σένα. Για τα υπεραστικά τα τρένα δεν χρειάζεται να σταθείς ουρά. Πιο πολιτισμένα τα πράγματα εκεί. Που θα σε πάρει ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις. Για τούτο είναι που πρέπει νάχεις πάντα τον νου σου. Είναι στενόχωρα τα βαγόνια του και τα καθίσματα σε κουράζουν. Και μέσα σε αυτά επικρατεί πολύς συνωστισμός. Μην ξεχαστείς και κοιμηθείς στη διαδρομή. Εκεί θα σε σκουντήσουνε για να σου φάνε και θέση. Κάθε τρεις και μία, νάσου ο ελεγκτής. Σε κάποιο σταθμό μπορεί να χρειαστεί να αλλάξεις τρένο. Και να πληρώσεις το εισιτήριό σου ξανά για το επόμενο. Και νάχεις το νου σου πάλι μην το χάσεις περιμένοντας. Πότε θα ξαναπεράσει, δεν το ξέρεις ποτέ. Κι αν κάποτε φτάσεις μέχρι εκεί που σε πήραν οι παράδες σου, να ξέρεις πως εκεί τίποτα δεν θάναι πληρωμένο. Η μόνη σου παρηγοριά θάναι πως, όπως γράφει το εισιτήριό σου με γράμματα ψιλά, πως κι εσύ κατέβαλες το «τέλος υπέρ των εν τω «Prosperity Express» επιβαινόντων».

Αυτή είναι η δίκαιη κοινωνία που σου έταξαν.

Η 28η Οκτωβρίου και η Διεθνής Οικονομική Κρίση

Όπως κανένα άλλο κράτος ίσως του κόσμου, η Κύπρος κάθε χρόνο εορτάζει τέσσερις "εθνικές" επετείους.

Η προσήλωση των Ελληνοκυπρίων στον εθνικισμό του 1950, έχει ως αποτέλεσμα αντί να γιορτάζουν μία εθνική επέτειο, ή έστω δύο, να γιορτάζουν πολλαπλάσιες.

Στην Κύπρο, γιορτάζουμε πέραν των δύο καθαρά κυπριακών επετείων (1η Απριλίου για έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ που οδήγησε στην ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας που γιορτάζεται έξη μήνες μετά, την 1η Οκτωβρίου), την επέτειο της ελληνικής επανάστασης, την 25η Μαρτίου που είχε ως αποτέλεσμα την ίδρυση του ελληνικού κράτους, και την 28η Οκτωβρίου, όταν το ελληνικό κράτος εισήλθε στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το αποτέλεσμα είναι απώλεια χρόνου εργασίας, μάθησης, εξυπηρέτησης και επιπρόσθετα δαπάνες για πανηγυρισμούς που αφορούν ένα άλλο κράτος.

Εάν η Κυπριακή Δημοκρατία καταργήσει τις μη κυπριακές αργίες, θα μπορούσε να επωφεληθεί από μια σημαντική αύξηση της παραγωγικότητας, μια και ο αριθμός των εργάσιμων ημερών θα αυξηθεί κατά 0,8% ετησίως (2 πρόσθετες μέρες επί των συνολικά 250 περίπου εργάσιμων ημερών).

Αυτό θα βοηθούσε την Κύπρο να ξεπεράσει ταχύτερα τις επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και να αυξηθούν τα εισοδήματα και να μειωθούν τα δημοσιονομικά ελλείμματα ενώ υπάρχει και μια πρόσθετη παράμετρος: Θα εξυπηρετηθεί ο σταδιακός απογαλακτισμός των Ελληνοκυπρίων από τις εθνικιστικές αντιλήψεις του παρελθόντος, γεγονός που θα βοηθούσε και στην επίλυση του Κυπριακού (αν και πότε φυσικά)...

Τι νομίζετε;

Η δυστυχία του να είσαι ελληνόφωνος

Σήμερα η μέρα στη δουλειά ήταν δύσκολη. Νωρίς το πρωί επί ποδός. Η επιστροφή στο σπίτι ήταν κάπως αργά. Ήμουν πτώμα και με πλάκωνε το ταβάνι. Ήθελα να φάω κάτι ελαφρό. Και νάθρω πίσω στο σπίτι γρήγορα. Να κοιμηθώ μια και πάλι αύριο με περιμένει πολλή δουλειά.

Τι τόθελα τελικά να βγω έξω ακόμα απορώ.

Πήγα στο πρώτο κεντράκι και κάθισα στο τραπέζι μέχρι που ήρθε μια σερβιτόρα με μαύρα μαλλιά και γαλανά μάτια να με που πει «χελόου» και να με ρωτήσει στα εγγλέζικα τι θέλω.

Την κοίταξα και τη ρώτησα αν μιλά ελληνικά στα ελληνικά και μου απαντά στα εγγλέζικα πως δεν μιλούσε ελληνικά.

Η έκφρασή της μάλιστα ήταν γεμάτη απορία. Σάμπως και ήθελε να μου πει «τι θέλεις εδώ ρε χωριάτη; Εδώ είναι καθώς πρέπει μαγαζί και μιλάμε εγγλέζικα».

Έμεινα και την κοίταζα μέχρι που με ξαναρώτησε επίμονα τι θέλω πάλι στα αγγλικά οπότε της είπα στα ελληνικά να μην το ψάχνει κι έφυγα. Μου φάνηκε μάλιστα πως χάρηκε που ξεμπέρδεψε μαζί μου έτσι εύκολα.

Πήγα πάρακάτω, σε ένα άλλο κέντρο όχι μακριά και μόλις κάθισα στο τραπέζι νάσου πάλι μια γκαρσόνα, καστανά μαλλιά και μάτια. Bαλκανικός τύπος. Mε πλησιάζει χαμογελαστή και με ρωτά πάλι στα εγγλέζικα τι θέλω να πάρω.

Της λέω στα ελληνικά πως μπορεί να με εξυπηρετήσει στα ελληνικά και αυτή επέμεινε στα εγγλέζικα να μου μιλά. Στο τέλος όταν βαρέθηκε να προσπαθεί να βγάλει άκρη με τον ζόρικο πελάτη που της έτυχε, πήγε και φώναξε μια συνάδελφό της. Κι αυτή όμως, ήρθε να μου μιλήσει στα εγγλέζικα. Οπότε ρώτησα στα ελληνικά από ποια χώρα καταγόταν και μου είπε από τη Ρουμανία. Αγγλιστί εννοείται.

Δεν άντεξα. Τη ρώτησα πάλι στα ελληνικά για το κατά πόσον θα μπορούσα να την εξυπηρετήσω εγώ και στο πιο τελευταίο καπηλειό της χώρας της στα αγγλικά αλλά και πάλι το υποτιμητικό της ύφος για το ότι επέμενα να μιλώ τη γλώσσα που μου έμαθε η μάνα μου στη χώρα που γεννήθηκα της φάνηκε κι αυτής κάτι το αλλόκοτο.

Έχουν συνηθίσει τους Κυπραίους. Τους αγγλίζοντες. Τους χαϊσοσιαϊτάδες που με την άριστη γνώση της αγγλικής παραγγέλλουν με ευχέρεια το κάθε τι, από σουβλάκια, σόρυ, κεμπάμπ εννοώ, μέχρι και νουντλς.

Ομολογώ πως δεν με πείραξε η καταγωγή των σερβιτόρων ποσώς. Με ενόχλησε πως χωρίς να κατέχουν τη γλώσσα μου έχουν την απαίτηση πως εγώ πρέπει να τις καταλαβαίνω. Ευτυχώς δηλαδή που μιλούσαν και εγγλέζικα. Διαφορετικά δεν θάχα καταλάβει το παραμικρό στα ρουμάνικα.

Παρατήρησα την ώρα που πήρα την απόφαση να γυρίσω στο σπίτι χωρίς να παραγγείλω τίποτα πως όλα τα διπλανά τραπέζια είχαν απάνω κάθε λογής φαγιά, κρασιά και μπίρες.

Μελαγχόλησα. Ένιωσα ένα πένθος για την ακρίβεια. Σαν αυτό του τελευταίου των Μοϊκανών.

Και νάσου το τσουνάμι της φτώχειας

Δεν είναι τυχαίο που ο Ζήνωνας είχε πατρίδα του την Κύπρο.

Η ανοχή των Κυπρίων απέναντι στην αδικία, έστω κι όταν είναι αποδέκτες της οι ίδιοι, δεν έχει όρια.

Στωικά, αδιαμαρτύρητα αποδέχονται τη μοίρα τους, το πεπρωμένο τους.

"Κρύβοντας να περάσουν", όπως λένε κι οι ίδιοι.

Έτσι, ανέχτηκαν για δεκαετίες την εκμετάλλευσή τους από τα μια διεφθαρμένη πολιτική ελίτ που συνεχίζει να βασίζεται στα καλοταϊσμένα παράσιτα του δημοσίου. Των οποίων τα εισοδήματα αυξάνονται συνεχώς και ταχέως εις βάρος του εθνικού εισοδήματος.

Σύντομα όμως τα ψέμματα θα τελειώσουν για πολλούς. Η φτώχεια δεν θα μπει καν στον κόπο να χτυπήσει στο κατώφλι των Κυπρίων. Θα ορμήσει στο σπίτι τους σαν σίφουνας πριν καν καταλάβουν τι κακό τους βρήκε.

Ως αποτέλεσμα της ανοχής που επεδείκνυαν για χρόνια στη διαφθορά, την κακοδιαχείριση, την αδιαφάνεια, την έλλειψη πολιτικής κουλτούρας, τον παρασιτισμό, την κομματοκρατία, και την κομματολαγνία αλλά και της αδιαφορίας τους για τα κοινά, πολλοί Κύπριοι θα εκπλαγούν για το πόσο κάθετα θα βυθιστεί το βιοτικό τους επίπεδο όταν θα βγουν στη σύνταξη.

Όπου νάναι, το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων χρεοκοπεί.

Έτσι, όσοι θα βγουν στη σύνταξη το 2020 και θα έχουν εργαστεί π.χ. για 40 χρόνια καταβάλλοντας την εισφορά τους ανελλιπώς, θα αντιληφθούν πως η διαχείρισή αυτού του αποθέματός τους ήταν στην καλύτερη περίπτωση εγκληματική.

Μέχρι σήμερα, οι αποταμιεύσεις των εργαζομένων για τα γηρατειά τους, διοχετεύεται από το ΤΚΑ προς το κράτος υπό τη μορφή δανεισμού. Κατά 96%.

Με πολύ ευνοϊκούς όρους, θα έλεγε κανείς, για το κράτος. Το επιτόκιο ανέρχεται σε 1,5% ετησίως.

Ευνοϊκό φυσικά για το κράτος, μια και εάν δανειζόταν με επιτόκιο της αγοράς, στην πραγματικότητα, το κόστος δανεισμού του θα ήταν ψηλότερο. Πολλαπλάσιο.

Το χαμηλό κόστος της αυτοεξυπηρέτησης από το ΤΚΑ έδινε την ευχέρεια στο κράτος να δαπανεί περισσότερα λεφτά αλλού.

Τη διαφορά αυτού του κόστους, την επωμίζεται σε τελική ανάλυση αυτός που συνεισφέρει στο ΤΚΑ ελπίζοντας πως στα γηρατειά του θα μπορεί να ζει αξιοπρεπώς.

Ωστόσο, αυτή η προσδοκία θα αποδειχτεί όνειρο απατηλό όταν θα βγει στη σύνταξη.

Η απόδοση των εισφορών του δεν ξεπερνούσε για σειρά ετών ούτε καν τον μέσο πληθωρισμό!

Αντί να φροντίσει το κράτος να αβγατίζονται οι εισφορές των εργαζομένων, υπέκυψε στον πειρασμό να τις αξιοποιήσει για να παρέχει μισθούς πολυτελείας σε ένα υπεράριθμο στρατό παρασίτων στο δημόσιο ή να εκτελεί έργα αχρείαστα και να αγοράζει οπλικά συστήματα για ένα στράτευμα που υπάρχει μόνο στα χαρτιά.

Αν πάρουμε ως παράδειγμα έναν εργαζόμενο που ξεκινά στο έτος 1 να εργάζεται μέχρι το έτος 40, οπότε βγαίνει στη σύνταξη, συνεισφέροντας 1000 κάθε χρόνο. Η ετήσιά του εισφορά υπολογίζεται ως ποσοστό επί των απολαβών του, που αυξάνονται κατά μέσο όρο 5% ετησίως.

Υπολογισμοί (δεν είμαι μεν αναλογιστής αλλά κατέχω ένα δυο πράγματα) που έκανα κατέδειξαν πως όταν βγει στη σύνταξη, με βάση το επιτόκιο στο οποίο το κράτος δανείζεται τα χρήματα του ΤΚΑ, θα έχει συσσωρευτεί για αυτόν το ποσό των 151.553 ευρώ. Με αυτό, θα πρέπει να περάσει ακόμα 15 περίπου χρόνια.

Αυτό το ποσό αντιστοιχεί σε 180 μηνιαίες συντάξεις των 842 ευρώ. (Μιλάμε δηλαδή για κάποιον που ξεκινά σήμερα να εργάζεται και έχει απολαβές χαμηλότερες των 1200 ευρώ τον μήνα!).

Αν λάβουμε όμως υπόψιν τη διάβρωση της αγοραστικής αξίας των μισθών και συντάξεων λόγω του πληθωρισμού που κατά μέσο όρο ανήλθε σε 4% στα 50 χρόνια της κυπριακής δημοκρατίας, αυτός ο εργαζόμενος που έχουμε ως παράδειγμα, αντί να δει τις εισφορές να αβγατίζονται, θα καταβάλλει στην πραγματικότητα «ασφάλιστρα» στο κράτος για τη «φύλαξη» των εισφορών του.

Με άλλα λόγια, κάθε χρόνο, η πραγματική αξία των εισφορών του, ή καλύτερα, η ποσότητα των προϊόντων που θα μπορεί να αγοράσει με αυτές, αντί να αυξάνεται, θα μειώνεται κατά 2,5%.

Συνεπώς, αν το κράτος μεριμνούσε ώστε να υπήρχε θετική απόδοση των εισφορών του εργαζόμενου θα έπρεπε αυτό ή να καταβάλλει για το δάνειο που πήρε ένα πιο ψηλό επιτόκιο ή να επιτρέψει στο ΤΚΑ να επενδύει με τρόπο ώστε να επιτυγχάνει μακροπρόθεσμα μια απόδοση άνω του 4% που είναι όπως είπαμε ο μέσος πληθωρισμός της 50χρονης Κυπριακής Δημοκρατίας.

Έτσι, αν π.χ. η απόδοση του αποθεματικού του ΤΚΑ ανερχόταν σε 8% ετησίως, ο εργαζόμενος τον οποίο είχαμε σαν παράδειγμα νωρίτερα, θα είχε συσσωρεύσει με τις εισφορές του το ποσό των 528.643 ευρώ. Το οποίο αντιστοιχεί σε 180 μηνιαίες συντάξεις των 2.937 ευρώ.

Το ύψος της τελευταίας είναι τρεισήμισι φορές η σύνταξη των 842 ευρώ.

Σαν να μην έφτανε αυτό, η ωρίμαση του ΤΚΑ (θεσμοθετήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980), συνοδεύτηκε από σημαντικές δημογραφικές αλλαγές, όπως είναι η επέκταση του προσδόκιμου ορίου ζωής και η υπογεννητικότητα. Αυτές ανατρέπουν το ισοζύγιο μεταξύ όσων εργάζονται και εισφέρουν στο ΤΚΑ και των συνταξιούχων.

Και άρα, περιορίζεται η δυνατότητα των πρώτων, μια και γίνονται λιγότεροι, να συμβάλλουν με τις εισφορές τους στη συντήρηση των τελευταίων, των οποίων ο αριθμός και οι ανάγκες αυξήθηκαν μια και αφού ζουν περισσότερο, θα πάρουν περισσότερες μηνιαίες συντάξεις μέχρι να πεθάνουν.

Και έτσι, θα απαιτηθούν διορθωτικά μέτρα άμεσα. Τα οποία θα είναι οδυνηρά.

Οι επιλογές δεν είναι πολλές. Μπορεί να βελτιωθεί η επενδυτική πολιτική του ΤΚΑ, να αυξηθεί το ποσοστό των εισφορών σε αυτό, να επεκταθεί το όριο ηλικίας αφυπηρέτησης. Ή να μειωθούν οι συντάξεις.

Η βελτίωση όμως της μελλοντικής αποδοτικότητας του αποθεματικού του ΤΚΑ από μόνη της δεν είναι ικανή να αντιστρέψει τις επιπτώσεις από την κακοδιαχείρισή του ΤΚΑ τα τελευταία 30 χρόνια. Και ούτε μπορεί αυτή να βασιστεί στην επίτευξη εξωπραγματικών αποδόσεων μια και αυτό εμπερικλείει επενδυτικούς κινδύνους.

Από την άλλη η περαιτέρω επέκταση του ορίου συνταξιοδότησης έχει κι αυτή τα όριά της. Και έχοντας δει τις αντιδράσεις των Γάλλων στα σχέδια του Σαρκοζί, είναι εύκολο να προβλέψουμε πόσο εύκολο θα είναι να πεισθούν οι συντεχνίες εδώ να τη δεχτούν.

Η αύξηση των εισφορών, έστω κι αν την δεχτούν οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι, θα είναι μεν ανώδυνη για τους συνταξιούχους, θα έχει όμως σημαντική επίπτωση στις απολαβές των εργαζομένων, την ανταγωνιστικότητα και την απασχόληση γενικότερα.

Τέλος απομένει η περικοπή των ωφελημάτων! Όπως δηλαδή και στην Ελλάδα. Κι αυτό τη στιγμή που οι συντάξεις όπως είπαμε θα είναι κουτσουρεμένες λόγω πληθωρισμού, κακοδιαχείρισης κλπ.

Η συμβουλή μου; Βρείτε τώρα που είστε ακόμη νέοι μια γερή μαγκούρα. Όταν γεράσετε μπορεί να συναντήσετε σε κανένα καφενείο κανένα Ευαγόρου, κανένα Προδρόμου, κανένα, Σιζόπουλο ή Κλεάνθους. Πιστέψτε με, θα σας χρησιμεύσει…

Μην ενοχλείτε παρακαλώ. Ο πρόεδρος έχει κάτι πολύ σημαντικό...

Το πήρα από το ΓΤΠ και το παραθέτω αυτούσιο. Τα σχόλια δικά σας:

Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ βολιδοσκόπησε κατά πόσο υπάρχει δυνατότητα να υπάρξει συνάντηση στη Νέα Υόρκη είπε σήμερα ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος κ. Στέφανος Στεφάνου προσθέτοντας, ωστόσο, ότι λόγω του βαρυφορτωμένου προγράμματος του Προέδρου της Δημοκρατίας δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα αυτό το διάστημα.

Σε δηλώσεις του το απόγευμα στους δημοσιογράφους, στο Προεδρικό Μέγαρο, ο κ. Στεφάνου είπε ότι «ο ΓΓ του ΟΗΕ βολιδοσκόπησε τον Πρόεδρο στην τηλεφωνική τους επικοινωνία, αν μπορεί στις επόμενες 15 μέρες να γίνει η συνάντηση στη Νέα Υόρκη. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απάντησε ότι εκ των πραγμάτων δεν έχει τη δυνατότητα μέσα στις επόμενες μέρες να μεταβεί στη Νέα Υόρκη λόγω του προγράμματος που έχει. Να υπενθυμίσω ότι ο Πρόεδρος μεταβαίνει στις Βρυξέλλες και μετά υπάρχει και η επίσημη επίσκεψη τοδυ Προέδρου της Συρίας στην Κύπρο».

Κληθείς να πει ποια ήταν η αντίδραση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, ο κ. Στεφάνου είπε ότι «ο ΓΓ βολιδοσκόπησε αν υπάρχει δυνατότητα αυτό το διάστημα. Το κατανοεί ότι είναι βαρυφορτωμένο το πρόγραμμα».

Ερωτηθείς αν το θέμα θα ξανατεθεί ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος απάντησε «αυτό αφέθηκε στο αόριστο».

Το status quo ουκ ελάττω παραδώσω

Πανηγύρια μετά την επιτυχία των έξι (Ελληνο-)Κυπρίων ευρωβουλευτών προχτές. Δεν πέρασε το απευθείας εμπόριο στην επιτροπή νομικών της Ευρωβουλής. Νίκη την είπαν, κι άνοιξαν και σαμπάνιες.

Και εις ανώτερα και στους έξη σας, κύριοι ευρωβουλευτές και κυρία ευρωβουλευτίνα.

Το συνειδητοποιήσατε όμως πως ο "μακροχρόνιος αγώνας" που εγκαινίασε ο Μακάριος μετά την εισβολή εξελίχθηκε σε αγώνα διατήρησης του status quo;

Τέτοιες μάχες θα δώστε πολλές. Το ερώτημα είναι, ποιος βγαίνει τελικά κερδισμένος, έστω κι όταν τις κερδίζουμε...

Ο μάγος του σκότους

Herr, die Not ist Groß!

Die ich rief, die Geister

werd ich nun nicht los.

(Μεγάλη ανάγκη, αφεντικό!

Τα πνεύματα που φώναξα,

να διώξω δεν μπορώ!)

Απόσπασμα από το ποίημα Zauberlerling, του Johann Wolfgang von Goethe

* * * * * * * * * * * * * * *

Όποτε ο πρόεδρος Χριστόφιας ή η κυβέρνηση γενικότερα συνειδητοποιούν τα αδιέξοδα στα οποία οδηγήθηκαν με την πολιτική τους, αρχίζουν να επιρρίπτουν στους επικριτές τους ευθύνες για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.

Ο Πρόεδρός μας, ένας άνθρωπος που (καυχιέται μάλιστα) «απέκτησε τα πνευματικά του φώτα στη Μόσχα» εμπνεόμενος από τους απάνθρωπους δικτάτορες που κυβέρνησαν τότε σε αυτή, δεν χάνει ευκαιρία να κατηγορήσει για τις αποτυχίες του στο Κυπριακό, όποιον τύχει διαφωνήσει μαζί του.

Πάντα φταίει το ότι τον υποσκάπτουν άλλοι, το ότι δεν υπάρχει ομογνωμία, ομοψυχία και ομοφωνία. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση αδυνατεί να κυβερνήσει μια και η αντιπολίτευση της κάνει αντίπραξη.

Ανάλογους ισχυρισμούς προέβαλε πρόσφατα και ο υπουργός Οικονομικών. Η ανάκαμψη του κλίματος εμπιστοσύνης ανάμεσα στους επενδυτές, μας είπε ο Σταυράκης, ήταν αποτέλεσμα της μη πραγματοποίησης διαξιφισμών μεταξύ των κομμάτων για την οικονομία τους καλοκαιρινούς μήνες!

• Βαρύ τους πέφτει να κυβερνούν σε μια δημοκρατία.
• Αβάστακτη η ύπαρξη άλλης άποψης.
• Καλό θα ήταν, σκέφτονται εχέμυθα, να μην υπήρχαν διαφωνούντες.
• Να μην υπάρχει ούτε ένας πιτσιρικάς στο πλήθος να ψιθυρίσει «ο βασιλιάς είναι γυμνός».
• Θα μπορούσαν τότε να παίζουν με τους κανόνες του παιγνιδιού που έμαθε ο πρόεδρος στη Μόσχα επί Μπρέζνιεφ.
• Όπου ακόμα και σήμερα όποιος διαδηλώσει εναντίον του Πούτιν ή του Μέντβεντεβ τον κακοποιεί στο δρόμο η αστυνομία προτού τον οδηγήσει στο τμήμα για τα «περαιτέρω».
• Όπου οι δημοσιογράφοι σήμερα πληρώνουν με τη ζωή τους την εξυπηρέτηση της αλήθειας.
• Νάχανε κι αυτοί ένα τρόπο πιο αποτελεσματικό να συγκαλύπτουν την αναποτελεσματικότητά τους, ίσως και να συλλογίζονται, πάλι εχέμυθα εννοείται...

Ας αποδεχτούμε, για χάριν της συζήτησης δηλαδή, πως (α) πράγματι οι ισχυρισμοί των διαφωνούντων έχουν ως στόχο την υπόσκαψη του προέδρου και την επιφέρουν.

Και ας θεωρήσουμε πως (β) οι ενστάσεις της αντιπολίτευσης έχουν ως πράγματι στόχο να δημιουργήσουν αβεβαιότητα ανάμεσα στους επενδυτές και το επιτυγχάνουν.

Τότε, αν ισχύουν οι δύο αυτές παραδοχές, όπως και ο ισχυρισμός των κυβερνόντων πως οι διαφωνίες παραλύουν την πολιτική τους, αυτό αποτελεί την πιο αξιοθρήνητη μορφή ομολογίας της πολιτικής αποτυχίας. Δεν δικαιολογούν όμως τη συνεχή αγωνία του Χριστόφια μην κατηγορηθεί πως φταίει σε κάτι.

Ζήτησε να πάρει την εξουσίας στα χέρια του και τώρα που την έχει, ομολογεί πως τα πάντα είναι εκτός ελέγχου, αισθανόμενος, έστω κι αν αρνείται να το παραδεχτεί πως είναι όντως μαθητευόμενος μάγος…

Διεθνής αναγνώριση vs εσωτερική απαξίωση

Η πιο κάτω δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια ακολούθησε την ανακοίνωση της Επιτροπής Απονομής του Βραβείου Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών που απένειμε στον κύπριο οικονομολόγο Χριστόφορο Πισσαρίδη το φετινό βραβείο μαζί με τους Peter A. Diamond και Dale Mortensen.

"Αποτελεί μέγιστη τιμή για την Κύπρο και το λαό μας, η απονομή του βραβείου Νόμπελ Οικονομίας στο συμπατριώτη μας Καθηγητή Χριστόφορο Πισσαρίδη, ο οποίος μοιράστηκε το φετινό Νόμπελ με τους Καθηγητές Πίτερ Ντάιμοντ και Ντέιλ Μόρτενσεν.

Η απονομή του βραβείου Νόμπελ Οικονομίας στον Χριστόφορο Πισσαρίδη αποτελεί παγκόσμια αναγνώριση τόσο για το εξαίρετο επιστημονικό του έργο όσο και για τη συνολική του προσφορά στον απαιτητικό χώρο της Οικονομίας.

Από καρδιάς συγχαίρω τον Καθηγητή Χριστόφορο Πισσαρίδη. Μας έκανε πραγματικά όλους πολύ υπερήφανους".

Χριστόφια μου, εμάς δεν μας σώζει η παγκόσμια αναγνώριση του έργου του. Γι αυτό, για πες μας, τί πρόκειται να αναγνωρίσεις εσύ γιατί μόνο αυτό μπορεί να μας σώσει...

Τι το θέλει το τηλέφωνο;

Σε όσους δοκιμάσουν να επικοινωνήσουν με τη διευθύντρια του Τμήματος Μετανάστευσης Άννη Σακαλλή, του κρατικού one stop shop εξυπηρέτησης προαγωγών στο τηλέφωνο 22804401 ή 22804405 θα ήθελα να ευχηθώ καλή επιτυχία και αν το πετύχουν να μας γράψουν.

Και αυτό ισχύει και για όλους τους τηλεφωνικούς αριθμούς στο τμήμα της. Οι λειτουργοί του ιμιγκρέσιον δεν απαντούν τηλέφωνα απλώς και μόνο επειδή προφανώς έχουν κάτι άλλο πολύ σημαντικό να κάνουν.

Ακόμα κι όταν κάποιος διαμαρτυρηθεί στο γραφείο του πολιτικού προϊσταμένου της, ή και του γενικού διευθυντή του υπουργείου Εσωτερικών, και δεν λάβει απάντηση στην ερώτηση για το τι πράττουν οι δύο τελευταίοι όταν θέλουν να επικοινωνήσουν μαζί της, μια και ακόμα και κλήσεις των ιδιαιτέρων γραμματέων τους δεν απαντώνται, αντιλαμβάνεται πως στο ιμιγκρέισιον έχουν πολύ πιο σημαντικά πράγματα να κάνουν από το να απαντούν τηλέφωνα.

Συνεπώς το ερώτημα προς τον υπουργό αφορά περισσότερο γιατί να φορολογείται ένας πολίτης για να έχουν οι υπάλληλοι του ιμιγκρέισιον τηλεφωνικές συσκευές όταν δεν τις χρησιμοποιούν

Έχουν συχνά ακουστεί στο παρελθόν παράπονα από αλλοδαπούς για τη μεταχείρισή τους από το τμήμα αυτό για παράτυπες απελάσεις, αυθαιρεσίες κ.ά. Σε αυτά προστίθεται και το δικό μου για την αδιαφορία των λειτουργών του να μην απαντούν τηλέφωνα. Για να είμαι όμως μαζί τους δίκαιος, θέλω να επισημάνω πως ποτέ δεν άκουσα έναν προαγωγό να διαμαρτύρεται για τον τρόπο λειτουργίας του.

Geschäftiger Geist...

...wie nah fühl’ ich mich dir!.

Du gleichst dem Geist den Du begreifst, nicht mir.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο

Είναι μήπως τυχαίο που χάθηκε η Κύπρος; Όταν:

• ο Άνδρος Κυπριανού, ο αρχηγός του κόμματος που κυβερνά κάνει ρουσφέτια και ζητά και τα ρέστα υποβαθμίζοντας την πολιτική ζωή της χώρας σε κοινωνία πιθήκων;
• το μεγαλύτερο αντιπολιτευτικό κόμμα, ο αρχηγός του οποίου ζητούσε από τον Τάσσο πριν λίγα χρόνια ρουσφέτια, αναθέτει σε ένα άτομο της συνομοταξίας του Ανδρέα Θεμιστοκλέους τον βαρύγδουπο τίτλο του «επιτρόπου θεσμών»;
• όταν ακόμα ένας μασκαράς σαν τον Ομήρου που το κόμμα του αλώνιζε στο υπουργείο δικαιοσύνης και άμυνας για χρόνια βγαίνει να μιλήσει για αξιοκρατία και τον παίρνει ο κόσμος στα σοβαρά;
• όταν ο πρόεδρος της βουλής συμπεριφέρεται ως σαν να μην τον αφορά το email του Άνδρου αλλά ο ίδιος φρόντισε το 2003 να διορίσει ένα φυτό ως εκπρόσωπο τύπου του ΚΟΤ παρακάμπτοντας κάθε διαδικασία;
• όταν αυτοί οι καραγκιόζηδες στην οδό Απελλή μας τσαμπουνάνε κάθε μέρα μαλακίες περί ευνομίας και πράσινα άλογα όταν αντί να επέμβουν αυτεπάγγελτα με έρευνα κάνουν τα στραβά μάτια;
• όταν ο ίδιος ο Χριστόφιας μαζί με τα καμάρια του στην εισαγγελία δεν αφήνουν «επιφανείς άνδρες που ασκούν οικονομική δραστηριότητα» όταν καταδικαστούν από τα δικαστήρια για απάτη να περάσουν μια νύχτα έστω σε κελί;

Αυτοί οι καραγκιόζηδές σας είναι οι αρχηγοί σας, Κυπραίοι. Να τους χαίρεστε και να χαίρεστε τους εαυτούς σας.

Ό,τι κι αν πάθετε από αυτούς δεν θάναι τυχαίο, και θα το αξίζετε!

Η κουλτούρα της αντιπαραγωγικότητας

Θέλουν να μετατρέψουν, λένε, την Κύπρο σε περιφερειακό χρηματοοικονομικό κέντρο. Ώστε να προσελκύουν κεφάλαια από το εξωτερικό που θα επενδύονται. λένε, στην Κύπρο. Ένας πρόεδρος κομμουνιστής που έχει υπουργό οικονομικό έναν πρώην τραπεζίτη και έναν υπουργό εμπορίου παρεμβατιστή. Για να τρώμε και να ζούμε εμείς καλά...

• Ο πρώτος, όταν εξελέγη, είπε πως δεν επρόκειτο να εφαρμόσει ένα σοσιαλιστικό οικονομικό σύστημα, στο οποίο όμως πίστευε και εξακολουθεί να πιστεύει. Αντίθετα, θα διαχειριζόταν, είπε, την οικονομία της αγοράς, στην οποία όμως δεν πιστεύει, καλύτερα από κάθε άλλον. Δείγματα γραφής είδαμε πολλά. Τον είδαμε π.χ. να τιμωρεί τους πολίτες με ακριβότερο ηλεκτρικό ρεύμα διότι δεν θέλει να επιτρέψει να θιγούν τα υπερπρονόμια των αηκάδων. Τον είδαμε να χαρίζει 35 εκατομμύρια ευρώ που πλήρωσαν ή θα πληρώσουν οι φορολογούμενοι για να αυξηθεί το κεφάλαιο μιας θνησιγενούς εταιρείας που βρίσκεται ήδη εδώ και χρόνια σε κώμα Και τον βλέπουμε τώρα να μη θέλει να θίξει τις προκλητικά εξωφρενικές αμοιβές των δημοσιόσιτων μισθωτών.
• Ο δεύτερος ανέλαβε να ασκεί οικονομική πολιτική χωρίς όμως να λαμβάνει υπ' όψιν τα στοιχεία της οικονομικής πολιτικής. Δεν παράγει τίποτα, αλλά δημιουργεί ελπίδες. Προβλέπει και διαψεύδεται, ξαναπροβλέπει και διαψεύδεται. Θυμίζει μεθυσμένο σε ελληνική ταινία του 60 που κομπάζει για το πόσο δυνατός είναι προτείνοντας σε άλλους να κρατηθούν πάνω του, αλλά μόλις σταθεί στα πόδια του πέφτει στο έδαφος ξανά και ξανά. Έχοντας χάσει τον έλεγχο της δημοσιονομικής κατάστασης, το μόνο πράγμα που εύχεται είναι να μπει η χώρα του σε επιτήρηση ώστε τα αναγκαία μέτρα που πρέπει αυτός να λάβει να του τα επιβάλουν άλλοι, ώστε να μπορεί να τους κατηγορεί αυτούς για "αντιλαϊκές, νεοφιλελεύθερες πολιτικές".
• Ο τρίτος, αποφάσισε τις προάλλες να ασκήσει την εξουσία του. Έδειξε τη δύναμή του. Σαν Δίας ολόιδιος, αμόλησε έναν κεραυνό, επιβάλλοντας ανώτατες τιμές στα καύσιμα. Αποφάσισε και διέταξε, χωρίς να αναλογιστεί τις άμεσες και έμμεσες επιδράσεις και επιπτώσεις, χωρίς να έχει γνώσει του πως λειτουργεί μια αγορά, καταρρακώνοντας το κύρος της Επιτροπής Ανταγωνισμού, η οποία θα ήταν η πλέον αρμόδια να επέμβει, εάν θεωρήσει πως υπάρχει εκ πρώτης όψεως υπόθεση δημιουργίας καρτέλ. Και τώρα θεωρώντας πως η απόφασή του αυτή για οροφές στις τιμές των καυσίμων του προσφέρει δόξα και μεγαλεία, βλέπει τον εαυτό του πρώτο πλάνο στα δελτία των 8 με ηδονοβλεπτικές διαθέσεις.

Τώρα, ας μου πουν αυτοί, ή έστω ένας από αυτούς, πως θέλουν να πείσουν έναν επενδυτή από το εξωτερικό να έρθει να επενδύσει εδώ όταν η χώρα μας όχι μόνο δεν έχει οικονομική κουλτούρα, αλλά οι κυβερνώντες αυτήν καλλιεργούν μια αντιοικονομική, αντιπαραγωγική κουλτούρα;

Γιατί φωνάζει ο κλέφτης (σήμερα και όχι χτες)

Είναι δημόσιος υπάλληλος. Κι ο άνθρωπος αυτός δεν χάνει την ευκαιρία να υπογραμμίσει πως κατέχει από φυσική, χημεία και οικονομία μια και είναι, όπως λέγει, χημικός μηχανικός με δοκτοράτο και οικονομολόγος. Ίσως για όλα αυτά να αισθάνεται σπουδαίος.

Όταν πριν την κατάργηση του συστήματος καθορισμού των τιμών των πετρελαιοειδών (PNBS), δεν υπήρχε κανένας ανταγωνισμός μεταξύ των εταιρειών πετρελαιοειδών και αυτές πράγματι πραγματοποιούσαν υπερκέρδη, αυτός δεν άνοιξε ποτέ το στόμα του για να καταγγείλει αυτό το γεγονός.

Καθότι ήξερε πως αυτές πουλούσαν περισσότερο όγκο καυσίμων απ' ό,τι ανάφεραν στις καταστάσεις υπολογισμού των τιμών, στις οποίες οι πωλήσεις καταγράφονταν στη θερμοκρασία αναφοράς των 15 βαθμών κελσίου.

Έλα όμως που λόγω των κατά κανόνα ψηλότερων θερμοκρασιών που επικρατούν στην Κύπρο και του φαινομένου της διαστολής, οι εταιρείες μπορούσαν να πουλήσουν καύσιμα ο όγκος των οποίων ήταν κατά 2% έως 3% αυξημένος, η κερδοφορία των εταιρειών εκτινασσόταν...

Ο κύριος αυτός, το ήξερε, μια και είναι όπως είπαμε χημικός μηχανικός. Και μια και είναι και οικονομολόγος ήξερε και ποια επίδραση είχε αυτό στην κερδοφορία των εταιρειών...

Και δεν μίλησε γι αυτό ούτε μια φορά... Δεν το κατήγγειλε, παρά το γεγονός ότι συχνά οι εταιρείες ζητούσαν και έπαιρναν αποζημιώσεις από το κράτος για ζημιές που δήθεν είχαν τότε υποστεί.

Τώρα που το σύστημα αυτό δεν ισχύει, δεν αφήνει ευκαιρία άραγε να περάσει ανεκμετάλλευτη για να ανοίξει το στόμα του για να κατηγορήσει τις εταιρείες.

Μήπως άραγε τέλειωσε η ρέντα στο Casino del Sol;

Ο υπόκοσμος και τα μέσα παραπληροφόρησης

Ένα από τα ζητήματα που η στυγερή δολοφονία του Άντη Χατζηκωστή, ανέδειξε και μέχρι τώρα επιμελώς δεν συζητήθηκε στην κοινή γνώμη είναι ο έλεγχος των μέσων ενημέρωσης και το σχετικό κενό που υπάρχει στους θεσμούς. Αυτό το κενό είναι ορατό εδώ και χρόνια και οι παρενέργειές του είναι ακόμη αισθητές. Η χειραγώγηση που έτυχε η κοινή γνώμη για παράδειγμα την περίοδο που προηγήθηκε του δημοψηφίσματος και το ακολούθησε θα έπρεπε λογικά να είχε αποτελέσει αφορμή για μια δημόσια συζήτηση γύρω από την ανεξαρτησία των μέσων ενημέρωσης και τον βαθμό ελέγχου που μπορεί να ασκείται σε αυτά από ιδιώτες ή το κράτος. Μια πρόσθετη αφορμή προσέφερε άλλωστε και η καταδίκη του Γιάννου Ανδρονίκου, μετόχου του Συγκροτήματος Δίας στην υπόθεση που σχετιζόταν με την κατάχρηση στο ταμείο συντάξεων της ΑΗΚ πριν δύο χρόνια. Έστω κι αν αποδειχθεί στη συγκεκριμένη περίπτωση της δολοφονίας του Άντη Χατζηκωστή πως δεν υπήρξε τελικά εμπλοκή μετόχου του συγκροτήματος Δίας, όπως εικάζεται, θα πρέπει επιτέλους η πολιτεία να προβληματιστεί και να βάλει τάξη στον χώρο αυτό.

Μια πιθανή λύση είναι η δημιουργία μιας πραγματικά ανεξάρτητης ρυθμιστικής και εποπτικής αρχής, ανάλογης με αυτή της Κεντρικής Τράπεζας, η οποία θα έχει εξουσία να περιορίζει π.χ. το ποσοστό συμμετοχής φυσικών ή νομικών προσώπων στο μετοχικό κεφάλαιο των ιδιωτικών μέσων ενημέρωσης και ιδιαίτερα των τηλεοπτικών καναλιών, όπως και τη δυνατότητα συμμετοχής τους σε θέσεις κλειδιά σε αυτά. Παράλληλα, μπορεί και πρέπει να εισαχθεί νομοθεσία που θα διέπει την ποιότητα των ατόμων που δύνανται να ελέγχουν ποσοστά του μετοχικού κεφαλαίου μέσων ενημέρωσης. Με τον τρόπο αυτό θα μπορεί π.χ. να αποφευχθεί η δυνατότητα ελέγχου μέσων ενημέρωσης από άτομα που καταδικάστηκαν από κυπριακά ή ξένα δικαστήρια για ποινικά αδικήματα, όπως έγινε δηλαδή στην περίπτωση του Χριστόδουλου Έλληνα πριν μερικά χρόνια, όπου η Κεντρική Τράπεζα απαγόρευσε τη συμμετοχή του στο διοικητικό συμβούλιο συγκεκριμένης τράπεζας επικαλούμενη δικαστική του καταδίκη.

Επίσης, με αυτή την ευκαιρία θα μπορεί επίσης να εισαχθούν κανονισμοί που να θέτουν τέρμα στον έλεγχο μέσων ενημέρωσης από άτομα των οποίων η πολιτική δράση ήταν αντίθετη στις αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος (περίπτωση Λουκή Παπαφιλίππου, ο οποίος ως γνωστόν συμμετείχε στην πραξικοπηματική κυβέρνηση Σαμψών) ενώ δεν θα έπρεπε να ξεφύγει της προσοχής και η κατάσταση που επικρατεί στα δημόσια μέσα ενημέρωσης, δηλαδή την τηλεόραση και ραδιόφωνο του ΡΙΚ, οι δημοσιογράφοι του οποίου άγονται από τα κόμματα, επί δικαία ωστόσο αμοιβή.

Φυσικά, τίποτα από αυτά δεν πρόκειται να γίνει, ενόσω οι ίδιοι οι πολίτες ωχαδερφικά σηκώσουν τους ώμους, μια και ο υφιστάμενος βαθμός (αλληλ)εξάρτησης μέσων και πολιτικών θα αποθαρρύνει τους τελευταίους από το να τα βάλουν με καναλλάρχες. Ωστόσο, μια και ακόμα δεν έχει τεθεί εκτός νόμου ο προβληματισμός, καταθέτω τον δικό μου μια και ελάχιστες άλλες επιλογές απομένουν αν δεν θέλουμε να χαιρετίσουμε σε λίγα χρόνια τον πρώτο κύπριο Μπερλουσκόνι πρόεδρο.

Οι ρουφιανιές, η Στέλλα Κυριακίδου και το αποκορύφωμα της υποκρισίας

Όταν διάβασα σήμερα το άρθρο της βουλευτού του ΔΗΣΥ Στέλλας Κυριακίδου στον Πολίτη (το οποίο παραθέτω πιο κάτω), το οποίο υπόγραφε ως «Επίτροπος Οικογένειας και Νεανικής Παραβατικότητας ΔΗΣΥ» αμέσως συμπέρανα πως η αναίδεια αυτής της γυναίκας δεν έχει όρια. Κι αυτό γιατί παίρνοντας αφορμή την πρόσφατη καταδίκη της Κυπριακής Δημοκρατίας από το ΕΔΑΔ στην υπόθεση του θανάτου της Οξάνα Ραντσεβα, στην προσπάθειά της να παρουσιαστεί ως προστάτιδα των αδυνάτων θυμάτων της βίας κατά των γυναικών, ξεχνά τα δικά της κατορθώματα στη συνεργασία με τους ρουφιάνους των σωματέμπορων, της αστυνομίας και του ΑΚΕΛ στη φίμωση άλλων θυμάτων βίας.

Η Στέλλα Κυριακίδου είναι επαρκώς δικτυωμένη για να γνωρίζει πως η ανεπάρκεια στο «αρμόδιο τμήμα στην Αστυνομία», αυτό δηλαδή το τμήμα που υπάγεται στον Κώστα Βέη, δεν οφείλεται στο ότι είναι «υποστελεχωμένο» -που κακά τα ψέμματα, είναι- αλλά περισσότερο στο ότι ούτε αυτό, ούτε οι υπηρεσιακοί και πολιτικοί προϊστάμενοί του αλλά ούτε και η ίδια θέλουν να δουν αυτό το τμήμα να διεκπεραιώνει την αποστολή του. Την απόδειξη την προσέφερε η ίδια:

• Το φθινόπωρο του 2006, μετά το πέρας της συνεδρίας της κοινοβουλευτικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων η οποία επικεντρώθηκε στη βία στην οικογένεια και στην οποία είχε παραστεί ως μέλος της αντιπροσωπίας μιας Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης μια γυναίκα θύμα βίας, της οποίας οι επανειλημμένες εκκλήσεις στην αστυνομία προσέκρουαν εις ώτα μη ακουώντων (παρά το γεγονός παρολίγο να είχε καεί ζωντανή από τον πρώην σύζυγό της χωρίς να επέμβει η αστυνομία), η Στέλλα Κυριακίδου εξέφρασε την ικανοποίησή της προς τον προϊστάμενό του τμήματος - εξίσου ικανοποιημένο- Ανώτατο Υπαστυνόμο Κώστα Βέη, που δεν δόθηκε η ευκαιρία στη γυναίκα αυτή να δώσει στα μέλη της Επιτροπής να καταλάβουν το δράμα που περνούσε!
• Επίσης, η Στέλλα Κυριακίδου συνεργαζόμενη με τους εγκάθετους του ΑΚΕΛ που κάνουν κουμάντο στην ΚΙΣΑ ρουφιανεύοντας διαφωνούντες, και με τους οποίους είχε επίσημη αλληλογραφία με στόχο την παρεμπόδιση της αποτελεσματικής λειτουργίας της προαναφερθείσας Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης, έκλεισε επιδεικτικά τα αυτιά της σαν η τελευταία της ζήτησε τη βοήθειά της όταν η πατρονοκρατούμενη αστυνομία την έβαλε στο στόχαστρο.
• Τέλος, η Στέλλα Κυριακίδου, όταν καθηκόντι (δηλαδή παρά τη θέλησή της) εκπροσώπησε το κόμμα της σε μια εκδήλωση εναντίον της βίας κατά των γυναικών το 2007 που διοργάνωσε μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση διαμαρτυρόμενη για τη επίθεση που δεχόταν από τις πατρονοκατευθυνόμενες πολιτειακές αρχές, δεν δίστασε να δείξει το πραγματικό της πρόσωπο, και να μοιράσει φυλλάδια μιας άλλης Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης, η οποία δεν χάνει την ευκαιρία να εξάρει την «αγαστή συνεργασία» που έχει με την αστυνομία (την οποία ξαφνικά η Στέλλα Κυριακίδου επικρίνει ύστερα από την απόφαση του ΕΔΑΔ) και τις υπόλοιπες αρχές του κράτους, των οποίων δεν ιδρώνει το αφτί από τις φωνές αγωνίας των θυμάτων βίας.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Αυτή είσαι κυρία Στέλλα Κυριακίδου. Και είσαι με αυτούς που έχουν αγαστή συνεργασία με την αστυνομία και για τούτο εμφανίζεσαι και στα τηλεοπτικά τους σποτάκια τους, μια και στην πραγματικότητα επιχαίρεις για την αγαστή τους αδράνεια.

Τώρα, για ποιους λόγους το κάνεις, αυτό το ξέρεις εσύ καλύτερα.

_________________________________________________________________

"Η υπόθεση της Οξάνας Ραντσέβα

Για εννέα χρόνια, ο πατέρας της Οξάνας Ραντσέβα φωνάζει ότι η κόρη του ήταν θύμα σωματεμπορίου στην Κύπρο και ότι δολοφονήθηκε, ενώ πολλές φορές κατήγγειλε δημόσια τις κυπριακές Αρχές για παραλήψεις και για συγκάλυψη στην έρευνα για τα αίτια θανάτου της κόρης του. Οι καταγγελίες και η επιμονή του οδήγησαν την Επίτροπο Διοικήσεως να προχωρήσει σε δική της έρευνα και έκθεση το 2003.

Ταυτόχρονα, οι δικές μας Αρχές παρέμειναν κολλημένες στις διαδικασίες για να επανεξετάσουν την υπόθεση του θανάτου της 20χρονης Οξάνας, ενώ τις πρόλαβε η απόφαση του ΕΔΑΔ, στο οποίο είχε προσφύγει ο πατέρας. Το ΕΔΑΔ αποφάσισε ότι η Οξάνα οδηγήθηκε στον θάνατό της μέσα από την παραβίαση βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων - δικαιώματα που αφορούσαν την ελευθερία και την ασφάλειά της.

Μια νεαρή 20χρονη έχασε τραγικά τη ζωή της, ένας πατέρας υπερασπίζεται με αξιοπρέπεια τη μνήμη του παιδιού του, ενώ ένα κράτος συνεχίζει να παραβλέπει ή να δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα και την πραγματική ύπαρξη σωματεμπορίου στην Κύπρο, την πραγματική καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εκατοντάδων γυναικών. Έχουν γίνει βέβαια κάποιες αλλαγές, αλλά η αίσθηση, ακούγοντας προσωπικές μαρτυρίες πρόσφατα, είναι ότι η εκμετάλλευση συνεχίζεται με άλλες μορφές.

Το αρμόδιο τμήμα στην Αστυνομία παραμένει υποστελεχωμένο, ενώ τα μέλη του καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Η ρατσιστική αντιμετώπιση στην κοινωνία μας απέναντι στις "ξένες" καλά κρατεί, ενώ στους μετανάστες φορτώνουμε σχεδόν όλα τα κοινωνικά μας προβλήματα.

Πραγματικά δεν γνωρίζω αν θα ακούσουμε ποτέ ποιοι είναι οι πραγματικοί ένοχοι για το θάνατο αυτής της 20χρονης κόρης. Ένοχοι δεν είναι μόνο αυτοί που την εκμεταλλεύτηκαν και τη φυλάκισαν, αλλά και αυτοί που κώφευαν και κωφεύουν, τόσο στη φωνή τη δικιά της, όσο και του πατέρα της.

Προσωπικά, όταν άκουσα τον πατέρα της Οξάνας να παρακαλεί επίμονα να ερευνηθεί ξανά ο θάνατός της κόρης του πριν μερικά χρόνια, συγκλονίστηκα. Προφανώς δεν αισθάνθηκαν το ίδιο οι Αρχές, οι οποίες τώρα, αναγκαστικά πια, μετά την απόφαση του ΕΔΑΔ, "θα τη μελετήσουν και αν είναι αναγκαίο θα πάρουν διορθωτικά μέτρα".

Αυτό που απαιτείται όμως από ένα ευρωπαϊκό κράτος, στο οποίο σέβονται οι πολίτες τους εαυτούς τους και τους διπλανούς τους, δεν είναι μόνο να παρθούν "διορθωτικά μέτρα". Απαίτηση είναι αν υπάρχουν κενά και παραλήψεις να μας πουν με διαφάνεια ποια και πόσες, ποιοι επιτέλους έχουν την ευθύνη και να δοθεί μια απάντηση από επίσημα χείλη σ' αυτόν τον πατέρα. Αυτή πρέπει να είναι η απαίτηση της κοινωνίας των πολιτών - επειδή τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν μπορούμε να τα θυμόμαστε επιλεκτικά, επειδή ένας πολίτης πρέπει να είναι προστατευμένος από τους θεσμούς του ίδιου του κράτους και επιτέλους και οι αδύναμοι, οι ευάλωτοι, οι διαφορετικοί να ακούγεται το ίδιο δυνατά η φωνή τους, χωρίς να αναγκάζονται να καταφύγουν έξω από τα δικά μας σύνορα, στο ΕΔΑΔ!

Βουλευτής Επίτροπος Οικογένειας και Νεανικής Παραβατικότητας ΔΗΣΥ

Επίτροπος Υγείας ΔΗΣΥ

Email: skyriakidou@parliament.cy

Στέλλα Κυριακίδου"

Ο Πλασιέ της Διχοτόμησης

Στην Κύπρο δεν υπάρχουν πρόσφυγες. Τελεία. Αν υπήρχαν θα είχαν ξεσηκωθεί εδώ και χρόνια και θάχαν στείλει εκεί απ’ όπου ήρθε αυτήν τη φάρα που τους κυβερνά εδώ και δεκαετίες και τους οδήγησε στην επισημοποίηση της διχοτόμησης.

Ιδίως με τον Χριστόφια, τον διεθνιστή, επαναπροσεγγιστή, αντι-εθνικιστή.

• Τον άνθρωπο που είχε πει σε σύναξη δημοσιογράφων το 2002 όταν είχε πρωτοκατατεθεί το Σχέδιο Ανάν και μεριμνούσε για την εκλογή του Παπαδόπουλου πως θα το «(σ)κουντά πάρακει, ως που πάει».
• Αυτόν που δεν ήξερε δήθεν ποιες θέσεις πρέσβευε ο Τάσος.
• Αυτόν που όταν ήρθε η ώρα να πει το μεγάλο ΝΑΙ έπαθε φαρυγγίτιδα για να ψελλίσει το μικροπρεπές του ΟΧΙ.
• Τον δήθεν πρόεδρο λύσης που όταν εξελέγη «πρόεδρος λύσης» έχοντας δήθεν το Κυπριακό ως πρώτη προτεραιότητα στην ατζέντα του, φρόντισε να αναλώσει έξη μήνες προτού ξεκινήσει να συνομιλεί με τον Ταλάτ.
• Αυτόν τον άνθρωπο που απέρριψε το Σχέδιο Ανάν ως βάση διαπραγμάτευσης ώστε να μπορέσει να αναλώσει το χρόνο αρχίζοντας από το μηδέν τη διαπραγμάτευση.
• Αυτόν τον άνθρωπο που αντιστέκεται ακόμη σε κάθε είδους χρονοδιαγράμματος παρά το γεγονός πως σε τρεις μήνες θα έχει, εκτός κι αν συμβεί κάποιο θαύμα, απέναντί του τον Έρογλου ως συνομιλητή.
• Τον άνθρωπο που καθοδηγούμενος από τους ευσεβείς του πόθους του στιλ «λύση από Κυπρίους για Κυπρίους» φρόντισε να αποκλείσει τον διεθνή παράγοντα από τη διαδικασία, θεωρώντας πως μόνος του θα τάβγαζε πέρα με τον Νταβούτογλου και να εισπράττει σήμερα το τίμημα.
• Τον άνθρωπο που αυτοπαρουσιάζεται ως διεθνούς κύρους ηγέτης, τη στιγμή που δεν κατάφερε να κερδίσει ούτε μια χώρα υπέρ των θέσεών της ΕΚ πλευράς ακόμα και στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τον Δεκέμβρη.

Είχα σε αυτόν τον άνθρωπο μια ελπίδα. Πως θα επιδίωκε τελικά τη συνεννόηση με τους ΤΚ. Ελπίδα πως θα φρόντιζε να αποτραπεί η διχοτόμηση. Ελπίδα πως θα συμπεριφερόταν ως ηγέτης. Ελπίδα που μου τη διέψευσε.

Την αχαπαροσύνη του δεν την θεωρώ πλέον δικαιολογία για τα αδιέξοδα στα οποία μας οδήγησε. Ήξερε καλά τι έκανε. Πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που τον Απρίλιο του 2004 αποφάσισε να μη θυσιάσει 4 υπουργεία για το ΝΑΙ, να αποφασίσει το 2010 να θυσιάσει ένα ολόκληρο υπουργικό συμβούλιο;

Πως είναι δυνατόν να επιδιώκει λύση του Κυπριακού όταν το μόνο που τον νοιάζει είναι μην του πει «μαύρα είναι τα μάτια σου» ο Νικόλας Παπαδόπουλος;

Δεν έχω καμιά πλέον αμφιβολία για το ότι ο Χριστόφιας ανυπομονεί πως και πώς να δει επιτέλους τον Έρογλου απέναντί του. Φοβούμενος πως λόγω της κωλυσιεργίας του θα του καταλογιστεί τουλάχιστον μέρος της ευθύνης για το αδιέξοδο, εναπόθεσε όλες του τις ελπίδες σε αυτόν. Θεωρώντας πως είναι δυνατόν πλέον ο Ερντογάν και ο Νταβούτογλου να το επιτρέψουν.

Εν ολίγοις, τα κίνητρά του είναι ποταπά. Και αυτός ανήκει στην ίδια κατηγορία ηγετών που για χάρη της εξουσίας και των παρεμφερών οφελών που προσφέρει σε όσους την έχουν, θυσία σε την επανένωση.

Για χάρη της εξουσίας, έγινε Πλασιέ της Διχοτόμησης.

Υ.Γ. Όσο για τους πρόσφυγες, σε αυτούς αφιερώνω τα πιο κάτω στιχάκια από το τραγούδι των Pink Floyd, «Wish you were here»:

And did they get you to trade your heroes for ghosts?

Hot ashes for trees?

Hot air for a cool breeze?

Cold comfort for change?

And did you exchange a walk on part in the war for a lead role in a cage?